Καλοκαιρινές νύχτες!

Ναι σίγουρα πια  το καλοκαίρι μπήκε στη ζωή μας και μαζί του όλα όσα το ομορφαίνουν όπως ο ουρανός τα βράδια. Είναι εκείνες οι νύχτες που σε κάνουν να βγαίνεις στο παράθυρο, στην άμμο, στην αυλή , στο μπαλκόνι και να στυλώνεις τη ματιά σου στο απέραντο άπειρο του ουρανού που σε διαβεβαιώνει για μία δύναμη που φτιάχνει τη τελειότητα.
Ήμασταν στο κτήμα, εγκαινιάσαμε τις νύχτες στο ανακαινισμένο τροχόσπιτο που θέλει ακόμη τις πινελιές της διακόσμησης όμως εμείς πια ότι κάνουμε το κάνουμε πιο αργά αφού η ζέστη και η ηλικία μας δυσκολεύει.
 Βλέπετε το...καμάρι μου θέλει τα πάντα να τα κάνει μόνος του και.. τέλεια και θα γελούσατε μαζί μου προχθές όταν είχε σχεδόν αρρωστήσει που η πόρτα της τουαλέτας είχε ένα κενό από κάτω 1,5 εκατ. από το δάπεδο.  
Εγώ του μίλαγα για το χρώμα στα κουρτινάκια κι εκείνος για το..ενάμιση εκατ. της πόρτας, εγώ για το κάλυμμα του κρεβατιού κι εκείνος για το σκαλοπάτι που έπρεπε να το κάνει πιο μεγάλο..
Όμως..εκεί στην αυλή φίλοι μου ..καθισμένοι στα σκαλοπάτια και οι δυο μας κοιτούσαμε τη νύχτα τ' αστέρια και σκεπτόμασταν τα ίδια πράγματα, τις αμέτρητες φορές που κάναμε το ίδιο πράγμα στα ..43 καλοκαίρια της κοινής ζωή μας . 
Βέβαια φίλοι μου υπάρχουν διαφορές, τότε καθόμασταν πιο εύκολα και δεν χρειαζόμουν βοήθεια να σηκωθώ , ούτε κι εκείνος να πιάνει τη μέση του μετά.(χι! χι!) 
Τι σημασία όμως έχει;..το θέμα είναι ότι βλέπουμε ακόμη τ' αστέρια μαζί, ότι μας μαγεύει το ίδιο μυστήριο τους, ότι μου δείχνει κάθε φορά και μου τα ονομάζει ένα ένα λες και μου τα λέει για πρώτη φορά..
Μαγεία φίλοι μου, μαγεία οι καλοκαιρινές νύχτες, ο ήχος από το τραγούδι των γρύλων και εκείνος ο..χαζομπούφος που μας επισκέπτεται τώρα τελευταία και μας τραγουδάει με το μονότονο τόνο του την ίδια κραυγή.
-Σκέπτομαι σ'αυτή τη μουριά που μεγάλωσε να βάλουμε ένα παγκάκι και ένα μικρό τραπεζάκι να πίνουμε το πρωινό καφεδάκι..μου λέει.
-Φαντάσου να είχαμε ένα..τηλεσκόπιο να τα κοιτούσαμε..αλήθεια που είναι εκείνο το αστέρι που του ..έδωσες το όνομα μου;
-Πότε κορίτσι μου;
- Α! το ξέχασες..τέρας..τότε στη Κρήτη ..το...80 αν θυμάμαι!!!
-Α!!!το ...80..Ε! κάπου θα είναι και θα ψάξουμε να το βρούμε, μη ξεχνάς δεν έχουμε θάλασσα τώρα μπροστά μας..να πάμε στη λίμνη το βράδυ να δούμε αν φαίνεται το ίδιο. Μάλλον κι αυτό μεγάλωσε σαν κι εμάς , δεν χάθηκε..απλά μεγάλωσε ..έχει όμως σίγουρα την ίδια λάμψη όπως τότε, σε διαβεβαιώνω γι' αυτό.
Όμορφες καλοκαιρινές νύχτες, μαγευτικές, γεμάτες με μοσχοβολιά των λουλουδιών και το τραγούδι των καλοκαιρινών μουσαφίρηδων...ζζζζζζζζζζζζ!!!παλιοκούνουπο τώρα θα σου δείξω.
Αχτιδένια Φιλάκια φίλοι μου και μην αφήνετε καμία νύχτα καλοκαιρινή να περάσει χωρίς αναμνήσεις, είναι ότι πιο όμορφο θα έχετε μέσα σας μαζί με τον απέραντο ουρανό με τα αμέτρητα αστέρια του!

Ζεστούλα μας ήρθες;

Καλοκαίριασμα μάλλον φίλοι μου και εμείς οι άνθρωποι αρχίζουμε να ..γκρινιάζουμε για τη ζέστη από τώρα..όχι άλλη γκρίνια προς Θεού. Εγώ το καλοκαίρι το ρίχνω στο κέντημα και το διάβασμα!
Έχω καιρό να ανοίξω το μπλοκόσπιτο μου, λίγο ...ξεσκόνισμα βρε παιδάκι μου ..λέω στον εαυτό μου τον άλλο μήνα γιορτάζω 10 χρόνια στο χώρο αυτό.
Ένα δύσκολο διάστημα για μένα αυτές τις μέρες που κάποια νέα θεραπεία από το νοσοκομείο για την Πάρκινσον μου έφερε αλλεργία..ούτε και αυτοί ξέρουν .Μου προκάλεσε έρπη ζωστήρ ενοχλητικός και επίπονος που ευτυχώς όμως τον αντιλήφθηκα αμέσως ( η δουλειά μου στο ιατρείο της μητέρας μου τότε κάτι μου έμαθε!!).
'Όμως και πάλι η αντιβίωση με πείραξε πάρα πολύ , βλέπετε έχω πάνω από 3-4 χρόνια να πάρω και ας μου έδωσαν ειδική βιταμίνη, γέμισαν τα χέρια μου πριν λίγο με μικρά αιματώματα λες και με έδειραν. 
Τέλος πάντων το τελικό αποτέλεσμα όμως στις σκέψεις μου είναι ότι έχω το ..χάρισμα μάλλον να προλαβαίνω τα πράγματα γρήγορα και να "περνούν " από μέσα μου σαν ..άνεμος και να φεύγουν όσο γίνεται ανώδυνα ή εγώ τα δέχομαι βλέποντας την πιο θετική πλευρά τους. Άφησα ..ξερό το γιατρό που χαογελούσα με όσα μου έλεγε και γελούσα ελαφρώς βέβαια!
Μου λείπει η ζωγραφική όμως, δεν μπορώ αυτό το καιρό να ζωγραφίσω και μόνο η μικρή μου μαθήτρια σήμερα μου την "έφερε" μπροστά μου αφού την βοηθούσα απλά υποδεικνύοντας της τα τυχόν λάθη.
Είμαι μια χαρά λέω στον εαυτό μου ξεσκονίζοντας το μπλοκόσπιτο μου και έχω πεθάνει βρε παιδιά για να βάλω μπροστά μου ένα κουτί κουρκουμπίνια που αγαπώ και να τα εξαφανίσω όπως κάνουν στις ταινίες κάποιοι με το παγωτό που εγώ δεν τρώω!( τι ανάποδη που είμαι) .
Αύριο είναι η μέρα που ...σουλατσάρω με τον άνδρα μου και μία βόλτα στη παραλία όπως παλιά είναι  ότι πρέπει νομίζω.
Μετά το ΣΚ που θα το περάσω στο κτήμα με το κέντημα μου και το νέο βιβλίο που μου έφερε η Ποδηλάτισσα δώρο και δεν διάβασα ακόμη.
Δώστε στα παιδιά σας φίλοι μου βιβλία, θυμάμαι τον εαυτό μου που διάβαζε μπρούμυτα στο κρεβάτι μου το ένα μετά το άλλο από μικρή .Το παιδί που βρίσκει στο βιβλίο ενδιαφέρον θα γίνει στο μέλλον ένα σκεπτόμενο άτομο σίγουρα.
Φίλοι μου σας στέλνω την αγάπη μου και εύχομαι ένα πανέμορφο ΣΚ αφού στα σίγουρα σας βλέπω για..βουτιές!
Αχτιδένια φιλάκια!

Από μια βόλτα..παντού!!!

Απογευματινό το καφεδάκι μου με σας, μόλις γύρισα από ταξιδάκι πάλι ..και λέω πάλι γιατί αυτές τις μέρες ο άνδρας μου δεν με αφήνει ρούπι..ούτε η σκιά του να ήμουν !
 Θα μου πείτε καλό αυτό..μετά από τόσα χρόνια αφού δεν σε βαρέθηκε και σε θεωρεί απαραίτητη ..ε..είναι καλό τι λέτε;
Και που δεν πήγα αυτές τις μέρες, λίμνες, θάλασσα, κτήμα, Έδεσσα, ποταμάκια..παντού και έπρεπε να του κάνω την επανάσταση μου και να του φωνάξω ότι:
 -Κουράστηκαααααα!!Θέλω τη γωνιά μου !
Όμως θα φανώ αχάριστη αν πω πως δεν πέρασα όμορφα, απλά κουράζομαι φίλοι μου, κουράζομαι..
Πήγαμε μια βόλτα στη Λίμνη κάτω από το κτήμα μας , πήγαμε στο Σταυρό στη θάλασσα , περάσαμε το ΣΚ στο κτήμα και σήμερα στην όμορφη Έδεσσα να μαζέψουμε βερίκοκα και ροδάκινα από τα κτήματα του κουνιάδου μου  που είχαν το "μάζωμα".

Στο κτήμα μας περνάμε ήσυχα και τόσο δημιουργικά, οι φίλοι μας εκεί μας κάνουν τις ώρες μας τόσο όμορφες και είναι ο λόγος που το αγαπώ τόσο πολύ. 
Σκεφτείτε την εικόνα που θα σας περιγράψω.. μπαίνοντας το πρωί στο δρομάκι για το κτήμα μας περνάμε από γείτονες φίλους που σε φωνάζουν κάνοντας σινιάλο με το χέρι τους να σταματήσεις..
Φιλιά κακό, χαιρετισμοί ..όλοι έχουν εκεί από 4 στρέμματα μα φωνάζει ο ένας τον άλλο λες και έχει τηλεβόα!! Νάτος και ο άλλος γείτονας, να πάρουμε τηλέφωνο και την απέναντι λέει κι αυτός ..Σηκώνεται ο ένας και τρέχει στο κήπο για ντομάτες, μόλις βγήκαν κάποιες νομίζω..και να δω τις κοτούλες αν έχουν αυγά..
Θα φέρω τσίπουρο λέει ο άλλος..κι εγώ..κι εγώ λέω θα σας φέρω κάτι από το αυτοκίνητο που είχα μαζί μου για το κτήμα..ντολμαδάκια!!

Αυτά είναι φίλοι μου τα καλύτερα και πλουσιότερα τραπέζια, μαζώξεις ξαφνικές και πρωινές  με τα λίγα, τη ζεστή λαγάνα από το χωριό και τα τηγανητά αυγουλάκια του γείτονα.
-Πρωί πρωί τσίπουρο; όχι στον άνδρα μου διαμαρτύρομαι , θα κάνει στραβό το ταβάνι στο τροχόσπιτο!!!! Εγώ θα το πιω..εβίβα με ...φλιτζανάκι του καφέ για το τσίπουρο!
Τα τσουγκρίσαμε τα φλιτζάνια, είπαμε και ανέκδοτα,τα "ψάλαμε" στους κυβερνώντες, δώσαμε και μία ..μούντζα σαν τον Κωνσταντάρα στο σχετικό έργο και..  
Το απόγευμα σε μας, καφεδάκι και κουλουράκια που έφτιαξα χθες..Τους αγαπώ αυτούς τους ανθρώπους! Τον ένα τον έκανα ..ιδιαίτερα το απόγευμα στον υπολογιστή εγώ η..χάκερ..πως ανεβάζουν φωτογραφίες!!!
Σήμερα στην όμορφη Έδεσσα, ο κουνιάδος μου κοπιάζει για τα βερίκοκα του, φοβερός ο κόπος φίλοι μου και τα αγοράζουν προς..20 λεπτά το κιλό δηλαδή τα 5 κιλά 1 ευρώ και 25 λεπτά τα ροδάκινα.!!

Τόσα στρέμματα να μαζευτούν και τόσα χαμένα στο χώμα . Αν δείτε πόσες αφημένες βερικοκιές , πόσα πεσμένα φρούτα σε παρατημένα χωράφια, σκέφτηκα με ντροπή ότι εγώ παίρνω ένα ποσό για ένα πίνακα μου που θέλει μέρες να βγάλει μαζεύοντας φρούτα..με βροχές, χαλάζι, σκουλήκια ,αρρώστιες  και έντομα..  
           ΕΓΩ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ ΤΙ                                           ΦΤΑΊΩ;

Φύγαμε νωρίς εξ΄αιτίας μου..κουράστηκα μαζί με τη Κλώντη από τη ζέστη αν και είχαμε παγωμένο νερό...
Πριν φύγουμε επίσκεψη στο εκκλησάκι μας, του φέραμε κεριά με μπαταρίες για να καίνε νύχτα μέρα.

Τότε είδαμε δύο σκυλάκια και μία γάτα..έτσι εκεί στα ξαφνικά..είχα μόνο το σάντουιτς μου για το μεσημέρι..του το δώσαμε..εγώ χόρτασα που είδα που το έτρωγαν.

Πήραμε νωρίς το δρόμο του γυρισμού, μία στάση στη Ν. Χαλκηδόνα όπου φίλοι μου παλιά είχε τα πιο νόστιμα σουτζουκάκια, ονομαστά. Σήμερα δουλεύουν ελάχιστα μαγαζιά μα ένα φιλοξένησε τη...πείνα του άνδρα μου που δεν κρατιόταν. 
Τώρα θα...αρράξω στο καναπέ μετά το μπανάκι μου τη φλυαρία μου μαζί σας στον αόρατο διαδικτυακό καναπέ μου!
Σας εύχομαι μία όμορφη εβδομάδα όπως την επιθυμείτε!
Αχτιδένια φιλάκαι.

Τα παιδιά, οι εξετάσεις, η σκακιέρα της ζωής...

Μια όμορφη και γεμάτη ελπίδα καλημέρα, Παρασκευή σήμερα και αύριο ένα ΣΚ ξεκινάει με καλές προϋποθέσεις για καλό καιρό. Η εγγονή μου σήμερα φεύγει σε κατασκήνωση ομαδάρχισσα και νομίζω ότι ανοίγει και για εκείνη μια νέα εμπειρία.
Διαβάζοντας όλες αυτές τις ανακοινώσεις των μαμάδων για τα παιδιά τους που δίνουν εξετάσεις οι αναμνήσεις με κυριεύουν από κάθε πλευρά. Τα κορίτσια μου που οφείλω να δηλώσω ότι πέτυχαν χωρίς φροντιστήρια, ότι πήγαιναν χωρίς καν να με πιέσουν σε κάτι και όποτε τις ρωτούσα μου έλεγαν ότι είναι κάτι που αφοράει αυτές.
Διοίκηση επιχειρήσεων η Ειρήνη, Σχολή διερμηνείας στη Κέρκυρα η Ιωάννα..δεν με κούρασαν ποτέ, δεν με άγχωσαν.
Όμως εγώ ..εγώ η μουλωχτή Διδυμούλα τάραξα τη μητέρα μου με την απρόβλεπτη επανάσταση μου. Άραγε εγώ τι θα έκανα τα ίδια;..νομίζω τίποτε..
Για Ιατρική με προόριζε η μητέρα μου , συνέχεια της δικής της καριέρας,,κι εγώ αφού πήρα την άρνηση της για να πάω Σχολή Καλών Τεχνών μόνη μου σχεδίασα και ...εκτέλεσα το σχέδιο μου της ..παραπλάνησης και έδωσα στη Σχολή που ήθελα .Θυμάμαι τα πρωινά που έδιναν μάθημα για Ιατρική κι εγώ έφευγα δήθεν για εκεί και πήγαινα σε ένα πάρκο να κυλήσει η ώρα.
Θα μου πείτε ..καλά..η μητέρα σου , ο πατέρας σου δεν κατάλαβαν κάτι; Φίλες μου οι γονείς μου τότε ήταν βουτηγμένοι στις δουλειές τους, η μητέρα μου γιατρός τότε στο σημερινό Παπανικολάου έμενε και νύχτες στις εφημερίες, ο πατέρας μου από τους μπαμπάδες που αφήνουν στις..μαμάδες τα ..ζόρια, τη δική του δουλειά  κι εγώ στο δικό μου κόσμο της ζωγραφικής και το πείσμα των 17-18 χρόνων.
Μετά ..όταν πέτυχα θυμάμαι τη μάχη, το αποτέλεσμα της επανάστασης μου, τις φωνές και τις δακρυσμένες δηλώσεις που μου έφερναν κόμπο στο λαιμό .."μας απογοήτευσες" !!!!Δεύτερη μάχη και πιο μεγάλη η εγκατάσταση μου στην Αθήνα..χαμός...μάχες που έδινα τότε με σθένος και πιστέψτε με χωρίς φωνές απλά με επιμονή και ασάλευτη θέση στα όνειρα μου. Χρόνια μετά οι δύο πρώτες εκθέσεις μου ομαδική στη Γαλλία και προσωπική στην Αθήνα..μετά ..μετά ήρθε ο έρωτας φίλοι μου..ο έρωτας και μία ακόμη επανάσταση, ίσως η δυσκολότερη μάχη της ζωής μου.."Φεύγω Βέλγιο..τον αγαπώ!"
Δεν έχω μετανιώσει για τίποτα στη ζωή μου φίλες μου...για τίποτα..ίσως γι' αυτό άφησα τα κορίτσια μου να κάνουν τις δικές τους αποφάσεις πράξεις και τα δικά τους άλματα..τα δικά τους λάθη ίσως μα και τις δικές τους επιτυχίες.
Η δική μου καριέρα κύλησε σε εμπορική ζωγραφική , σε βιοτεχνία εργαστήρι χονδρικής. Βλέπετε οικογένεια και καριέρα συνδυάζονται δύσκολα όταν δίνεις βάρος στη πρώτη και είμαι ευτυχής γι' αυτό.
Θα πω τους γονείς και τη κόρη μου του χρόνου που η εγγονή μου δίνει εξετάσεις ότι η ζωή παίζει πάντα τις δικές της κινήσεις στη σκακιέρα της , η νίκη είναι απρόβλεπτη για τους παίκτες και η ευτυχία, το μέλλον και η επαγγελματική αποκατάσταση ανήκει σ' αυτήν .
Τις γνώσεις , τα διπλώματα και τις ειδικεύσεις σε κάτι τις κάνουμε για τους εαυτούς μας. Η μόρφωση φτιάχνει τη κουλτούρα και το χαρακτήρα μας όταν όμως και εμείς έχουμε σωστές βάσεις για να τα δεχθούμε όλα αυτά, να τα αφομοιώσουμε και να τα κάνουμε κτήμα μας.
Μη πιέζετε τα παιδιά σας , δεχθείτε την επιτυχία και ίσως και την αποτυχία όπως πρέπει να τις δεχθείτε ...με χαμόγελο και εμπιστοσύνη στο αύριο τους που θα τους ξημερώσει .Δώστε τους απλά τα εφόδια να δέχονται τις επιτυχίες και τις αποτυχίες με το σωστό τρόπο αντιμετώπισης.
-Σχολή Καλών Τεχνώωωωωων;...Θα με πεθάνεις...Γιάννηηηηηη...έδινε σε άλλη σχολήηηηη!!!!!( η μαμά μου) 
Λίγα χρόνια μετά κάπου στο MONS του Βελγίου σε μία έκθεση πούλησα 14 πίνακες από τους 20 που είχα εκθέσει..
-Πάντα το έλεγα..θα γίνεις μία ζωγράφος κοριτσάκι μου!!!!( η μαμά μου πάλι).
Χθες είχα μάθημα με τη μικρή μου μαθήτρια, ο πίνακας της μισός...τον δουλεύει ακόμα..

-Κυρία..δεν έχω όρεξη..θέλω να κάνουμε κάτι διαφορετικό , να κάνουμε..τρέλες , να συζητήσουμε και να ζωγραφίσουμε κάτι...χαζούλικο ίσως;
-Έχω κάτι σε μια σακούλα από τη χθεσινή μου έξοδο στη θάλασσα, αν και ο άνδρας μου διάλεξε χαζές πέτρες εμείς θα τις δώσουμε ζωή!!!

-Κυρία σας λατρεύω..
-Κι εγώ γλυκιά μου..κι εγώ!
Όταν τα χέρια ενός 10χρονου παιδιού αγκαλιάζουν το λαιμό και τη ψυχή σου τότε λες ότι η..τότε..επανάσταση σου είχε απόλυτη επιτυχία.
Αχτιδένια φιλάκια!

Μια καλημέρα είναι κι αυτή..

Καλημέρα φίλες μου , εύχομαι μία όμορφη μέρα και δεν ξέρω γιατί όμως σήμερα ίσως επειδή χθες το..έσκασα στη θάλασσα σήμερα αισθάνομαι ότι αρχίζει η ..εβδομάδα!
Πήγα στη θάλασσα, την είδα, την θαύμασα, προσπάθησα να περπατήσω στις πέτρες μα δεν τα κατάφερα και άφησα τον άνδρα μου να μου μαζέψει πέτρες για ζωγραφική.
Φωτογράφησα με το κινητό μου την τόσο όμορφη παρέμβαση των γειτόνων στον οικισμό αυτό κάνοντας μία αφημένη  βάρκα ένα μικρό ανθισμένο παράδεισο.

Εδώ θα σταθώ σε κάτι που κάθε καλοκαίρι το  "βρίσκουμε" μπροστά μας, τα σκουπίδια και τα νάυλον μπουκάλια που πετάνε κάποιοι ανεγκέφαλοι. Σας βάζω κάτι που διάβασα και πρέπει να γίνει συνείδηση μας.

  Όλα αυτά θα τα..λουστούμε κάποτε αν τα πετάξουμε!
Πίνω το καφεδάκι μου, σε λίγο έχω μάθημα επιστρέφοντας στα πινέλα  και τους καμβάδες που εγκατέλειψα πολλές μέρες. Μου λείπει η διάθεση για να ζωγραφίσω ίσως με τη μαθήτρια μου μου...επιστραφεί!!!
Σας λέω μία Αχτιδένια καλημέρα, η τηλεόραση και οι ειδήσεις μου ..κλέβουν τη καλή μου διάθεση , την κλείνω και προσπαθώ να ξεχάσω όσα άκουσα.
 Καλημέρα όλη μέρα φίλοι μου!
Αχτιδένια φιλάκια!

Ένα γουρουνάκι που το λέγαν..Πένυ!

Ήταν ένα βροχερό , συννεφιασμένο και σχεδόν κρύο ΣΚ φίλοι μου τόσες εναλλαγές στο καιρό τουλάχιστον εγώ στα 65 μου χρόνια δεν έχω ξαναδεί. 

Θυμάμαι έναν Ιούνη κάποτε με βροχή σε κάποιες διακοπές μας στη Θάσο πολύ παλιά που δεν βγήκαμε στη κυριολεξία από το ξενοδοχείο τις 15 μέρες όμως ήταν κάποιες μέρες όλες με βροχή.

Αν το πιστεύετε το Σάββατο ήμουν στο κτήμα με καλοκαιρινά και τη Κυριακή φορούσα μάλλινη ζακέτα, κάλτσες και σκουφί! Όμως το να περνάς όμορφα  είναι κάτι που εξαρτάται  από τις όμορφες στιγμές που σου κάνουν υπέροχη την ημέρα και αυτό οφείλεται  από τους καλούς φίλους γείτονες που σε κάνουν να γελάς, να χοροπηδάς από τη χαρά και να φωνάζεις: 

- Ένα γουρουνάκι!!!!

Η καλή μας Λεμονιά και ο Σταύρος έχουν ένα κτήμα πιο πάνω από το δικό μας, μένουν και αυτοί μόνιμα εκεί και έχουν τώρα τελευταία διαμορφώσει ένα κοτέτσι, πάπιες , χήνες,  και χώρο για ζωάκια όπως..αυτό το γουρουνάκι που το ονόμασαν Πένυ!

Πίναμε λοιπόν το καφέ μας με την άλλη γειτόνισσα στο δικό μας κτήμα , ο άνδρας μου με τα φυτά του και ξάφνου..να η επίσκεψη που μας ειδοποίησε ο ...κατάπληκτος Κανέλλος με τα γαβγίσματα του που όπως και η Κλώντη είδαν για πρώτη φορά ένα γουρουνάκι!

Χαμός φίλοι μου γιατί..μη γελάσετε..ούτε κι εγώ είχα δει τόσο κοντά ώστε να το χαϊδέψω ένα γουρουνάκι!

-Τι θα μας κεράσετε; κάποιο φρούτο θα μας ενθουσίαζε!Είπε η γειτόνισσα και ο άνδρας μου γέμισε ένα κουτί με ρείκια  και κεράσια που απίστευτο φίλοι μου τα έτρωγε και..πετούσε τα κουκούτσια!!!!

Ο άνδρας μου του έφτιαξε παιδική χαρά όπως είπε δένοντας το κορδόνι σε ένα βαρίδι τενεκέ που έχουμε για τέτοιες περιπτώσεις. Απίστευτο όμως το έριξε κάτω για να πάει να φάει τα φύλλα από τα αμπέλια και ακόμη πιο απίστευτο ήταν οι τόσο δυνατές φωνές του ( λες και το σφάζαμε) όταν δεν ..περνούσε το δικό του!!!!

Κλώντη και πάλι Κλώντη απεφάνθη ο άνδρας μου και το έβαλε στο αμπέλι δεμένο από την μουριά που έχουμε!!!!

Και άρχισε να του κάνει λέει ...μασάζ γιατί του άρεσε ..λέει!

Όπως καταλαβαίνετε , όπως το συζητούσαμε μετά όλοι μαζί για μας τους δύο είναι αδύνατον να έχουμε ζωάκια γιατί θα μας ήταν ΑΔΥΝΑΤΟΝ να τα σφάξουμε, ούτε καν κότα!

Μας "καθάρισε" όλα τα αμπέλια όπου έφθανε η μουσούδα του όσο εμείς πίναμε το καφεδάκι μας μα του το συγχωρέσαμε γιατί ήταν ένα γλυκό, όμορφο γουρουνάκι η Πένυ!

Όμως δεν τελείωσε εκείνη την ημέρα η γνωριμία μου με τα ζωντανά του Θεού! Καθόμουν στη πολυθρόνα μου και κεντούσα όταν ένας ξαφνικός θόρυβος με έκανε να σηκώσω το κεφάλι και να κοιτάξω προς τα εκεί,  ήταν μία αγιόπαπια φίλοι μου που προσγειώθηκε στο κτήμα μας! Είχε ένα υπέροχα όμορφο φτέρωμα, κανελί μπρικ όπως λέω εγώ και μπλε απολήξεις. Ξαφνιάστηκα και άρχισα να ψάχνω τη φωτογραφική μου και συγχρόνως φώναζα τον άνδρα μου που έκοβε τα χόρτα με το μηχάνημα .

 Τρόμαξε φίλοι μου άνοιξε τα φτερά της , τεράστια και πέταξε προς τη λίμνη!!!!

Όλα αυτά ομόρφυναν το ΣΚ μου, είχα να λέω τα όσα είδα και η ομορφιά της Φύσης με κατακτάει όλο και περισσότερο..εμένα..παιδί της πόλης που κάποτε δεν είχα δει κεράσι σε δένδρο, που φοβόμουν τα μαμούδια και τώρα πιάνω ζήνες..

Σήμερα σπίτι και αύριο ετοιμάζω έξοδο στη Χαλκιδική σε αγαπημένους φίλους που μας κάλεσαν κι εμείς πλέον θέλουμε γύρω μας ανθρώπους που μας αγαπούν και πάνω από όλα νοιώθουμε όμορφα μαζί τους γιατί τους αγαπούμε.

Καλή εβδομάδα φίλοι μου !

Αχτιδένια φιλάκια!