Ήταν να μην ξεσκονίσω το μπλοκόσπιτο μου και σίγουρα βαρεθήκατε να με διαβάζετε.. μια ζωή των άκρων βρε παιδάκι μου! Είναι γιατί κάπου θέλω να πω όσα νοιώθω χωρίς να τα ακουμπήσω σε ανθρώπους που είναι πλάι μου και τους στεναχωρήσω, αλλά σε σας τους άγνωστους - γνωστούς που ..δεν σας βλέπω στα μάτια!
Όπως ίσως καταλάβατε το τελευταίο καιρό δεν είμαι και στα καλά μου, περνώ μία δύσκολη φάση με την υγεία μου όχι ότι με απασχολεί του θανατά το θέμα αλλά η σκέψη πως ίσως του χρόνου δεν θα μπορώ να κάνω όσα κάνω ..ε! αυτό με πειράζει.
Μου έβαλαν ένα κάρο εξετάσεις και τι άλλο θα έβρισκαν από..ελαττώματα! Παραδόξως και ευτυχώς δεν έχω όλα τα..κλασικά της ηλικίας εκτός από την φίλη πίεση όμως το κύριο η Πάρκινσον ανέβηκε τα..σκαλιά όσο και αν προσπαθώ να της βάλω πορτάκι προστασίας.
Χθες γύρισα από την νευρολόγο μου και θα ομολογήσω πως δύσκολα χαμογελώ στον άνδρα μου με τη σκέψη πως στο μέλλον θα του είμαι ίσως ένα βάρος. Ξέρετε ποτέ δεν βάζω το Δημήτρη μέσα στη γιατρό μου, είναι πράγματα που θέλω να κρατώ και να σηκώνω μόνη μου. Οι κόρες μου θυμώνουν όταν τους λέω πως έχω μόνον εκείνο όμως δεν μπορούν να καταλάβουν πως δεν θέλω ποτέ να μπαίνω σφήνα στις ζωές τους και τις οικογένειες τους.
Λοιπόν έχετε το προνόμιο να τα λέω μόνο σε σας τυχερούλια και τέρμα . Το "μόνο" κυριολεκτώ, στον άνδρα μου και στις κόρες μου λέω απλά: όλα καλά! Όταν μου λέει εκείνο το "Ότι πει ο Θεός κορίτσι μου θα το περάσουμε μαζί" ε! μου δίνει το κουράγιο που μερικές φορές στιγμιαία το χάνω.
Η Πάρκινσον ανέβηκε ένα στάδιο μου είπε λοιπόν η Νευρολόγος με στόμφο μετά την εξέταση , μου έγραψε νέο φάρμακο που θα δούμε τα αποτελέσματα σε..2 μήνες και βλέπουμε για μετά. Η Πάρκινσον είναι μονόπλευρη συνήθως πιάνει τη μία πλευρά, τώρα πέρασε και στη δεξιά ( ΝΔ φαίνεται είναι!!).
Να αποφεύγω λέει να βγαίνω μόνη μου σε δρόμο με κίνηση και να φορέσω σχετικό βραχιολάκι γιατί επηρεάζεται και η..νοημοσύνη μου ίσως αφού μπορεί να σταθώ στιγμιαία με ένα κενό στο μυαλό μου. Γι αυτό μη με παρεξηγείτε αν σας γράφω ..χαζά, έχω το ελαφρυντικό φίλοι μου με τη βούλα γιατρού!.
Άστα να πάνε φίλοι μου ..ΟΜΩΣ...δεν σκύβουμε το κεφάλι, χαμογελούμε και κάνουμε ότι μπορούμε για να κρατήσουμε εκείνη την έρμη την πορτούλα κλειστή στον ..εχθρό!
Το απόγευμα στο νοσοκομείο για τα μάτια μου απογευματινό ραντεβού και..γύρισα και το μάγουλο στο 2ο μπατσάκι! Κλειστές οι δακρυγόνες αδένες, 3 διανοίξεις κατά διαστήματα 2 μηνών και αν δεν έχουμε το αποτέλεσμα πάμε σε εγχείρηση με...( κρατηθείτε!) σπάσιμο του οστού της μύτης για να πάνε στον αδένα και να γίνει η αφαίρεση.
Καλέ!!! Ποιος με έφτυσε και δεν το πήρα είδηση;
ΌΜΩΣ..δεν το βάζουμε κάτω επαναλαμβάνω, υπάρχουν τόσα δύσκολα για τόσο κόσμο γύρω μας που τα δικά μου είναι απλή...οδοντόκρεμα.
Λοιπόν σας τα είπα, ξεχάστε τα, στεναχωριέμαι που δεν θα μπορώ να πηγαίνω σε ταχυδρομείο να σας στέλνω δωράκια και καρτούλες μα..υπάρχει και η φίλη Μαιρούλα να της φορτωθώ!
Φίλοι μου σας κάνω μαμαδίστικη αγκαλίτσα και..όλα θα πάνε καλά.
Αχτιδένια φιλάκια!
Όπως γράφω και στη λεζάντα του μπλοκόσπιτου μου, εδώ γράφω τις σκέψεις μου και ότι έχω στη ψυχή μου..δηλαδή ότι μου έρχεται στη σκέψη σας το ξεφουρνίζω όπως καταλάβατε πτωχοί μου αποδέκτες!!!
Αυτές τις μέρες λοιπόν βλέπω στο netflix μία σειρά το locke kley βέβαια με φανταστικό περιεχόμενο που ομολογώ πως μου αρέσουν ιδιαιτέρως αφού το "παιδί" δεν έχει πεθάνει μέσα μου και μάλιστα κυριαρχεί.
Δεν θα σας ζαλίσω με τα επεισόδια παρά μόνο θα σας πω κάτι που μου βγήκε από αυτά. Φανταστείτε ένα κλειδί που μπορεί να "ανοίξει " το υποσυνείδητο μας και να βγάλει μπροστά μας σαν θεατές τις αναμνήσεις που αρχειοθετήσαμε κατά διαστήματα μέσα στο μικρό μας μυαλουδάκι.
Λοιπόν θα σας ρωτήσω ..αν είχατε ένα τέτοιο κλειδί ποιες αναμνήσεις θα θέλατε να δείτε μπροστά σας ολοζώντανες καλές και κακές όμως; ...Θα θέλατε να μπορούσατε να διορθώσετε κάτι από αυτές ή έστω να τις ζήσετε για να καταλάβετε με ηρεμία τις αξίες των στιγμών ή το λάθος που ίσως κάνατε;
Προσπάθησα να ψάξω μέσα μου ποια θεωρούσα την πιο όμορφη ανάμνηση μου και ποια την πιο άσχημη..βέβαια που να βρω άκρη. Η ευτυχία όπως λέω πάντα είναι στιγμές και ίσως το υποσυνείδητο μου έβαλε στα ...ντουλαπάκια του άλλες.. όσο για τις κακές..ανακάλυψα πως τελικά εκείνες θυμάμαι περισσότερο τουλάχιστον εγώ.
Λοιπόν μετά από πολύ ψάξιμο..μη το δέσετε φιόγκο (ξεχνάω πια τα πάντα...) διάλεξα σαν την πιο όμορφη μου :
Όταν έγινα δότρια μυελού σε μία άγνωστη μου κοπέλα και ξύπνησα με το υπέροχο συναίσθημα πως ήταν λες και "γέννησα"ένα ακόμη παιδί δίνοντας του την ευκαιρία να ξεπεράσει το..απροσπέραστο.
Η πιο άσχημη;..αμέτρητες φίλοι μου..τελικά οι πληγές και τα σημάδια που αφήνουν είναι εκείνα που μετρούν περισσότερο.
Διάλεξα μία από τις τελευταίες γιατί ίσως η ηλικία με έκανε να την ξεχωρίσω..βλέπετε όταν ήμαστε νέοι τα άσχημα ξεχνιούνται..όταν μεγαλώνουμε τα νοιώθουμε στη πραγματική τους διάσταση.
Ένα τελευταίο βράδυ φίλοι μου πέφτοντας να κοιμηθώ σκέφτηκα την μητέρα μου..επηρεασμένη ίσως από το ψυχοσάββατο και τα κόλλυβα που πήγα .. ένοιωσα πόσο μου λείπει..πόσο η αγκαλιά της τα δάκρυα στον ώμο της ήταν το μεγαλύτερο φάρμακο στις πίκρες μου. Εκείνο το βράδυ έκλαψα κρυφά και σιωπηλά και ίσως πόνεσα περισσότερο από την ημέρα που την έθαψα.
Νάμαι λοιπόν στο επεισόδιο της σειράς..Ρωτάω τον άνδρα μου ποιες είναι οι δικές του!
-Όταν μου απάντησες με εκείνο το τηλεγράφημα ότι δέχεσαι να με παντρευτείς!!! ( τέρμα..αθεράπευτα ερωτευμένος το αγοράκι μου των 72 Μαΐων)
-Όταν αλληλογραφούσαμε και επειδή είχατε στην Ελλάδα απεργία οι ταχυδρόμοι δεν έπαιρνα γράμματα και νόμιζα πως με ξέχασες!!! ( Καραξεκαρισμένο φίλοι μου ..τον έχω ακόμη στο τσεπάκι μου )
Απόδειξη πόσο ..οι άνδρες δεν έχουν βάθος να πω τώρα; θα με μπατσίσουν οι άνδρες. Ας πω λοιπόν πως οι γυναίκες ήμαστε πιο συναισθηματικές σε άλλο επίπεδο μάλλον.
Λοιπόν; τι θα θέλατε από τις όμορφες και τις άσχημες να δείτε μπροστά σας σαν θεατές;
Αχτιδένια φιλάκια
Καλημέρα να λέτε πάντα μέσα από την καρδιά σας, μη την κάνετε στερεότυπη συνήθεια ψυχρή και τυπική, σκεφτείτε..είναι μία ευκαιρία που σας δίνει ο Θεός κάθε μέρα για ένα νέο ξεκίνημα παντού!
Λοιπόν..νάμαι πάλι στο μπλοκόσπιτο, όχι..δεν κάνω ξεσκονίσματα..ποτέ δεν δήλωσα πως είμαι καλή νοικοκυρά..μόνο τα όσα βλέπει η πεθερά ως λέει ο λαός και πάντα πίσω μου σκιώδη ύπαρξη μία κυρία Στέλλα που την ευγνωμονώ .
Θα πω πως περνάω μία σχετικά δύσκολη φάση με το πρόβλημα μου, μα δεν το βάζω ποτέ κάτω και όταν έχω μία αναλαμπή χώνομαι στο εργαστήρι μου και κάτι φτιάχνω για να πάρω την..τζούρα μου από τα πινέλα και τα χρώματα.
Οι μικρές μου μαθήτριες δεν λένε να φύγουν μακριά μου και μάλιστα με την μία έχω δεσμό τόσο μεγάλο που πολλές φορές τον φοβάμαι γιατί πρέπει να της περάσω την αλήθεια ότι ίσως ..ίσως ..πρέπει να "περπατήσει " μόνη της χωρίς την σκιά μου παρά μόνο την ανάμνηση μου.
Είμαι καθυστερημένη στις υποχρεώσεις μου στα μπαζάρ το ομολογώ μα κάνω ότι μπορώ στις μέρες που μπορώ.
Να σας αρχίσω με κάτι χαρούμενο..πασχαλινό..τις φτιάχνω με πολύ ενθουσιασμό και τις αγαπώ..μα τι άλλο; οι πασχαλίτσες μου!
Μετά λίγα κανδράκια για την Πνοή ζωής ε! τίποτα σπουδαίο μα ελπίζω μέχρι το τέλος του μήνα να προλάβω και τα υπόλοιπα.
Χωρίς να το θέλω επιστρέφω πάντα στη θάλασσα, τότε που περνούσα ατελείωτες ώρες τα καλοκαίρια με την οικογένεια μου σε αυτήν..
Έκανα και το ταξιδάκι μου αυτές τις μέρες στην Έδεσσα στην αγαπημένη μου συννυφάδα και βέβαια επισκεφτήκαμε τα κτήματα του κουνιάδου μου σε ώρες..εργασίας αφού κλάδευαν τα ..ατελείωτα δένδρα και με έπιασε ψυχοπλάκωμα από το κόπο τους.
Όπως βλέπετε η Κάντυ παρούσα με το..σικ καρώ συνολάκι της με γιακαδάκι φίλοι μου..όχι παίζουμε!!!
Από τότε που έχουμε κτήμα πιστέψτε με όλα στη λαϊκή, φρούτα και λαχανικά τα βρίσκω..φτηνά γιατί ξέρω από πρώτο πια χέρι το κόπο και τις αναπάντεχες ζημιές λόγω καιρού ή συνθηκών.
Όχι...δεν φεύγω..εδώ..θα σας μουρλάνω με την φλυαρία μου!!! Να σας δείξω και το γλυκό της εποχής που έφτιαξα και βέβαια το "μαγικό" μυρωδικό για τα κέικ που μου φτιάχνει ο Δημήτρης κάθε χρόνο και πιστέψτε με θα αντικαταστήσει το μυρωδικό σε πολλά ακόμη και στο τσάι σας.
Η διαδικασία του γλυκού μάλλον γνωστή σε όλες σας ! Το υπέροχο φρούτο το πορτοκάλι, δώρο Θεού, μπορείτε να το φάτε, να το στύψετε, να το ψήσετε, να το κάνετε χυμό , μαρμελάδα και βέβαια ένα υπέροχο γλυκό να κερνάτε.
Θα σας πω λοιπόν τι μου φτιάχνει ο Δημήτρης κάθε χρόνο και μερικές φορές και με συνδυασμό εσπεριδοειδών όπως, πορτοκάλι, λεμόνι, περγαμόντο, κίτρο και νεράντζι γιατί όχι;
Το ξύσιμο είναι δική του δουλειά γιατί ..τα χέρια μου πια δεν μπορούν να το κάνουν. Παλιά το έβαζα σε μπαστουνάκια στη κατάψυξη μέχρι που μία χρονιά ο άνδρας μου το μάζεψε και το έβαλε για ελάχιστο χρόνο στο φούρνο στον αέρα να ξεραθεί.
Όταν το πρωτοείδα του..έβαλα τις φωνές..πάει το ξύσμα μου φώναξα..όμως φίλοι μου όταν όλη τη χρονιά η μυρωδιά στο γυάλινο βαζάκι που το διατηρούσα παρέμενε αναλλοίωτη και η χρήση του ήταν από τα κέικ μέχρι το φαγητό και τις κρέμες του..έβγαλα το καπέλο!
Στο κέικ βάζω μία κουταλιά του γλυκού στο μείγμα και το κέικ μου μοσχοβολάει όπως να το διατηρούσα στο καταψύκτη και βέβαια είναι πιο εύκολη η χρήση του την ώρα των δημιουργιών σας στη κουζίνα. Τώρα θα σας πω και ένα ακόμη μυστικό του, όταν δεν έχω τόσα πορτοκάλια για γλυκό απλά με λεπτό μαχαιράκι ή με τον αποφλοιωτικό για τις πατάτες καθαρίζει το φλοιό και τον ψήνει πάλι ελαφρά στο φούρνο. Μόλις στεγνώσει τον κάνει σκόνη στο μούλτι και στο..γυάλινο μου βαζάκι!
Άντε..μη σπρώχνετε..φεύγω , σας ζάλισα μα έτσι είμαι εγώ φουριόζα όπως λέει ο άνδρας μου ..γι αυτό όμως με αγαπάτε..κάνω λάθος;
Αχτιδένια φιλάκια
Ο χρόνος φίλοι μου..ο χρόνος..σήμερα τον ένοιωσα περισσότερο από ποτέ και όχι μόνον εγώ αλλά και κάποιος που είχα να δω..( απίστευτο το νούμερο..) 45 ολόκληρα χρόνια...
Έτσι ξαφνικά χτύπησε το κινητό μου..
-Τζορτζίνα ;.. ( Είχα χρόνια να ακούσω να με φωνάζουν έτσι..από τη Σχολή..)είμαι ο Άλεξ..
-Ο Άλεξ; ποιος Άλεξ;
Έτσι ήρθε σήμερα στο σπίτι μας ο παλιός μου συμφοιτητής μόνο που ο χρόνος που είχε μπει ανάμεσα μας είχε αφήσει τόσο έντονα τα σημάδια που δεν αναγνωρίσαμε ο ένας τον άλλο.
Εγώ δεν ήμουν η λεπτή φίλη του με τα μακριά μαλλιά και τα ..μίνι κι εκείνος δεν ήταν ο πανύψηλος κοκκινομάλλης νεαρός με την..κοτσίδα που τα τζιν έπλεαν επάνω του.
Ο χρόνος αμείλικτος φίλοι μου και όμως η αγκαλιά ξεπέρασε το ξάφνιασμα και το χιούμορ που πάντα είχαμε μας έστρωσε χαλί να πατήσουμε!
Η Κάντυ τον καλωσόρισε μαζί με τον άνδρα μου βέβαια. Ο Άλεξ ήταν μισός Ολανδός από μητέρα , της έμοιαζε κι όλας πολύ, ήταν ένας καλός φίλος πρόσχαρος και διάλεξε την γλυπτική όπως είχα μάθει με μεγάλη επιτυχία στο εξωτερικό.
-Δημήτρη ήμουν ερωτευμένος με τα μάτια της γυναίκας σας,όλοι μας ήμασταν δηλαδή, έμοιαζαν με θάλασσα..γεμάτα αγάπη πάντα..
-Κι εγώ Άλεξ μόνο που την..παντρεύτηκα ΕΓΩ όμως!
-Κοίτα Άλεξ να έχω κανένα διαζύγιο στα γεράματα του είπα γελώντας.!
Και τι δεν είπαμε φίλοι μου, θυμηθήκαμε ένα σωρό αστεία γεγονότα, τα λερωμένα σχέδια από τους καφέδες, τα πορτρέτα που τον έβαζαν να στήνεται γιατί είχε ένα πρόσωπο παράξενο με την κοτσίδα και τα κόκκινα σγουρά μαλλιά του..
Δεν τον ρώτησα που..εξαφανίστηκαν ..γιατί θα μου έλεγε όπου πήγαν τα δικά μου!!
Μετά άρχισαν οι φωτογραφίες, η Αμερικανίδα γυναίκα του ( μέχρις εκεί έφθασε η χάρη του), τα δύο δίδυμα αγοράκια του με τα ίδια κόκκινα μαλλιά, οι εκθέσεις του. Ένα γλυπτό του στολίζει ένα ίδρυμα στην Ολλανδία, άλλο στην Αμερική.
ήρθε στην Ελλάδα από..αναμνησεις..
-Μεγάλωσα Τζορτζίνα, ήθελα να κάνω ένα "περίπατο" σε όσα έζησα..όσα χάρηκα..βρήκα κάποια τηλέφωνα , το δικό σου από τη Μαξιμίνα ..άλλαξες επίθετο..έκανε εκθέσεις με το νέο όνομα..
Τον αγκάλιασα και προσπάθησα να δω με κλειστά μάτια το ψηλόλιγνο αγόρι που μας έφερνε καφέδες με το δίσκο όταν ήμασταν πεσμένοι στα σχέδια μας και που μου έτρωγε τα κρουασάν που αγόραζα από την Πατησίων.
Έτσι φίλοι μου πέρασε η ημέρα μας, έφαγε μαζί μας, πήραμε το καφέ μας, είπαμε και τι δεν είπαμε, δακρύσαμε για όσους έφυγαν γιατί...έφυγαν αρκετοί.. με συγκίνησε το γεγονός ότι ήρθε Θεσσαλονίκη για μένα μόνο.
-Αύριο φεύγω για..Καβάλα (!!!) πάω να βρω τον Μιχάλη , θυμάσαι; Μετά γυρίζω Αθήνα και έπειτα Ολλανδία και μετά Αμερική εκεί ζω εδώ και χρόνια.
-Είδες φίλε μου ( λέει ο άνδρας μου) μας τραβούν από τη μύτη τελικά οι γυναίκες μας , κι εμένα από το Βέλγιο με έφερε!
Αλλάξαμε ..fb βέβαια ( όχι παίζουμε) αν και ήταν και σε πολλά άλλα άγνωστα για μένα.
Τον αποχαιρέτησα με μία αγκαλιά φίλοι μου και ήξερα πως δεν θα ξαναειδωθούμε..
Ο χρόνος φίλοι μου..ο χρόνος αμείλικτος μα χάρηκα αφάνταστα είναι η αλήθεια.
-Γυναίκα τώρα θα σου κάνω ..ανάκριση..αυτό με τα μάτια σου που είπε με θορύβησε λιγάκι..
-Χα! χα!..άντε μη σου κάνω κι εγώ ανάκριση για τα χρόνια σου σε σχολή στο Βέλγιο!!!
Είναι πανέμορφο συναίσθημα να βλέπεις κάποιον από τόσα χρόνια φίλοι μου..μα τόσο όμορφο.. αν και θα ομολογήσω πως ένοιωσα και μία πίκρα στο στόμα για όσα πέρασαν ..για τους φίλους που κάποτε κάναμε όνειρα καθώς ζωγραφίζαμε. Έχω βέβαια επικοινωνία με αρκετούς, όμως η ζωή προχώρησε και τα όνειρα έγινα για τον καθένα προσωπικά βιώματα .
Φίλοι μου σας εύχομαι μία όμορφη εβδομάδα και βέβαια...
Αχτιδένια φιλάκια!
Από που να αρχίσω στο μπλοκόσπιτο..σκόνη, σφουγγάρισμα, τζάμια..θα μου πείτε εδώ και τόσες μέρες μόνο η ανάσα των όσων με έψαχναν μπήκε αφού εγώ δεν άνοιξα ούτε καν το παράθυρο να κοιτάξω έξω..
Δεν ήξερα τι να σας πω, δεν είχα κάτι να σας δείξω..ίσως είναι σκέψεις που κρατώ για μένα μόνο, ίσως να είναι η απομόνωση που χρειάζεται μερικές φορές ο καθένας μας γιατί είναι ψάξιμο της ψυχής.
Όχι..δεν μου πέρασε από το μυαλό να το κλείσω..το ομολογώ..είναι κάτι σαν καταφύγιο , σαν ένας κήπος μέσα στη χειμωνιάτικη όψη.
Σπίτι οι δυο μας..ή να πω καλύτερα οι τρεις μας αφού η Κάντυ είναι μέρος της οικογένειας. Όταν φθάσετε στη δική μας ηλικία θα δείτε πως ο κόσμος όλος μικραίνει και γίνεται μόνο για..δύο.
Κάποιοι καλοί μας φίλοι μας έδωσαν με την επίσκεψη τους τη χαρά να τους βάλουμε μέσα στο μικρό μας όριο, ο Δημήτρης με την πίτα του κι εγώ με μία μηλόπιτα που ..άκουσον..άκουσον..ξέχασα φίλοι μου να βάλω τη..ζάχαρη!!!
Πάντως φαγώθηκε και αναρωτιέμαι αν από ευγένεια μου είπαν ότι ήταν υπέροχη έστω και έτσι , μα σαν γιαγιά θα αρκεστώ να πιστέψω στον ενθουσιασμό της εγγονής μου που μου πήρε την υπόλοιπη για τους φίλους της..
Το ΣΚ στο κτήμα, οι αγαπημένοι μου γείτονες , ο ενθουσιασμός της Κάντυ που είναι φίλοι μου τελικά αγροτόσκυλο σε ..μικρή έκδοση μεγέθους και δεν στέκεται ούτε στιγμή παρά κυνηγιέται με τον Κανέλο στα 4 στρέμματα αδιαφορώντας για την πάχνη, τα χόρτα, τα κλαδιά από τα κλαδέματα που ευτυχώς..πήραν τέλος!!! Απίστευτο φίλοι μου όμως της έμαθε να σκάβει παντού, σημαδεύει τα..δένδρα με τις ..ανάγκες της, να κυνηγάει το κάθε αυτοκίνητο που περνάει από το δρόμο μας ολόγυρα στο φράκτη και να συνοδεύει τους επισκέτες μέχρι το τροχόσπιτο!
Μετά κουρνιάζει μέσα στην αγκαλιά του μόλις ξαπλώνει στο...καναπέ έξω από το τροχόσπιτο και..απίστευτο δεν τολμάει γείτονας να πάρει την Κάντυ από δίπλα του γιατί βγάζει..δόντια!!!
Η αμυγδαλιές δεν άνθισαν ακόμη μα μέσα από αυτές θαυμάζει κανείς τον υπέροχο γαλάζιο ουρανό που έχει η χώρα μας και μαζί με τον υπέροχο καιρό που μας έκανε είναι σαν να μας έλεγε πως..η αμυγδαλιές θα ανθίσουν..τα δένδρα θα φυλώσουν, το χόρτο θα χάσει τις καφέ αποχρώσεις και το πράσινο θα γεμίσει το μικρό μας βασίλειο.
Φίλοι μου μία νότα γέλιου στο γυρισμό είναι η Κάντυ που μόλις μπήκαμε μέσα στο σπίτι κρύφτηκε γιατί ήξερε πως θα της κάνω μπάνιο!!! Την ψάχναμε ώρα και μόνο με τη μαγική λέξη "Κανέλο" την ξεγελάσαμε για να την μπουγαδιάσω, να την στεγνώσω και να την χτενίσω βάζοντας της στο τέλος το φιογκάκι της.
Ένας νέος μήνας, μία νέα εβδομάδα..ας είναι για όλους μας φωτεινός ο δρόμος .
Ας πάρουμε χρώμα και ελπίδα να τα κάνουμε ομορφότερα.
Αχτιδένια φιλάκια
Είναι από τις μέρες που δεν μπορώ να ζωγραφίσω..που μου λείπει η διάθεση να κάνω όσα θέλω να κάνω..
Προχθές στο κτήμα ένας κοκκινολαίμης παγιδεύτηκε μέσα στο τροχόσπιτο..το καημένο..του μιλούσαμε ...του λέγαμε πως δεν θέλουμε το κακό του..πως θέλουμε να του δώσουμε την διέξοδο που ζητούσε.
Κάποια στιγμή στάθηκε δίπλα στο δένδρο που ζωγράφισα στο τοίχο...Τελικά βρήκε το δρόμο του..του ανοίξαμε τα πάντα για να το βοηθήσουμε.. Ελευθερία..μεγάλη λέξη..
Φίλοι μου σας εύχομαι καλή εβδομάδα...
Αχτιδένια φιλάκια
