Τοκ..τοκ..εγώ είμαι καλέ!

Σας ξέχασα πουλάκια μου νομίζετε; Εδώ στο κτήμα από το τάμπλετ μου σας ρίχνω κλεφτές ματιές και σκέπτομαι πόσο υπέροχο θα ήταν ένα πάρτυ..μάλλον ψήσιμο εδώ με όλους εσάς και τον άνδρα μου να σας δείχνει με υπερηφάνεια τους κόπους του.
Ο καιρός..τρελλός...θεότρελλος όμως μου αρέσει γιατί την πολλή ζέστη πια δεν την αντέχω. Αποτέλεσμα τα κεράσια μας επάνω στα δένδρα όσα προλάβαμε να φτιάξουμε γλυκά και να έρθουν φίλοι να πάρουν, τα υπόλοιπα σάπισαν στα δένδρα..Όσο σκέπτομαι πόσοι θα ήθελαν να φάνε από το δένδρο..λυπάμαι και...σκάω! Όμως πόσα να μαζέψεις δύο άνθρωποι της ηλικίας μας.. 
Την Δευτέρα θα γύριζα γιατί θα έκανα την επέμβαση στους δακρυγόνους αδένες στο νοσοκομείο και μου το ανάβαλαν για την επόμενη !!!!!! 
Έτσι ανέβαλα κι εγώ το γυρισμό μου για το μέσον της επόμενης εβδομάδος.
Σήμερα μας ήρθαν ξαφνικά επισκέψεις, φίλοι που γνωρίσαμε στο νοσοκομείο που χειρουργήθηκε ο άνδρας μου πριν 1 1/2 χρόνο, ο Γιώργος ήταν στο διπλανό κρεβάτι. Για γεύμα σαρδέλες τηγανιτές, κολοκυθάκια που τα τηγανίζω μούρλια , σαλάτα και ..ραβανί που έφτιαξα το πρωί γιατί το επιθύμησε ο καλός μου κι εγώ δεν χαλώ χατήρι.
Μου λείπει είναι αλήθεια το εργαστήρι μου όμως φίλοι μου...όταν το πρωί πίνουμε το καφέ μας βλέποντας μπροστά μας μόνο ..πράσινο και γαλάζιο..και όταν τα βράδια κοιτάμε ψηλά και μπορούμε να μετρήσουμε τα αστέρια και να τα ...ονοματίσουμε...τότε φίλοι μου αισθάνομαι τόσο όμορφα που κάνοντας την προσευχή μου νοιώθω πως ο ουρανός ανοίγει και βλέπω πέρα του.....
Σας έχω ζαλίσει ξέρω με την τόσο απλή καθημερινότητα μου..μα..είναι η ζωή μου..η ψυχή και το λιμάνι μου.
Α! Είχα και τα "επίσημα" μου αφού με διάλλεξαν να εκπροσωπήσω την ομάδα συλλογικού κεντήματος σε μία εκπομπή στη τηλεόραση, δεν μπόρεσα να συνδεθώ με το skype λόγω τάμπλετ όμως με συνέδεσαν με το κινητό και τους άκουγα πεντακάθαρα λες και ήμουν εκεί. 
Όταν είχα την βιοτεχνία ζωγραφικής και κεραμικής ήμουν μέλος του ΕΟΜΕΧ που τώρα νομίζω πως τον έκλεισαν όπως όλα όσα πρόβαλαν τις προσπάθειες ανθρώπων που έφτιαχναν ένα σωρό πράγματα. 
Τους είπα βέβαια πως η κα Κλαυδία Μάμαλη ήταν η ψυχή και η οργανώτρια της Ομάδας συλλογικού κεντήματος που ανήκω και τους μίλησα για την ιδέα μου ( ουτοπία φίλοι μου..) να μπορούν να πουλούν αυτές οι γυναίκες στα περίπτερα των μουσείων κεντήματα βαδισμένα στην Ελληνική Ιστορία όπως αυτά που κέντησε η ομάδα μας κι εγώ μαζί.
Θα μου πείτε: Ονειρεύεσαι κορίτσι μου; εδώ πουλούν στα μουσεία ευζωνάκια κατασκευασμένα στη..Κίνα με..λοξά ματάκια!
Εγώ πάντως τους τα είπα και αν και διέθετα μόνο 5 λεπτά..ροδάνι η γλωσσα μου..χα! χα! Μπορείτε να το βρείτε στο you tube αν έχετε την περιέργεια.
Αγάπες μου σας αφήνω..μου έρχονται άλλοι φίλοι για απογευματινό καφέ και...ραβανί που το έκανα μούρλια έστω κσι χωρίς μίξερ!
             Αχτιδένια φιλάκια!