Μία μέρα με τον... εαυτό μου!

 

Όταν άρχισα αυτό το μπλοκ έγραψα ότι εδώ θα έγραφα τις σκέψεις μου, τα συναισθήματα και τα όνειρα μου.. το κράτησα έτσι και λόγω χαρακτήρος. Πληθωρική σε όλα όσα ανέφερα ., δεν αλλάζει ο άνθρωπος φίλοι μου απλά υποχωρεί στις πιέσεις, σε γεγονότα και ... χρόνο όμως δεν αλλάζει. Μπαίνουμε στον Ιούνιο σήμερα και για τους λόγους που θα σας πω περνώ την ημέρα με τον εαυτό μου. Είμαι από τους ανθρώπους που τα έχω βρει με την.. Αχτίδα , έχω κατασταλάξει στα καλά και στα λάθη μου , τα αναγνώρισα και δέχθηκα την σκέψη πως όλα... έπρεπε να γίνουν.

Έχω την Κάντυ μου άρρωστη εδώ και περίπου 10 μέρες και λόγω μίας επέμβασης που της έγινε αποφάσισα να μείνω σπίτι και να στείλω τον Δημήτρη μόνο του στο κτήμα. Φεύγοντας μου είπε να πάρω τηλέφωνο οπωσδήποτε τις φίλες μου για να έρθουν να μου κάνουν παρέα, του είπα..ναι .. όμως αποφάσισα να περάσω το ΣΚ μόνη με την Κάντυ. Θα σκεφτείτε πως ασχολήθηκα με το εργαστήρι μου όμως.. λάθος ασχολήθηκα με τις σκέψεις μου ήρεμα, με το να βάλω μία ξένη οικογεννιακή σειρά συνεχόμενη από αυτές που ο άνδρας μου βαριέται να δει λόγω έλλειψης δράσης! Θα ομολογήσω πως έβαλα μπροστά μου ένα μπολ με κεράσια , μαλακά μαξιλάρια στον καναπέ και χανόμουν πολλές φορές σε αναμνήσεις όμορφες.. τις κακές τις διέγραψα.. και την έννοια μου για όσους αγαπώ  που δυστυχώς δεν μπορώ να πάψω να τρυπώνουν και να μου χαλούν αυτήν την .. δική μου μέρα. Από το πρωί σκέπτομαι το μπλοκόσπιτο μου, εσάς, την επιθυμία μου να ανοίξω την πόρτα και να μπω. Όπως βλέπετε έβαλα στην άκρη τους δισταγμούς μου για το.. τι να τους πω;..τι ενδιαφέρον θα έχουν όσα θα πω;.. φθάνει που θα τα πω... σκέπτομαι εγωιστικά και παίρνω το τάμπλετ αγκαλίτσα. Η αλήθεια είναι πως όσο βραδιάζει μου λείπει ο Δημήτρης και ξέρω πως ανησυχεί για μένα γι'αυτό τον άφησα να πιστεύει πως έχω παρέα. Προχθές τον στεναχώρησα και τον έκανα να με παρακολουθεί με τα μάτια του όλη μέρα γιατί το βράδυ όταν κοιμώμουν ήρθε η Κάντυ και κλαψούριζε το μωρό μου, σηκώθηκα μέσα στον ύπνο μου . έχασα την ισορροπία μου και έμεινα φίλοι μου 3 ώρες πεσμένη χωρίς να μπορώ να σηκωθώ για να μη τον ξυπνήσω πράγμα που τελικά δεν απέφυγα. Πέρασε κι αυτό όμως.. πονάνε τα πάντα μου!

Τώρα που σας γράφω με πήρε τηλέφωνο από την.. γειτόνισσα να δει τι κάνω γιατί φίλοι μου ο Δημήτρης και το κινητό έχουν πάρει διαζύγιο μάλλον και δεν θυμάται που το άφησε... Νευριάζω γι αυτό και άρχισα να ψιλοβλέπω και τις ειδήσεις και νευριάζω ακόμα περισσότερο. Πέστε μου γιατί ο κόσμος , οι Άρχοντες να είναι τόσο ανόητοι ώστε να κάνουν πολέμους , καταστροφές..

Δεν τολμώ να πιστέψω σε ένα ήρεμο καλοκαίρι όμως μπορώ να ελπίσω πως όσοι μπορούν θέλω και εύχομαι να το χαρούν. Φίλοι μου να είστε καλά και.. Αχτιδένια Φιλάκια!