Γιαγιά να έρθω;

Κάπως έτσι άρχισε η ημέρα μου... Τριών Ιεραρχών ..τα σχολεία στην εκκλησία και μετά; Χτυπάει το τηλέφωνο και νάτος ο πρώτος καλεσμένος!
-Γιαγιά..ο Δημητράκης είμαι..να έρθω ; μήπως φύγεις;
-Που να πάω αγόρι μου όταν ακούω τη φωνούλα σου; έλα και σε περιμένω! Είναι ο νούμερο 3 εγγονός μου όπως τον λέω γελώντας.
Μέχρι να έρθει εγώ τις είχα έτοιμες τις αυγόφετες με μπόλικο μέλι από πάνω και κανέλα όπως τις αγαπάει. Ο άνδρας μου για σέρβις στο γκαράζ οπότε..χαρά  να τον αντικαταστήσω με τον...μικρό Δημήτρη!
Όταν ήρθε εγώ ήμουν κι όλας στο εργαστήρι να ζωγραφίσω ένα ξύλινο κουτί που μου ζήτησε η αγαπημένη μου συννυφάδα.. Συνήθως ο εγγονός μου αυτός πάει σφαίρα στον υπολογιστή με τις ...αυγόφετες στο χέρι..όμως αυτή τη φορά..
-Γιαγιά να σε βλέπω που ζωγραφίζεις;

-Μη με φωτογραφίζεις και βλέπουν το χαμό στο πάγκο μου!!! Τι θα έλεγες να με βοηθήσεις;
Η ζωγραφική φίλοι μου είναι η καλύτερη απασχόληση για ένα παιδί.Εγώ ζωγράφιζα από τότε που..θυμάμαι τον εαυτό μου. .Μαθαίνει το παιδί έτσι να δημιουργεί, να σκέπτεται με ηρεμία, να ελέγχει τα ξεσπάσματα του , να "φεύγει " από το παρόν και να ταξιδεύει στο νησί της φαντασία..
-Θα σου δώσω πετρούλες να τις κάνεις μικρά σπιτάκια για τις κατασκευές μου, τι λες; Να τις βάψεις πρώτα με ένα χρώμα, μετά κόκκινη σκεπή και μετά ..παραθυράκια και πορτούλες.

-Να δείξουμε τα έργα μας αγόρι μου;

Τελικά  ο υπολογιστής ξεχάστηκε εντελώς, το ίδιο και η τηλεόραση..έφαγε με τη ψυχή στο στόμα για να τρέξει πάλι στο εργαστήρι και πιάσαμε τη κουβέντα για το..πόσα υλικά είχα , πόσα..ξόδευα γι΄αυτά ( ούτε εφοριακός να ήταν). 
-Γιαγιά έχεις ε΄να σωρό πράγματα, σε ζηλεύω, εγώ με το Πασχάλη ( το ..νούμερο 2) φτιάχνουμε κατασκευές με όσα μας δίνεις. Θα μου δώσεις πάλι υλικά για το σπίτι;
Του γέμισα ένα μεγάλο κουτί με ότι μου γύρευε, από πινέλα, κόλλες, χρώματα, ξυλάκια ,πετρούλες κοχύλια..πηλό, σύρματα, χαρτόνια, κομμάτια μουσαμά!!  Θα με σκοτώσει η μάνα σου να το ξέρεις..
-Μα είσαι η μαμά της γιατί δεν της φωνάζεις όπως με μαλώνει εκείνη;
-Μα γι΄αυτό ακριβώς..επειδή είμαι η...μαμά της και τώρα παίζει το δικό της ρόλο με τη σειρά της όπως εγώ παλιά.. Κάτσε να σου δώσω ένα φιλάκι, ήρθε και ο παππούς να σε πάει σπίτι σου. ..Άσε με τώρα να ξεκουραστώ λιγάκι γιατί μετά έχω μάθημα και πρέπει να ξεκουραστώ γλυκέ μου.
τελικά ήταν μέρα ζωγραφικής και απασχόλησης.
Η μικρή μου μαθήτρια μου ήρθε με ένα μεγάλο χαρτόνι και ένα παρακαλετό ..
-Κυρία με έβαλαν εργασία στο σχολείο, αφίσα για την έκθεση βιβλίου που θα γίνει..Θα με βοηθήσετε;Μία συμμαθήτρια μου θύμωσε που πήρα εγώ την εργασία και μου είπε ότι δεν θα τη κάνω καλή..
-Έλα λοιπόν να την..λιώσουμε τη συμμαθήτρια σου!
Το εργαστήρι μεταφέρθηκε στο..χωλ..ζωγράφισα  το σχέδιο και την καθοδηγούσα πως να το κάνει.

Ο άνδρας μου μας έκανε και..ποπ κορν και δεν καταλάβαμε πως πέρασε η ώρα μα το έργο μας τελείωσε έστω και αν βιαζόμασταν.
-Κυρία δεν θέλω να το δώσω..θέλω να τη κρατήσω...τι να κάνω;Πονάω να το δώσω..
-Έτσι είναι αγάπη μου, θα το συνηθίσεις αφού θέλεις να γίνεις..ζωγράφος! Κάθε σου έργο θα είναι ένα παιδί..μα θα το δίνεις γιατί θα ξέρεις ότι εκεί που θα πάει θα δώσει χαρά. Να πεις στη δασκάλα σου ότι μετά θα το  ..πάρεις πίσω!!!
Κουράστηκα όμως φίλοι μου, κουράζομαι εύκολα ..στεναχωριέμαι και για τη Κλώντη μου που δεν είναι τόσο καλά. Η γριούλα μου..το σκυλάκι μου .. το παιδάκι μου..δεν θέλω να σκέπτομαι ότι θα την χάσω..
Λοιπόν έτσι αύριο θα το σκάσουμε στο κτήμα ( το σκάω κάθε φορά που έρχεται η καλή μου κα Στέλλα ) και όταν γυρίσω θα τα βρω όλα ..καθαρά , το λατρεύω αυτό πιστέψτε με..Το..σκάω όταν θέλω να το..σκάσω..
Αχτιδένια φιλάκια!