Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2015

Η περιπέτεια ενός πρωινού!



Μια μικρή περιπέτεια ήταν η σημερινή μας μέρα που ευτυχώς την αντιμετωπίσαμε με υπομονή και αρκετό χιούμορ από μένα να πω και την αλήθεια.
Είχαμε κλείσει για σήμερα ένα ραντεβού με το Κέντρο Σιαλογόνων Αδένων στο Παπαγεωργίου και θα ομολογήσω ότι ήταν η πρώτη φορά που έκλεισα ραντεβού σε νοσοκομείο και όπως καταλάβατε ήμασταν ανίδεοι της διαδικασίας.
Μας σύστησε εκεί η ΩΡΛ του ιδιωτικού κέντρου που ήμαστε γραμμένοι γιατί όπως μας διαβεβαίωσαν και είχαν δίκιο είναι το καλύτερο της Ελλάδος σε μηχανήματα του τομέα αυτού. Στις 10 πμ το ραντεβού μας φίλοι μου κι εμείς σαν τη καλή χαρά πήγαμε ..τζέντλεμαν στις 9.30 με όλες τις σχετικές εξετάσεις που μας είχαν κάνει .Μπαίνοντας βλέπουμε μία..ουρά τόσων ανθρώπων που νομίσαμε ότι κάνανε..διαδήλωση!
Ρωτάω ευγενέστατα μία αδελφή που να πάω για το ραντεβού των 10 και με κοιτάει με ..λύπη η καημένη λες και έβλεπε ένα παιδάκι χαμένο στο ..διάστημα!
-Κυρία μου κόψατε νούμερο;
-Ποιο νούμερο;
-Εκεί είναι το μηχάνημα και εκεί η..ουρά μου δείχνει..
Πάω που λέτε να κόψω χαρτάκι και μου βγαίνει το..350!!!Τα νούμερα στο καντράν..180! Έχω υπό μονή γαϊδουρίσια και το πήρα απόφαση μα ο...χρήζων τη εξέταση έπαθε κάτι σαν..αμόκ!Του υπέδειξα μία όμορφη καφετέρια στο εσωτερικό και άρχισα εγώ να περιμένω..να περιμένω...να περιμένωωωωωω!
Επιτέλους κατά τις 10.45 ήρθε η σειρά μου, ρώτησα, πήρα ένα συγκαταβατικό χαμόγελο από τη κοπέλα και μία φράση: 
-Πρώτη φορά κυρία έρχεστε εδώ; Πάρτε το χαρτάκι σας και πάτε στο ταμείο.
Πήγα στο ταμείο, πλήρωσα και μου υπέδειξαν τις πληροφορίες ..ίσα και μετά δεξιά! Εκεί μας έστειλαν στη ..στάση Α, από εκεί στη κλινική για ΩΡΛ  1ος όροφος! 
Γκρίνια ο δικός μου δίπλα μου κι εγώ έκανα πως δεν άκουγα..μετρούσε τα 5λεπτα που κάνει χωρίς..τσιγάρο.Φθάσαμε επιτέλους, χτυπάμε ...κουδούνι , δίνουμε το παραπεμπτικό και...:
-Δυστυχώς ο καθηγητής και ο βοηθός του είναι σε εγχείρηση θα...περιμένετε! 
Η ώρα ήταν κι όλας 11.30, έπρεπε στις 12.15 να πάρουμε τον εγγονό από το σχολείο..ευτυχώς που υπάρχουν και τα κινητά. Περιμένουμε λοιπόν , περιμένουμε..και η καλή μου τύχη μου έστειλε έναν ..ομοιοπαθή με τον άνδρα μου που διέθετε ένα θαυμάσιο χιούμορ και έπιασε κουβεντούλα με τον δικό μου. Και..περιμένουμε, περιμένουμε....
-Δεν αντέχω..πάω για καφέ! (μεταξύ μας έτσι λέγετε το..τσιγάρο!). Πάρε με στο κινητό και...φεύγει!
Επιτέλους 12.30 περνούν από μπροστά μου  κύριοι με στολές χειρουργείου , με πιάνει ταραχή και πανικός..βγαίνει και η αδελφή και μου λέει :
-Το πρώτο ραντεβού των 10!
Πανικός , τηλέφωνο:..- άσε το καφέ και το τσιγάρο και έλα γρήγορα! Τι να μου κάνει εμένα το 1 χάπι πια για την Πάρκινσον..και δεν πήρα τη τσάντα μου μαζί μου με το κουτί με τα χάπια.
Ευτυχώς ήρθε το..πουλάκι μου τρεχάτο (δεν πρόλαβα ούτε το καφέ με το τσιγάρο μου να κάνω, μου λέει) και μπαίνουμε στο γιατρό.
Εδώ πρέπει και οφείλω να πω ότι βρήκα ένα,,,ομορφούλη (μεταξύ μας..κούκλος ήταν) και ευγενέστατο άνθρωπο  που με πολύ ενδιαφέρον μας άκουσε με προσοχή και τον εξέτασε.  
Είδε το φάκελλο μας και ..όπως είπε ο γλυκύτατος γιατρούλης μας ...συμπάθησε  ( το έχουμε το...τραβηχτικό τα δυο μας!!!) !) και δεν ήθελε να ταλαιπωρηθούμε σε επόμενο ραντεβού. Τον έβαλε κάτω φίλοι μου και του έκανε την επέμβαση στη στιγμή . 
Ποτέ δεν θα φανταζόμουν ότι μπορεί να υπάρχει μέσα στο στόμα σε ένα αδένα που τον φανταζόμουν πολύ μικρό ..μία κοτρόνα όσο το μικρό μου νύχι , σαν ένα κομμάτι από οστό σε μέγεθος δοντιού!!! 
Αίμα κακό, ενέσεις και γρήγορα αποτελεσματικός , πάντα με  χαμόγελο..ένας γλυκύτατος και ήρεμος άνθρωπος ο ..γιατρούλης. Ξάφνου με είδε που άρχισα να τρέμω , πρώτες βοήθειες σε μένα και ...αρχίσαμε τη κουβεντούλα. Μιλήσαμε για Ζωγραφική, μου είπε ότι ήταν το κρυφό μεράκι του, μου έδειξε το πίνακα που έφτιαξε και είχε στο κινητό του...υπέροχος.
-Αυτοδίδακτος είμαι, το έχω μέσα μου και το αγαπώ.
-Συγνώμη..είμαι εγώ εδώ..πονάω...( ο Δημήτρης!!)
-Θα σου ..περάσει γλυκέ μου..μιλάμε για τέχνη!
Είπαμε...χιούμορ θέλει η ζωή και οι δυσκολίες της. Μας έδωσαν αντιβίωση, εντολή αξονικής για να δει αν υπάρχουν και άλλες και..ραντεβού για μία Τετάρτη όταν την κάνουμε.
-Μόνο που τότε ..(Δημήτρης) θα έρθω μόνος μου κορίτσι μου!
Τέλος καλό όλα καλά φίλοι μου όπως λέω πάντα και βγαίνοντας μας υποδέχθηκε μία καταρρακτώδη βροχή. Τώρα σπίτι, περιποιούμαι τον..ασθενή και τη Κλώντη που μου κάνει μούτρα που την άφησα σπίτι!Ας είναι το τελευταίο που περνάμε.
Αχτιδένια φιλάκια!

23 σχόλια:

Κωνσταντίνα είπε...

Περαστικά και μακάρι, μέσα από την καρδιά μου, να είναι το τελευταίο που περνάτε. Τα νοσοκομεία δεν αντέχονται, τέσσερις μέρες στο παίδων ήταν αρκετές για να εύχομαι ολόψυχα υγεία και μόνο υγεία σε όλο τον κόσμο, μικρούς και μεγάλους.Η πιο τετριμμένη και όμως η πιο ουσιαστική ευχή...

Ποδηλάτισσα είπε...

Καλά γέλασα πολύ..... πονηρή γιαυτό τον συνοδεύεις παντού????? Πρόσεχε για να λέει πως θα πάει μόνος του την επόμενη φορά καμιά γλυκιά γιατρίνα θα είδε και εκείνος!!!!χα!χα!χα! Περαστικά του.... να μου τον φιλήσεις!!!!! Φιλιά πολλά και σε σένα καλή μου φίλη!!!!

Ariadne είπε...

Περαστικά, όλα καλά!AriadnefromGreece!

Rena είπε...

χαχαχα με έκανες και γέλασα βρίσκεις το ενδιαφέρων από το πουθενά Αχτίδα μου μπράβο,μη τον αφήσεις μόνο του να την κοπανίσει θέλει ξέρω εγώ χαχα!!!!
Περαστικά!!!!!!
Φιλάκια πολλά!!!!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Κωνσταντίνα μου ήταν ο κόσμος υπερβολικός και το προσωπικό λίγο.Δεν είχα παράπονο από όσους μας εξυπηρέτησαν ήταν όλοι ευγενικοί πρέπει να πω.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Ποδηλάτισσα, όταν με πήρες στο τηλέφωνο ήμουν ακόμη στο..περίμενε! Λες να μου ξεμυαλιστεί με καμία γλυκούλα νοσοκόμα;

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Ariadne ευχαριστώ γλυκιά μου .

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ rena μου το ξέρεις ότι μου αρέσει να βρίσκω πάντα κάτι με χαμόγελο ακόμα και στα δύσκολα.Δεν τον αφήνω ρούπι, μου το έχει ..ξανασκάσει!

Ariadni St. είπε...

Δυστυχως αυτη ειναι η ζοφερη πραγματικοτητα, ουρα και νουμερακι για το καθετι! Ταλαιπωρηθηκατε αλλα σας αποζημίωσε η συζητηση με το γιατρό!
Καλό ξημέρωμα!
Σας φιλώ γλυκά :)

Ανώνυμος είπε...

Αχούουου! Πέτρα στον αδένα ε;;;Το έχω περάσει 3 φορές, χωρίς επέμβαση. Την πρώτη φορά με αντιβιοτικά, διαλύθηκε, τις άλλες πίνοντας ντενεκέδες νερό. Το στόμα πρέπει να είναι υγρό, οι πέτρες δημιουργούνται λόγω στεγνώματος, και ειδικά με το τσιγάρο, και είναι πολύ επίπονο. Πρήζονται κιόλας, εγώ δεν μπορούσα ούτε να μιλήσω ούτε να καταπιώ. Τελικά μόνο με νερό μου φεύγουν. Τυχερή είμαι φαίνεται! Περαστικά... Σοφία

Unknown είπε...

καλή σας βράδυ !!!
Γεωργία και Δημήτρη

Ανώνυμος είπε...

Αχτίδα μου περαστικά στον κ.Δημήτρη,πάντα απολαυστική στην περιγραφή σας ακόμη και για τα δύσκολα!
Φιλιά Μαρίνα

syros2js είπε...

χαχα! Πλάκα έχεις!!!
όλα περαστικά να είναι κορίτσι μου!
Να τα θυμάστε και να γελάτε!
Καλό ξημέρωμα!
ΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!

Μαρία Έλενα είπε...

Όλα περαστικά να είναι εύχομαι
Φιλάκια ...

nikol είπε...

Ετσι Αχτιδούλα μου με χιούμορ περνάνε όλα , εντάξει πονηρούλα μου τέλος καλό !!
Δώσε ένα γλυκό φιλί στο Δημήτρη από μένα , έτσι αρρωστούλης που είναι!!

ANNA FLO είπε...

Περαστικά του!!!!!!!Με χιούμορ όλα περαστικά είναι....και για να είμαι ειλικρινής πρώτη φορά γελάω με επισκέψεις σε νοσοκομεία και επεμβάσεις όσο μικρές και αν είναι!!! Ώστε ωραίος ο γιατρός ε;;;Και αγαπάει και τη ζωγραφική...χμ χμ....χμ!!
Καλή ανάρρωση και πάντα με χαμόγελα
Καλή σου μέρα

Gina-Teta είπε...

Είσαι απίστευτη! Όλα περνάνε πιο ανώδυνα όταν έχουμε χιούμορ!!!

HUMIDA είπε...

Να' ναι η τελευταία ταλαιπωρία σας αγαπημένο μας ζευγάρι και περαστικά στο Δημήτρη! Επειδή έχω ζήσει απο κοντά το σύστημα στα νοσοκομεία, εκτός από τα τρωτά του, αναγνωρίζω την υπεράνθρωπη προσπάθεια από κάποιους γιατρούς που τιμούν τον όρκο τους και δίνουν τον εαυτό τους στον ασθενή! Καλημέρα και όμορφη...Τέρη

Κική Κωνσταντίνου είπε...

περαστικα! ολα καλα θα πανε!
φιλακια πολλα!

Ανώνυμος είπε...

Περαστικά αχτιδα μου φιλακια βασω Λάρισα

κυκλάμινο είπε...

Πολύ γέλασα!!!! Περαστικά. Φιλάκια

Nasta είπε...

έτσι είναι δυστυχώς, παντού νουμεράκι και αναμονή επί αναμονής... εύχομαι όλα να είναι περαστικά!!! να τα θυμάστε αυτά αργότερα και να γελάτε!!!
Καλό βράδυ Αχτίδα μου!!!!

Ανώνυμος είπε...

Αχτιδα μου περαστικα στον ανδρα σου .Ξεχασες να γραψεις οτι στο Παπαγεωργιου συναντησες την Θεσσαλονικια .Ειδες ο κοσμος ειναι πολυ μικρος τελικα .Φιλα και την αγαπη μου Γεωργια .Μαρια το μλπλοκ της Θεσσαλονικιας.