Θέλω ήρεμες θάλασσες...

Νάμαι πάλι στη βάση μου που ομολογώ πως την επιθύμησα αν και ο κάθε γυρισμός φέρνει μαζί του και άπειρες δουλειές αρχίζοντας από το..πλυντήριο.

  

Ήμουν μέσα στην αγκαλιά του πράσινου, παρέα με τον καλό μου Δημήτρη που κουράστηκε πολύ να μειώσει το κενό που έφερε η..καραντίνα μακριά από το κτήμα. Πολλή δουλειά κι εγώ προσπαθούσα να τον βοηθήσω απλά με κρύο νερό και ζεστό ψωμάκι που έπλαθα μέρα παρά μέρα . Θα μου πείτε ..καλά τόσο ψωμί τρώτε;..
Όχι φίλοι μου..απλούστατα η μυρωδιά του εξωτερικού φούρνου έφθανε μέχρι τη γειτόνισσα και το μοιραζόμουν ζεστό μαζί της έστω και αν μου έφερνε αντιρρήσεις από ντροπή. Πρέπει να μοιραζόμαστε ότι μπορούμε φίλοι μου έτσι το ...ψωμί γίνεται πιο νόστιμο.
Και η...αφιλότιμη..έχω γίνει φουρνάρισσα κανονική , όχι που να το παινευτώ μα το ψωμάκι μου μείγμα σιταρένιο και λιγάκι καλαμποκίσιο είναι ..όπως λέει η γειτόνισσα..μοναδικό!

                     

Όμως δυστυχώς όλο το διάστημα υπέφερα από μία αλλεργία σε τέτοιο βαθμό που μου ερχόταν να βάλω τα..κλάματα! Την πλήρωσε η φίλη μου η Μαιρούλα που της κλαιγόμουν στο τηλέφωνο.
 Σκέφτηκα πως ίσως έφταιγε το νέο φάρμακο που μου έδωσαν για την Πάρκινσον και σκέφτηκα..τέτοιες βλακείες κάνω..να το σταματήσω για να δω..αποτέλεσμα; έγινα ένα μάτσο χάλια και χωρίς το μπαστούνι δεν μπορούσα να κάνω βήμα. Έτσι..το ξανάρχισα και τώρα πρέπει να πάω σε..γιατρούς που δεν  θέλω να τους βλέπω και έχω την Δευτέρα και την επέμβαση για την διάνοιξη στα μάτια μου των δακρυγόνων αδένων και..άστα να πάνε βρε παιδιά, λέω να πάρω τα βουνά !!!!
Φανταστείτε ότι από την αλλεργία τα δάκτυλα του χεριού μου είχαν γεμίσει φουσκάλες και δεν έκλειναν!!! Μία γιατρός της περιοχής εκεί μου είπε: 
-Α! κι εγώ έχω καμιά φορά..από κάτι σε πειράζει!!
-Χαιρετίσματα γιατρέ μου, δεν χρειάζεται να σε πληρώσω επίσκεψη, αυτό το ξέρω κι εγώ.
Έτσι ευτυχώς γύρισα σπίτι χωρίς όμως να βιάσω τον άνδρα μου και να τον αγχώσω..ήξερα πως είχε δουλειές πολλές..
Έπλυνα, πακετάρισα πάλι τα πλυμένα για την επόμενη επιστροφή μας στο κτήμα κι εκείνος πριν λίγο που πήγε να κουρευτεί ( θάμνος το μαλλί του..ο Θεός ανάποδα τα δίνει..εμένα με ξέχασε τα τελευταία χρόνια ) μου έκανε δωράκι ο γλυκούλης μου. 
Μου έδωσε μία κάρτα όπου επάνω είχε δωράκι ένα ..ρεκτιφιέ στο μαλλί και τα..ποδαράκια μου! Ε! τέτοια μου κάνει και τον αγαπώ όλο και πιο πολύ, ήξερε πως αν  δεν το πλήρωνε δεν θα πήγαινα γιατί ντρέπομαι που θα με δουν όπως είμαι αυτές τις μέρες.
 Τι θέλει ο καθημερινός άνθρωπος σκεφτήκατε ποτέ; Μία ήρεμη θάλασσα για να αρμενίζει επάνω της το καραβάκι της ζωής του..τόσο δύσκολο είναι;
Φίλοι μου ελπίζω να είστε καλά και εύχομαι να έχετε πάντα γαλάζιες ήρεμες θάλασσες..
                                Αχτιδένια φιλάκια