Δεν έχω κέφια...ανακοινώνω..

                                      
Ήρθα να σας πω τα νέα μου...τι νέα δηλαδή..πέρασα δύσκολα και ακόμα δεν μπορώ να πω πως είμαι όπως περίμενα..
Φανταστείτε χωρίς κάτι σαν..υποτυπώδη έστω νάρκωση να σου σκαλίζουν με μία ειδική σύριγγα την μικρή μικρή οπή στην άκρη του ματιού που είναι η αρχή του δακρυγόνου αδένα! 
Είμαι άκρως υπομονετικό άτομο, δεν έβγαλα μιλιά, απλά ..έπαθα μία κρίση της Πάρκινσον ..έτσι για να μάθουν!!!
Σου διοχετεύουν λοιπόν με μία σύριγγα αφού την ανοίξουν ένα κίτρινο υγρό και ..σταματούν το βασανιστήριο μέχρι να σε ακούσουν να τους πεις πως το νιώθεις στο στόμα σου!!!
 Ήταν  ο γλυκύτατος ειδικός γιατρός παρουσία ενός άλλου γιατρού ( γρουσουζεξ!!!) που αυτός μου έκανε ένα σωρό ερωτήσεις, που με έβαλε μετά να υπογράψω πως ότι δήλωσα είναι αλήθεια και δεν θα έχει ευθύνη το νοσοκομείο και μου έβαλε και κατσάδα γιατί δεν είχα πει πως πρίστηκαν τα βλέφαρα μου. 
-Γιατί δεν με ρωτήσατε γιατρέ!
Ο πρώτος λοιπόν μου έκανε την διάνοιξη με τους σχετικούς πόνους και σκαλίσματα, όμως συγχρόνως έδειχνε στον άλλο πως γίνεται η διάνοιξη. 
-Μπράβο κυρία μου υπέροχα ήσασταν υπομονετική .
Και εδώ με έκανε ..πάσα στον άλλο και βγήκε από το ιατρείο.
Εδώ αρχίζει το βασανιστήριο γιατί ο...γρουσουζέξ δεν μπορούσε να καταφέρει την διάνοιξη στο άλλο. 
Πονούσα φοβερά ,τσιμουδιά εγώ μα η ψυχούλα μου το ήξερε και τα χέρια και τα γόνατα μου που άρχισαν να τρέμουν.
-Γιατί τρέμετε κυρία μου; μη κουνιέστε, κοιτάτε τα πλακάκια στο ταβάνι και μη τρέμετε..υπομονή.
Σατανικά σκέφτηκα να τον βάλω κάτω και να του κάνω τα ίδια!!!!
Τελικά δεν τα κατάφερε, βγήκε και φώναξε το ειδικό και εκείνος τελικά μετά από λίγο τα κατάφερε. Πυροτεχνήματα φίλοι μου. Ήμουν χάλια, ο άνδρας μου εκτός νοσοκομείου γιατί δε επιτρεπόταν, με το μπαστούνι στο χέρι και ένα χαρτί με ένα σωρό φάρμακα για την θεραπεία για 2 μήνες..βλέπω ένα αστυνομικό που φύλαξε ένα δωμάτιο όπου υπήρχε κάποιος κρατούμενος. Του ζήτησα να πατήσει στο κινητό μου το πλήκτρο με τον άνδρα μου βγήκα τελικά και με παρέλαβαν!!!
Τώρα δεν μπορώ να πω πως είμαι εντάξει..με πονάει και με ενοχλεί το 2ο μάτι που ο..αχώνευτος με βασάνισε, ακούω και τον εξάψαλμο από όλους που δεν μίλησα εκεί, που δεν έκανα παράπονα.. Γενικά..φίλοι μου..είμαι στις μαύρες μου με το ένα μάτι εντάξει και το άλλο πρισμένο.
Αυτά..σας τα είπα και ξέσπασα, από τα νεύρα μου ξαπόστειλα τον άνδρα μου στις ..ντομάτες του στο κτήμα για σήμερα και κάλεσα την φίλη μου Μαιρούλα για παρεούλα, καφεδάκι..να κλαψουρίσω ελεύθερα, να κάνουμε ο κους κους μας και να ξεχαστώ.
                            Αχτιδένια φιλάκια!