Στη Βεργίνα για τη FRONT.

Τα κατάφερα και πήγα φίλοι μου αφού δόξα το Θεό δεν είχαμε κάποιο απρόοπτο από τη κόρη μας.Μετρούμε 2 από τις 15 μέρες που μας είναι απαραίτητες για το μωρό, κάτι σαν..το μέτρημα που κάνουν οι στρατιώτες για την ελευθερία τους!
Χθες ετοίμασα το πακέτο μου και δέχθηκα και άλλες προσφορές από τη Ρένα Χριστοδούλου και τη γλυκιά Ολυμπία με τα θαυμάσια χριστουγεννιάτικα μπουκάλια της.
 Έτσι το πρωί φθάσαμε κατά τις 11 παρά στη Πρωτοβουλία για το Παιδί όμως..τι δυσάρεστη έκπληξη..το βρήκαμε κλειστό. Δεν ξέραμε ότι το Μουσείο τη Δευτέρα είναι κλειστό και συγχρόνως και το μαγαζί της FRONT .
Δεν τα ..χάνουμε φίλες μου, τηλεφώνημα στη γλυκιά Ποδηλάτισσα και οδηγηθήκαμε στο σπίτι των παιδιών έχοντας έτσι και τη χαρά να γνωρίσουμε κάποια παιδιά που δεν είχαν σχολείο.

Ένα όμορφο σπίτι, σωστή "οικογένεια" ,μας υποδέχθηκαν με αγάπη !
Και για να μη με..χάσετε βρε παιδάκι μου ούτε εμένα..ούτε τη Κλώντη έβγαλα και τη σχετική ...αφισοκόλληση!

 Αφήσαμε τα πράγματα και φύγαμε να συνεχίσουμε το ταξιδάκι μας μιας και αδράξαμε της ευκαιρίας να το ..σκάσουμε. Χρειαζόμουν κάποια αλλαγή πιστέψτε με, ήθελα άλλες εικόνες από τις συνηθισμένες και λυπήθηκα είναι αλήθεια πολύ που δεν είδα τα κορίτσια από τη Πρωτοβουλία.Ευδοξία..φιλάκια!
 Που αλλού θα μας οδηγούσε αυτή η διαδρομή παρά μόνο στα πατρώα εδάφη του Δημήτρη  στην Έδεσσα και επισκεφτήκαμε τον Αρχαιολογικό της χώρο που ..πάλι ήταν κλειστός!! όμως οι φωτογραφίες βγαίνουν και επάνω από το..συρματόπλεγμα.

                                       Προσέξτε αυτή την είσοδο..

Επειδή έχω επισκεφτεί το χώρο πολλές φορές και μίλησα με την αρχαιολόγο που τότε έκανε τις ανασκαφές σας λέω ότι ο διάδρομος που βλέπετε να ανοίγεται μπροστά σας είναι ένας υπέροχος δρόμος αγοράς ( αγορεύω) όπου δίπλα ήταν τα λουτρά σε χωρίσματα μικρών διαμερισμάτων. Οι κολόνες ( κίονες)  που έχουν αναστηλωθεί είναι ελάχιστες και έχουν χαραγμένα επάνω τα ονόματα πολλών κατοίκων ίσως και ρητόρων που μίλησαν σε αυτές τις συναθροίσεις εκεί. 
Πρέπει να επισημάνω ότι παλιά δίπλα στο μικρό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου που επισκεπτόμαστε πιο επάνω βρισκόντουσαν πεσμένα κιονόκρανα.  Τότε είχα πάει να πω ότι αυτά τα αριστουργήματα μπορούσαν κάλλιστα να κλαπούν ,εγώ η ίδια μπορούσα άπειρες φορές να κουβαλήσω ένα με το αυτοκίνητο.
Εδώ και δύο χρόνια τα κιονόκρανα εξαφανίστηκαν , έχω την ελπίδα ότι εισακούσθηκε η παρατήρηση μου  και βρίσκονται στα σωστά χέρια.
Μετά ανηφορίσαμε για το εκκλησάκι που ο άνδρας μου το έχει υπό τη..προστασία του με λαδάκι, κεριά και τα σχετικά  και εκεί υπάρχει ένα επίχρυσο κηροστάτη δώρο δικό μου τάξιμο στον Άγιο όταν στη γέννα τέτοιο καιρό κοντέψαμε πάλι να χάσουμε το μικρό Δημητράκη. Είχε γεννηθεί στη γιορτή Του και ελπίζω να με ..άκουσε και αυτή τη φορά. Άναψα όλα τα καντήλια, ένα φτωχό μικρό εκκλησάκι είναι φίλοι μου , με απλές εικόνες και με χοντρές πέτρες φτιαγμένο.
Γυρίσαμε απογευματάκι, η μέρα Ανοιξιάτικη , τα δένδρα ξεγελιούνται..και βέβαια όχι ότι δεν θα κάναμε και μία επίσκεψη σε..φυτώριο..μα ατύχησε ο καλός μου..λόγω του καιρού τα δένδρα στα φυτώρια θα έρθουν στα μέσα του Δεκέμβρη. Θα μου πείτε..πόσα δένδρα θα βάλει ο Χριστιανός!! Τι να κάνω φίλοι μου.. ο καθένας το μεράκι του.
Από αύριο αρχίζω να φτιάχνω λίγα πράγματα για τη προσπάθεια που κάνει η Νικόλ για τους πρόσφυγες και μετά αμέσως αρχίζω τα δικά μου δωράκια. Αύριο έχω τα εγγόνια μου όλα, η Ιωάννα μας θα πάει στο γιατρό ( κάνω το σταυρό μου ) και δεν μπορώ να μη θυμηθώ ξανά ότι κάποτε τέτοιες μέρες στο Πολυτεχνείο εγώ πέρασα μία άσχημη εμπειρία σε κρατητήρια που δεν θα ξεχάσω ποτέ.
Φίλοι μου σας εύχομαι μία καλή εβδομάδα!