Δευτέρα 20 Μαρτίου 2017

Με τις παλιές μου συμμαθήτριες!


Μια απογευματινή μάζωξη 22 παλιών συμμαθητριών της Ελληνογαλλικής Σχολής Καλαμαρί!!!!
Πέρασα υπέροχα φίλοι μου με τις παλιές μου συμμαθήτριες  όπως καταλαβαίνετε , έβαλα τελικά τα memo για να περπατώ καλά και άφησα το μπαστουνάκι μου σπίτι , φωτογραφική, κινητό για αμέτρητες φωτογραφίες και βίντεο που ανέβηκαν από τη Τασούλα στη δική μας σελίδα στο fb που ..(χα! χα!) ανακάλυψα τώρα τελευταία στιγμή ότι ήμουν μέλος!



Και τι δεν είπαμε..και τι δεν θυμηθήκαμε..πόσες φωτογραφίες δείξαμε από τα.. εγγόνια μας!!!! Απόφοιτες του 1970 φίλες μου, πέρασαν τόσα χρόνια !
 Ένα υπέροχο περιβάλλον το μαγαζί που συγκεντρωθήκαμε  κοντά στο Λευκό μας Πύργο που δεν άντεξα στην αρχή να μη τον φωτογραφίσω.


Δεν κρατιέμαι  να μη σας πω για το ξάφνιασμα μου με τη κίνηση των ανθρώπων στο κέντρο αυτό της πόλης. Αναρωτήθηκα που ζω εγώ τελικά!!! 
Ξέρετε ..σπάνια κατεβαίνω κάτω στο κέντρο ειδικά βραδινές ώρες όπως καταλαβαίνετε για πολλούς λόγους . Όποτε περνώ από εδώ είμαι μέσα στο αμάξι με τον άνδρα μου, βράδυ δε ..δεν κυκλοφορώ εδώ και χρόνια. 
Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό αυτό ,είναι απίστευτο ,  εγώ που γεννήθηκα στη καρδιά της Θεσσαλονίκης , εγώ που όλα αυτά τα μέρη τα περπατούσα από μικρή, που έπαιζα στο πεζοδρόμιο της Τσιμισκής κουτσό!
Είδα τόσο πολύ κόσμο εντελώς διαφορετικό από ότι θυμόμουν , γινόταν διαδήλωση φεύγοντας εκεί κοντά, η Τσιμισκή κλειστή, έπαθα πανικό από το κόσμο, πρόσεξα ότι τα νέα κορίτσια φορούσαν σορτσάκι κολάν με κάτι καλτσόν  που είχαν ζωγραφιστές στην ύφανση ..ζαρτιέρες!!!!
 Που ζεις Αχτίδα αναρωτήθηκα, κοίτα.. όλες κυκλοφορούσαν με το..κινητό στο αυτί, προχωρούν και μιλάνε χωρίς να βλέπουν γύρω τους,  κάποια μικρή είχε ένα ..χαλκά στο ένα ρουθούνι και η άκρη του ήταν σε άλλο χαλκά στα ..χείλη της!!! Έπαθα σοκ!!!! 
Με πλησίασε ένας νεαρός και μου έδωσε μία πρόσκληση για...διαδήλωση..μου είπε:
-Αν δεν κουνηθείς κυρά μου δεν θα αλλάξεις το κόσμο!!
-Να τον αλλάξω πως;..έτσι; Μπορείς;  θες εσύ να μου δώσεις πίσω το δικό μου κόσμο; δεν θέλω το κόσμο που βλέπω;
Ίσως σκέφτηκα με πίκρα αν του έλεγα ότι είμαι η γενιά του..Πολυτεχνείου που..κατάντησε το κόσμο του έτσι..ίσως να μου έδινε και μούντζα στο τέλος.
Έφυγα πρώτη γιατί σαν την..Σταχτοπούτα έπρεπε να γυρίσω πίσω να βάλω την ινσουλίνη στη Κλώντη.  Τις αγκάλιασα όλες μία μία..με τα χέρια μου και τη σκέψη μου. Απόφοιτες από ένα σχολείο που τα χρόνια εκείνα "έφτιαχνε" αυριανές συζύγους, μητέρες. Που μας μάθαιναν να κεντάμε, να ράβουμε, σαβουαρ βιβρε ..να στρώνουμε το τραπέζι σωστά..τα μαχαιροπίρουνα,  τα ποτήρια..Θέλετε να σας κάνω να γελάσετε μαζί μου; Ξέρω να καθαρίζω μήλο με...μαχαιροπίρουνο!
Μαθαίναμε Λογοτεχνία, ποίηση στα Γαλλικά, έχω φάει τον Μικρό Πρίγκιπα και τους Αθλίους , τον Verlain και τον Baudlaire με το..κουταλάκι φίλοι μου!!!!
Νοίθω τρόμο..μεγάλωσα πράγματι φίλε μου ..σήμερα το ένοιωσα βαρύ, έγινα στα μάτια και τα αυτιά μου η ..Ηχώ της γιαγιάς μου όταν με είδε φοιτήτρια να γυρίζω σπίτι με τις υφαντές λουλουδάτες πουκαμίσες , τα διπλόσολα πέδιλα και το ταγάρι με τα κρόσια..
-Πως ντύθηκες έτσι κοριτσάκι μου; ντροπή! Χίπυς έγινες στην Αθήνα;Ο θεός να μας φυλάξει...
Γύρισα σπίτι με ταξί, μπήκα στην ασφάλεια μου, έκλεισα τη πόρτα στον αληθινό έξω κόσμο και άνοιξα τη δική μου στο ροζ συννεφάκι που νόμιζα εδώ και καιρό ότι είχα χάσει.
-Πως τα πέρασες κορίτσι μου;
-Υπέροχα..υπέροχα..
Τελικά κατάλαβα ότι ζω σ' αυτόν τον ροζ δικό μου κόσμο και το πιο οδυνηρό ίσως είναι ότι αρνούμαι να ανοίξω τον αληθινό , αρνούμαι να τον δω, να τον αποδεχθώ..σαν τη γιαγιά μου τότε.
Αχτιδένια φιλάκια από μία απόφοιτο του 1970!!!!!!

8 σχόλια:

Katerina V *Pause blog* είπε...

Πρώτα απ'όλα χάρηκα πολύ για την όμορφη συνάντησή σας!
Έτσι και ο πατέρας μου πριν από αρκετά χρόνια ξεκίνησε με τους παλιούς του συμμαθητές τα reunions και πλέον έχουν πολύ δεμένη σχέση και βρίσκονται συχνά.
Για την απογοήτευσή σου για την κοινωνία του σήμερα, σε καταλαβαίνω. Εδώ ενοχλεί εμάς, ένα μέρος της δικής μου γενιάς (των 30κάτι..) Μας ενοχλεί η χυδαιότητα και ο ανούσιος τρόπος σκέψης και έκφρασης, αυτό για να μην επεκταθώ περαιτέρω. Είναι ένα μέρος όμως της κοινωνίας όχι όλη η σημερινή κοινωνία. Απλά έχουμε την τάση να κολάμε πάντα στο χειρότερο και δεν βλέπουμε το αξιόλογο εύκολα. Δεν το λέω για εσένα, είμαι σίγουρη ότι θα το ξεπεράσεις το σοκ και θα δεις γύρω σου ότι υπάρχει και αξιόλογη νεολαία.
Από τη γενιά του Πολυτεχνείου κάποιοι συνέχισαν έντιμα, μα οι περισσότεροι μας οδήγησαν εδώ που είμαστε σήμερα και άδικα λουστήκαμε οι νεότερες γενιές.
Με συγχωρείς για το μεγάλο μου σχόλιο, δεν το συνηθίζω αλλά ήθελα να σου εκφράσω τις σκέψεις μου. Σε φιλώ καλή δύναμη!!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Katerina Verigka, καλή μου φίλη ξέρω ότι υπάρχουν και αξιόλογα νέοι και γι' αυτό χαίρομαι κάθε φορά που διαβάζω τέτοια νέα.Απλά αυτό που είδα χθες με κλόνισε πραγματικά και ήταν λες και ζούσα σε άλλη πόλη.Ακόμη και εδώ στα μπλοκ εγώ μόνο καλά παραδείγματα ξέρω.Χθες αισθάνθηκα ..Μαθουσάλας..η γιαγιά μου...Είδα όμως και νέα παιδιά που στεκόντουσαν έξω από θέατρο με σοβαρές παραστάσεις και τα χάρηκα.

ποιώ - ελένη είπε...

Πολύ χάρηκα που πέρασες ωραία
κι έζησες έστω για λίγο τους ρυθμούς της πόλης!!!!!

Καλημέρα ανοιξιάτικη ♥

Ariadne είπε...

Πολύ χάρηκα που βγήκες καλή μου!Η ζωή είναι ωραία γενικά είτε μέσα είτε έξω!AriadnefromGreece!

Ανώνυμος είπε...

Την ίδια χρονιά απόφοιτες, κάναμε πριν λίγα χρόνια μεγάλο reunion και μαζεύτηκαμε πολλές....... Αρσακειαδες! Καταφέραμε μάλιστα και φέραμε και κάποιες καθηγήτριες, άλλες στεκουμενες, άλλες με μπαστουνακι (καλά έκανες και δε το πήρες), οι περισσότερες με φωτο από εγγόνια, άλλες χωρισμένες, πολλές με αξιοσημείωτες καριέρες αλλά και με 2 μέχρι στιγμής απώλειες....
Μου άφησε μία γλυκόπικρη γεύση και ένοιωσα και γω ανακούφιση όταν γύρισα στον μικρόκοσμο μου. Τι τα θες Αχτίδα μου το σπιτικό που φτιάχνει ο καθένας και οι απόγονοι του είναι ο κόσμος του. Καλές οι μαζώξεις αλλά για λίγο. Δε μπορείς να ζεις μόνο με αναμνήσεις....
Όσο για τη γενιά μας εξαρτάται από τη σκοπιά που θα κοιτάξεις. Δε φταίνε τα χρόνια που μεγαλώσαμε, φταίει η πολιτική που όποιον μπλεχτεί στα δίχτυα της επιεικως θα πω, τον αλλοιώνει. Πάντα συνέβαινε αυτό όχι στα χρόνια του Πολυτεχνείου. Μεγαλύτερη βαρύτητα δίνω στο ότι απομακρυνθηκαμε από το Θεό και κάναμε Θεό το χρήμα, αυτό φταίει για όλα.... Καλή συνέχεια, έτσι και χειρότερα είναι και η Αθήνα.
Γιαγιά Φαιη

Ανώνυμος είπε...

Αχτιδούλα μου μη μου στεναχωριέσαι.Κράτα το κόσμο σου όπως εσύ τον θες.Εδώ στην Αθήνα υπάρχουν ακόμη χειρότερα.Γέλασα με τον χαλκά στο ρουθούνι, αλήθεια πως γίνεται όταν συναχωθεί.Να έχεις την αγάπη μου, είσαι η παρεούλα μου κάθε μέρα και όταν δεν γράφεις σε σκέπτομαι αν έχεις κάτι, αν είσαι προβληματισμένη.Να σε ε΄χει ο Θεός καλά εσένα και την οικογένεια σου.Τάνια

Ο κόσμος της Ράνιας είπε...

Τι όμορφες που είναι αυτές οι συναντήσεις και τι ωραία μας τα περιέγραψες.... όπως πάντα άλλωστε !!!! Να είστε πάντα καλά να ανταμώνετε !!!!! Τα φιλιά μου !!!!!

AgapameAnDolmas είπε...

πρωτα απο ολα τελεια η συναντηση!! να ειστε καλα να ανταμωντε!! δεν υπαρχει καλυτερο πραμα απ το ναβλεπεις τις παλιες σου συμμαθητριες και να θυμαστε τα σχολικα χρονια! οσο για το σοκ της πραγματηκοτητας το περνω κ εγω που οσο να ναι κυκλοφορω και βλεπω τι διαφορα εχει η νεολαια η σημερινη!! προτιμω τον ροζ κοσμο μου κι εγω ;)