Καλό μας μήνα με..δίαιτα!

             

Καλό μας μήνα φίλοι μου και κάθε τέτοια φορά πάντα λέω ..ας ελπίσουμε να είναι καλύτερος από τον προηγούμενο!
Άρα; έχουμε καιρό εγώ τουλάχιστον να βρω ένα μήνα που πέρασε το τελευταίο διάστημα και να ήταν όπως τον φανταζόμουν, όπως είχα την ελπίδα να τον ζήσω.
Πάντως αν και έχω πεσμένη διάθεση παρόλα αυτά θέλησα να φτιάξω την μέρα μου, τον εαυτό μου να χαμογελάσει και αφού πρώτα πήρα μία..τζούρα από το εργαστήρι μου και μετά βάλθηκα να αλλάξω χρώματα στο μπλοκόσπιτο μου .
Πάντα μου άρεσαν τα φωτεινά χρώματα, νομίζω ότι γεμίζουν το μάτι και τη ψυχή και το περίεργο είναι πως όταν είχα το εργαστήρι μου κεραμικής κυριαρχούσαν στις δουλειές μου τα γήινα χρώματα που όμως..δεν τα φόρεσα ποτέ επάνω μου.
Αν ανοίξεις την ντουλάπα μου νομίζω πως επικρατεί όλη η γκάμα του μπλε από σκούρο μέχρι γαλανό του ουρανού!!
Βέβαια μη λέμε τρελά..λόγω κιλών φοράω και ότι χρώμα φωτεινό βρω κατάλληλο για την ..κορμάρα μου!

                          

ΝΑΙ..συνεχίζω την δίαιτα... περίεργοι όλοι σας..ναι..έχω τα νεύρα μου..ναι μου λείπουν τα κράκερ που τσιμπολογούσα και το ψωμάκι του Θεού που το βουτούσα στην ντοματοσαλάτα μα το αυθεντικό τυράκι φέτα και όχι το φυτικό που να πάρει η ευχή είναι σαν λάστιχο.
ΝΑΙ ο άνδρας μου δεν με βοηθάει και ας λέει πως το κάνει, είναι στο αίμα του παιδί μου το μαγείρεμα , έπρεπε να τον στείλω στο Μάστερ Σεφ μπας και βγάζαμε και λεφτά.
ΣΤΟΠ..τέρμα η γκρίνια ..και ύστερα εύχομαι καλό μήνα..!
Λοιπόν έβαλα χρώμα στο μπλοκόσπιτο, έφτιαξα με πηλό λουλούδια για τα στεφάνια μου, πήρα τα φάρμακα μου για να μη τρέμω, έφαγα τη σαλάτα μου με το κοτόπουλο μπουκίτσες μέσα και ήπια όλο το νερό της βρύσης. Μετά άρχισα να παρακαλώ την Κάντυ να φάει την κονσέρβα της ( να πάρει η ευχή το κακομαθημένο) κι αυτή παιδάκια ονειρεύεται!
Αύριο έχω να κάνω επίσκεψη σε Δήμο που μου έστειλε ένα χαρτί για το τάφο των γονιών μου και σας δίνω το λόγο μου πως η τσατίλα για την δίαιτα θα ξεσπάσει στον υπάλληλο που θα τολμήσει να μου πει αυτό που μου έγραψαν.
Μετά ..μετά θέλω να γυρίσω στο κτήμα ..να βλέπω τα δένδρα, την γειτόνισσα, να μην νοιάζομαι για την Κάντυ που θα κυνηγάει τον Κανέλλο παρά μόνο να την λούζω και να την χτενίζω από τα αγριόχορτα.
Αν αναρωτιέστε δεν ανέβηκα σε ζυγαριά, δεν το κάνω ποτέ όταν κάνω δίαιτα και να πάρει η ευχή έχω κάνει άπειρες και ξέρω δυστυχώς τη κατάληξη..όταν ο Δημήτρης θα με κυνηγήσει με ένα κομμάτι από τις πίτες του εκείνο το κουταβίσιο παράπονο για να την δοκιμάσω.

                      

Για να καταλάβετε το..πόνο μου από προχθές έχει φτιάξει 2 ολόκληρες πίτες που αναγκάστηκε να μοιραστεί με την γειτονιά αφού βρήκε..τοίχο από μένα! Ε! πόσο να αντέξω η έρμη. 
Επαναλαμβάνω..δανείζω τον άνδρα μου ( μάλλον τον νοικιάζω να βγάλω και κάτι..) για μαγείρεμα και πίτες, μέχρι μαρμελάδα έφτιαξε χθες ο ατιμούλης βερίκοκο που αγόρασε από την λαϊκή και μου ζητούσε να την δοκιμάσω.!
-Πίσω..Βεελζεβούλ! Δεν με σκέπτεσαι;
-Εγώ κορίτσι μου σε θέλω είσαι, αφρατούλα!
-Η χοντρή του θησαυρού είμαι και όχι αφρατούλα..

                         
                                     ( Σας ορκίζομαι δεν ήμουν γεννημένη το 1951)
Χιούμορ φίλοι μου χρειάζεται κάθε δύσκολη κατάσταση και από αυτό το έχω μπόλικο η χοντρούλα.
Πάντως δηλώνω πως θα καταβάλω κάθε αντίσταση.
Σας εύχομαι μία καλή εβδομάδα, ένα υπέροχο μήνα όπως τον ονειρεύεστε και να μου πάει καλά Θεούλη μου!!!!
                           Αχτιδένια φιλάκια

Κουβεντούλα;

 

Αυτή η εβδομάδα μου ήταν ...λίγο από όλα όπως λέμε! Βαρετές απαραίτητες δουλειές και ο καιρός που είναι όπως η..ζωή μας απρόβλεπτος. Σήμερα συγκεκριμένα άλλαξα τρεις φορές γνώμη για το τι θα φορέσω αφού ένοιωθα ψυχρούλα, μετά ζεστούλα και μετά...μετά βγήκα σαν..πρόσφυγας με άλλα των άλλων. 

Ναι ομολογώ πως αισθάνομαι με μία σίγουρα αχάριστη συναίσθηση των αισθημάτων μου ...ανικανοποίητη.

Η βροχή, η καταιγίδα, ο...καναπές, οι πληρωμές εδώ κι εκεί ,η φορολογική δήλωση, το σώμα μου που δεν με υπακούει όπως παλιά.

Προσπάθησα να ζωγραφίσω μα..απαγοητεύτηκα οπότε βάλθηκα να τελειώσω κάτι που είχα βάλει στο μυαλό μου όταν η φαρμακοποιός μου που πήρε ένα από τα μεγάλα στεφάνια για να δώσει χρώμα όπως μου είπε την...ασπρίλα των τοίχων με παρεκάλεσε να της ζωγραφίσω μία μικρή εικόνα της Αγ. Υπομονής που γιορτάζει στις 29 Μαΐου.

Της εξήγησα πως η Αγιογράφιση είναι παρελθόν για μένα όμως...που να με ακούσει. Έτσι προσπάθησα να κάνω μία ..σύνθετη δουλίτσα για να της κάνω το χατήρι και να καλύψω την δική μου ανικανότητα.

    

Αύριο λοιπόν θα της το χαρίσω όσο και να διαμαρτύρεται γιατί δεν μπορούσα να κάνω κάτι περισσότερο. Θα γκρινιάξω ίσως σαν παραπονιάρικο γατί αν θυμηθώ πως στο...καλλιτεχνικό παρελθόν μου υπάρχει μία Αγιογράφιση στην εκκλησία του Αγ. Γεωργίου και ένα εκκλησάκι σε ιδιωτικό χώρο. Να χαμογελάσω και να σας πω το κλασσικό...περασμένα μεγαλεία!
Λοιπόν φίλοι μου αφήνοντας πίσω τις γκρίνιες να σας κάνω το χαμόγελο πιο..πλατύ λέγοντας σας πως..άρχισα ΠΑΛΙ δίαιτα, πάλι, πάλι..

 Άντε να δούμε πόσο θα κρατήσει και αυτή από χθες έχω αγοράσει όλα τα σχετικά , όπως πάντα, και άρχισα να επιθυμώ όλα τα φρούτα και τα τυριά που μου απαγορεύονται!
Έχω και τον άνδρα μου που την προηγούμενη μέρα δηλώνει πλήρη συμπαράσταση και βοήθεια και την επομένη αναστενάζει στο τραπέζι  την ώρα του φαγητού λες και με...μοιρολογεί!
Φίλοι μου σας εύχομαι μία όμορφη μέρα, να είστε πάντα καλά και δημιουργικοί, μην αφήνετε λεπτό από τη ζωή σας χωρίς να γεμίζετε το χρόνο σας με ότι σας κάνει ευτυχισμένους.
Να σας συστήσω και μία υπέροχη ταινία με τον Χάρινσον Φορντ και ένα..σκύλο, " Το κάλεσμα στην άγρια φύση" που απολαύσαμε χθες από cosmote μα ίσως μπορέσετε να την δείτε με άλλο τρόπο φοβεροί μου χάκερς!

                    Αχτιδένια φιλάκια!    

Επιστροφή!

   

Καλημέρα...καλημέρα με χαμόγελο πάντα! 

Γύρισα φίλοι μου από το κτήμα σήμερα το πρωί γιατί απλά...επιθύμησα εκείνο τον παλιοκαναπέ που είχε κολλήσει πριν καιρό επάνω μου!

Βρε τι σου είναι ο άνθρωπος!! Δεν ήμαστε ικανοποιημένοι από τίποτε και να κι εγώ έπεσα στο ανόμημα. Βέβαια η βροχή της προηγούμενης μέρας έβαλε το χεράκι της, λιγάκι και κάτι...μικροαναστεναγμοί δικοί μου : - Αχ! Το εργαστήρι μου επιθύμησα....

Γυρίσαμε λοιπόν όμως είχα και λόγους σοβαρά απαραίτητους φίλοι μου. Η φορολογική δήλωση, τα φάρμακα που έπρεπε να πάρω, λογαριασμοί που έπρεπε να πληρωθούν και βέβαια τα αμέτρητα ρούχα που έφερα από το κτήμα και γέμιζαν τα συρτάρια .

Βλέπετε όταν πήγαμε δεν φαντάστηκα τόση ζέστη και δεν είχα τι να φορέσω, έσκασα από τη ζέστη!

Γυρίσαμε λοιπόν και...μαρτύρησε το πλυντήριο από πάπλωμα μέχρι...κασκόλ!

Βέβαια θα ξαναγυρίσουμε στο τέλος του μήνα και ...θα ξαναεπιστρέψω σπίτι γιατί στις 15 με ειδοποίησαν από το νοσοκομείο για μία επέμβαση στα μάτια που αναβλήθηκε λόγω ιού την ίδια ημέρα που έκλεισαν όλα.

Τώρα μετά από..τρία πλυντήρια και τρία απλώματα έπιασα τον καναπέ και το τάμπλέτ και σας επιθύμησα αγαπούλες για κουβεντούλα και βέβαια...

Ευχαριστώ όλους για τις ευχές, τα τηλεφωνήματα και τα μηνύματα. Με συγκινείτε πραγματικά όταν σας ακούω και βλέπω η...τσαχπινούλα τον Δημήτρη να μουρμουράει : - Πόσοι πια θα σου ευχηθούν; πόσοι σε αγαπούν;

-Ο κόσμος όλος αγάπη μου, ο κόσμος όλος γιατί κι εγώ τον αγαπώ!

Αν σας πω πως μου τηλεφώνησαν μέχρι και φίλοι συνάδελφοι από την Σχολή δεν θα με πιστέψετε. Το πιο φοβερό είναι ( μόνο σε σας το λέω) πως από τους 2 δεν θυμώμουν το όνομα του ενός και τον κατάλαβα από τα...συμφραζόμενα μα πάλι δεν θυμήθηκα.. Εμ! Να τι κάνει εκείνο το ..68 που στρογγυλοκάθισε πια στους ώμους. Έχω κεφάκια ;..φαίνεται;

Είναι που αύριο θα αγοράσω υλικά που μου λείπουν , που θα προσπαθήσω κάτι να σκαρώσω στο εργαστήρι και που θα δω και μια συνέχεια που άφησα στη μέση στο netflix. 

Εκείνη που έχει βάλει μαύρες πλερέζες είναι η Κάντυ που έχασε τον Κανέλλο και το τρεχαλητό στο κτήμα.

Σας είπα; Στις 14 έγινε 1 έτους,

Κουκλίτσα έτσι; Την αγαπώ μα θα ομολογήσω πως δεν ξεπέρασα την Κλώντη μου που στις 29 γίνονται 2 χρόνια χωρίς αυτήν. Όμως ..η ζωή συνεχίζεται..

Σας ζάλισα; το ξέρω..άντε να σας αφήσω ήσυχους,

           Αχτιδένια φιλάκια

Έγινα 68..πήρα και έδωσα.

Εξαφανισμένη;..είμαι καλά..δεν ξέρω αν έχει σημασία αυτό σαν μέρος ανάρτησης μα όπως ξέρετε εγώ και το μπλοκλοσπιτο μου ήμαστε διαφορετικοί..απλοί κοινοί άνθρωποι χωρίς κάτι το ξεχωριστό εκτός από την μόνιμη επιθυμία για ..παρέα, κουβεντούλα!

Σήμερα λοιπόν που τόσοι από εσάς αγαπημένους γιορτάζετε..γιορτάζω κι εγώ!
Σήμερα γίνομαι 68!! Μη τρομάζετε..απλό νούμερο είναι αν και δεν θα πω το στεραιότυπο :..νοιώθω νέα.
Όχι φίλοι μου , νοιώθω πια μεγάλη , κουρασμένη..με μία διαφορά ..θέλω ακόμη να προσφέρω πολλά, περισσότερα από όσα μπορώ μάλλον!
Δεν θα κάνω απολογισμό των 68 μου χρόνων, δεν μετανοιώνω για όσα έκανα και όσα έπαθα εκούσια ή ακούσια.
 Όλα για κάποιο σκοπό γίνονται φίλοι μου, από τα καλά μου πήρα χαρά και ικανοποίηση, από τα κακά γνώση και επίγνωση των λαθών μου.
Χρόνια μου Πολλά να πω; όσα πει ο Θεός!

Είμαι στο κτήμα ακόμη αν και μας έπιασε το πισωγύρισμα του καιρού, οπότε..κεραστείτε απλά από αυτή την εικόνα και...του χρόνου να πω;
Φίλες και φίλοι που γιορτάζετε σήμερα μαζί και ο μικρότερος εγγονός μου ..Χρόνια Πολλά και κυρίως Καλά!
                           Αχτιδένια φιλάκια!

Να είστε καλά...

 

    

 

Σήμερα γιορτάζουν τα κορίτσια μου, σαν σήμερα..τα ..13άρια μου όπως λέω με διαφορά ενός χρόνου ήρθαν στη ζωή μας. Δεν θα πω ευχές....θα κάνω απλά την προσευχή μου να είναι καλά και ευτυχισμένες όπου και να είναι, σε όποιο δρόμο κι αν διάλλεξαν, ότι αποφάσεις κι αν πάρουν...Θεε μου να είναι γερές και ευτυχισμένες!

Φίλοι μου ήμαστε ακόμη στο κτήμα, περνάμε μια χαρά στην αγκαλιά της φύσης, εδώ που κάθε ξημέρωμα είναι μία αρχή , κάθε βράδυ ένα ευχαριστώ και κάθε μέρα μία ευχάριστη διαδρομή στο σήμερα.

Χθες η γειτόνισσα μου έδειξε ένα δρυοκολάπτη που τρυπούσε το δένδρο δίπλα μας..φρίκη ο άνδρας μου!

Τα πρώτα μας κεράσια ρόδισαν, μου έφερε ο Δημήτρης μου ένα διπλό, μου το έβαλε στο αυτί και μου είπε: Και του χρόνου αν ήμαστε γεροί!

Βγήκαν και τα ρίκια που αγαπάει η εγγονή μου. 

Κάθε απόγευμα έχουμε επισκέψεις από το απέναντι ζευγάρι για το καθιερωμένο καφεδάκι.. βέβαια τα φιλιά έχουν γίνει παρελθόν μα το χαμόγελο και η ματιά νομίζω είναι ένα φιλί που μάλλον θα καθιερωθεί στην νέα Ελληνική πραγματικότητα.

Φίλοι μου , από το τάμπλετ και τα...δεδομένα μου μία αχτιδένια καλημέρα και..να είστε Θεέ μου πάντα καλά όπου και να είστε...

     Αχτιδένια φιλάκια

Η γωνιά μου.

Κάπως έτσι είναι η πρώτη εικόνα όταν ξυπνάω..το φως του ξημερώματος μπαίνει από το δικό μου παράθυρο του τροχόσπιτου μας που έχω στο κρεβάτι μου.
Τότε σκέπτομαι πως είμαι ευλογημένη, ευτυχισμένη για κάθε πρωί εδώ όπως έχω γράψει δίπλα μου στο τοίχο .
 Ξέρω φίλοι μου πως όλοι μας βγαίνουμε τώρα από δύσβατο μονοπάτι, σκαλώσαμε στα όσα μας φόρτωσαν, σκαλώσαμε στο φόβο και στην ανθρώπινη ανάγκη μας για επιβίωση, στους τοίχους των δωματίων, στις διαδρομές των SMS.
Τι κάνω εδώ;..η τηλεόραση που μας είχε στοιχειώσει έγινε ένα τραντζίστορ και μουσική από το πρωί μέχρι το βράδυ. Ο καναπές έγινε μία γωνιά έξω γεμάτη φως με τον ήλιο να μου γεμίζει τις ..μπαταρίες , τα αηδονάκια μας που επέστρεψαν και εγκαταστήθηκαν στην γνωστή φωλιά τους πίσω από το φουντωμένο δένδρο.

 Η Κάντυ πανευτυχής παίζει από το πρωί με τον Κανέλλο που μάλλον θα πιστεύει πως κάποια στιγμή θα...μεγαλώσει και θα γίνει στο μέγεθος του.
Ο Δημήτρης κουράζεται μα ξέρω πως αυτό ήθελε στις μέρες της καραντίνας, τώρα όταν έρχεται να ξαποστάσει δίπλα μου για ένα καφέ τον ρωτάω:
- Κουράστηκες καλέ μου;
- Λιγάκι, πονάνε τα πόδια μου μα μου αρέσει πολύ, έχω ένα σωρό δουλειές..
Αυτή είναι η ..γωνιά μας έξω ακριβώς από το τροχόσπιτο μας, φως και πράσινο από παντού.

Η Κάντυ παρεΐτσα μου όταν δεν παίζει με τον Κανέλλο και έρχεται για ξεκούραση.

Όπως βλέπετε..κεντάω για μία φίλη που αγαπώ μέχρι να μου τελειώσει η κουβαρίστρα δυστυχώς. Όμως ήρθα οργανωμένη και κάτι θα βρω να κάνω.
Ξέρω τι θα πείτε από μέσα σας : Γιατί δεν βοηθάει στο κτήμα;
Δύσκολο φίλοι μου, δύσκολο για μένα όμως βοηθάω με άλλους τρόπους. Πρώτον σήμερα έπλασα ψωμί και το έψησα, μετά ανακαλύπτω όλα όσα...χάνει ο άνδρας μου συνεχώς και τα ψάχνει!!! Από εργαλεία μέχρι τα κλειδιά του!
Να και το ψωμάκι μου, του έκανα και δακτυλιές για...πρωτοτυπία!

Θέλω να σας μεταφέρω την όμορφη ήρεμη διάθεση μου, θέλω να σας πείσω να ΜΗ  ζείτε για το αύριο αλλά να χαίρεστε το σήμερα. Ίσως αύριο φίλοι μου να μετανοιώσετε για κάτι που ΔΕΝ κάνατε όσο το μπορούσατε.
Θέλω να σας κάνω την ημέρα σας γλυκιά σαν..μέλι, να σκέπτεστε πως κι αυτό που ζούμε είναι κάτι που θα προπεράσουμε όπως κάθε δυσκολία στο δρόμο μας. 
Διαβάζω φόβους, υπερβολές, δυσοίωνες σκέψεις.. πετάξτε τες πίσω απλά δεν σας αφήνουν να χαρείτε το ..τώρα.  Και λίγο γελάκι!
Τελευταία που πήγα στην νευρολόγο για τα φάρμακα της Πάρκινσον μου έδωσε ένα ακόμη. Όταν πήγα σπίτι άνοιξα τις οδηγίες και τις διάβασα...μετά όπως ήταν το έκλεισα και το πέταξα στο συρτάρι. Για ...κατάθλιψη έγραφε...είναι να μη το πετάξω;
Την επόμενη φορά θα ψάξω στο τοίχο για το δίπλωμα της στα σίγουρα!
Χθες είχε ένα ολόγιομο Μαγιάτικο φεγγάρι..ήταν πανέμορφο εδώ στην άπλα του χώρου και την μυρωδιά της φύσης. Τότε σκέφτηκα πως κάθε πρωί βγαίνει ο ήλιος και κάθε βράδυ υπάρχει το φεγγάρι..κάθε αύριο λοιπόν αφήστε το στο Θεό, εσείς χαρείτε το σήμερα ..τις στιγμές.
           Αχτιδένια φιλάκια