Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2015

Δεν αντέχεται τέτοια φρίκη φίλοι μου...


Δυσάρεστη σήμερα αφού δεν αντέχω πια να κρατώ μέσα μου όλο αυτό το βάρος που αισθάνομαι για τα νεκρά παιδιά, γυναίκες και άνδρες..ΑΝΘΡΩΠΟΙ φίλοι μου..άνθρωποι!
Κι εγώ κι εσείς και όλος ο κόσμος παρακολουθεί τη γενοκτονία αυτή χωρίς να τη θέλουμε , χωρίς να την επιδιώκουμε εμείς..οι απλοί, οι καθημερινοί, οι μητέρες, οι πατεράδες..οι ..άνθρωποι.
Δεν θα κοιτάξω ποιος φταίει και γιατί  και τα πόσο και τα άδικα και τα δίκαια..όμως με οργίζει η "κλίκα" αυτή των ισχυρών , των ανεγκέφαλων που οδήγησαν αυτούς τους ανθρώπους να στερηθούν το στοιχειώδες αγαθό της ζωής μας ..την ίδια τη ζωή τους, την ηρεμία τους , την οικογένεια.
Οργίζομαι γιατί δεν μπορώ να κάνω κάτι, γιατί απλά παρακολουθώ και λέω με ειλικρίνεια βέβαια..τι κρίμα..τι κακό!
Κανείς φίλοι μου δεν εγκαταλείπει τη πατρίδα του αν δεν έχει φθάσει στο υπέρτατο όριο υπομονής και ανάγκης. Πιστέψτε με ότι έχω πάθει κάτι σαν κατάθλιψη αυτό το καιρό και μόνον ο χαρακτήρας μου από φύση αισιόδοξος για ένα φως ..μόνον εκείνο με κρατά . 
Με οργίζει ακόμη και ο ίδιος μου ο εαυτός που μπορεί να.. ξεχνάει κάποιες στιγμές όλο αυτό το κακό γύρω του και να μπορώ να γελώ, να αστειεύομαι, να προχωρώ, να κάνω γλυκά για τα δικά μου εγγόνια, να σχεδιάζω βόλτες και ταξίδια, να λέω με αχαριστία κάποιες στιγμές.. βαρέθηκα.. δεν έχω τι να κάνω!
Γύρω μου άνθρωποι , οικογένειες διαλυμένες, παιδιά νεκρά σε αμμουδιές.
 Σκέφτηκα με φρίκη το νεαρό εκείνο λιμενικό που στην άσκηση του καθήκοντος σήκωνε στην αγκαλιά του το νεκρό μικρό σώμα. Αυτό το παιδί θα έχει διαλυθεί ψυχικά... 
Εγώ έβαλα τη πεταλούδα επάνω στο δένδρο με την ελπίδα να πετάξει.. εκείνος συγκρατούσε μέσα του τη φρίκη για να μη του πουν ότι δεν αντέχει το πόνο και τις εικόνες.
Συγχωρείστε την ανάρτηση αυτή..δεν είναι όμως ανάρτηση.. είναι ξέσπασμα ψυχής, είναι η κραυγή μου σε αυτούς που ..δεν ακούν..σε αυτούς που αδιαφορούν βρίσκοντας τα πάντα απλά πιόνια στη σκακιέρα. 
Μια κραυγή, μία ατελείωτη διαμαρτυρία, μία αντίφαση στη καθημερινότητα μου. Εγώ ..προχωρώ, ζω τη κάθε μέρα, αγωνίζομαι να πολεμήσω εκείνα που με δυσκολεύουν με χάπια και ασκήσεις..γύρω μου όμως...γύρω μας ποιος θα διορθώσει όλα αυτά; Υπάρχει χάπι; υπάρχει άσκηση και αγωγή πράξεων να σταματήσει αυτό το κακό;
Δυσάρεστη σήμερα, το ξέρω ..ίσως βαρεθείτε από τη πρώτη γραμμή..βλέπετε τα όμορφα μας ελκύουν..τα δύσκολα και τα δυσάρεστα μας απωθούν ..τα κρύβουμε κάτω από το  "χαλί" που κρύβουμε όλοι μας στο βάθος του εαυτού μας , τα μικρά σκουπίδια που έβαζα κάτω από το χαλί όταν η μαμά μου μικρή με έβαζε να ..σκουπίσω και βαριόμουνα. 
Σκέπτομαι πόσο όμορφος θα ήταν ο κόσμος αν τον ζωγράφιζα με τα δικά μου χρώματα..αλίμονο..η παλέτα μου άδεια..μου έμεινε μόνο το μαύρο και το γκρι!
Αχτιδένια φιλάκια

15 σχόλια:

BUTTERFLY είπε...

Αυτη την ανρτηση θα μπορουσανα την ειχα γραψει εγω η ιδια! Ποσο σε καταλαβαινω! Ποσο ανισχυρη νιωθω και οργισμενη!

Ανώνυμος είπε...

Αχτιδούλα μου εύχομαι η πεταλούδα σας να πετάξει και το πέταγμα της να φέρει την ειρήνη και την ευημερία στις πατρίδες αυτών των ανθρώπων που δοκιμάζονται...αυτό δεν λέει και η θεωρία του χάους άλλωστε;
Τα φιλιά μου Μαρίνα

ruth_less είπε...

Φρίκη.Μόνο αυτό μπορώ να πω.
Βάλαμε σύνορα και στην ανθρωπιά πια.

Ανώνυμος είπε...

ax axtida ax

Rena είπε...

Ετσι ακριβώς!!!!!
Καλό φθινόπωρο να έχουμε!!!!
Φιλάκια πολλά!!!

Ανώνυμος είπε...

ο κοσμος αγριευει αχτιδα μου. ολο και πιο πολύ. και σε λιγο τιποτα δε θα μας κανει εντυπωση. αν βαζαμε μονο τον εαυτο μας στη θεση του πιο αδυναμου (ακομα κι όταν εμεις οι ιδιοι ειμαστε αδυναμοι... δεν είμαι σιγουρη ότι μπορει να γινει το οτιδήποτε. αυτοι που μπορουν δε θελουν, κι αυτοι που θελουν δεν μπορουν.

ΡΙΤΑ ΤΡΙΚΑΛΑ είπε...

ΓΕΩΡΓΙΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΤΙΠΟΤΑ ΜΟΝΟ ΠΟΝΟΣ ΚΑΙ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ Γ Ι Α Τ Ι?????????????

Ρένα Χριστοδούλου είπε...

Δεν αντεχεται φίλη, όπως τα λες.
Τί ψυχή θα παραδώσουν όσοι τα προκαλούν όλα αυτά;

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Φίλοι μου καλημέρα μέσα από τη καρδιά μου.Σας ευχαριστώ που την διαβάσατε , που ακούσατε τη κραυγή και ξέρω ότι..κραυγάζετε μαζί μου.Εκείνο που μου δίνει τη δύναμη είστε εσείς γιατί ξέροντας σας καλά όλες σας ξέρω ότι ..υπάρχουν ακόμη άνθρωποι.Καλημέρα πάλι, φεύγω στο κτήμα..το χαλί που σας έλεγα, τα κρύβω από κάτω και..φεύγω..διαφεύγω στο δικό μου παράδεισο.

Κική Κωνσταντίνου είπε...

αχτιδουλα μου αγαπημενη το ιδιο νιωθω και εγω
σοκαρισμενη και συγκλονισμενη
αδικια αδικια αδικια
δεν υπαρχουν λογια


σε αφηνω με την ευχη να εχεις ενα ομορφο μηνα

LitsArt είπε...

όπως τα λες ακριβώς...δυστυχως...

Ανώνυμος είπε...

...συγνώμη στα παιδιά αυτά! Είμαστε συνυπεύθυνοι...Τέρη

Katrina είπε...

Συγκλονισμένη και εγώ Αχτιδα μου είμαι μάνα και πονάω!!!!!

Σμαραγδάκι- Ρούλα είπε...

Πόση φρίκη..!!! και πόσο ανύσχιροι είμαστε μπροστα σε τέοιες καταστασεις. Γιωργία μου και πόσο εκνευρισμενοι που δεν μπορούμε να κανουνε τίποτα να σταματήσει αυτό το κακό..!! πόσο διπλα μας γίνονται όλα...!!! Π οσες φορες πρέπει να πουμε ευχαριστω γι αυτά που έχουμε και παραπονιόμαστε κιόλας..!!!μονο φιλη μου οταν βλέπουμε τα χειροτερα λεμε οτι είμαστε τυχεροί και ευλογημενοι και μονο που έχουμε τα παιδια μας γερα...
Το ξερειες οτι καθε φορα που έρχομαι εδώ να σε επισκεφτώ.. η επίσκεψη αυτή γίνεται αρμένικη λεμε... διαβαζοντας ουι δεν έχω προαλαβει να δώ τις μερες που έχουν περάσει... ας ευχαριστησουμε φιλεναδα τον Θεό γι αυτά που μας δίνει ... να έχεις ενα καλό μηνα .. φιλακιααααα!!!!

love2love είπε...

υγεια για ολους μονο αυτο