Μια νέα εβδομάδα..

Μια καλημέρα να σας πω μέσα από τη καρδιά μου..κάπως έτσι δεν λέει κάποιος στίχος;

 Οι αναρτήσεις μου γίνονται πιο αργές ίσως γιατί η ζωή μου γίνεται πιο απλή λόγω πολλών πλέον πραγμάτων που την δυσκολεύουν . Όμως ξέρετε ότι το χαμόγελο ποτέ δεν θα φύγει από το πρόσωπο μου, νομίζω ότι θα είναι το τελευταίο που θα χάσω μαζί με την ανάσα μου!

Αυτές τις μέρες που σας..παράτησα ήμουν περισσότερο ...γιαγιά γιατί έτσι έπρεπε , οφείλουμε εμείς οι γονείς να προσφέρουμε ότι μπορούμε στα παιδιά μας κι εγώ τι άλλο να προσφέρω στη μικρή μου Ιωάννα (για μένα θα είναι πάντα η μικρή) από το να τη βοηθήσω με τα 3 παιδιά της καθώς περιμένει το 4ο!
Συναντήθηκα σπίτι μας με το καλό φίλο μας από εσάς το " Κηπουρό", το Θοδωρή και την γλυκιά γυναίκα του  που γυρίζοντας από Χαλκιδική θέλησαν να με γνωρίσουν.

Περίεργο φίλοι μου, με τον τόσο ευγενικό άνθρωπο το  Θοδωρή " γνωριστήκαμε " στα μπλοκ εδώ και χρόνια , είναι αυτός που κάθε πρώτη του μηνός μου στέλνει μήνυμα εδώ και χρόνια για Καλό Μήνα, αυτός που μιλάμε στο τηλέφωνο λες και ήμαστε φίλοι...μα φίλοι ήμαστε..ακόμα και όταν δεν είχαμε ιδωθεί ποτέ! Ατυχώς δεν τους περιποιήθηκα όπως έπρεπε ..βλέπετε ήταν μία από εκείνες τις δύσκολες μέρες που όλα πάνε αντίθετα με το όπως θέλουμε. Ελπίζω λοιπόν σε μία ακόμη φορά προσεχώς να γευτεί την "Αχτιδένια" φιλοξενία μας!
Γιαγιά λοιπόν είπαμε αυτές τις μέρες , έφτιαξα από..γιουβαρλάκια, αμέτρητα τοστ, καθάρισμα φρούτων, κέικ με επάνω μερέντα όπως την θέλουν τη φέτα του!

Το ΣΚ φύγαμε στο κτήμα μας που τώρα πια δεν έχει τόσες δουλειές όπως πριν και έπρεπε να "φυλάξουμε" το απέναντι σπίτι που θα έλειπαν και να φροντίσουμε τα ζώα τους. Έτσι γίνεται εδώ...στη γειτονιά μας, ο ένας βοηθάει τον άλλο σε ότι χρειάζεται και προσέχει τη περιουσία του από άσχημες ίσως επεμβάσεις.

Στη διαδρομή είχαμε ..γεγονότα! Ο Δημήτρης είδε ένα θηλυκό σκυλί λυκόσκυλο με το κουταβάκι του σε άσχημη κατάσταση. Σταματήσαμε, έχουμε πάντα γεμάτο με τροφές το πορτ μπαγκάζ για τέτοιες περιπτώσεις. Μα το σκυλί ήταν τόσο φοβισμένο που έφυγε τρεχάτο στη διασταύρωση και το σκυλάκι από πίσω του χαμένο στη κίνηση. Εγώ φώναζα ότι θα το σκοτώσουν, ο άνδρας μου έτρεχε προς τα εκεί μα..ευτυχώς υπάρχουν καλοί άνθρωποι ακόμη και στα άσχημα .Μία νταλίκα σταμάτησε κλείνοντας τη κίνηση στα διερχόμενα από τις ..4 μεριές αυτοκίνητα.Ο κύριος που την οδηγούσε  κατέβηκε και πήρε το κουταβάκι που τα έχασε και στεκόταν ακίνητο στο ..κέντρο της διασταύρωσης. Πήγε να το αφήσει στο απέναντι χωράφι όμως βγήκε μία κυρία από ένα άλλο αυτοκίνητο και του το πήρε μαζί της.
Χαρήκαμε και φύγαμε αφήνοντας τροφή για τη μάνα με την ελπίδα να επιστρέψει εκεί! 
Φθάσαμε λοιπόν στο κτήμα μας, μοναξιά αφού έλειπε η απέναντι γειτόνισσα μα εμείς έχουμε ο ένας τον άλλο και μας αρκεί εδώ, έχουμε τόσα να πούμε και να κάνουμε εδώ.
Και ήρθε η νύχτα, το Αυγουστιάτικο φεγγάρι κι εμείς τη ..βγάλαμε στο κιόσκι θαυμάζοντας το και φέρνοντας το νου μας αναμνήσεις από πολλά τέτοια φεγγάρια στη ζωή μας.
( πέστε μου πως στο καλό το έβγαλα φωτογραφία σχεδόν εναμισάρι;)

Όταν θαυμάζεις κάτι τέτοιο χωμένη σε μία αγαπημένη αγκαλιά εκεί..στη ησυχία ..ανάμεσα στα δένδρα αισθάνεσαι ότι όλα τα άσχημα φεύγουν, ταξιδεύουν μακριά με τα ξωτικά που θέλουν να σου δυσκολέψουν τη ζωή. 
Οι ειδήσεις χάνονται φίλοι μου , το αύριο στηρίζεται μόνο στο Θεό και την Αγάπη γύρω σου, τα δισεκατομμύριο χρέους που σε βομβαρδαρδίζουν καθημερινά απλά ενοχλητικά κουνουπάκια και ψάχνεις να βάλεις εντομοαπωθητικό επάνω σου να τα διώξεις. 
Μην αφήνεται οτιδήποτε να σας κλέψει το "Παράδεισο" της ψυχής σας, κανείς δεν έχει δικαίωμα να σας τον αμαυρώσει , κρατήστε τον καθαρό και δικό σας κάντε τη ψυχή σας το μικρό πλανήτη του Μικρού Πρίγκηπα της ιστορίας και φυτέψτε μόνο τριαντάφυλλα.
Ο Κανέλος μας υποδέχεται κάθε φορά με χοροπηδητά και...αν το πιστεύετε...μας μιλάει με γρυλίσματα, μας λέει τα παράπονα του που λείπουμε, μετά τρέχει επάνω μας , μας φιλά και περιμένει κάτι περισσότερο από τις κροκέτες που του έχουμε.

Όπως βλέπετε συμβιβάστηκε με την Ήρα και τα γατάκια της αν και ο καημένος όταν πάει να παίξει μαζί τους τις "τρώει" κανονικά, ένα κυνηγητό από τη γάτα άνευ προηγουμένου!!

Μας στεναχωρεί η Κλώντη που δυστυχώς μεγαλώνει και..βαραίνει. Δεν κινείται όπως πριν , θέλει να είναι συνέχεια δίπλα μας ίσως σαν ..ασφάλεια, δυσκολεύεται να ανέβει πια σε υψηλά μέρη κι εμείς την κανακεύουμε σαν μωρό μας γιατί ..έτσι είναι για μας .
Το πρωί της Κυριακής δεχθήκαμε επίσκεψη από τους καλούς μας άλλους γείτονες το Σωκράτη και τη Κούλα κι εμείς λες και έχουμε κάτι από..Κρήτη τους προσκαλέσαμε μαζί μας για καφέ στους άλλους γείτονες το Νίκο και τη Ρένα που έχουν το υπέροχο σπίτι επάνω ψηλά με θέα όλο το κάμπο.
Περάσαμε υπέροχα, πάντα περνάς καλά όταν έχεις δίπλα σου καλούς ανθρώπους κι εσύ διάθεση να τους ανοίξεις την αγκαλιά σου. Μου ζήτησαν μία μικρή τοιχογραφία στην είσοδο τους κι εγώ το υποσχέθηκα γιατί δεν μπορώ να χαλάσω χατήρι σε κανένα.
Γυρίζοντας ομολογήσαμε ότι ..πάντα είναι όμορφο τελικά να γυρίζεις στο σπίτι, στη..γωνιά μας.  Μοιράσαμε τα λαχανικά μας και ο Δημήτρης άρχισε να μαγειρεύει φασολάκια όσο εγώ μιλούσα με την Άννα από το Νευροκόπι. Όπως βλέπετε εσείς εδώ οι φίλοι είστε μέρος της ζωής μας, χάρης στα μπογκ έχουμε ένα σωρό φίλους παντού, σε όλη την Ελλάδα και μας δίνει χαρά κάθε επικοινωνία μαζί σας.
Σας εύχομαι μία όμορφη και εύκολη εβδομάδα ( μην αρχίσω τα..μπινελίκια..σε όσους ακούω και βλέπω στη τηλεόραση), ο Παράδεισος είναι μέσα μας είπαμε , μη το ξεχνάτε και..χαμογελάστε σε όλα ακόμη και στα δύσκολα, θα γίνουν ευκολότερα.
Ένα τελευταίο τριαντάφυλλο από μας ..

και βέβαια όπως πάντα..
Αχτιδένια φιλάκια!