Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2022

Κατεβαίνοντας τα σκαλοπάτια..


 Είναι  πάρκο μου σε Φθινοπωρινή ενδυμασία πια... Πιστεύω πως είναι η τελευταία μου ανάρτηση φίλοι μου, όχι ότι το θέλω.. απλά...είναι αυτή η ..σκάλα που φέρνει η ζωή μπροστά μας κι εγώ φθάνοντας στη κορυφή που ήθελα δεν σκέφτηκα ότι έπρεπε κάποια στιγμή θα έπρεπε.. θα ήταν αναγκαίο να την κατεβώ. Βλέπετε εδώ και λίγο καιρό ένα ..ένα σκαλί μπροστά μου ..κάθε φορά και το κατέβασμα είναι τόσο δύσκολο να πάρει η ευχή γιατί απλούστατα η ψυχή μας μέσα βλέπει μόνο κορυφές. 

Θέλω να σας ευχαριστήσω για όσα μου δώσατε, για όσες γνώρισα, για όσες επικοινώνησα μαζί τους, για όσες έκανα φίλες καρδιακές και θα τις κρατήσω μέχρι το τέλος.  .Σημαδιακό μου φαίνεται.. συνήθως είμαι στο τάμπλετ.. σήμερα άνοιξα τον υπολογιστή μου και είδα την.. ανακοίνωση πως τα windois του τελειώνουν μέχρι 1/2023  και πρέπει να κάνω αναβάθμιση ή.. να πάρω άλλον !!!!!! .. κάτι ακόμη τέλειωσε λοιπόν.. Θέλω να ξέρετε πως πάντα .. όποτε μπορώ.. θα βλέπω πως περνάτε.. πως σκέπτεστε.. αν με ..θυμάστε. Αυτό το καιρό.. συγχωρείστε με .. δεν έχω την διάθεση .

Η Νευρολόγος μου βγήκε στη μαγνητική 3 μικρά ευτυχώς εγκεφαλικά που δικαιολογούν  τον.. αποπροσανατολισμό που έχω, την δυσκολία μου στην αριστερή πλευρά, στον ρυθμό του λόγου, τα αιματώματα στα χέρια μου. Δεν θέλω να πιστέψετε πως το.. βάζω κάτω απλά πρέπει να το χωνέψω πως δεν μπορώ πια να κάνω πολλά πράγματα που με πλημμυρίζουν γιατί.. μέσα μου ..πολύ μέσα μου.. είμαι έφηβη με όνειρα και επιδιώξεις. Μου είπε πως πια δεν πρέπει να .. κυκλοφορώ μόνη μου , να περνώ δρόμους χωρίς συνοδεία, να μη στεναχωριέμαι , να μη νευριάζω  ( πως φαίνεται ότι δεν με ξέρει ), να αποφεύγω την κούραση, να κάνω υποχρεωτικά αιματολογικές κάθε λίγο..

Της χαμογέλασα, της έδωσα ένα δωράκι από αυτά που φτιάχνω και την ρώτησα: - Θα .. ξεχάσω;.. δεν θέλω να ξεχάσω όλα τα υπέροχα που έζησα.. Μετά πήρα το μπαστούνι μου και έφυγα, γύρισα σπίτι και μπήκα στο εργαστήρι μου να βγάλω το μεγάλο κουτί με τα.. Χριστουγεννιάτικα για να μη ξεχάσω  πως  μπορώ ακόμη να φτιάξω πολλά. 

Ο Δημήτρης πάντα δίπλα μου.. τον ευχαριστώ.. δεν γκρινιάζει ακόμη και όταν του ζητάω να με βοηθήσει να.. σηκωθώ από τον καναπέ.. η προσευχή μου είναι για εκείνον φίλοι μου και όχι για μένα αν και... μερικές φορές προσθέτω σ΄αυτήν νάναι αργά τα σκαλοπάτια μπροστά μου, πιο φαρδιά.. πιο εύκολα. 

Την πρωινή μου βόλτα με την Κάντυ στο πάρκο την έχω επιβάλει στον εαυτό μου όσο κι αν μέσα μου ξέρω πόσο δύσκολο πια μου είναι ιδιαίτερα να κατεβαίνω τα πεζοδρόμια,  όμως.. πρέπει. Έχω φίλους στο πάρκο με τα σκυλάκια τους, μιλάμε, λέμε τα προβλήματα, καυτηριάζουμε τα γεγονότα , παραπονιόμαστε , χαιρόμαστε. Να σας δείξω και τον.. φίλο της Κάντυ τον Μάξ μέσα στα τόσα σκυλιά τα δυο τους χαίρονται όταν ανταμώνουν κι εγώ γνώρισα την Ξένια την .. μαμά του που είναι στην ηλικία μου περίπου.


Να ευχαριστήσω και τις φίλες Τζένη και Κατερίνα από το χώρο αυτό που με επισκέφτηκαν στο κτήμα και μάζεψαν αμύγδαλα , κυδώνια και ότι άλλο υπήρχε προς μεγάλη χαρά του Δημήτρη που κι αυτός έχει κουραστεί τόσο με τα αμύγδαλα που εύχεται λέει του χρόνου να μην.. έχουν τόσα οι αμυγδαλιές μας!! Λέει τώρα.. του χρόνου θα αλλάξει γνώμη σίγουρα.. 


Φίλοι μου να είστε καλά, δεν σβήνω το μπλοκ μου , δεν.. μπορώ να το κάνω.. αν και έδωσα τους κωδικούς στη κόρη μου να το κάνει όποτε .. χρειαστεί. Το αφήνω ανοιχτό , ίσως.. ίσως.. ποιος ξέρει.. να ανέβω έστω και ένα σκαλοπάτι.. Σας ευχαριστώ, η Παναγιά μαζί σας .

                                           Αχτιδένια φιλάκια.



22 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Κυρία Γεωργία μου, όταν κοίταξα και είδα οτι έχετε νέα ανάρτηση, χάρηκα παρα πολύ, όταν την διάβασα όμως ένιωσα ένα βάρος στο στήθος και τα μάτια μου βούρκουσαν.

Σε ευχαριστώ για τις τόσο ωραίες στιγμές, συμβουλές, εικόνες, συνταγές που μου χάρησες.

Σας εύχομαι ότι καλύτερο <3
........... πάντα θα κοιτάζω για μιαν ακόμη ανάρτηση σας.

πολλά φιλάκια
'Αννα / Λαρνακα - Κύπρος

ΝΤΙΝΑ είπε...

παντα θα περιμενουμε νεα σας, να ειστε καλα

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Ευχαριστώ φίλοιμου, ευχαριστώ και για τα προσωπικά μηνύματα που μου στέλνετε..

Πίπη είπε...

Εύχομαι τα σκαλοπάτια μπροστά σου να είναι όσο πλατιά τα επιθυμείς, και να είναι χαμηλά και ευκολοβάδιστα. Είσαι παράδειγμα προς μίμηση και άνθρωπος με μεγάλη δύναμη. Κάνε κλήρωση ή "διαγωνισμό" ανάμεσα στα ενδιαφέροντά σου και διάλεξε τρία-τέσσερα από αυτά που σε γεμίζουν περισσότερο. Από αυτά, να ασχολείσαι με δυο-τρία και, αν έχεις κέφι και κουράγιο για περισσότερα, να ασχολείσαι και με το τέταρτο. Έτσι θα έχεις ευχάριστη απασχόληση χωρίς να εξαντλείς τον εαυτό σου και δεν θα απογοητεύεσαι που δεν μπορείς να κάνεις τα πάντα (έτσι κι αλλιώς, ποιος μπορεί;), ίσα-ίσα που θα νιώθεις ικανοποίηση από αυτά που κάνεις. Εξάλλου, δεν πειράζει να ρίχνουμε τις ταχύτητές μας, έτσι μπορούμε να παρατηρούμε καλύτερα τις ομορφιές γύρω μας.
Χαίρομαι πάρα πολύ που σε γνώρισα, να ξέρεις, και σε σκέφτομαι με απεριόριστο θαυμασμό και αγάπη.
Καλή και όμορφη συνέχεια

Giannis Pit. είπε...

Γεωργία μου,
άκου καρδιά μου κάτι σε παρακαλώ!
Είναι ποτέ δυνατόν, σε έναν άνθρωπο σαν και σένα, να σε σταματήσει μια ...αηδία των Windows? Σε ρωτάω δηλαδή να μού πεις! Ε όχι δα! Έναν άνθρωπο δημιουργικό; Έναν άνθρωπο δοτικό; Θα τον σταματήσει μια τέτοια λήξη;
Ε ΟΧΙ ΡΕ ΦΙΛΕΝΑΔΑ!
Λοιπόν, σε παρακαλώ, πες στην αγαπημένη σου κοράκλα, να φροντίσει για αυτό το όριο. Ξέρει εκείνη τι θα κάνει. Άντε να σε χαρώ!
Και, όποτε μπορείς, όποτε σε βολεύει, θα έρχεσαι εδώ στο σπίτι σου να μάς κερνάς την αγάπη σου.
Εντάξει καρδιά μου;
Άντε να σε χαρώ!
Εγώ δεν λέω αποχαιρετισμούς και τέτοια. Είσαι πάντα εδώ, κοντά μας και εμείς δίπλα σου.
Φιλιά κοπέλα μου.

Α. Παπαγιάννης είπε...

Γειτόνισσα, ποτέ μη λες ποτέ. Κάνε ένα διάλειμμα -- άλλωστε έχεις τόσα ενδιαφέροντα -- αλλά μη ξεχνάς να δίνεις ένα στίγμα κάθε τόσο. Δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Όπως λέει το άσθμα, "μια καλημέρα είν' αυτή, πες την κι ας πέσει χάμω" πότε πότε! Θα τη μαζεύουμε και θα χαιρόμαστε που σε βλέπουμε και σ' ακούμε.
Ευχαριστούμε για όλα όσα μας έχεις δώσει κατά καιρούς. Καλή δύναμη, και ο Θεός μαζί σου πάντα!

Marie-Anne είπε...

Μου κακοφαίνεται λίγο που δεν θα διαβάζω αναρτήσεις σου, Αχτίδα μου!

Μπορεί να μην ήμουν κι εγώ τακτική στις επισκέψεις μου ή να μην άφηνα σχόλια κάθε φορά, αφού έχω αραιώσει πολύ τις εμφανίσεις μου στην μπλογκογειτονιά, αλλά δεν τα παρατάω...τώρα μάλιστα ετοιμάζω νέα ανάρτηση γιατί έχω να ανεβάσω από το Πάσχα!!!

Ελπίζω πως θα έχουμε την χαρά να σε ξαναβλέπουμε και να σε διαβάζουμε έστω πότε-πότε, όταν σου κάνει κέφι!

Να προσέχεις όταν βγαίνεις μόνη σου στον δρόμο, και εύχομαι να είσαι πάντα καλά στην υγεία σου, ακόμα και με τα προβληματάκια που σου παρουσιάζονται!

Φιλάκια, καλό Σαββατοκύριακο και καλό φθινόπωρο!!!

Χελώνα είπε...

Αυτό αποκλείεται. Όχι και συ βρε αχτιδουλα,μια Αχτιδουλα είχαμε που μας γέμιζε αισιοδοξία και ελπιδα. Ένα συννεφάκι είναι.θα δεις, θα περάσει και ξανά θα μας γεμίσει με το φως της!Εμείς θα σε περιμένουμε όσο χρειαστεί,να σαι πάντα καλά.

EVAGGELIA είπε...

Σε διαβάζω εδώ και πολύ καιρό. Πάντα θαύμαζα την δύναμη ψυχής που έχεις και την αισιοδοξία σου. Με στενοχώρησες όμως σήμερα. Σου εύχομαι ολόψυχα να είσαι πάντα καλά στην υγεία σου και θα περιμένω νέα σου ανάρτηση όποτε εσύ νοιώσεις αυτήν την ανάγκη. Να είσαι πάντα καλά εσύ και ο αγαπημένος σου σύζυγος.

Ανώνυμος είπε...

Σημερα παρακάλεσα τη Παναγία τη Μυρτιδιωτισσα που γιορτάζει να μας δίνει καλά γεραματα μαζί με τον άντρα μου. Το ίδιο εύχομαι και σε σένα. Μη το βαζεις κατω.
Η συνομηλικη σου γιαγιά Φαιη. Καλό χειμώνα.

litsa t. είπε...

Παντα οταν ανοιγα τον υπολογιστη παλια η τωρα το κινητο το πρωτο κλικ ειναι το Αχτιδα.Δεν αφηνα παντα σχολια .Ομως δεν σε αφησα χωρις να ενημερωθω για εσενα.Παρε τον χρονο σου ξεκουρασου και εμεις που σε αγαπαμε θα σου στελνουμε τα χαιρετισματα μας.Να ειστε καλα και εσυ και ο Δημητρης και να προσεχετε την υγεια σας.
Παρεπιπτοντως εξαιρετικα τα αμυγδαλωτα.Φιλακια.

Αννίκα είπε...

Εγώ θα πω συγχαρητήρια Γεωργία μου για την αξιοπρεπή στάση σου σε μια ακούσια αποχώρηση χωρίς παράπονα, χωρίς γκρίνιες, με το κεφάλι ψηλά, όσο κι αν σε πονάει.
Είναι απολύτως κατανοητό, αλλά μην παραδοθείς εύκολα και γρήγορα. Άλλωστε μας απέδειξες μέσα από αυτή την πορεία, πως και δύναμη διαθέτεις και υπομονή και αισιοδοξία και απέραντη αγάπη. Χάρισμα μεγάλο με πάθος δημιουργικό. Κι αν πάλι……..εδώ θα είμαστε εμείς να μοιραστούμε ότι σε βαραίνει. Σ’ ευχαριστούμε που μπήκες στην ζωή μας. Η σκέψη μας και οι ευχές μας θα είναι μαζί σου. Να είσαι καλά! Καλό φθινόπωρο!

ANNA FLO είπε...

Γλυκιά μου Γεωργία δεν μπαίνω στο ιντερνετ συχνά... και σήμερα ειπα να δω τι κάνεις... Στενοχωριέμαι θα πω που δεν θα βλέπω ανάρτησή σου αλλά εύχομαι το καλύτερο για σένα. Εσύ ξέρεις. Είσαι πάντα στην καρδιά μου και πρότυπο δύναμης και αγάπης για τη ζωή. Θα κοιτάζω κατά καιρούς να δω έστω μια καλημέρα σου. Σ'ευχαριστώ για όλα αυτά τα χρόνια για την αμεσότητα που μας χάρισες, τη φιλία σου, τις συμβουλές σου, τη δύναμη που μας έδινες.
Σε φιλώ πολύ Να είσαι καλά

marypertax είπε...

Μπήκα από το κινητό μου, μια και ο υπολογιστής μου έπαθε ζημιά, που δυστυχώς δεν με συμφέρει να την φτιάξω και στριφογυρίζω τον τρόπο να πάρω καινούργιο. Διάβασα την ανάρτηση σου και ένοιωσα να με πλημμυρίζουν μυριάδες συναισθήματα που μοιραστήκαμε. Σου εύχομαι ό,τι καλύτερο και να σε βλέπουμε όποτε μπορείς και νοιώθεις την ανάγκη.
Θα σου πω ένα μεγάλο ευχαριστώ που σε γνώρισα, που φτιάξαμε μαζί μνήμες, που βιώσαμε από κοινού συναισθήματα, που ανταλλάξαμε σκέψεις. Σ' ευχαριστώ για την γλυκιά κουβέντα που είχες πάντα για όλα, για την ομορφιά που μου έδειξες και τη ζεστασιά που μου χάρισες. Και επίσης γιατί μέσα σε όλες τις δυσκολίες ήσουν πάντα παρούσα.
Σου στέλνω Γεωργία μου τα φιλιά μου. Και θα τα πούμε ξανά!

Σμαραγδάκι- Ρούλα είπε...

Γιωργία μου καλή μου φίλη οι άνθρωποι που είναι αισιόδοξοι σαν και σένα βλέπουν την ζωή με άλλα μάτια το ξέρεις αυτό ε;
Οκ τα πράγματα είναι λίγο δύσκολα τώρα αλλά εσύ δεν είσαι από εκείνους που τα παρατάνε και δεν εννοώ το μπλοκ εννοείτε...
Γενικώς μιλάω όλα αυτά τα χρόνια που κάνουμε παρέα από εδώ μέσα σε έχουμε μάθει πως δεν τα παρατάς και δεν σταματάς να παλεύεις.
Μην νομίζεις πως δεν θα ερχόμαστε να σου λέμε μια καλημέρα, μια φατσούλα έτσι για να γελάς, και δεν χρειάζεται να απαντάς, εμείς θα ξέρουμε πως θα τα βλέπεις και θα χαμογελάς...αυτό φτάνει και εξ άλλου τι φιλενάδες είμαστε υπάρχουν και άλλα μέσα επικοινωνίας, τι τα έχουμε τα διπλώματα;😊
Ελπίζω και προσεύχομαι για τα καλύτερα αχτίδα μου να είσαι καλά και εσύ και ο Δημήτρης σου θα τα πούμε την αγάπη μου πάντα φιλιααααα!!😍

Marina Tsardakli είπε...

Αγαπημένη μου Αχτίδα,
θα ξεκινήσω από τα windows. Μίλησε με την κόρη σου, θα ξέρει να στο αναβαθμίσει δωρεάν και γρήγορα.
Όσο για την υγεία σου, στεναχωρήθηκα πολύ με τα νέα! Ο Θεός είναι πάντα δίπλα σου. Γιατί είσαι ένας χαμογελαστός και δοτικός άνθρωπος. Δε θα σε αφήσει. Πάντα θα πρεσβεύει για σένα η Παναγιά.
Εύχομαι από καρδιάς τα καλύτερα.
Μην λες αντίο, πέρνα όποτε μπορείς, όσο μακριά και αν είναι η μια ανάρτηση από την άλλη, να ανεβάζεις καμιά ανάρτηση να μας λες τα νέα σου.
Εμείς χαιρόμαστε κάθε φορά.
Σου στέλνω την αγάπη μου και την εκτίμηση μου!
Σε φιλώ γλυκά :)

Ανώνυμος είπε...

Πάντα θα περιμένω νέα σας❤️

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Και τα windows θα αναβαθμιστούν κι εσύ θα βρεις ξανά τα πατήματά σου, είμαι βέβαιη.
Οι προσευχές και οι σκέψεις μας θα σε συντροφεύουν διαρκώς, Γεωργία μου.
Θαυμάζω τη γενναιότητα και την αξιοπρέπειά σου και ξέρω πως άνθρωποι σαν κι εσένα, πάντα βρίσκουν τον τρόπο να νικήσουν τις αντιξοότητες.
Να προσέχεις, να γελάς, ν΄αγαπάς, και να μας στέλνεις φωτογραφίες με τα ζουζούνια σου και τις συνταγές του Δημητρού.
Αγάντα, θα περάσει κι αυτό... ♥ ...

Ανώνυμος είπε...

Εύχομαι ολόψυχα να είναι περαστικά.. Είσαι η πρώτη μου αναζήτηση των blogs που παρακολουθώ και διαβάζω από το 2011. Μιλήσαμε στο τηλέφωνο, ήρθα στο σπίτι σου γλυκιά μου αχτίδα να σε δω και να σε γνωρίσω από κοντά. Είσαι τόσο γλυκιά, αισιόδοξη, δοτική, καλοπροαίρετη πάντα με τον καλό σου λόγο για ολους. Η χαρά της ζωής!!! Θα περιμένω νέα σου γλυκιά μου αχτίδα!!! Εύχομαι ολόψυχα να περάσει και αυτό! Βικη Παπαοικονόμου

mand είπε...

εγώ νομίζω πως θα σε ξαναδιαβάσω...see you later λοιπόν.

Βλασσούλα είπε...

Να είστε καλά, να απολαμβάνετε τη συντροφιά των δικών σας ανθρώπων. Θα περιμένουμε νέα σας, οπότε κι αν το θελήσετε. Ευχαριστώ για τη στάση ζωής που με διδάξετε με το παράδειγμα σας τα χρόνια που παρακολουθώ το μπλογκ σας. Καλή αντάμωση!

Δάφνη Χρονοπούλου/ Daphne Chronopoulou είπε...

Ακτίδα έρχομαι εδώ μετά την επόμενη.

Όχι, δε θα σταματήσεις.
Θα είσαι εδώ να μας τα λες, να μας μαθαίνεις με τη δύναμή σου.
Να μας δίνει κουράγιο το κουράγιο σου.

Κι ίσως, να σουτ δίνουμε κάτι κι εμείς με την αγάπη και το θαυμασμό μας τόσα χρόνια.