Με το νέο μου υπολογιστή!

Αυτή την εβδομάδα ήμουν χωρίς το σταθερό μου υπολογιστή που δήλωσε ..παραίτηση από τις υπηρεσίας μου και απαίτησε σύνταξη!
- Δεν άκουσες πουλάκι μου τι λέει η κυβέρνηση; Τέρμα οι πρόωρες συντάξεις.
Στράφηκα κι εγώ στο laptop μου μα δεν τα πάω καλά μαζί του και όλο μουρμουρούσα  που η μικρή του οθόνη με κουράζει.  . Τι κάνει λοιπόν ένας τόσο υπέροχος , μοναδικός σύζυγος σαν το δικό μου;..μου κάνει έκπληξη δωράκι ένα νέο σταθερό υπολογιστή με οθόνη μεγάλη όπως την ήθελα με ειδικά επαγγελματικά φίλτρα για τα..τσαχπίνικα ματάκια μου που κάποτε τον..μάγεψαν φαίνεται!!!!!
Βέβαια προσπαθώ να προσαρμοστώ μαζί του λόγω νέων windows και ..ψάχνομαι ακόμη μα που θα πάει..θα τα καταφέρω, και..ναι..είμαι χαρούμενη.
Η πρώτη μου φωτογραφία όμως ήταν έκπληξη και για μένα.Βγήκα το πρωί με το καφεδάκι μου στο μπαλκόνι κάτω από τη κληματαριά μας να πιω το καφεδάκι μου με το Δημήτρη μου, δεν φορούσα και τα γυαλιά μου..και..
-Πρόσεχε μου λέει, κοίτα που έβαλες το καφέ σου; μη τρομάξεις...
Νόμιζα πως ήταν φύλλο από τη κληματαριά μας που άρχισε πλέον να παίρνει τα χρώματα του Φθινοπώρου..μα ..ήταν ένα πετούμενο , μεγάλο, παράξενο και..ακίνητο..

Δεν λέω ότι τρελαίνομαι με τα ζωύφια μα..ήταν τόσο όμορφα τα χρώματα του..τόσο καλυπτικά στη φύση μέσα που θαύμασα τις δημιουργίες του Θεού σ' αυτό το πλάσμα.

Τελικά έμεινε εκεί, το κούνησα με μία χαρτοπετσέτα λιγάκι και κουνήθηκε μα δεν πέταξε.Είναι μέχρι τώρα, ζωντανό, ακίνητο εκεί που ήταν το πρωί. Του έριξα λίγη ζάχαρη και..ένα φυλλαράκι από τη γλάστρα μήπως και φάει!!!
Η ζέστη ξαναγύρισε κι εγώ δεν την αντέχω καθόλου. Βγήκα με ...σπρωξίματα από το σπίτι από τον άνδρα μου που με ήθελε παρέα ( αν είναι δυνατόν) στο μεγάλο σέρβις που θα έκανε και μετά στο κατάστημα για νέα λάστιχα..όπως καταλάβατε..πάει η σύνταξη αυτό το μήνα..τη φάγαμε!
Μετά βόλτα στα εγγόνια μας που πήραν τις τσάντες τους  και μας τις έδειξαν με καμάρι όσο η κόρη μας έκλαιγε τα χρήματα που έδωσε για τη τσάντα rabit που ήθελε ο μικρός για να πάει στη πρώτη τάξη του δημοτικού!
Θυμήθηκα τη δερμάτινη τσάντα που μου αγόραζε στο δημοτικό ο πατέρας μου, τη ..ξύλινη τότε κασετίνα και τη μπλε κόλλα που θα μου καπλάντιζε τα τετράδια με τόση φροντίδα.
Έκλεισα τη μέρα μου με λίγη ζωγραφική , άρχισα τα μαθήματα με τις μικρές μου μαθήτριες που με πήραν τηλέφωνο με λαχτάρα να με δουν και ήρθαν με λουλούδια η μία και ..κοχυλάκια σε σακούλα η άλλη από τις διακοπές τους. 
Τις αγκάλιασα, τις φίλησα, άκουσα τα νέα τους και κάναμε το πρώτο μάθημα απλό ..προζέσταμα  ζωγραφίζοντας μικρούς πίνακες σε μεγάλες πέτρες που είχα μαζέψει από το ποτάμι στο κτήμα κοντά.
Νομίζω ότι μόνο η ζέστη με κρατάει μακριά από το Φθινόπωρο που έρχεται πια και το..επιθύμησα να πω την αλήθεια.
Η πεταλούδα μου είναι ακόμη εκεί..ακίνητη στο τραπέζι και νομίζω ότι..πεθαίνει..και στεναχωριέμαι γι' αυτό..ποιος μπορεί άραγε να μου πει τι είδους είναι; Αν πεθαίνει θα τη βάλω σε ένα βαζάκι και θα τη χαρίσω στον εγγονό μου .
Καλή μέρα να έχετε φίλοι μου.
Αχτιδένια φιλάκια!