Αχτιδένια φιλιά και..φεύγω!( για λίγο....)

Σας  "εγκαταλείπω" για λίγο φίλοι μου.. μπλεγμένη μέχρι το λαιμό στις υποχρεώσεις ο χρόνος μου είναι ελάχιστος πια.. Εγγόνια να προσέχω, 2 πίνακες δουλεύω που πρέπει να τελειώσω, μία Αγιογραφία που παλεύω  εδώ και καιρό και οφείλω να παραδώσω μέχρι τα Χριστούγεννα, τα μαθήματα στα κοριτσάκια και τα γούρια για το μαγαζί της κόρης μου σαν.. ανάπαυλα  για να τα δίνει στους πελάτες της.
Δεν θα παραπονεθώ..όχι βέβαια..η αδρεναλίνη που κυλάει μέσα μου από τη πίεση είναι κάτι που μου αρέσει..με κάνει να νοιώθω ζωντανή.
Θέλω να ευχαριστήσω για τις κάρτες και τα γούρια που μου στέλνετε και τα κρεμώ στο δενδράκι μου με φόβο βέβαια να..καταρρεύσει αφού είναι λίγο σαν..θάμνος!!!!
Δεν βάζω το χέρι στο Ευαγγέλιο ότι δεν θα μπαίνω στο μπλοκ.. αρρώστια είναι αυτή με το blogin.. μα απλά για να διαβάζω τι φτιάχνετε...
Ευτυχώς το κρύο θαρρείς μου αφαίρεσε τους πόνους από την αρθρίτιδα (παράξενο δεν νομίζετε;) και αυτό με κάνει ευτυχισμένη και έτοιμη για..δράση!
Μη ξεχνάτε και τους ηλικιωμένους σε γηροκομεία, δωράκια για κάποια παιδάκια γύρω σας έστω και μικρά.. Να ξέρετε ότι οι ηλικιωμένοι και τα μικρά παιδιά ενθουσιάζονται με το παραμικρό που θα τους χαρίσεις..
Επίσης λίγα γλυκάκια σε κάποια γειτόνισσα που είναι ίσως μόνη τις γιορτές, ένα πιάτο από το φαγητό που φτιάξατε, να χαμογελάτε πάντα, να λέτε καλημέρα σε όποιον συναντάτε το πρωί στο ασανσέρ, στην εξώπορτα, στην είσοδο, να αγκαλιάζετε τους γονείς σας, τα παιδιά σας και τον αγαπημένο σας λες και τους βλέπετε μετά από καιρό ..
Τι άλλο ...να σκεφτώ......α! ναι!..τα Αχτιδένια φιλάκια μου κάθε πρωί έστω και αν δεν σας τα λέω κάθε μέρα τώρα.
Σας ζάλισα;..μη σπρώχνετε..φεύγω!
Υ.Γ. Δεν σας λέω ευχές από τώρα..απλά ..μία μαμαδίστικη γλυκιά αγκαλιά..σε όλους.

Ένα χειμωνιάτικο πρωινό στο κτήμα..

Τι να κάνω φίλοι ου..κρύο..κρύο μα..τον αγαπώ και δεν του χαλώ χατίρι! Κτήμα ήθελε ο καλός μου κι εμένα μαζί ..πακέτο!
Το μόνο όμορφο πάντως στο καιρό ήταν η ..χειμωνιάτικη λιακάδα! Λοιπόν θα αφήσω απλά τις φωτογραφίες να μιλήσουν γιατί εγώ από το κρύο..απλά...κρύωνα!!!! Παγωμένος αέρας με ήλιο...είμαι κρυουλιάρα βρε αγόρι μουυυυ! Κρυώνω..το κτήμα το θέλω με ανοιξιάτικη αύρα! Έχε χάρη που έπρεπε να ταίσω τα αδέσποτα μας.. Τρεις σακούλες από φαγητά και ψωμιά κουβαλήσαμε.

Καπελάκιιιιιιι! Η καρφίτσα με μάρανε μόνο και ο Δημήτρης που με τραβάει φωτογραφίες για να δω τον εαυτό μου όταν ..κρυώνω.
Εκείνος κάνει επιθεώρηση στα δένδρα του..μη του χαλάσει κανένα..καήκαμε!

Εγώ πάντως για να ζεσταθώ έκανα ένα τσαγάκι και μετά μάζεψα αντίδια και μαρούλια !

Με τράβηξε λέει φωτογραφία για να ..θυμάται τη πρώτη φορά που μάζεψα στη ζωή μου μαρούλια..Υποπτεύομαι ότι θέλει να με κάνει ρεζίλι για το καπέλο μου που δεν το χωνεύει γιατί του θυμίζω Ρωσίδα μετανάστρια ..λέει!!! Λέγε ότι θες..εμένα με ζεσταίνει!

Τα λαχανάκια Βρυξελλών δεν είδαμε ακόμα...τα περιμένουμε!
Το θερμοκήπιο έχει πια τα χάλια του..οι ντομάτες..τεζαρίστηκαν από το κρύο!

Ο ουρανός φίλοι μου πανέμορφος..πίνακας ζωγραφικής οι αλλαγές του..Τις αποθανάτισα εγώ..

Την ώρα που πήγαμε...ολοκάθαρος..τα σύννεφα σαν μία λευκή πινελιά με τα..δάχτυλα μου στον καμβά!

Την ώρα που φύγαμε για να πάρουμε τον εγγονό μας από το σχολείο...

Έρχεται βροχή μου λέει..πάμε να φύγουμε..(χαρά εγώ!!!!). Για να με καλοπιάσει μου πρόσφερε τα τελευταία τριαντάφυλλα της τριανταφυλλιάς μας..Θα την σκεπάσουμε με  νάιλον..να τη σώσουμε. Είναι πανέμορφα πάντως..

Στο δρόμο βρήκαμε ένα καημένο σκυλάκι σε κατάσταση σοκ από τη πείνα..Ήταν έξω από ένα σπίτι και κανείς δεν έβγαινε να του δώσει κάτι να φάει.. Είχε μείνει μία μικρή σακουλίτσα που είχα εγώ για γατάκια..Του έριξα και τις κροκέτες της Κλώντης που έχω πάντα στο αμάξι..λίγες φρυγανιές που βρήκα πακέτο.. Έσκασε από το κακό της να γαβγίζει η κακομαθημένη μοναχοκόρη!!!!

.Ποιο να πρωτοδώσεις.. Αδέσποτα παντού και ιδιαίτερα με λύπη το λέω στα χωριά δεν τα ταΐζουν..
Φθάσαμε κατά τις 2 στο σχολείο του μικρού...σήμερα θα κοιμηθεί σε μας.

Το..τίμημα της καλοπέρασης της..τι τραβάει από τα μικρά εκείνη το ξέρει!
Σπίτι.. ο μικρός μόνος του είναι πολύ ήσυχος..ούτε τον καταλαβαίνεις.. Μπήκα στο εργαστήρι για δουλειά..σχεδιάζω ένα πίνακα μεγάλο  και ενώ έχω να κάνω ένα σωρό από παραγγελίες σε πίνακα και..κάνω άλλα...( ακόμα να τελειώσω τη ξύλινη ζυμώστρα που μου έφεραν να την γεμίσω με..ρόδια και λουλούδια !) 
Όμως προτίμησα να καθαρίσω το εργαστήρι μου ( επιτέλους..χτυπάτε καμπάνες..το καθάρισα πάλι...) γιατί αύριο έχω επίσκεψη πελάτισσα μη το δει σε μαύρο χάλι και τρομάξει και φύγει... 
Βραδάκι, ο μικρός πήγε για ύπνο κι εγώ ζεσταίνομαι από τη πλεκτή παλιά κουβερτούλα που μου είχε πλέξει η μητέρα μου..η αγαπημένη μου κουβερτούλα...
Αχτιδένια φιλάκια φίλοι μου ...αύριο μία νέα μέρα..

Ας "γνωρίσουμε" τον Άρτο και Δράση"...

Σήμερα θα απευθυνθώ στις φίλες της Θεσσαλονίκης και θα μιλήσω για μία ομάδα συμπολιτών μου που ενδιαφέρονται για το συνάνθρωπο και αποφάσισαν να ενωθούν και να φτιάξουν τον "Άρτος και Δράση "εδώ στη πόλη μας. 
Με εθελοντική εργασία προσφέρουν τρόφιμα και βοήθεια σε οικογένειες που έχουν έρθει σε άσχημη οικονομική θέση και έχουν πλέον πρόβλημα επιβίωσης.
Υπάρχουν οι "εθελοντές" και οι ¨νοικοκυρές" και μία αποθήκη τροφίμων "ξηράς τροφής" από συνεισφορές καταστημάτων και πολιτών.
Κάθε "εθελόντρια "αναλαμβάνει 2-3 οικογένειες και τους πηγαίνει τρόφιμα που χωρίζονται και διαμοιράζονται δικαίως στη αποθήκη και τα πηγαίνει κάθε μήνα στις οικογένειες αυτές.Βέβαια ενδιαφέρεται και ψυχικά γι' αυτές, ρωτάει και βλέπει τα προβλήματα τους και τα μεταφέρει στις υπεύθυνες που βλέπουν τι μπορούν να πραγματοποιήσουν από αυτά. Οι εθελόντριες τους εμψυχώνει και τους συμπαραστέκεται ψυχικά ζουν τις ανάγκες και το πρόβλημα τους από κοντά.
Η "νοικοκυρά" είναι εκείνες που δεν έρχονται σε επαφή με τις οικογένειες γιατί είναι βέβαια κάτι που είναι ..ψυχοφθόρο και γιατί φίλοι μου είναι πρόβλημα να μη μπορείς να κάνεις κάτι περισσότερο  να τους βοηθήσεις. Αυτές συνεισφέρουν με νωπές τροφές κάθε μήνα ( τυρί, γάλα, κρέας,κάποιο φάρμακο ίσως μόνο για 10-15 ευρώ που τα αγοράζουν μόνες τους και τα δίνουν στην "αποθήκη" για μοίρασμα στις οικογένειες ανάλογα με τις ανάγκες τους.
Σε αρκετά σούπερ μάρκετ και φούρνους υπάρχουν καλάθια για να βάζει κάποιος το παραμικρό για να συνεισφέρει στο σκοπό αυτό. Η επαφή είναι άμεση με τις οικογένειες για να μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία. Βέβαια αν κάποιος δεν θέλει να πάει να αγοράσει ο ίδιος τρόφιμα μπορεί να δώσει τα χρήματα που θα διέθετε για να κάνουν άλλοι τις αγορές.
Ένα σημαντικό μέλος αυτής της ομάδας είναι η φίλη και παλιά συμμαθήτρια μου Σταυρούλα από το ΕλληνοΓαλλικό "Καλαμαρί" που η προσωπική της συνεισφορά είναι τεράστια όπως και η βοήθεια που προσφέρει μέσα εκεί. Είναι ένα άτομο προσφοράς και βοήθειας που λίγοι το έχουν καθώς είναι ακούραστη αν και..γιαγιά σαν κι εμένα.
Όποια λοιπόν θέλει να βοηθήσει με εθελοντική εργασία σαν " εθελόντρια" ή σαν "νοικοκυρά", ή έστω με κάποια ψώνια ή συνεισφορά οικονομική ( η παραμικρή) να έρθει σε επαφή μαζί μου και θα της δώσω το τηλέφωνο επαφής για να μάθει τα πάντα γι' αυτή την ομάδα που κι εγώ θα είμαι μέλος.. 
Οι οικογένειες αυτές όλο και μεγαλώνουν σε αριθμό και χρειάζονται εθελόντριες να επικοινωνούν μαζί τους και να μεταφέρουν τα μηνιαία τρόφιμα.
Φίλοι μου πρόκειται για ανθρώπους της ..διπλανής πόρτας, άνθρωποι καθημερινοί σαν κι εμάς..που τώρα έχουν την ανάγκη μας και ντρέπονται να απλώσουν χέρι.. Πρέπει..οφείλουμε να βοηθήσουμε ο καθένα όπως και όσο μπορεί ακόμα και με το παραμικρό.
Με χαμόγελο φίλες μου, με δύναμη ψυχής, με ελπίδα για κάτι που θα έρθει..Μη ξεχνάτε ποτέ ότι με κάθε Σταύρωση υπάρχει και μία Ανάσταση κι εμείς πρέπει να την περιμένουμε  με βεβαιότητα.
Αχτιδένια φιλάκια φίλοι μου..σε όλους..

Μία συνταγή ..κρύα βραδιά..μα όλα όμορφα!

Αχ! αυτές οι κρύες μέρες..φέρνουν την οικογένεια μέσα στη θαλπωρή του σπιτιού σε όποια κατάσταση και να είναι. Με τα εγγόνια μας το ΣΚ κλείστηκα μέσα από τη ..Παρασκευή φίλοι μου και  λίγο με πίεσε η όλη κατάσταση . Το να μένεις σπίτι κάτι τέτοιες μέρες που σκοτεινιάζει από τις 5..ε!..με ψυχοπλακώνει και λίγο  μα..μετά με τα δύο θηριάκια στα πόδια μου βγαίνουν χίλιες ασχολίες.

Ομολογώ ότι θα ..ζήλευα αυτές τις βραδιές τις φωτογραφίες που βλέπω τη τηλεόραση ! Θάθελα ένα τζάκι "χωριάτικο" ,με μία φλοκάτη μπροστά του και τη μασίνα να καίει για να μαγειρέψει τη φασολάδα και να ψήσει κάποια πίτα..

Όμως..συμβιβαζόμαστε οι δυο μας με ότι έχουμε..το καλοριφέρ με..έλεγχο και αντί για τη μασίνα ( είναι ένα από τα όνειρα μου να έχω μία τέτοια) η κουζίνα φυσικού αερίου που είναι πλασμένη για τον άνδρα μου και τις συνταγές του.

Και έφτιαξε ο γλυκούλης μου ένα φανταστικό φαγητό που δεν αντέχω να μη σας το δείξω.   

Πως να το ονομάσω όμως;..

Ντολμαδάκια ..κρεμμυδιού;

Αγόρασε το Σάββατο 3...τσουβάλια κρεμμύδια γιατί λέει είναι τα καλύτερα που είδε ποτέ του! Οπότε όπως καταλαβαίνετε έφτιαξε φαγητό με..αυτά!

 Τον παρακολούθησα να καθαρίζει τα κρεμμύδια εξωτερικά και έτσι ολόκληρα να τα βάζει στη κατσαρόλα να ..βράσουν ελαφρά λέει για να μαλακώσουν.Τα χάραξε από τη μία πλευρά και τα άνοιξε φύλλο φύλλο!! Μετά έκανε γέμιση όπως κάνει για γεμιστά κολοκυθάκια. Κιμάς, ρύζι, μαϊντανός, αλάτι και πιπέρι. 

Μετά τα τύλιξε όπως τους λαχανοντολμάδες (πιο μικρά) και τα έβαλε στο σκεύος με λίγο λάδι . Ετοίμασε μία απλή σάλτσα με τη φυσική από τις γυάλες  που έφτιαξε το καλοκαίρι και την έριξε επάνω του προσθέτοντας ένα ποτηράκι κρασιού ..κρασί μπρούσκο. 

Μοσχομύρισε μετά με ..κυνηγούσε να το δοκιμάσω γιατί ξέρει ότι του λέω στη..ψύχρα την αλήθεια. Τι να πω..ήταν φανταστικό!

Το γαρνίρισε με πατάτες πουρέ μα θα το προτιμούσα με ρυζάκι όμως το γαρνίρισμα νομίζω ήταν περιττό. Εγώ προσωπικά το έφαγα με..βραστή σαλάτα μπρόκολο.

Εκείνος λοιπόν στη κουζίνα...κι εγώ μόλις πριν λίγο που έφυγαν τα μικρά στη μαμά τους τελείωσα λίγα μικρά κανδράκια σε φέτες ξύλου για το μπαζάρ ενός ιερέως για τους απόρους. Ο καθείς ότι τον ευχαριστεί έτσι δεν είναι ;

Βρδάκι τώρα..θα κουρνιάσουμε στο καναπέ μας, θα δούμε κάποιο εργάκι, θα συζητήσουμε και αύριο...αύριο..ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΝΕΑ ΜΕΡΑ!

Αχτιδένια φιλάκια και καλή εβδομάδα!

Μια..ιστορία και ένα δενδράκι..στόλισα!!!!!

Σήμερα θα σας πω μία ιστορία..θα έλεγα Χριστουγεννιάτικη μάλλον..
Όλο αυτό το καιρό ασχολούμαι με Χριστουγεννιάτικες κατασκευές, για φίλες για τις κάρτες που στέλνω, για τις κόρες μου ,για μπαζάρ και εκκλησίες. Η εγγονή μου προ ημερών ήθελε να έρθει να μου στολίσει το δένδρο μα..η διάθεση μου δεν ήταν και τόσο καλή και βρήκα δικαιολογίες να το αποφύγω. Εκείνη μάλιστα μου είπε ότι αν με στολίσει το σπίτι θα μου έρθει και η διάθεση. Όμως η σκέψη να βγάλω το μεγάλο δένδρο από το πατάρι ( το περσινό άσπρο που έφτιαξα το χάρισα σε μία γειτόνισσα που δεν είχε), να το συναρμολογήσω και όλο το..ταβατούρι με τα στολίδια..και μετά από λίγες μέρες το μάζεμα που μόνη μου θα το κάνω..ε! αυτό με σταματούσε.Έτσι σκέφτηκα ότι θα βάλω απλά τα κεριά που έχω συλλογή μεγάλη , το δενδράκι που έφτιαξα με τις κουκουνάρες και..αρκεί.
Το πρωί ο άνδρας μου πήγε συνεργείο κι εγώ σπίτι να ζωγραφίζω τα πήλινα στολιδάκια για τα δωράκια γούρια που θα κάνω και τις κάρτες. 
Ο χρόνος περνούσε ευχάριστα και ένα χτύπημα στο κουδούνι με έβγαλε από τις κατασκευές μου. Άνοιξα.. ένα κοριτσάκι γύρω στα 8 με κοιτούσε κρατώντας ένα μικρό καραφάκι..Τα μάτια χαμηλωμένα στυλωμένα στα παπούτσια της..ένα μπουφάν  μπλε , κασκόλ , παντελονάκι..καστανόξανθα μαλλιά..
-Μπορείτε να μου δώσετε λίγο..λάδι..είπε η μαμά μου...
Συγκλονίστηκα..δεν ξέρω αν ο χρόνος μου φάνηκε αιωνιότητα μέχρι να απαντήσω..αν οι σκέψεις έτρεχαν μέσα στο μυαλό μου σαν αστραπές.. Είχε τη ηλικία του εγγονού μου σκέφτηκα...
Το πήρα μέσα και ..έπραξα κατά συνείδηση..
Όταν η πόρτα έκλεισε πίσω της μετά από ώρα επέστρεψα στο εργαστήρι μου μα φίλοι μου..όταν ταράζομαι η Πάρκινσον βγαίνει στη επιφάνεια..και η σκέψη του παιδιού αυτού , η κατάσταση της οικογένειας με τάραξε.. Δεν θέλησε να μου πει τη διεύθυνση του,να το πάω εγώ με τα πράγματα σπίτι... Η μαμά του ντρέπεται είπε..πως να μπορέσω να σταματήσω το δάκρυ μέσα μου;
Μισή ώρα μετά ένα χτύπημα ξανά..το κοριτσάκι στη πόρτα με ένα μικρό δενδράκι ..κλαδί μάλλον από ένα φυτό αγκαθωτό μα..σαν..σαν..θάμνος..
-Σας έφερα αυτό..για ευχαριστώ ..να το κάνετε δενδράκι..Η μαμά μου είπε ..ευχαριστώ..μα ο αδελφός μου έφαγε τη σοκολάτα..( είπε με παράπονο)..
- Τι σκας..είσαι στο σπίτι της σοκολάτας..θα έχω πάντα για σένα και τον αδελφό σου..( είχα μία για το Δημητράκη που θα ερχότανε το μεσημέρι..
Κάναμε ανταλλαγή..μία σοκολάτα και κάποια λουκούμια που είχα με ένα φιλί στο μάγουλο μου..
Περίμενα το Δημήτρη και σαν..γαλιάνδρα όπως με λέει του είπα τι έγινε..
-Θέλω αυτό να γίνει το δενδράκι μας φέτος...
Το έκοψε, το κεντράρισε και μου το κάρφωσε σε ένα κομμάτι νοβοπάν που είχα.
-Δεν αντέχουν τα κλαδάκια βάρος μου είπε..είναι θάμνος αγκαθωτός..και ξέρεις κορίτσι μου δεν θέλω να σε στεναχωρήσω μα αυτό το κλαδί το είδα το πρωί δίπλα στο κάδο ανακύκλωσης πεταμένο..
- Δεν πειράζει καλέ μου..για μένα είναι ..έλατο!

Το στόλισα με τα μικρά πήλινα που φτιάχνω με μόνη εξαίρεση τα δύο δωράκια της φίλης μου Ελένης που μου έστειλε προχθές και τη κάρτα της.

Με πιστόλι σιλικόνης κόλλησα μικρά μπαλάκια από γιρλάνδες που έχω για τις κάρτες μου

Για κορυφή ένα αστεράκι χάρτινο και ένα δικό μου στολιδάκι με κουκουναράκια..

-Δεν μπορούν να μπουν λαμπάκια κορίτσι μου..

-Δεν πειράζει..αυτό λάμπει από μόνο του στα μάτια μου και άλλωστε τα Χριστούγεννα είναι αν το σκεφτείς  μία απλή φτωχική Φάτνη..είναι το ..δωράκι της μικρής..Δεν θα το πιστέψεις..δεν ξέρω το όνομα της..

Ναι, δεν θα το πιστέψετε, δεν ρώτησα το όνομα της, της έδωσα τη κάρτα μου να τη δώσει στη μαμά της μα..ξέχασα μέσα στη συγκίνηση της στιγμής να ρωτήσω το όνομα της...

Οικογένειες..παιδάκια..απελπισμένες ψυχούλες ζουν γύρω μας..όπως κοπέλα στη Τούμπα που δεν είχε ρεύμα και κάηκε το σπίτι της από κερί..Ήταν δίπλα στο σπίτι της κόρης μου της Ειρήνης..δύο σπίτια πιο πέρα..

Είναι γύρω μας..ντρέπονται για κάτι που δεν φταίνε..κρύβουν την αλήθεια και την ανάγκη.. Ξέρω ότι δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά..ίσως και καθόλου..Ίσως και όπως μου συνέβη  με μέιλ άγνωστης πριν λίγες μέρες παρερμηνεύουν  την αλήθεια σαν .."ελεημοσύνη". 

Είναι δύσκολο να ζητάς μα ακόμα πιο δύσκολο να μη μπορείς  να δώσεις όσα θες.Απλά ..ξέρω..ότι για να σου ανοίξει μία πόρτα πρέπει πρώτα να τη χτυπήσεις..όπως η μικρή σήμερα...

Αχτιδένια φιλάκια.

'Ηταν μια φορά και ένα καιρό μία..κολοκύθα!

'Όπως βλέπετε το τελείωσα, βέβαια δεν έγινε όπως το ήθελα ακριβώς γιατί δεν μπόρεσα να βρω κάποια υλικά όμως και έτσι ..τελείωσε. Του λείπει και το φωτάκι που είπε ο άνδρας μου ότι θα μου βάλει στη κορυφή εσωτερικά όμως ξέρω ότι θα μου το φτιάξει μόλις μπορέσει.

Τη κολοκύθα αυτή μου την έδωσε η φίλη μου το Δρομάκι τη τελευταία φορά που πήγα για να πάρω τους σπόρους να φυτέψω.. Η κολοκύθα όμως ήταν παλιά και μόλις την άνοιξα προσεκτικά ..έσπασε!
Σκέφτηκα ότι δεν θα την πετούσα και αλλά θα την έφτιαχνα κάτι άλλο. Όπως βλέπετε την άνοιξα σε ένα μεγάλο άνοιγμα στο σημείο που έσπασε και σε σημεία που ήταν κατεστραμμένη τα άνοιξα σαν ..παραθυράκια.

Η ιδέα της  Φάτνης μπήκε στο μυαλό μου σαν αστραπή και έπρεπε να της δώσω το βάρος ώστε να στέκεται χωρίς να πέφτει.Ένας πάτος λοιπόν από γύψο για βάση και βάρος.

Σε ένα φυλλάδιο διαφημιστικό είδα αυτά τα κουπ για..φάτνη, τα αγόρασα και με ψυχρό πηλό τα έκοψα, τα στέγνωσα, τους έδωσα με σπρέι ένα βασικό κρεμ χρώμα και άρχισα να τα ζωγραφίζω.

Τα χρωμάτισα έστω και αν δυσκολεύομαι με τα δάχτυλα μου πλέον με μικρά κομμάτια σε ζωγραφική ( που να το φανταζόμουν κάποτε ότι θα το έλεγα εγώ αυτό)

Σειρά είχε η κολοκύθα. Έτριψα τα κοψίματα με γυαλόχαρτο, κόλλησα γαλάζια ζελατίνα στα..παραθυράκια και στοκάρισα όλη την εσωτερική επιφάνεια  της. Τέλος την έβαψα εσωτερικά και εξωτερικά με κάσια που δίνει μία παλαιότητα χωρίς να αλλοιώνει τις φυσικές γραμμές του αντικειμένου.

Εδώ ..κόλλησα γιατί δεν βρήκα το υλικό που ήθελα για τη βάση..ήθελα χόρτο, συγκεκριμένα άχυρο..μα μου ήρθε η έμπνευση να κάνω  ..φύλλο φτερό και κομματάκια τις ίνες από τη λινάτσα που είχα από κάπου περίσσευμα. Ταίριαξε απόλυτα!
Μετά άρχισα να φτιάχνω τα ξύλινα για το χώρο των ζώων.

Άρχισα να κολλώ τις φιγούρες με δυσκολία πρέπει να πω βάζοντας και μικρά στηρίγματα στη κάθε μία.

Ένα αστέρι στη κορυφή, αχτίδες με χρυσό ανάγλυφο ,μικρά αστεράκια τριγύρω.

Έτσι θα στολίσω το σπίτι μου με μία Φάτνη διαφορετική που ελπίζω να σας άρεσε.

Δυστυχώς η ημέρα μου δεν τελείωσε όμορφα γιατί το βραδάκι μας πήρε στο τηλέφωνο η κόρη μου η Ιωάννα να μας πει ότι ..της έκλεψαν το αμάξι της. Συγχρόνως ο άνδρας μου είχε έρθει το απόγευμα να μου πει ότι πάθαμε βλάβη στο μικρό αμάξι μας, αλλαγή στις ζάντες..Τι να γίνει..όλα είναι για τους ανθρώπους.. όμως στεναχωρέθηκα με τη ..στεναχώρια της κόρης μου..μαμά είμαι πρώτα από όλα!
Αχτιδένια φιλάκια φίλοι μου.