Μια καλημέρα να σας πω.

            

Καλωσόρισα το Μάρτη φίλοι μου, μου μπήκε δύσκολα αυτό το 3ήμερο  με τη πάθηση μου μα κι εγώ και η Κλώντη μάλλον αδελφές ψυχές παλεύουμε και πηδάμε εμπόδια. 
Πιστέψτε με κάποιες φορές αυτό είναι δύσκολο και κάποιες άλλες φαντάζει μακρινό ίσως γιατί τα εμπόδια για μένα είναι απλά..για να τα προσπερνάς με όσο δυνατόν λιγότερες ήττες. Είναι οι στιγμές που το αριστερό μου χέρι δεν λειτουργεί, που πέφτουν από τα δάκτυλα τα αντικείμενα, που κάνω ζημιές, που χάνω τη σκέψη και την σύνθεση του λόγου και άλλες που φτιάχνω στολίδια για μπαζάρ, που κάνω σχέδια για αύριο, που κεντάω γα φίλες και ζω τη κάθε στιγμή.
Χθες πάντως βρέθηκα αναγκαστικά σε υπηρεσίες δημόσιες και οφείλω να πω πως η εξυπηρέτηση και η συμπεριφορά των υπαλλήλων ήταν μοναδική και άμεση και τους ευχαριστώ γι' αυτό. 
Σήμερα πάντως ξύπνησα με άλλο..."αέρα", ο καλός μακρύς ύπνος, η ηρεμία  και η ξεκούραση μου έκανε καλό και τώρα έχω τη διάθεση να ανέβω βουνά και να διασχίσω λαγκάδια!!!
Η Κλώντη και αυτή αντέδρασε καλά στη θεραπεία και πήρε παράταση όπως μας είπε ο κτηνίατρος (που τον ευχαριστώ για την επίσκεψη στο σπίτι λόγω αδυναμίας δικής μου να τη πάω ), πως πάλι ο...Λάζαρος όπως την λέει κοροϊδευτικά βρήκε... χαραμάδα και βγήκε στην επιφάνεια!!
Δεν ξέρω αν η Άνοιξη βρει πια το δρόμο γιατί βαρέθηκα τη κλεισούρα , την υγρασία . 
Μάλλον επιθύμησα τα πρωινά στο κτήμα ηλιόλουστα κι εγώ στη θέση μου με το κέντημα , τους γείτονες για επισκέψεις, τη Κλώντη δίπλα μου, το Δημήτρη να ...ψαχουλεύει τα δένδρα του, το Κανέλλο να πηγαινοέρχεται και τις δύο γάτες μου να ζητιανεύουν και άλλη κονσέρβα.
Να θυμάστε πως τα απλά κάνουν την ευτυχία.
Φίλοι μου ας ελπίσουμε σε μία ευνοϊκή  και ήρεμη Άνοιξη με υγεία και πάντα..όνειρα φίλοι μου , ζωή και αγάπη.
Αχτιδενια φιλάκια!