Η Άνοιξη που τόσο αγαπώ!

 

 Είπα να σας πως ένα ..γειά αφού εγωϊστικά θέλω να σας κρατώ κοντά μου αν και με πολλές έχω προσωπικές πια σχέσεις. Αυτό το τρήμερο το πέρασα στο κτήμα για να είναι χαρούμενος και ο Δημήτρης που έχει τόσες δουλειές να κάνει μόνος του αν και δεν του προσφέρω καμμία βοήθεια εκτός.. από την παρουσία μου!!

Του Ευαγγελισμού περάσαμε από την εκκλησία όπως κάθε χρόνο που ανάβω κερί από ένα τάμα της γιαγιάς μου. Φέτος βάδισα με πολλή δυσκολία και ήταν ο Δημήτρης που άναψε το τάμα μου. Μέσα μου ένοιωσα πως ίσως είναι η τελευταία φορά που το κάνω , δεν τολμώ να Της ζητήσω και άλλα, παρακάλεσα για όσους αγαπώ, για όσους ξέρω πως τραβούν πολλά περισσότερα και πάλι.. εγωϊστικά για όσους με τον δικό τους τρόπο στέκονται δίπλα μου.

Φεύγοντας..έβαλα τα.. κλάμματα.. από την ντροπή μου.. που δεν μπορούσα να κατέβω τα 2 σκαλοπάτια και τρέξαν δίπλα μου οι κυρίες από την εκκλησία και ο άνδρας μου...

Έφυγα κατευθείαν για το κτήμα και τον άκουγα να μου λέει με αγάπη : και του χρόνου κορίτσι μου...

Να για ποιόν προσεύχομαι φίλοι μου...

Μόλις φθάσαμε μας υποδέχθηκαν τα ζωάκια μας, ο Καννέλος και οι γάτες μας που είναι το... κόκκινο πανί για την Κάντυ ιδιαίτερα αυτή η μεγάλη . Όλη την ημέρα η γειτόνισα απέναντι ακούει τις φωνές μου που ... ουρλιάζω στην Κάντυ που την κυνηγάει και τρέμω την στιγμή που ο γάταρος θα γυρίσει και θα της δείξει τι σημαίνει ο μπάτσος μιας γάτας !

Πάντως η Άνοιξη μου άνοιξε την καρδιά εκτός από αυτά τα 2 σκαλοπάτια του τροχόσπιτου δυστυχώς ! Εδώ όλα σου... χαμογελούν , τα χελιδόνια που γύρισαν στην γειτόνισα , οι πελαργοί  στην άλλη που μου τους έδειξε με καμάρι. Σε μας δεν φτιάχνουν φωλιές λόγω.. των αγριόγατων που έχουμε. Βέβαια υπάρχει και η καλή πλευρά... ίχνος από ποντίκια φίλοι μου από τότε που κατέλαβαν το κτήμα και το κρεββάτι του αγαθιάρη Κανέλλου .

Σήμερα γυρίζουμε πίσω και λαχταρώ τόσο το εργαστήρι μου και ότι μπορώ και κάνω μέσα σε αυτό προς απέραντη έκπληξη της νευρολόγου μου. Δεν μπορεί να καταλάβει πως αυτά που καταφέρνω μέσα σε αυτό μου δίνουν την λαχτάρα να προσπαθώ, να νοιώθω χρήσιμη.

Φίλοι μου ζητώ συγνώμη που δεν συμμετέχω ενεργά στα μπλοκ σας, τα διαβάζω ,τα χαίρομαι, απλά... είναι η διάθεση που λέγαμε και χθές ..

Μπαίνουμε στις προετοιμασίες του Πάσχα αν κι εγώ τκς έζησα εδώ και καιρό... υπολογίζω πως έχω ζωγραφίσει ή διακοσμήσει περίπου.. 500.. απίστευτο τι κάνουν τα 3 χαπάκια για την Πάρκινσον, τα αυτοκόλητα της και η  λαχτάρα μου να κάνω ότι μπορώ.

 Τώρα γυρίζοντας έχω να φτιάξω για τα παιδιά μου, τους γείτονες εδώ, τις φίλες μου... λυπάμαι που δεν μπορώ να στείλω όπως παλιά.. το ταχυδρομίο για μένα πια είναι απαγορευμένη διαδρομή καθώς και τα... ψώνια που που έκαμνα καθημερινά με την Κάντυ. 

Σας εύχομαι ότι καλύτερο, ότι σας κάνει να χαμογελάτε φίλοι μου, ότι προσεύχεστε.

                                   Αχτιδένια φιλάκια

Τοκ, τοκ! Νάμαι..

 Νάμαι..ανάμεσα στους δισταγμούς και στις επιθυμίες μου να δηλώσω παρουσία αν και ξέρω πως ο... πίνακας με το μπλοκόσπιτο μου έχει θολώσει τόσο που σε κάποια ξεσπάσματα μου θέλω να πάρω το σφουγκάρι και να σβήσω από τον μαυροπίνακα τα χνάρια από την ατελή πια εξίσωση.  Μα.. το παλεύω να πάρει η ευχή... το παλεύω και κρύβω μέσα μου την ντροπή που νοιώθω για ότι βλέπω στο καθρέπτη.

Προσπαθώ.. προσπαθώ σαν την ..Καβαδία των Ελληνικών ταινιών να διώξω την αγαπημένη μου μαθήτρια που δεν εννοεί να νοιώσει πόσο ντρέπομαι που δυσκολεύομαι να σηκωθώ από την καρέκλα μου, που απλά η μόνη μου προσφορά σε αυτήν είναι να της δείχνω με λόγια αυτά που κάποτε της έδειχνα με πινέλο. Με στεναχωρεί αυτή η εμμονή της μαζί μου και της λέω συνέχεια πως η επιθυμία της να μπει στη σχολή καλλών τεχνών την επόμενη χρονιά δεν περνάει από μένα όπως παλιά με τόσους μαθητές μου που τους χαίρομαι.

Η μόνη μου λαχτάρα πια να αποδείξω πως είμαι ακόμα χρήσιμη είναι η εθελοντική μου συμμετοχή σε όλους όσους μου ζήτησαν να βοηθήσω με τις λαμπάδες.. τις αμέτρητες λαμπάδες πιστέψτε με που έφτιαξα. Μη ρωτάτε πως.. όμως τις έφτιαξα και είναι απέραντη η χαρά μου οταν με το..μπαστούνι στο χέρι μέσα στο μικρό μου εργαστήρι κάνω ότι κάνω. Μου λένε :  ξεκουράσου.. μη βιάζεις τον εαυτό σου...μα τους το λέω ευθέως : μη μου στερείτε και αυτό...

Δεν βγάζω πια βόλτα την Κάντυ, δεν πάω για ψώνια, αποφεύγω ακόμη και με συνοδία τα ψώνια με τον άνδρα μου σε καταστήματα, δυσκολεύομαι να εξηγώ πια πως δεν μπορώ να κατέβω σκαλιά, πεζοδρόμιο, να σηκώσω το αριστερό μου πόδι για να μπω στο αμάξι. Τον έστειλα μόνο του να αγοράσει.. μικροκύμματα που χάλασαν και έφερε την καταστροφή!! Θέλω τόσο να πάω για χρώματα..για πηλό..μου τα ψωνίζουν φίλες..ευχαριστώ την Μαιρούλα και την Τζένη....

Σήμερα σας γράφω από το κτήμα , από το τάμπλετ μου.. την προηγούμενη φορά τον έστειλα μόνο του και γύρισε με ένα κατεβατό παράπονα κι εκείνο το γεμάτο παράπονο σλογκαν του :  - δεν μπορώ χωρίς εσένα.. μα δεν σου κάνω τίποτα του λέω..ίσως μόνο τους καφέδες...ξέρω πως είσαι εκεί ..μου απαντά..

Κάτι τέτοιο φίλοι μου μάλλον γίναμε.. όταν είδα αυτή την φωτογραφία τον θυμήθηκα γελώντας.

Πως τολμώ να λέω παράπονα φίλοι μου.. το ατύχημα με το τραίνο , με τους θανάτους τόσων παιδιών με ισοπέδωσε..μου έκοψε .. και.. τις ειδήσεις...

Είδατε.. τελικά ότι σας γράφω .. είναι βαρετό.. δεν ξέρω αν το Αχτίδα με αντιπροσωπεύει πια. Ξαπλωμένη στο τροχόσπιτο..εκείνος παλεύει με θερμοκήπιο και δένδρα..για ποιο λόγο σκέπτομαι... η Κάντυ έχει γίνει χάλια , κυλιέται στα χόρτα με τον Κανέλλο.. δυσκολεύομαι πια να την φροντίσω.. σκέπτομαι πως πρέπει να κάνει μπάνιο μόλις γυρίσουμε...

Είχα υποσχεθεί στην Mairy να συμμετέχω στα δρώμενα.. δεν τα κατάφερα.. δεν είχα την διάθεση..ας με συγχωρέσουν οι φίλοι που δεν διάβασα τις συμμετοχές τους.. δεν είχα την διάθεση.

Τελικά μάλλον επέστρεψα στούς λόγους που το 2007 έφτιαξα αυτό το μπλοκ..να λέω απλά τις σκέψεις μου!

Φίλοι μου σας ευχαριστώ.. απλά και που ξέρω τα ονόματα σας..απλά που υπάρχετε.

           Αχτιδένια φιλάκια

Αγώνας η ζωή..όμως..την αγαπούμε.

 Μια καλημέρα να σας πω όπου και να είστε ,δεν ξέρω πια αν μπαίνετε στο μπλοκόσπιτο μου αφού πια δεν έχω ενδιαφέροντα νέα να σας πω. Όμως εγώ σας σκέπτομαι, νοιώθω και λιγουλάκι ενοχή που δεν σας επισκέπτομαι συχνά .. μα και τι να σας πω..

Η αλήθεια είναι πως δεν θέλω να σας στεναχωρώ.. να σας οδηγώ σε δρόμους που μακάρι να μη βρεθούν ποτέ μπροστά σας, η λέξη,,χειροτερεύω τα λέει όλα. Πάει και η πρωινή μου βόλτα με την Κάντυ, από χθες την στερήθηκα κι αυτήν.

Όμως δεν το βάζω κάτω.. όχι βρε παιδιά..το παλεύω! Έχω δίπλα μου τον αγαπημένο μου σύντροφο.. τι θα έκανα χωρίς αυτόν αλήθεια.. Έχω και τις καλές μου φίλες την Μαιρούλα και την Τζένη που φροντίζουν να μου δίνουν πράγματα να ασχολούμαι, να αισθάνομαι χρήσιμη έστω και αν δυσκολεύομαι στη κίνηση. Μη γελάσετε.. δυσκολεύομαι πολύ να σηκωθώ από τις κινητές πολυθρόνες του εργαστηρίου μου και κάνω μία   ώρα να πάω στην πόρτα όταν χτυπάει το κουδούνι!     

Σε λίγες μέρες έρχεται και η κόρη μας για 4 μέρες από την Αθήνα και.. τα συναισθήματα ανάμικτα.. θέλω τόσο   πολύ να την δω μα συγχρόνως..σκέπτομαι το πως θα με δει. Μετά θυμάμαι το γνωστό ... τροπάριο που θα μου ψέλνει για να πάμε κοντά της και το ιστορικό όχι που της λέω κάθε φορά. Τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν πως όταν μεγαλώνουμε αποκτούμε συνήθειες που αυτά δεν καταλαβαίνουν , θέλουμε την,. γωνιά μας., τον τρόπο ζωής μας που τον προσαρμόζουμε με την ευκολία μας . Ξέρετε..εκείνα τα κουβερτάκια στο καναπέ ,τα έργα μας στη τηλεόραση, την κουζίνα που την .. ανακατέβουμε συνέχεια, την Κάντυ που την κακομάθαμε..

Σας κούρασα; ο Δημήτρης πήγε την Κάντυ βόλτα κι εγώ θα του κάνω το.. κανταΐφι που μου έφερε ...όλως  τυχαίως και μου έβγαλε δίπλα το βάζο με τα καρύδια!! Τώρα που δεν πάω εγώ στο σούπερ ψωνίζει ότι θέλει φίλοι μου και για να γελάσει το χειλάκι σας : Αγόρασε απο την τηλεόραση μία μικρή μηχανή για να... ακονίζει λέει τα πάντα !  Χθες φίλοι μου κήδεψα το ακριβό ψαλίδι μου της singer συν το ψαλίδι της κουζίνας και ότι άλλο βρήκε μπροστά του. Δεν τον... κατσάδιασα, απλά είδα ότι το καταχώνιασε σε ένα ντουλάπι μαζί με τα 25,85 που έδωσε!

Σας στέλνω την αγάπη μου και την έννοια μου για σας.

            Αχτιδένια φιλάκια

Μια καλημέρα κι από μένα !

 

Μια καλημέρα να σας πω.. έτσι απλά για να " δηλώσω" παρουσία, να σας πω πως ίσως  αθόρυβα .. είμαι ΕΔΩ..υπάρχω..ανάμεσα στα δρομάκια των μπλοκόσπιτων σας. 

Σήμερα μία δύσκολη μέρα ,ανησύχησα τον άνδρα μου μα μετά σκέφτηκα πως έπρεπε να το αλλάξω αυτό , έπρεπε να δείξω πρώτα σε μένα πως όλα θα πάνε καλά. 

Ο καλός μου Δημήτρης πήγε εκείνος την Κάντυ βόλτα μέχρι να... χαπακωθώ και να λειτουργήσουν τα.. άκρα μου , το μυαλό και τα .. θέλω μου. Λοιπόν κοίταξα τον εαυτό μου στο καθρέπτη και σκέφτηκα πως έπρεπε να δώσω και μία εικονική κορτιζόνη σε αυτό που έβλεπα.

Τηλεφώνησα στο κομμωτήριο της γειτονιάς μου , ντύθηκα , μπαστούνι και με ένα Δημήτρη που διαρτυρόταν και ήθελε να με συνοδέψει ξεκίνησα το.. δύσκολο ταξίδι μου μέχρι το απέναντι τετράγωνο στη γωνία στον καλό μου Βασίλη και το.. συνεργείο κοριτσιών του. Ο Βασίλης πριν πολλά χρόνια αγόρασε το μικρό μαγαζάκι ακριβώς απέναντι από το εργαστήρι , νεαρός τότε ξεκινούσε με όνειρα. Το πρώτο καιρό ερχόταν σε μας απέναντι με άγχος και ανασφάλεια για τους πελάτες που δεν.. πολλαπλασιαζόντουσαν! 

Του έλεγα γελώντας πως θα έρθει η ώρα που θα τους δέχεται με ραντεβού... και είχα δίκιο. Σε λίγο το μαγαζάκι δεν του έφθανε, παντρεύτηκε, μεταφέρθηκε σε γωνιακό κεντρικό, έβαλε προσωπικό και βέβαια μόνιμος πελάτης ο άνδρας μου.

Σήμερα με υποδέχθηκαν με χαρά, με βοήθησαν να ανέβω τα 2 σκαλοπάτια παρά την ντροπή μου και.. θυμηθήκαμε εκείνες τις παλιές μέρες, τις κουβεντούλες μας, τα αστεία μας. 

- Τι να σας κάνω ; με ρώτησε το κοριτσάκι..

- Ότι μπορείς γλυκιά μου που να μπορώ να βλέπω το πρωί στον καθρέπτη κάτι.. ανεκτό!

Γύρισα σαν... καβουράκι σιγά σιγά, μία δύσκολη μέρα σήμερα , δεν μπόρεσα να πάω για κεράκι στην εκκλησία μας της Οσίας Ξένης που γιορτάζει σήμερα....... Γύρισα, άκουσα τον Δημήτρη να μου λέει...πόσο όμορφη έγινα...αυτό το παιδί των 76 χρόνων... με βλέπει ακόμη στα..22 όπως με γνώρισε.. Δεν βλέπει το μπαστούνι, τα..αχ και βαχ..τα χάπια, το ότι μπαίνω όλο και πιο σπάνια στο εργαστήρι.

Χαμογελάμε φίλοι μου , δεν το βάζουμε κάτω ,έγινα.. κουκλί σας λέω στο κομμωτήριο ,θα βάλω τώρα τις.. παντόφλες μου και θα ξεσκονίσω το μπλοκόσπιτο που αράχνιασε. Μετά λέω να κάνω στον άνδρα μου ριζόγαλο που αρέσει και να προσπαθήσω να κάνω μία ηλεκτρική με αυτή την αγχώνευτη νέα που αγόρασε ο άνδρας μου που δεν μπορώ να την μεταχειριστώ.

Εύχομαι να είστε καλά, σας παρακολουθώ όσο μπορώ, δεν ξέρω αν διαβαστούν αυτά που γράφω σήμερα μα πρέπει.. οφείλω να ευχαριστήσω αυτές που μου στέλνουν μηνύμα και συμβουλές για να είμαι καλά.

           Αχτιδένια φιλάκια

Ζητώ από την νέα χρονιά......

 

                                               

Σήμερα είναι η πρώτη μέρα της νέας χρονιάς φίλοι μου και ένοιωσα την ανάγκη να της...μιλήσω και να της πω πως δεν θέλω να μεταχειριστώ την λέξη " εύχομαι" αλλά την πιο..απαιτητική.. " ζητώ" τα όσα ίσως δεν μας έδωσε η προηγούμενη. 

Είναι βαρύ να ζητώ ΕΙΡΗΝΗ ; να θέλω υγεία για όλους γύρω μου, ΛΟΓΙΚΗ στις πράξεις των ανθρώπων; Αρνούμαι να δεχθώ τις φράσεις: Δεν ήξερα τι έκανα..θόλωσε το μυαλό μου.. να ακούω δικαιολογίες για τα φοβερά. 

Ζητώ το αναμφίβολο δικαίωμα των νέων παιδιών νέα μας χρονιά να μπορούν να κάνουν τα όνειρα τους αληθινά ...να ελπίζουν τουλάχιστον. Έτσι ίσως φύγει η βία, η οργή που κουβαλούν μέσα τους. 

Ζητώ να είστε η..μπλοκογειτονιά που γνώρισα και αγάπησα, οι.. άγνωστες μορφές πίσω από ένα ψευδώνυμο που τόσο αγάπησα. 

Για μένα 2023 ζητώ να μπορώ να πραγματοποιώ την πρωινή μου βόλτα με την Κάντυ έστω με μπαστούνι, δυσκολία με τα πεζοδρόμια και να είμαι χρήσιμη, αυτάρκης και να μπορώ να..ονειρεύομαι.

Δεν ξέρω αν είναι ένα δικό σου μήνυμα 2023 μα φέτος το νόμισμα ήταν στο δικό μου κομμάτι!

Ζητώ να με συγχωρέσετε φίλοι μου για τις κάρτες που δεν ανταπόδωσα, για την..αθόρυβη πλέον παρουσία μου στα μπλοκ σας ,η "διάθεση" μου παίζει στο τραμπολίνο καθημερινά ανάλογα με το πως.. βαδίζω ή πως είναι τα δάκτυλα μου. Βάζω κατσάδα στον εαυτό μου αυτά τα Χριστούγεννα για όσα ήθελα να κάνω και δεν έκανα.

Λοιπόν.. νέα χρονιά γίνε αυτό που σου ζητώ και όσα εύχονται οι φίλοι μου.

Να είστε όλοι καλά, αγαπημένοι μου φίλοι , δυνατοί, υπομονετικοί,  δημιουργικοί, κάντε όνειρα, παλέψτε με τα "θηρία"και νικήστε τα.

                           Αχτιδένια φιλάκια

Χριστούγεννα .. γεννιέται η Ελπίδα..εμείς τι κάνουμε;

 Φθάσαν λοιπόν τα Χριστούγεννα.. λίγες μέρες ακόμη φίλοι μου για την ημέρα που κάποτε ήταν για τα σπίτια μας, για την οικογένεια κάτι σαν... παραμύθι που ξέφυγε από παιδικό βιβλίο. Το πεντακάθαρο από νωρίς σπιτικό,το λαμπερό στολισμένο δένδρο με τις μπάλες που έσπαζαν με το παραμικρό, το γεμάτο τραπέζι με σπιτικά πάντα γλυκά . Η γιαγιά με τις ιστορίες, η Εκκλησία βασικός ρόλος των ημερών , τα λίγα έστω δέματα για οικογένειες που ξέραμε πως τα είχαν ανάγκη και ετοιμαζόντουσαν με αγάπη. 

Βλέπετε σε εκείνα τα παλιά δικά μου παιδικά Χριστούγεννα ο ένας ήξερε τον άλλο , οι πόρτες δεν ήταν διπλοκλειδωμένες,  καλούσαμε στο τραπέζι τον μοναχικό ηλικειωμένο της γειτονιάς, πηγαίναν πιάτα με γυκά στην γειτόνισσα που δούλευε και δεν προλάβαινε.. Θυμάμαι που από μέρες  ετοιμάζαν σε ένα μεγάλο μπολ τα..δίφραγκα και την σοκολατίτσα για κάθε παιδάκι που θα χτυπούσε την πόρτα μας για τα κάλαντα...και ήταν πολλά φίλοι μου. 

Ας πω και για τον εαυτό μου που με τα λεφτά από τα κάλαντα πήγα σινεμά με την φίλη μου.. θάμασταν περίπου 8..9 να δούμε στο Παλάς στην παραλία μία ταινία του Ιουλίου Βερν. Τότε μπορούσες να δεις το ίδιο έργο πολλές φορές... όταν γύρισα η γιαγιά μου μου ξερίζωσε την πλεξούδα από την αγωνία της που άργησα και βέβαια για τιμωρία  το πρωί δεν άκουσα στο ράδιο το παραμύθι της ..Θείας Λένας!!

Ίσως όλα όσα ζούμε πια φίλοι μου, όσα ακούμε, βλέπουμε με έχει επιρρεάσει... ένας καταιγισμός αυτές τις ημέρες από δραστηριότητες καθαρά φιγουρατζίδικες ,διαφημίσεις καταναλωτισμού περιττού, συνταγές για ένα γεμάτο τραπέζι όταν συγχρόνως σου μιλούν για ακρίβεια , λογαριασμούς , σπίτια που σιτίζονται από σισίτια. Η τηλεόραση...Δώρα.. δώρα.. παιχνίδια.. ακριβά άχρηστα παιχνίδια συνήθως που τα βαριούνται σε 2 μέρες. 

Ας θυμηθώ τα τότε παιχνίδια, η μεγάλη σβούρα των αγοριών, το..Πάρτα Όλα, τα τουβλάκια, το Ντόμινο, τον θησαυρό Γνώσεων με το φωτάκι σε κάθε επιτυχία. 

 Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ πια να χαρώ τα Χριστούγεννα όπως  παλιά όταν βομβαρδίζομαι καθημερινά από ιστορίες που δεν μπορώ να πιστέψω.. να δεχθώ πως συμβαίνουν γύρω μου. Πως είναι δυνατόν φίλοι μου να γίνονται τόσα άσχημα γύρω μας; Αυτές τις Άγιες μέρες γεννήθηκε η.. Ελπίδα.. η Αγάπη..πέστε μου γιατί τις φυλακίσαμε εμείς με τις πράξεις μας; Καθημερινά η λέξη "βιασμός", φόνος, κλοπή, παιδική εκμετάλευση.. έμαθα δεκάδες λέξεις άγνωστες .. απίστευτες ιστορίες κι εσύ.. κι εγώ..στην ζυγαριά να κρίνουμε, να ενοχοποιήσουμε ή να δώσουμε την δικαιολογία που χρειάζονται της αθωότητος. 

Τρομάζω όταν μερικές φορές πιάνω τον εαυτό μου να ακούει από περιέργεια έστω και για λίγο εκπομπή όπου επάνω σε ένα τηλεοπτικό τραπέζι ξεσχίζονται σάρκες..

Παλιά θα έγραφα εδώ.. στο μπλοκόσπιτο ..τώρα φτιάχνω πάζλ στο τάμπλετ,  βλέπω τα χέρια μου αγνώριστα, θέλω τόσο να ζωγραφίσω μα.. δεν μπορώ .. όμως αγοράζω από σάϊτ πινέλα και χρώματα... είμαι τόσοοοο χαζή λέτε;

Θα ήθελα να σας στείλω όπως παλιά κάρτες και γούρια όμως η μόνη μου έξοδος μόνη είναι η πρωινή με την Κάντυ και αυτή με πολλή κούραση.

Πάλι γκρινιάζω να πάρει η ευχή.. συγνώμη... πάλι παραπονιέμαι.. η μόνη μου δικαιολογία φίλοι μου είναι ότι ήμουν ένα άτομο υπερκινητικό που τώρα καθηλώνεται . 

Εδώ και μέρες θέλω να πάω σε γειτονικό κατάστημα να αγοράσω μπλούζες στον Δημήτρη..όμως.. πρέπει να διασχίσω δρόμο με αυτοκίνητα. Δοκίμασα ιντερετικά από ανάλογα σάϊτ.. μα δεν έχει γούστο βρε παιδιά , είναι σαν φαγητό χωρίς αλάτι.. αν δεν αγγίξεις ένα πράγμα , αν δεν το συγκρίνεις... θα μου πείτε : πως αγοράζεις πινέλα και ρούχα για την Κάντυ; ( φιγουρίνι την έχω κάνει..) 

Δεν ξέρω αν το ίντερνετ μπορεί να αντικαταστήσει αυτά τα συναισθήματα που νοιώθεις όταν χαζεύεις μέσα στα εμπορεύματα ενός μαγαζιού , όταν αγγίζεις τα υφάσματα. Εντάξει.. σας ζάλισα..τελειώνω την γκρίνια μου, έγινα σαν τους παππούδες του τότε Μάπετ Σόου!

Φίλοι μου εύχομαι με όλη μου την καρδιά να χαρείτε τις Άγιες μέρες όπως τις πρέπει, προσευχηθείτε για όποιους αγαπάτε  ή μάλλον για όποιους έχουν ανάγκη, προσέξτε τα παιχνίδια που θα πάρετε να είναι χρήσιμα και επικοδομητικά, Αγάπη φίλοι μου.. νοιώστε την γιατί.. ΑΥΤΟ είναι η Γέννηση που θα έρθει. 

Καλά Χριστούγεννα σας εύχομαι και...

                    Αχτιδένια φιλάκια...βέβαια!!