Πως να αντέξεις τόσο πόνο ...

 

Ανοίγω το μπλοκόσπιτο χωρίς να νοιάζομαι για τα χνάρια μου που αφήνω στη σκόνη της απουσίας μου..ο παλιός ενθουσιασμός έφυγε , έχω τόσα άλλα μπροστά μου. 

Ο κόσμος γύρω μου γκρεμίζεται , όπου και να γυρίσω φίλοι μου  ακούω κλάμα, βλέπω απελπισία , πως να αντέξω τόσο πόνο... νοιώθω ενοχή...όχι δεν είναι ο δικός μου...θα άντεχα τριπλάσια αρκεί αυτό το κακό να μην το έβλεπαν τα μάτια μου...μήπως πέθανα και είμαι στη κόλαση; Τηλεφωνώ σε φίλη καρδιακή  συνάδελφο, συμφοιτήτρια από το Βόλο να μάθω αν είναι καλά...δεν απαντάει κι εγώ ανησυχώ..

Αυτες τις μέρες είμαι " μπλεγμένη " με εξετάσεις ειδικές , με το ζόρι.. ένα μόνο εργαστήριο σε όλη την Θεσσαλονίκη...δεν μπορούν να καταλάβουν οι δικοί μου πως θέλω την ησυχία μου. Είμαι κουρασμένη, κρατώ μόνο το χαμόγελο και την επιθυμία μου να μην στεναχωρώ αυτούς που με φροντίζουν. Ευχαριστώ για την βοήθεια Αθηνούλα μου..

 Τελικά η επανάσταση μου έπιασε τόσο απλά... με την αλήθεια... κοίταξα την Νευρολόγο στα μάτια και της είπα : - Δεν νοιώθω έτοιμη, δεν θέλω να κάνω κάτι για τους άλλους αλλά για μένα.. Δεν κοιμάμαι πλέον καλά. Ευτυχώς πήρα την απάντηση που ήθελα..η ηρεμία είναι βασική στη ζωή μου. Γύρισα και μπήκα στο εργαστήρι μου που τόσο καιρό ούτε εκεί ένοιωθα όμορφα. Έβαζα την ποδιά μου, κοιτούσα τις .. λευκές.. άδειες επιφάνειες... σηκωνόμουν και έκλεινα την πόρτα πίσω μου..

Τώρα θα πάλευα το.. θηρίο με το τρόπο μου ξέρω και πιστέψτε με είμαι έτοιμη να δώσω μαθήματα σε ομοιοπαθείς ή μήπως είμαι απλά τυχερή ; Να σας πω το μυστικό, βάζω.. πείσμα στην παλέτα μου , διαλλέγω απλά εύκολα θέματα , μεταχειρίζομαι βέργα αγιογραφίας , γυρίζω το τελάρο όπως με βολεύει, ξεχνώ το αριστερό μου χέρι και βάζω αγαπημένα τραγούδια στο κινητό μου.

Προσπάθησα να βοηθήσω κι εγώ όπως μπορώ αυτούς τους απελπισμένους ανθρώπους  σκέπτομαι ότι θα μπορούσα να είμαι στη θέση τους , να χάσω τα πάντα σε μία στιγμή, φανταστείτε με να τρέχω να σωθώ με το μπαστούνι ! Ήθελα η μικρή μου βοήθεια να είναι πιο.. προσωπική και με βοήθησε φίλος γι 'αυτό . Ο άνδρας μου χαμογέλασε όταν του είπα πως νοιώθω άγχος που θα μιλήσω με άγνωστη για τόσο λεπτό θέμα...  - εσύ κατάφερες εμένα , είπε, με γράμματα και αμφιβάλεις για το τηλέφωνο ;

Μου το κρατάει μανιάτικο φίλοι μου που στον 1 1/2 χρόνο που αλληλογραφούσαμε αρνιώμουν να μιλήσουμε στο τηλέφωνο, μου άρεζε το "μυστήριο" και η λαχτάρα των φακέλων που τους άνοιγα με...χτυποκάρδι! Ήμαστε 48 χρόνια μαζί.. χέρι χέρι...άσπρισαν τα μαλλιά του πρίγκηπα μου... μα εγώ τα βλέπω πυκνά και καστανά. Σας το είπα; μου έκανε ράμπα για να μπορώ να μπαίνω στο τροχόσπιτο.

Πράγματι..τηλεφώνησα στην άγνωστη μέχρι τότε  έτσι γνώρισα την Αποστολία Τ. , κουρασμένη φωνή, κουρασμένος άνθρωπος , αρχίσαμε τυπικά, η εμπιστοσύνη κερδίθηκε βήμα βήμα . Δεν είμαι από αυτές που κάνουν ερωτήσεις , αφήνω τον συνομιλητή μου να το κάνει μόνος του όποτε και όπως θέλει. Έτσι.... μου άνοιξε την ζωή της χωρίς να το καταλάβει και η..ενοχή μου γύρισε. Υπάρχουν άνθρωποι που η ζωή τους έδωσε αλλεπάλληλα χτυπήματα..που δεν χάρηκαν τα στοιχειώδη.  Ο άνδρας μου χαμογελούσε που με έβλεπε να δακρύζω με όσα άκουγα..

Πήγαμε κτήμα, γυρίσαμε και έχω κάνει κι όλας την λίστα με το τι θα βάλω στο κιβώτιο για Τρίκαλλα από αυτά που είπε σαν αναγκαία... άρχισα να κυνηγάω τον Δημήτρη

- Θέλω κιβώτιο... σήμερα όχι αύριο...ακούς; 

Αισθάνομαι υπέροχα όταν είμαι χρήσιμη ,νοιώθω ότι η καθημερινότητα μου παίρνει χρώματα και χρώμα σημαίνει ζωή. Φίλοι μου δεν ξέρω αν είστε ακόμα μαζί μου, σας καταλαβαίνω δεν θυμώνω.. εγώ τώρα μπαίνω στο μπλοκ ανάλογα ( τόσο εγωιστικό εκ μέρους μου ) με την διάθεση μου , όταν θέλω να νοιώσω πως.... με αγαπάτε !!!! Πω πω!!! Κακομαθημένο μοναχοπαίδι τελικά είμαι να πάρει η ευχή.

Φίλοι μου βοηθείστε όπως και όσο μπορείτε ,μπορεί αύριο να συμβεί σε μας..δυστυχώς πιστεύω πως από εδώ και πέρα θα γνωρίσουμε πολλές τέτοιες καταστροφές . Θα φανώ γραφική αν σας πω πως.... οι σφραγίδες άνοιξαν όπως έλεγε η γιαγιά μου και με τρόμαζε περιγράφοντας τον τρομερό  Άρχων Μιχαήλ με το υπέροχο άλογο και την χρυσή ασπίδα.

Σας εύχομαι να έχουν τα όνειρα σας το φως που χρειάζεστε και το φως αυτό είναι...δανικό και πρέπει να το σκορπάμε για να πραγματοποιεί το σκοπό του. 

                         Αχτιδένια φιλάκια

 

Με καλοκαιρινή διάθεση.

 

Να είσαι 71.. εκείνος 77 και να σε ξυπνά το πρωί με ένα μυρωδάτο τριαντάφυλλο και ένα φιλί για καλημέρα .. ε! Πρέπει να μ'αγαπάει πολύ ο Θεός φίλοι μου.

Στο κτήμα όπως καταλάβατε ,απολαμβάνω την ηρεμία της φύσης , βοηθάω όσο μπορώ, αδιαφορώ για όσα μου λένε ότι πρέπει να πάω πιο... άνετες διακοπές όπως παλιά. Δεν καταλαβαίνουν πως ντέπομαι να με βλέπουν και άλλωστε τα έξοδα δεν μας παίρνουν όταν αναγκαστικά η ιατρική μου φροντίδα είναι ιδιωτική. 

Εδώ περνώ την μισή εβδομάδα , κοιμάμαι από τις 10.30 ,ξυπνώ από τον κόκκορα της γειτόνισσας, η Κάντυ βγαίνει για βόλτα όποτε θέλει και πήρε βέβαια και κακές συνήθειες όπως να... σκάβει λακούβες και όταν ποτίζονται τα ψυτά να πίνει νερό από το.. χώμα!!!

Ο καλός μου Δημήτρης με σκέπτεται  με τόση φροντίδα που πραγματικά το μόνο που προσεύχομαι είναι να είναι γερός. Το θερμοκήπιο του πάει υπέροχα και τον αποζημιώνει ηθικά για τα δένδρα που φέτος σε όλη την περιοχή δεν έδωσαν παρά ελάχιστα με . καθόλου καρπούς δυστυχώς. Τα ντοματίνια του λοιπόν καλά κρατούν τόσο που μας ξάφνιασαν.

Έχει βάλει ότι είδος του πούλησαν τα ψυτώρια συν αυτά που έβαλε φυτώριο εκείνος στο σπίτι και μου είχε κάνει μαύρο χάλι το μπαλκόνι! 

Τώρα φροντίζει ο καλός μου για το πρόβλημα που είχα με τα 3 σκαλοπάτια για το τροχόσπιτο. Μόλις τελειώσει θα σας το δείξω πιστέψτε με υπερηφάνια για τα όσα μπορεί να φτιάξει ακόμη και τώρα που κι αυτός κουράζεται εύκολα. 

Σας στέλνω την αγάπη μου και σας ευχαριστώ για την παρεούλα που μου κάνετε.

                               ΑΧΤΙΔΕΝΙΑ ΦΙΛΆΚΙΑ

Νάμαι πάλι με το ξεσκονόπανο!!

 

Μου λείπετε να πάρει η ευχή..αν και πια έφυγε από μέσα μου εκείνος ο αέρας που είχα πριν χρόνια να σας διηγηθώ, να σας δείξω όσα είχα καθημερινά στη ζωή μου..πια ζωή θα μου πείτε.. Ξυπνάω το πρωί και όπως παλιά σχεδιάζω το σήμερα.. θα.. κατεβάσω κουρτίνες.. θα κάνω το παστίτσιο που αγαπάει ο Δημήτρης, θα κάνω γλυκό, θα ζωγραφίσω, θα κεντήσω..θα...θα.. 

Μετά ανακαλύπτω πως δυσκολεύομαι να σηκωθώ, πως ακόμα και με το μπαστούνι παλεύω να φθάσω στο μπάνιο. Πως οι κουρτίνες θα μείνουν εκεί που είναι, πως το παστίτσιο θα το φτιάξει ο Δημήτρης, πως το γλυκό θέλει ώρα όρθια, πως το κέντημα είναι παρελθόν γιατί δοκιμάζοντας είδα πως δεν μπορώ να κλείσω την βελόνα.

Μόνο το εργαστήρι μου αγαπώ και με κάνει να νοιώθω πως όταν αγαπάς κάτι από τα 5 σου χρόνια γίνεται κομμάτι σου γίνεται αυτοσκοπός .. Αυτές τις μέρες έμαθα από μία καλή φίλη μας.. ΜΑΣ..λέω, πως περνάει μία θαυμάσια οικογενιακή περίοδο, 2 γάμοι στα εγγόνια της και βάπτιση δισέγγονο !!! Έδωσε ένα σκοπό στη φαντασία μου και σκοπό στις ημέρες μου. Αν αναρωτιέστε όμως πως ξεπερνώ όλα όσα σας έλεγα στην αρχή..ούτε κι εγώ δεν ξέρω. 

Εύχομαι να θυμούνται την ημέρα αυτή και οι ευχές μου σαν μαντινάδες που με τόση.. τόση δυσκολία έγραψα με πινέλο να τους συνοδεύουν σε όλη τους τη ζωή.

Είναι για το..μικράκι που βαπτίζεται.. το πρώτο δισέγγονο της Ρούλας και εύχομαι να δει πολλά ακόμη.

Όπως σας είπα η εβδομάδα μας μοιράζεται ανάμεσα στο σπίτι και το κτήμα, αλλάζω περιβάλλον, αλλάζω εικόνες και μυρωδιές ,ήχους και πρόσωπα. Χθες μου ζήτησαν και δέχθηκα να βοηθήσω όπως μπορώ σε ένα μπαζάρ τον 15Αύγουστο. Νάτο λοιπόν το νέο μου κάλεσμα να νοιώσω χρήσιμη και .. ευτυχής. 

Φίλοι μου αν και μέχρι τώρα καλοκαίρι δεν ..δεν..είδαμε , αν και οι καταιγίδες οι ξαφνικές έγιναν καθιερωμένο καιρικό φαινόμενο..είναι και εκείνες οι ξαφνικές ηλιακές αχτίδες που μας κάνουν να χαμογελάμε!

                          Αχτιδένια φιλάκια

Δηλώνω..παρουσία!

 Αν νομίζετε ότι γλυτώσατε από μένα... πλανάστε ! Έχω γίνει λιγουλάκι τεμπέλα με όλα αυτά ίσως γιατί πιστεύω πως δεν έχω ενδιαφέροντα νέα να σας πω ή γιατί τα.. 71 που μπήκα πια με " βάραιναν". Τι δουλειά έχω εγώ πια εδώ σκέπτομαι.. τι έχω να περιγράψω από το σήμερα μου που να τους κάνει να χαμογελάσουν ;

Όπως βλέπετε δεν είμαι η " Αχτίδα" που πρωτοέγραψα, είναι και το.. ματάκι που λόξισε από τα 3 μικρά εγκεφαλικά, ε.. ε.. τι περιμένετε βρε παιδιά!

Τα νέα μου από πλευράς υγείας είναι..καθοδικά στη σκάλα που λέγαμε . Η ψυχολογία μου κάνει σκαπανεβάσματα ανάλογα με τα κέφια μου. Μερικές φορές ομολογώ πως βάζω τα.. κλάματα, άλλες φορές τα " λέω" με τον εαυτό μου στο πρωινό καθρέπτη και του τα ψέλνω και βάζω το χαμόγελο φαρδύ πλατύ γιατί δεν μου φταίει κανείς. Ευγνωμονώ το Θεό για τον σύντροφο της ζωής μου που μου στέκεται σε κάθε μου βήμα, σε κάθε μου πλευρά. 

Την εβδομάδα μας την έχουμε μοιράσει ανάμεσα στο σπίτι και το κτήμα γιατί θέλω να αισθάνεται και εκείνος χαρούμενος που ασχολείται με τα φυτά του. Έχει κάνει το θερμοκήπιο .. κουκλί, βέβαια εγώ σπάνια μπορώ να πάω μέχρις εκεί με το μπαστούνι μα όταν σου λέει.. δειλά.. δειλά : να σε βοηθήσω κορίτσι μου να έρθεις να το δεις ... ε! τότε δεν χαλάς χατήρι.

Τώρα έχουν γεμίσει πλέον ντοματίνια " βελανίδια" , για χατήρι μου που ξέρει πως τα αγαπώ πολύ.

Μη νομίζετε πως κι εγώ δεν κάνω κάτι.. μαγειρεύω..του κάνω pankeiks που του αρέσουν και καθισμένη στον καναπέ μου έξω από το τροχόσπιτο φιάχνω με πηλό διάφορα για τις κατασκευές μου που.. πιέζω τον εαυτό μου να κάνω κάτι σαν ..ασκήσεις για τα χέρια μου. Από τώρα σχεδιάζω τι θα κάνω για τα ιδρύματα τα επόμενα..(κρατηθείτε!!) Χριστούγεννα !! Έχω θράσος βρε παιδάκι μου, αν δείτε τα χέρια μου δεν θα τα αναγνωρίσετε!! Έχω λοιπόν ένα κουτί που φέρνω εδώ στο κτήμα κάθε φορά με τα..εργαλεία μου και κάτι ψτιάχνω.

Είναι πανέμορφη αίσθηση να γίνεσαι χρήσιμη και συγχρόνως να ακούς τα πουλάκια να σου τραγουδούν χωμένα στις φυλλωσιές. Η Κάντυ δίπλα μου όταν δεν κυνηγάει η αφιλότιμη τις γάτες κι εγώ φωνάζω με το φόβο πως θα της δώσουν κανένα μπάτσο με νύχια.

Φίλοι μου σας σκέπτομαι και σας αγαπώ πάντα , συγχωρείστε με για την αποχή ,κάθε φορά που σκέπτομαι να γράψω νομίζω πως είναι η τελευταία φορά όμως.. είναι τα μηνύματα που μου στέλνετε πολλοί, είναι τηλεφωνήματα... ακούω φωνές που με αποκαλούν " Αχτιδούλα μου " και προσπαθώ να μαντέψω το όνομα. ..τότε γυρίζω πίσω, ανοίγω το μπλοκόσπιτο και είναι σαν τότε.. το 2007 που το πρωτοάνοιξα. 

                  Αχτιδένια φιλάκια

Ο Μάης ο δικός μου!

 Ο Μάης είναι ο αγαπημένος μου μήνας, πάντα τον περίμενα περισσότερο και από το καλοκαίρι. Σ'αυτόν γεννήθηκα, σε αυτόν έγινα μητέρα 2 φορές και τώρα που το σκέπτομαι και η Κάντυ Μάϊο γεννήθηκε. 

Ήρθαμε λοιπόν στο κτήμα το διπλανό  μία κίτρινη θάλασσα από μαργαρίτες!!

Ο Κανέλλος όρμηξε στο ανοιχτό παράθυρο να υποδεχθεί την Κάντυ.

Ο Δημήτρης μουρμουρούσε για το χόρτο που λίγες μέρες πριν είχε κόψει και τώρα έπρεπε να.. ξανακόψει.

 Το κτήμα πια για μένα είναι απλά να γίνομαι θεατής στην Φύση που με ξεκουράζει από τον.. καναπέ της TV . Ξέρω πως είναι η χαρά του έστω κι αν κουράζεται και το βράδυ μου λέει τις... εργασίες του μία μία. Εγώ  κάθε φορά κάνω λιγότερα από την προηγούμενη. 

Σήμερα με δυσκολία ανέβηκα το σκαλοπάτι για το τροχόσπιτο, με το μπαστούνι στηριζόμενη έβαλα τα ψώνια στο ψυγείο, άλλαξα τα σεντόνια. Αν και.. μη γελάσετε.. δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσες μικροδουλιές κάνω με την βοήθεια του ! Κλείνω..πόρτες, πατάω διακόπτες, σπρώχνω από τα ψηλά ντουλάπια τα πακέτα ζάχαρης ή αλεύρι να έρθουν πιο μπροστά και να.. πέσουν στην αγκαλιά μου! 

Αληθεια.. ξέχασα να σας δείξω την Πασχαλιά μας !!

Σήμερα μαγείρεψα κολοκυθάκια γεμιστά , μοσχοβολούσε ο μαϊντανός καθώς τον ψιλλόκοβα με τα φρέσκα κρεμμυδάκια. Τότε ήρθε και η απέναντι γειτόνισσα να μας δει φέρνοντας μας φρέσκα αυγά από τις κότες τους και ο Δημήτρης της τα ανταπέδωσε με φρέσκα κρεμμυδάκια. Αυτή είναι μία από τις χαρές εδώ, οι γείτονες που φροντίζουν καθημερινά τον Κανέλλο με τους σάκους κροκέτες και τις κονσέρβες που ανανεώνουμε συνεχώς γιατί τον έχουμε καλομαθημένο!

Λίγο πριν φθάσουμε στο κτήμα προλάβαμε την λαϊκή του χωριού για να αγοράσει ο Δημήτρης μου τα φυτά για το θερμοκήπιο. Ντοματίνια βελανίδια που πραγματικά λατρεύω και αυτές τις μέρες των γιορτών ήταν πανάκριβα τα αφιλότιμα σχεδόν 4 ευρώ! Βέβαια και άλλες ποικιλίες και.. έπονται πιπεριές, κολοκυθάκια, μελιντζάνες κτλ!!!.. 

Όταν βρίσκεται εδώ δεν στέκεται ούτε λεπτό τρέχοντας σε κάθε δένδρο που βλέπει με την Κάντυ από πίσω του.

Ο καιρός πραγματικά ανοιξιάτικος, κάθισα στον εξωτερικό καναπέ με το τάμπλετ, το κουτί με τα χρώματα , πινέλα που η αφιλότιμη κουβάλησα μαζί με πηλό και ότι μπορύσα να βάλω μέσα εκτός από τις ελπίδες μου που ως γνωστόν πεθαίνουν τελευταίες. Το βραδάκι το .. δικό μας αηδονάκι στο δένδρο πίσω μας τονίζει με το δικό του μοναδικό τρόπο πως κανένα ράδιο.. καμμία tv δεν μπορεί να είναι τόσο ρομαντική εκπομπή εδώ.. λίγο πριν ο Μάης μας κτυπήσει την πόρτα.

Καλημέρα λοιπόν φίλοι μου.. η Κάντυ με τον Δημήτρη και τον Κανέλλο έφυγαν για την ... δουλειά, εγώ ακόμα ξαπλωμένη περιμένω να... δουλέψουν τα πρώτα χάπια για να σηκωθώ , να σιάξω τα κρεββάτια και να σκεφτώ τι να μαγειρέψω! Μετά θα βγω έξω στο καναπε να χαζεύω τα πάντα και την είσοδο.. κάποια γειτόνισα θα έρθει σίγούρα. Σας εύχομαι ένα υπέροχο Μάϊο, κάντε το στεφάνι σας και χαρείτε τον. Πριν σας αφήσω ας θυμηθώ την γιαγιά που με μεγάλωσε που τέτοια μέρα με ξυπνούσε με ένα ποτήρι γάλα...για να μη σε πιάσουν τα μάγια του Μαγιού γιαβρί μου... και μία παπαρούνα που αναρωτιώμουν πάντα που την έβρησκε.. ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ φίλοι μου.

          Αχτιδένια φιλάκια

Θέλω να μη ξεχνώ..

 Μου θύμησαν πως .. γιορτάζω σήμερα, όπως μου θύμησαν ότι προχθές έκλεισα 47..48...δεν θυμάμαι πια..χρόνια γάμου με τον άνθρωπο μου...ξεχνάω πια φίλοι μου όμως πιέζω τον εαυτό μου να  θυμηθώ όχι γιατί μου το επέβαλε η Νευρολόγος μου αλλά γιατί θα ήταν άδικο να ξεχάσω τα όμορφα και να βλέπω μόνο τα άσχημα.

Είχα τόσα να σας πω, όχι ότι μου συνέβησαν τόσα , απλά γιατί έχω μέσα μου τόση διάθεση να μιλήσω.. να χαζολογήσω όπως παλιά να συμμετάσχω όμως..όμως.. Το μπλοκόσπιτο μου αράχνιασε και δεν έχω διάθεση να... ξεσκονήσω...πάντα βαριώμουν το ξέσκόνισμα..

Η κληματαριά μας στο μπαλκόνι έβγαλε τα πρώτα δειλά φύλλα , πάντα την περίμενα αυτή την περίοδο γιατί ήταν στο μυαλό μου το ξεκίνημα της Άνοιξης που τόσο αγαπώ. Η Κάντυ κατανόησε πια πως δεν θα την ξαναβγάλω βόλτα όμως κουρνιάζει στην αγκαλιά μου όταν θέλει να κοιμηθεί.

Σήμερα γιορτάζω λοιπόν..είμαι ακόμη ξαπλωμένη παρεούλα με το τάμπλετ ... που κάποτε κορόϊδευα.. και την Κάντυ στα πόδια μου.. ήρθαν τα πρώτα μηνύματα...έχω τόσα ευχαριστώ να πω! Θα ευχηθώ του χρόνου να...θυμάμαι..να φιάχνω πράγματα..να μη φοβάμαι τα σκαλοπάτια.. να δω ξανά τα πρώτα φύλλα της κληματαριάς με προοπτική να τα κάνω .. ντολμαδάκια! 

Χθες βράδυ ο Δημήτρης γυρίζοντας από την βόλτα του με την Κάντυ μου έφερε κλαδιά με άνθη νερατζιάς... απίστευτο πόσο όμορφα μυρίζουν..Χρόνια Πολλά αγάπη μου μου είπε και με φίλησε... Πάλι βρε έκλεψες λουλούδια από το πάρκο του είπα! Πόσα Ευχαριστώ να πω μα...θυμώνει όταν του τα λέω.

Σήμερα γιορτάζω...Αχτιδένια φιλάκια