Τετάρτη 22 Μαρτίου 2017

Γουλιά γουλιά ο πρωινός καφές μου


Νάμαστε πάλι εδώ, πρωί πρωί..με το καφέ μου δίπλα, αγκαλίτσα με τη πρωινή υγρασία που η πόλη μου την διαθέτει με το...κουτάλι! Σηκώθηκα νωρίς σήμερα ...με ξύπνησε δηλαδή ο άνδρας με τις "αθόρυβες" προετοιμασίες του για να πάει στο κτήμα γιατί θα έρθουν τα υλικά που παρήγγειλε για τις ονειρικές κατασκευές του.
Πάντα πίστευα και πιστεύω στη ελευθερία σε κάθε τομέα φίλοι μου ακόμη περισσότερο στα όνειρα. Πιστεύω ότι ο άνθρωπος χρειάζεται τα "όνειρα" και τα "σχέδια" στη ζωή του για να είναι ευτυχισμένος. 
Παράδειγμα ο άνδρας μου που αυτή τη στιγμή ονειρεύεται ένα τροχόσπιτο όπως αυτός το ήθελε, ένα κτήμα όπως εκείνος το σχεδιάζει, ένα μέλλον όπως ονειρικά το φαντάζεται. Γιατί λοιπόν εγώ με την άλλη μου ρεαλιστική πραγματικότητα της σκέψης μου να του στερήσω αυτή τη χαρά; Αντίθετα μάλιστα του ενισχύω αυτή την εικόνα γιατί ξέρω ότι αυτό τον κάνει ευτυχισμένο.
 Βέβαια σε μερικά πράγματα ομολογώ τον.."προσγειώνω" πλαγίως όπως θα έλεγε κανείς μα μετά συγκαταβατικά τον αφήνω να σχεδιάζει και να πραγματοποιεί όσα περισσότερα μπορεί.
 Χαμογελώ στο "μεγάλο παιδί" που τώρα ονειρεύεται και...καταφύγιο υπόγειο ...μετά το τροχόσπιτο λέει και μετά ..ε!..κάτι θα βρει άλλο να συμπληρώσει την εικόνα των ονείρων του. 
Πάντως προς το παρόν Πάσχα φέτος στο κτήμα το ..αποκλείω , ψήσιμο αρνιού στο...μπαλκόνι και το Leroy Marlin πανηγυρίζει και τον έχει κηρύξει επίτιμο μέλος των ταμείων του αφού τρώει όλη τη σύνταξη του σε υλικά!!!!
Αυτός ο πρωινός καφές μου που τον πίνω γουλιά γουλιά με..δόσεις δεν έχει τέλος φίλοι μου, πίνεται ανάμεσα σε γραμμές που γράφω, σε δουλειές, πρωινά,ετοιμασίες για τον ..αγρότη μου και φροντίδα στη Κλώντη.  
Τώρα στο σπίτι σιωπή, η πόρτα έκλεισε με ένα: "Πρόσεχε, Πήρες το κινητό;, ο Θεός μαζί σου, Να φας μη ξεχάσεις, Να ταΐσεις τα αδέσποτα, Να πας χόρτα στην Ιωάννα, Πρόσεχε την ομίχλη..."
Και τώρα εγώ με σας, ένα γλυκό κλείσιμο στη κουβεντούλα μας και έχω να πάω να σιάξω το εργαστήρι μου που γίνεται χαμός γιατί σε λίγο έχω μάθημα με τη  νέα μου μαθήτρια.
Ξέρω πως αυτό δεν λέγεται ανάρτηση, η ανάρτηση έχει κάτι σπουδαίο, εγώ το χώρο αυτό τον έχω σαν ένα παράθυρο στην αυλή μας, η παρεούλα μου η "άγνωστη- γνωστή". 
Άπειρες φορές θέλω να..κλείσω το παράθυρο αυτό, μα είναι προς το παρόν το κάλεσμα των "Σειρήνων"που δεν θέλω να πάψω να ακούω και να ακολουθώ. Είστε απλά...οι φίλες μου!
Σας εύχομαι μία όμορφη και δημιουργική μέρα..η δική μου με περιμένει!
Αχτιδένια φιλάκια!

8 σχόλια:

...irida... είπε...

ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ....KAΛΗ....ΜΕΡΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!!!!!!

ποιώ - ελένη είπε...

Καλημέρα Αχτίδα μου
Μας συντροφεύεις με τον καλό σου λόγο

Σε φιλώ πολύ ♥

Κωνσταντίνα είπε...

Να είσαστε σίγουρη πως η ανάγκη για επικοινωνία και το γεγονός ότι έχετε "κερδίσει" τόσες γνωστές και άγνωστες φίλες που περιμένουν να διαβάσουν τα νέα σας και να πουν μια καλημέρα, κάνει κάθε ανάρτηση σπουδαία.. Εγώ χαίρομαι πάντως όποτε διαβάζω όσα γράφετε..η στάση ζωής που έχετε είναι πηγή έμπνευσης. Να είσαστε πάντα καλά...

Ανώνυμος είπε...

Γλυκιά, αγαπημένη μου Αχτίδα.όταν πρωτοδιάβασα τυχαία το μπλοκ σου ένοιωσα κάτι να με τραβάει κοντά σου, ότι έγραφες, όσα πίστευες και πραγματοποιούσες. Μετά έγινες συνήθεια γλυκιά, αγαπημένη, μετά..δεν μπορώ να πιω το καφέ μου χωρίς να περάσω από εσένα. Είμαι φίλη σου, άγνωστη μα φίλη σου .Τυχεροί όσοι είναι δίπλα σου .

Ριτα είπε...

Τυχαια βρηκα το χωρο σας,πριν 3 περιπου χρονια και σχεδον καθημερινα διαβαζω τα γραφομενα σας. Ειναι σαν να σας ξερω χρονια. Μακαρι να ημουν πιο κοντα σας να σας γνωριζα, μενουμε εκ διαμετρου αντιθετα. Αθηνα - Θεσσαλονικη. Αν βρεθω ποτε στην πολη σας θα ηθελα να γνωριστουμε. Εγω σας ξερω εσεις οχι. χαχαχααχ Σας φιλω γλυκα

Μαρία Έλενα είπε...

Να σαι καλά με υγεία
Φιλάκια ...

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Ρίτα μου όποτε θέλεις γράψε στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση και θα σου στείλω το τηλέφωνο μου να τα πούμε

BUTTERFLY είπε...

Η αναρτηση που περιλαμβανει ονειρα, νοιαξιμο, αγαπη, στιγμες και...καφε, εχει οπωσδηποτε κατι σπουδαιο!