Νάμαι πάλι με το ξεσκονόπανο!!

 

Μου λείπετε να πάρει η ευχή..αν και πια έφυγε από μέσα μου εκείνος ο αέρας που είχα πριν χρόνια να σας διηγηθώ, να σας δείξω όσα είχα καθημερινά στη ζωή μου..πια ζωή θα μου πείτε.. Ξυπνάω το πρωί και όπως παλιά σχεδιάζω το σήμερα.. θα.. κατεβάσω κουρτίνες.. θα κάνω το παστίτσιο που αγαπάει ο Δημήτρης, θα κάνω γλυκό, θα ζωγραφίσω, θα κεντήσω..θα...θα.. 

Μετά ανακαλύπτω πως δυσκολεύομαι να σηκωθώ, πως ακόμα και με το μπαστούνι παλεύω να φθάσω στο μπάνιο. Πως οι κουρτίνες θα μείνουν εκεί που είναι, πως το παστίτσιο θα το φτιάξει ο Δημήτρης, πως το γλυκό θέλει ώρα όρθια, πως το κέντημα είναι παρελθόν γιατί δοκιμάζοντας είδα πως δεν μπορώ να κλείσω την βελόνα.

Μόνο το εργαστήρι μου αγαπώ και με κάνει να νοιώθω πως όταν αγαπάς κάτι από τα 5 σου χρόνια γίνεται κομμάτι σου γίνεται αυτοσκοπός .. Αυτές τις μέρες έμαθα από μία καλή φίλη μας.. ΜΑΣ..λέω, πως περνάει μία θαυμάσια οικογενιακή περίοδο, 2 γάμοι στα εγγόνια της και βάπτιση δισέγγονο !!! Έδωσε ένα σκοπό στη φαντασία μου και σκοπό στις ημέρες μου. Αν αναρωτιέστε όμως πως ξεπερνώ όλα όσα σας έλεγα στην αρχή..ούτε κι εγώ δεν ξέρω. 

Εύχομαι να θυμούνται την ημέρα αυτή και οι ευχές μου σαν μαντινάδες που με τόση.. τόση δυσκολία έγραψα με πινέλο να τους συνοδεύουν σε όλη τους τη ζωή.

Είναι για το..μικράκι που βαπτίζεται.. το πρώτο δισέγγονο της Ρούλας και εύχομαι να δει πολλά ακόμη.

Όπως σας είπα η εβδομάδα μας μοιράζεται ανάμεσα στο σπίτι και το κτήμα, αλλάζω περιβάλλον, αλλάζω εικόνες και μυρωδιές ,ήχους και πρόσωπα. Χθες μου ζήτησαν και δέχθηκα να βοηθήσω όπως μπορώ σε ένα μπαζάρ τον 15Αύγουστο. Νάτο λοιπόν το νέο μου κάλεσμα να νοιώσω χρήσιμη και .. ευτυχής. 

Φίλοι μου αν και μέχρι τώρα καλοκαίρι δεν ..δεν..είδαμε , αν και οι καταιγίδες οι ξαφνικές έγιναν καθιερωμένο καιρικό φαινόμενο..είναι και εκείνες οι ξαφνικές ηλιακές αχτίδες που μας κάνουν να χαμογελάμε!

                          Αχτιδένια φιλάκια