Πέμπτη 1 Αυγούστου 2024

Υπάρχω ακόμη,.. πεισματικά ή.. ίσως χωρίς λόγο!

 


Έτσι ξαφνικά λες και άνοιγα ένα ημερολόγιο ξεχασμένο σε ένα συρτάρι μπήκα στο μπλοκ μου φίλοι μου. Θα ομολογήσω πάλι πως έχω χάσει όλα ή έστω τα περισσότερα από όσα με κρατούσαν όρθια. Θέλω να αποφύγω τον όρο.. κατάθλιψη.. και δεχθώ την άρνηση να διαβάσω το χαρτάκι μέσα στο κουτί με τα νέα μου φάρμακα. Έχω μήνες να μπω στο εργαστήρι μου και κάνω συλλογισμούς που και πότε θα παραδεχτώ πως πρέπει να διαλλέξω σε ποιούς θα δωρίσω όλα όσα γέμιζαν την ζωή, τις ώρες και τα όνειρα που πρέπει να παραδεχθώ πως έχασα την όρεξη να πραγματοποιήσω. Αυτή η ζέστη με διέλυσε πραγματικά και αρνούμαι να πάω διακοπές κάπου εντελώς διαφορετικά από τότε που τις χαιρόμουν όπως ήθελα. Δυσκολεύομαι πια να κινηθώ παρά αναγκαία.. χθες αναγκάστηκα να πάω συνοδός στην Κάντυ στον κτηνίατρο και θα ομολογήσω πως ντράπηκα που με βοήθησαν να κατέβω τα 5 σκαλοπάτια και συνοδία για να τα ανέβω μετά. Μου λείπει φοβερά η θάλασσα, και αρνούμαι κάθε πρόταση που δειλά μου κάνει ο Δημήτρης. Ούτε το κτήμα με τραβάει πια, ούτε το σπίτι, ούτε οι φίλες που με προσκαλούν. Έχω βυθιστεί σαν αόρατος παρατηρητής στο ίντερνετ, στο youtube, σε ταινίες, σε σειρές. Αποφεύγω και το τηλέφωνο, δεν θέλω να εξηγώ, να περιγράφω, να βρίσκω σωστές δικαιολογίες για την στάση μου. Είναι και όλα όσα ακούω , διαβάζω και βλέπω σε εικόνες που με πληγώνουν. Από που να αρχίσω φίλοι μου;

 Απορώ πως δεν βλέπουν οι .. υπεύθηνοι πως η κλιματική αλλαγή είναι πλέον γεγονός κι εμείς μέσα της θύματα ή θήτες από δική μας κακή διαχείρηση. Αυτή η ζέστη, οι φωτιές  αυτές οι φρικτές εικόνες και τα επακόλουθα της. Είμαι σίγουρη ότι επαναλαμβάνω και τις δικές σας σκέψεις, ότι κι εσείς τα ίδια σας στεναχωρούν . Τα δένδρα ο πνεύμονας της ανάσας μας κατασρέφονται. Κάποιο καλοκαίρι ζήσαμε με τον άνδρα μου στην Χαλκιδική τέτοιες συνθήκες , είχε μάλιστα πάει εθελοντής και μετά μου διηγήθηκε εικόνες φοβερές. Η ζέστη λοιπόν προέρχεται από τέτοιες καταστάσεις παρέα με τα ... καυσαέρια, τα αιρ κοντίσιον που βγάζουν θερμοκρασία και γίνονται απαραίτητα χωρίς να σκεφτούμε να τα εξαιρέσουμε από την καθημερινότητα μας. 

Έρχομαι στο επόμενο πρόβλημα, η αγάπη μου για τα ζώα είναι γνωστή και δεν μπορώ να βλέπω την τεράστια πληγή της εγκατάλειψης των όταν τα βαριούνται , όταν πρέπει να πάμε διακοπές ή όταν ανακαλύπτουμε το βάρος του κοστολογίου της συντήρησης τους με τις σημερινές οικονομικές συνθήκες. Όμως αυτά πρέπει να τα σκεπτόμαστε πριν κάνουμε την επιλογή να υιοθετήσουμε ένα ζωάκι.  Σήμερα συμπτωματικά έδωσα ένα σεβαστό ποσό από τα μείον μου στον κτηνίατρο όμως.. δεν θα τα έδινα αν είχε πρόβλημα ένα παιδί μου ; 

 Πάω στο επόμενο κοινό πρόβλημα... η ακρίβεια που όλο και μας πιέζει νομίζω όλους. Σκέπτομαι πως ένα νέο ζευγάρι δεν  μπορεί πλέον να ανοίξει σπιτικό και βέβαια να κάνει παιδί. Βλέπω συμπτωματικά φίλες που τα αγόρια τους δεν λένε να ... φύγουν από τις φτερούγες της ασφάλειας των γονιών και δυστυχώς το καταλαβαίνω. Επειδή το μόνο που μου έμεινε σωστό μέχρι τώρα είναι το μυαλό μου έχω αναλάβει με το IBANK που μου έμαθε η κόρη μου τα οικονομικά μας γιατί ο άνδρας μου.. ε! δεν το είχε ποτέ ομολογώ. Λοιπόν κάθε μήνα  βλέπω πως τα έξοδα υπερτερούν πλέον των.,. εσόδων φίλοι μου και δεν μπορώ να αναλύσω τα αυτονόητα. Σκεφτείτε ένα νέο ζευγάρι να νοικιάζει, να πληρώνει λογαριασμούς και να συντηρεί το σπιτικό σε τρόφημα. Όλα όσα σας γράφω είναι αλήθειες που τις βλέπω σε κάποιους φίλους και σε μας σαν ηλικειωμένους που έχουμε τα έξοδα σε φάρμακα και ιατρικές φροντίδες και κάποια βοήθεια απαραίτητη πια σε μας. 

Να δεχθώ με ... χαμόγελο πως σας ζάλισα βέβαια με σκέψεις , αλήθειες και απολογισμό της κατάστασης. Όμως τι περιμένετε; όταν κάποια σαν εμένα είναι κλεισμένη κυριολεκτικά  και έχει τα 72 μου χρόνια γίνεται εκνευριστικά καταθλιπτικός χαρακτήρας. Και έχοντας όπως βλέπετε την επίγνωση .... η Αχτίδα όσο πάει και γλυστράει σε κενό και το μισογεμάτο ποτήρι όσο πάει πατώνει. Θα δεχθώ την σιωπή σας και την κατανόηση σας φίλοι μου απλά αφήστε με να σας τα... λέω σαν ξέσπασμα ή σαν ανάγκη όποτε νοιώθω την ανάγκη να ξεκλειδώσω το όμορφο ημερολόγιο μου με το λουλουδιαστό εξώφυλλο, το κλειδάκι που το έκρυβα μικρή σε πάτο συρταριού και το ροζ στυλό . Φίλοι μου σας αγαπώ, σας σκέπτομαι, θα είστε για πάντα στην καρδιά μου. 

                      Αχτιδένια φιλάκια!

22 σχόλια:

fish eye είπε...

Αχτίδα μου, όλα όσα λες είναι ακριβώς αυτό που δυστυχώς ζούμε. Για αυτό θα κρατήσω τον τελευταίο σου λόγο, μας αγαπάς και μας έχεις πάντα στην καρδιά σου. Αυτό το ίδιο νιώθουμε κι εμείς για σένα. Να είσαι καλά όσο το δυνατόν και να σε διαβάζουμε. Όσο για το καλοκαίρι έτσι όπως έγινε το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι υπομονή μέχρι να περάσει.
Αυτό με το ότι έχουν ακριβίνει τα έξοδα για να έχω ένα σκυλάκι πολύ το σκέφτομαι.
Ένα χρόνο ακριβώς σήμερα που χάσαμε το σκυλάκι μας, νομίζω θα ήταν υπέροχο να αποκτήσουμε ένα καινούργιο. Να νοστιμεύει τη μοναξιά μας.

Σε φιλώ

Ο κόσμος της Ράνιας είπε...

Γλυκιά μας Αχτίδα, όλα όσα γράφεις μας απασχολούν όλους και μας τρομάζει η σκέψη για το μέλλον των παιδιών μας. Έχουν χάσει τις ελπίδες τους και δεν μπορούν να κάνουν όνειρα και να χαρούν ανέμελα τη ζωή τους.
Καταστροφή και ακρίβεια χωρίς τέλος....
Να πάρεις δύναμη και να ασχολείσαι με κάτι για να μην στεναχωριέται και το ταίρι σου και γράφε εδώ να ξεσπάς, δε μας κουράζεις καθόλου...αντιθέτως.
Σε σκεφτόμαστε, σ αγαπάμε και σε περιμένουμε πάντα
Σου στέλνω μια αγκαλιά και πολλά φιλιά !!!!!

ΝΤΙΝΑ είπε...

Να μπαίνεις και να μας γράφεις κάπου κάπου, το περιμένουμε!!!!

Giannis Pit. είπε...

Γεωργία μου, νομίζω κάνεις λάθος με το να παραιτείσαι από πολλά πράγματα όμορφα. Στο βαθμό που το επιτρέπουν οι γιατροί σου, πρέπει να τα χαρείς όλα. Η κατάθλιψη δεν προσφέρει κάτι, δεν δίνει τίποτα παρά μάς χαλάει παντελώς.
Συνεπώς, να χαίρεσαι ότι μπορείς και πιστεύω μπορείς πολλά.
Και θάλασσα και στιγμές και δημιουργία. Μην εγκαταλείπεις, δεν είναι κάτι που σού ταιριάζει, καλή μου φίλη.
Την καλησπέρα μου με την αγάπη μου.

Χελώνα είπε...

Αχτίδα μου καλή δεν ταιριάζει σε σένα η παραίτηση!Μάλλον κάποια φάση περνάς όπως όλοι μας και δικαιολογημενα με τόσα γύρω μας.Ειμαι σίγουρη ότι θα ανακάμψεις και θα ξαναμπεί το φως σου στα μπλογκοσπιτακια μας πάλι...
Υ.Γ:περιμένουμε,φιλιά πολλά.

Joan είπε...

κ. Αχτιδα, μπορειτε να μου πειτε σας παρακαλω, ποσα εξοδα απαιτουνται το μηνα αν παρει καποιος ενα σκυλακι;

Σας αγαπω απο τα 59 σας !

Δυσκολες εποχες, ολοι το ζουμε, αλλα ...κουραγιο, Υπομονη κι ελπιδα. Κι ακομη ετσι, η ζωη ειναι ΩΡΑΙΑ και ΑΚΡΙΒΗ !

Joan είπε...

https://www.facebook.com/share/p/sM4imzWEmx8sx14H/
Σας στέλνω κι αυτό που μόλις βρήκα..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Joan στείλε μου το μέιλ σου..πως να σε βρω;

Ανώνυμος είπε...

Πολλά χρόνια επιστρέφω και διαβάζω τις αναρτήσεις σας, ποτέ δεν σχολίασα..Χαίρομαι κάθε φορά για την αισιοδοξία, για την όρεξη και τα όνειρα που κάνατε πραγματικότητα. Για το όμορφο κτήμα που φτιάξατε.Να κρατάτε το χαμόγελο σας και να επιστρέφετε εδώ να μαθαίνουμε νέα σας. Με εκτίμηση. Μάρβι Γιαννά

ANNA FLO είπε...

Γεωργία μου γλυκιά θα σε μαλώσω. Τι θα πει παραίτηση; Αυτή είναι για τους δειλούς. Και το ντρέπομαι να το βγάλεις από το λεξιλόγιό σου. Όποιος με τι ςπαθήσεις του μπορεί καλυτερα να μας το πει. Να μπεις στη θάλασσα με βοήθεια, να πας διακοπές να αλλάξεις παραστάσεις, να χαρείς ό,τι αγαπάς και επιτρέπεται. Σε γνωρισα μαχήτρια και έτσι σε σκέφτομαι. Να μπαίνεις εδώ να μας γράφεις τις σκέψεις σου που είναι και δικές μου, να χαιρόμαστε. Το έχουμε και εμείς ανάγκη
Σε φιλώ

Συννεφάκι είπε...

Συμπάσχω και κατανοώ όλα όσα περιγράφεις. Στη ζωή αγωνιζόμαστε καθημερινά ο καθένας στον δικό του στίβο. Χαίρομαι που εκφράζεις τα συναισθήματά σου και τα μοιράζεσαι μαζί μας. Σου στέλνω θετική αύρα και πολλά φιλιά.

Ρένα Χριστοδούλου είπε...

Καλημέρα Γεωργία μου.
Ελπίζω να είσαι καλύτερα μετά από τα σχόλια των φίλων μας.
Εσύ είσαι μαχήτρια, έτσι σε μάθαμε.
Μη στεναχωρείς και τον Δημήτρη.
Να πάτε στα αγαπημένο σας κτήμα και να απολαύσεις τη φύση και τη θάλασσα.
Δεν ταιριάζουν σε σένα απαισιόδοξες σκέψεις.
Όλοι περνούμε τέτοιες φάσεις.
Πολλά φιλιά.

Σμαραγδάκι- Ρούλα είπε...

Δεν είσαι εσύ που θα το βάλεις κάτω φιλενάδα είσαι μαχήτρια το ξέρουμε .
Εντάξει είναι ανθρώπινο να πέφτουμε κάπου κάπου, αλλά έχουμε και την δύναμη να ξανασηκωνόμαστε!
Και εσύ έχεις δώσει το καλύτερο παράδειγμα...συνέχισε έτσι...
Όλα όσα γράφεις και που συμβαίνουν γύρω μας είναι η πραγματικότητα όντως, αλλά δεν μπορούμε να αλλάξουμε τίποτα από όλα αυτά.
Με την ευχή να νιώσεις καλύτερα και να βρεις την αισιοδοξία σου σε αφήνω και να μην σταματάς να γράφεις τις σκέψεις σου. Εκεί γύρω από τις δικές σου θα βρεις πολλές άλλες να συμφωνούν μαζί σου φίλη μου.
Στέλνω αγκαλιά και φιλί. 🤗😘

mand είπε...

Καλή μου Ακτίδα...μη το βάζεις κάτω...χαμογέλα....έχεις τόσα πολλά να προσφέρεις... ακόμα κ σε μένα που είμαστε άγνωστες...Πολλά φιλιά

Ανώνυμος είπε...

Αγαπημενη κα Γεωργία, χαίρομαι που σας είδα ξανά μετα τις διακοπες μου.Τα λόγια σας ειναι τοσο σωστά και καλογραμμενα!! Σας διαβάζω πολλα χρονια και σας εχω πλεον σαν πολυ γνωστή μου, αφου ξερω τόσα πολλα για εσάς και την οικογένειά σας.Εύχομαι να ξεφυγετε γρήγορα απο αυτη την μελαγχολία σας (στο χέρι σας ειναι) και να είστε χαρούμενη με τα προβληματα σας που αφου δεν αλλάζουν πρεπει να τα αποδεχθειτε.Εγώ στα 70 μου ζω και χαίρομαι την ζωή και τα εγγόνια μου με ελάχιστη ακοή πια εδω και αρκετά χρόνια.Προσπαθω ξέροντας οτι υπαρχουν ανθρωποι που δεν ακουσαν ποτε και νοιωθω ευγνωμοσύνη για ο,τι εχω μεχρι τώρα.Χαιρετισματα στον πατριωτη του ανδρα μου. Με αγαπη Ειρήνη

mand είπε...

Καλημέρα Ακτιδούλα....πως πάνε τα κέφια??? Εύχομαι να νιώθεις καλύτερα....πολλά φιλιά

Joan είπε...

andreadouioanna@gmail.com

Ανώνυμος είπε...

Σας συνάντησα εδώ όταν ήσασταν 64 και εγώ αντιμετώπιζα ένα πολύ πολύ δύσκολο θέμα. Με όλα αυτά που διάβαζα από εσάς έβρισκα το κουράγιο και την δύναμη να συνεχισω μερα με την μερα.. Τελικά όλα πήγαν καλα . Σας στέλνω την αγάπη μου και την ευγνωμοσύνη μου να είστε καλά και εμείς θα είμαστε πάντα εδώ και σας περιμενουμε!!!

ΕΥΗ είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

Κυρία Γεωργία ? Όλα καλα ? Μας έχετε λείψει
Μάρω

Βλασσούλα είπε...

Κάθε τόσο επιστρέφω στο σπιτάκι σας και χαίρομαι να σας συναντώ. Παρόλο που δηλώνετε παραίτηση, η έννοια σας για τους γύρω σας ( το σκυλάκι, τους φίλους, τα νέα παιδιά) είναι εμφανής. Η δοτική κυρία Γεωργία είναι παρούσα!

Ανώνυμος είπε...

Κυρία Γεωργία, μας λείπουν οι αναρτήσεις σας!
Είστε μια αχτίδα για μας!