Η υπομονή έχει και.. όρια πια.. πια!!

 

Είπα προχθές να προσπαθήσω να κάνω μία ..είσοδο στο εργαστήρι μου για ένα δωράκι που μου ζήτησε το κοριτσάκι μιας φίλης που θα γίνει σε λίγο καιρό.. μανούλα!

Βέβαια.. αλλιώς το ξεκίνησα, αλλιώς κατέληξε αφού τα χέρια μου πια δεν με υπακούν. Μα είπαμε.. δεν το βάζουμε κάτω , με ενοχλούν βέβαια τα λευκά τελάρα ( να δω τι θα κάνω τόσα που αγόραζα..) μα ο .. καλλιτεχνικός εγωισμός μου μου βάζει μαντίλι στα μάτια και φτερά στα όνειρα πως.. πως...

Λοιπόν φίλοι μου τα έχω πάρει στο.. κρανίο όπως λέει ο εγγονός μου! Άνοιξαν λέει οι περιορισμοί μα το sms έχει στρογγυλοκάτσει, για ψώνια στα μαγαζιά εγώ προσωπικά που και τι να πάρω.. τα ρούχα στέκονται στις κρεμάστρες, τα παπούτσια στις θήκες τους , υλικά μου λείπουν για τις δημιουργίες μου ( !!!)μα και για που να τις κάνω και τι να φτιάξω.. άστα να πάνε. Μετά περιμένω την ημέρα που θα μπορώ να πάμε  με το αμάξι στο κτήμα ή μία εκδρομούλα βρε αδελφέ.. Αποκλείεται μου λέει ο φίλος μας της αστυνομίας... περίμενε.. υπομονή..

Σκέφτηκα .. διαβολικά.. να χωθώ διπλωμένη στο πορτ μπαγκαζ να σκεπαστώ και με μία κουβέρτα για να συνοδέψω τον άνδρα μου στο κτήμα.. επιθύμησα τους πάντες.. μα.. όμως.. η αλήθεια είναι πως μια ζωή ( το πήρα από τον μπαμπά μου ) είμαι νομοταγής μέχρι βλακείας.. και λέω.. Αν.. αν  σε πιάσουν ; ήμαστε για 300άρι; όχι βέβαια!!

Υπομονή λοιπόν .. και κάπου χθες ψυχοπλακώθηκα αν και η .. αχάριστη χθες ήρθαν δυο φίλοι μας ( με μάσκα) και τους είδα και φάγαμε μαζί και.. χάρηκα .. μέχρι που τα βράδια μόνοι μας με την Κάντυ βέβαια ανάμεσα μας αναστενάζαμε και οι δύο.. ή μάλλον .. ξεφυσούσαμε σαν τρένα!

- τι εχεις κορίτσι μου;.

-εσύ τι έχεις καλέ μου;

Βάλε μία σειρά να δούμε και.. φέρε και δύο κομμάτια από την υπόλοιπη τούρτα! 

                                  Αχτιδένια φιλάκια

Έχω ιδέα για την .. μπλοκογειτονιά!

                         

Φίλοι μου για χιόνια παλιά σας έλεγα στη παλιά ανάρτηση και μας ήρθαν στο.. κεφάλι  .. όμως μου άρεσε το χιόνι που είδα από το παράθυρο, βγήκα και άπλωσα το χέρι να το πιάσω και να το δω μετά να λιώνει σαν.. δάκρυ στη παλάμη μου!

Η καλή μου γειτόνισσα από το κτήμα μου έστειλε μία φωτογραφία από το κτήμα μας και .. ναι.. ήθελα να ήμουν εκεί και να παίξω στο χιόνι!

Λίγο μέχρι.. άπιαστο φίλοι μου μα μου αρκεί η μικρή μου βόλτα το πρωί με την Κάντυ και να ομολογήσω πως στην αρχή την ξεκινώ με.. γκρίνια γιατί .. γιατί.. πονάνε τα πάντα επάνω μου. Λοιπόν .. λοιπόν!!! Βλέποντας πως στη τηλεόραση τα ρεάλιτι δίνουν και παίρνουν.. και όλα με ..συγχύζουν σκέφτηκα φίλοι μου να πω σε σας μία .. επαναστατική ιδέα . Να πούμε στα κανάλια να μας κάνουν ένα δικό μας.. φανταστείτε 20 από εμάς σε ένα σπίτι με μπάγκους εργασίας, κουζίνα τεράστια, μαλακούς καναπέδες, λάπτοπ, κήπους και βέβαια μη ξεχνάμε.. ΥΛΙΚΑ ! 

Μην αναρωτιέστε τι θα κάνουμε.. ζωγραφική, τεχνικές εφαρμογές, μαγειρική, κέντημα, αγιογραφία, φιλοσοφία, πλέξιμο δεν μπορώ να θυμηθώ πόσα ταλέντα έχετε βρε παιδιά!

Φαντάζομαι κάποιες προικισμένες ,με την .. πένα φτερό στο χέρι να γράφουν ποιήματα αγναντεύοντας από το παράθυρο το δικό τους Πήγασο, το Γιάννη με όλα τα αμέτρητα ταλέντα θα τον βάλουμε μετά τις κατασκευές του να μας γράψει σενάριο σε βιβλίο, την Ρένα με τα παπλώματα πάτσγουερκ, την Ποδηλάτισσα με τα ατελείωτα έργα της, την Ράνια με τις υπέροχες φωτογραφίες, τη Μαρίνα να μας να μας βάζει να σκεπτόμαστε και να ..ερωτευόμαστε τη ζωή. Η Σμαραγδένια θα μας πλέκει στολίδια και γλυκάκια , η Γεωργία φοβερές τσάντες, η Λίτσα θα μας μάθει να στολίζουμε παιδικά πάρτυ, η Μαρία Άννα με τα κρακελέ κουτιά της και τις παλαιώσεις της . Μη ξεχάσω την Χαρά που θα μας γεμίσει την οθόνη με τις μακέτες μινιατούρες και θα .. ξηλώσει τις πετρούλες από το κήπο, η Κική επιτέλους θα φτιάξει βιβλίο με ποιήματα για όλες μας και μετά για τον.. σταθμό, η Χελωνίτσα θα γεμίσει δαντέλες κάθε έπιπλο και ράφι, η ΜΙΑ σίγουρα θα μας οργανώσει και θα γίνει αρχηγός, όσο για την Γήινη Ματιά.. ε! σίγουρα θα την πάρουν στο σταθμό για ιδέες εκπομπών και Δρώμενων!

Τι να πω για την Αννίκα με τις υπέροχες κούκλες από χαρτοπολτό που.. ζηλεύω, η Μαρία Έλενα με τις όμορφες δημιουργίες, την baterflay με τις σκέψεις και τους συλλογισμούς της για τη ζωή, το fich eye κι αυτή φιλοσοφισμένες σκέψεις.. Ε:.. ξεχνώ κορίτσια.. ξεχνώ, μη μου κρατάτε παράπονο.. ξεχνώ.. .. μα θα κλείσω με την Μαρία Κανελάκη να μας κάνει .. βιβλίο και.. μη ρωτάτε για μένα .. θα προσαρμοστώ με ότι μπορέσω πια αφού τώρα δυσκολεύομαι να .. πλύνω και τα δόντια μου με την παλιοοδοντόβουρτσα.. ( θα πάρω ηλεκτρική παιδιά!).

Μπα.. ήμαστε περισσότερες από 20 συν και ΟΛΕΣ αυτές που ξέχασα στα σίγουρα!!! Πάντως πιστεύω πως αν η ιδέα μου γινόταν πραγματικότητα θα.. ΣΚΙΖΑΜΕ.. φίλοι μου και τα κανάλια θα έκαναν ουρά να μας πάρουν. Μη ξεχάσω.. θα το ονομάσουμε η..Μπλοκογειτονιά και θα μας .. πληρώσουν κι από πάνω.. αυτό που το πάτε. Μένει να βρούμε παρουσιαστή.. μάλλον η ΜΙΑ θα το αναλάβει που σκίζει σε δημόσιες σχέσεις.

                  Σας ζάλισα;.. Ε!.. αργώ μα.. χτυπώ!!!!!

                            Αχτιδένια φιλάκια 

Ο Χειμώνας στη πόλη μου πριν...

                         

Σήμερα για πρώτη φορά αισθάνθηκα πως έρχεται ο Χειμώνας, χωρίς βέβαια να συγκρίνεται με τα παλιά χρόνια ιδιαίτερα εδώ στη πόλη μου την Θεσσαλονίκη. Έτσι βάλθηκα να ψάχνω κάποιες παλιές φωτογραφίες χειμωνιάτικες , δεν βρήκα παρά ελάχιστες βλέπετε.. τότε η φωτογραφική μηχανή ήταν μεγάλη και την κουβαλούσαμε μόνο σε.. ταξίδια ( να τι πρόοδο έκανα τα κινητά!) και έπειτα δεν ήμουν και πολύ σε βόλτες αφού οι γονείς μου εργαζόμενοι κι εγώ...σαν μοναχοπαίδι σπίτι με τα βιβλία και  τα .. πινέλα μου. ( ήμουν λίγο.. φυτό.. το παραδέχομαι!)

Ασφαλώς έχετε ακούσει τον άνεμο που έχουμε εδώ και λέγεται Βαρδάρης, όμως μόνο οι της ηλικίας μου ( Σμαραγδένια συντοπίτισσα με ακούς;) θα τον έχουν ζήσει. Λένε πως ο Βαρδάρης πια δεν φυσάει εδώ συχνά και είναι διαφορετικός  λόγω ενός βουνού που σκάφτηκε για να περάσει δρόμος και γενικά τα κτίρια που άλλαξαν την πόλη μου.

Θυμάμαι τον εαυτό μου να κρατάει αντίσταση στα πόδια για να μη με πάρει ο Βαρδάρης και με.. σηκώσει!!! Κρύο φίλοι μου, κρύο φοβερό , τα χέρια και οι μύτες παγωμένα, γάντια μάλλινα και το χιόνι κάθε Δεκέμβρη μέχρι τις αρχές του Μάρτη ακόμα και μέσα στη πόλη.

              

Οι φωτογραφίες παλιές, ασπρόμαυρες , μαθήτρια δημοτικού ακόμη στο κέντρο της πόλης μας στη πλατεία Αγίας Σοφίας φίλοι μου! Δεν υπήρχαν μπουφάν τότε, τα παλτά μάλλινα, τα σκουφάκια πλεκτά μποτάκια και τα παντελόνια τα ψαράδικα που ήταν της ..μόδας! Το πρώτο μπουφάν μου το αγόρασαν οι γονείς μου σε ταξίδι μας στην Ελβετία και όταν ήρθα στην Ελλάδα και το φόρεσα με κοιτούσαν όλοι σαν.. εξωγήινη!

                     

Με τον πατέρα μου λίγο πιο ψηλά στη πλατεία Ελευθερίας αγνώριστη βέβαια η περιοχή τώρα. Βλέπετε το χιόνι; Κάτι σύνηθες για τον κάθε χειμώνα μέσα στη πόλη..

               

Με την μητέρα μου λίγα χρόνια μετά στο επάνω μέρος της.. Αριστοτέλους!!!Η Εγνατία μπροστά μας εκεί που τώρα υπάρχουν καταστήματα , πάρκο και οι αγορές Καπάνι  πιο κάτω .

Εδώ στο Ασβεστοχώρι που πήγαινα συχνά γιατί μητέρα μου ήταν τότε γιατρός επί 15 χρόνια στο εκεί Σανατόριο και σημερινό Παπανικολάου και με έπαιρνε πολλές φορές μαζί της. Όλοι αυτοί είναι νοσοκόμοι και προσωπικό του νοσοκομείου που έπαιζαν μαζί μου στο χιόνι. όπως καταλάβατε εγώ είμαι ..η χωμένη μέσα στο χιόνι.

Τώρα πια.. χιόνι, βλέπουμε σπανίως μέσα στη πόλη και ελάχιστο , ο Βαρδάρης δεν μας παγώνει κι εμείς γκρινιάζουμε με το ελάχιστο κρύο χωμένοι στο καλοριφέρ και την ευκολία του αεριού με το συνεχές ζεστό νερό. 

Το έχω πει πως είμαι παιδί της.. Άνοιξης και το ξαναλέω όμως θα ήθελα να δω ξανά το χιόνι όπως τότε αν και ξέρω πως πολλοί φίλοι από εσάς το ζείτε σε περιοχές της Μακεδονίας που το κρύο είναι σύνηθες και δυνατό. Βέβαια.. τι λέω τώρα.. δεν νομίζω πως θα μπορώ πια να περπατώ στο χιόνι με ισορροπία, ούτε αντέχω το κρύο όπως παλιά. Χαλάει ο άνθρωπος φίλοι μου.. τώρα ζούμε με ανέσεις και τον αφυγραντήρα να καίει μέρα νύχτα ασταμάτητα όμως.. μέσα μου.. πολύ βαθιά ίσως κι εγώ και ο άνδρας μου κουβεντιάζοντας τα βράδια θυμόμαστε με λαχτάρα τις βόλτες μας στους χιονισμένους δρόμους σε βουνά που πηγαίναμε για.. διασκέδαση! 

Θα σας κουράσω λέγοντας σας πως διαθέταμε τότε ένα φορτηγό trafic υπερυψωμένο που ο άνδρας μου το είχε μετατρέψει σε αυτοκινούμενο πλήρες από όλα μέσα. Κουκέτες για τα παιδιά, επένδυση μοκέτα και μόνωση, διπλό κρεβάτι για μας που έκλεινε και γινόταν τραπέζι με καναπεδάκια, ψυγείο, τηλεόραση, νεροχύτης.. τα πάντα φίλοι .

Κάποιες μέρες λοιπόν κατέβαινε από το πατάρι του εργαστηρίου μας που είχε το δικό του εργαστήρι επεξεργασίας των ξύλων της ζωγραφικής μας και μου έλεγε:

-Πάμε κάπου; όπου θες.. πάμε στη Νάουσα για καφέ; Πάμε Βόλο;.. θες Αθήνα; όπου θες..

Και ξεκινήσαμε ένα μεσημέρι για Νάουσα στα .. 5-6 πηγάδια και.. κάποια στιγμή "μείναμε" από το χιόνι και μας ξύπνησε ένας κύριος που καθάριζε το χιόνι από το αμάξι μας για να δει αν.. ζούμε  ή παγώσαμε!!! Δεν παγώσαμε φίλοι μου.. όταν είσαι στα.. 30..δεν κρυώνεις!!!

Αυτά για να δείτε πόσο τρελοί ήμασταν και.. χαιρόμαστε για αυτό γιατί αύριο μεθαύριο "φεύγοντας" θα μπορούμε να πούμε με πλήρη αλήθεια: ΖΗΣΑΜΕ .

                              Αχτιδένια φιλάκια

 

Δωράκια που πήρα

                          

Το κάθε πρωινό φέρνει και μία διαφορετική μέρα φίλοι μου, σήμερα το κατάλαβα καλά. Ξύπνια από τις..6..τα παυσίπονα δίπλα μου μου υπενθύμισαν πως όσο και να τα απεχθάνομαι δεν μπορώ πια χωρίς αυτά. Σηκώθηκα λοιπόν στα.. νύχια όπως λένε να μη ξυπνήσω τον Δημήτρη. Η Κάντυ με κοιτούσε στα μάτια , δεν ξέρει βλέπετε πως δεν μπορούσα ούτε να απλώσω το χέρι να την πιάσω. όμως.. σηκώθηκα , ντύθηκα στα...νύχια ,έστειλα το sms μου και νάμαι στους δρόμους σέρνοντας στη κυριολεξία τα πόδια μου.

Μα όταν η ερημιά του δρόμου σε κάνει να σκέπτεσαι , όταν ο μόνος συνοδοιπόρος σου είναι εκείνες που σηκώθηκαν από τα χαράματα να καθαρίσουν όσα οι ανεγκέφαλοι πετούν χωρίς σκέψη.. τότε σκέπτεσαι πόσο εγωίστρια είσαι  και.. τα βήματα γίνονται πιο σταθερά, τραβάς το λουράκι και λες καλημέρα στον πρώτο που βλέπεις μπροστά σου και σε κοιτάζει έκπληκτα γι΄αυτό!

Όταν γύρισα βρήκα το καφέ μου να με περιμένει.. άλλη μία σκέψη.. πόσο τυχερή είμαι που έχω εσένα καλέ μου.....

Άρχισα να συνέρχομαι από την ξαφνική πρωινή μου μελαγχολία καφεδάκι, συζήτηση, ένα .. κουλούρι που αγόρασα καθώς ερχόμουν . Μην ρωτάτε για τον .. υπό δίαιτα σύζυγο.. σουπίτσα μου δήλωσε ότι έφαγε πάλι μόλις είδε πως έλειπα!

Τότε το θυροτηλέφωνο και η φωνή του ταχυδρόμου.. παράπονο το έχω βρε παιδιά.. μόνο το δικό μου κουδούνι χτυπάει.. όμως πάλι η μέρα μου επιφύλασσε έκπληξη χαράς.. και ντροπής συγχρόνως που φέτος δεν έστειλα τίποτα σε σας.. σε φίλους..

Να αρχίσω από την Χριστίνα που μου έστειλε χθες βραδυ με κούριερ η...κακούργα τα πιο όμορφα σοκολατάκια που έχω δει φίλοι μου!!!!

                    

Πέστε μου πως είναι δυνατόν να.. κατασπαράξεις τέτοια σοκολατάκια!!Ευτυχώς.. ευτυχώς λέω που δεν μου αρέσει η σοκολάτα γάλακτος παρά μόνο η μαύρη, έτσι δοκίμασα (με.. δάκρυα που το κατέστρεφα) ένα δενδράκι και απόλαυσα τον.. υπό.. δίαιτα Δημήτρη που λατρεύει στη κυριολεξία τα σοκολατάκια . Τα πήρε αγκαλίτσα και τα τίμησε χωρίς τύψεις όπως είπε και άρχισε να μου λέει: -πάρε τηλέφωνο να την ευχαριστήσεις από μένα!

Μετά θα σας δείξω την επόμενη μου κάρτα με ευχές από την Μαρία από.. Αγγλία που κάθε φορά με σκέπτεται ενώ εγώ φέτος...Μαρία μου το ευχαριστώ είναι λίγο που με σκέφτηκες.

         

Και βέβαια.. κλείνω με το όμορφο στολίδι της Μαρίας Έλενας που εγώ πάντως το είδα για μπρελόκ και επειδή για να μη τα χάνω βάζω μεγάλα μπρελόκ θα αντικαταστήσω το.. γοριλάκι που έχω με αυτό!

      

   Είδατε φίλοι μου πόσο εύκολα μπορεί να αλλάξει η διάθεση και μέρα μας; Αλλάζει όταν έχεις δίπλα σου έστω και με απόσταση φίλους, ανθρώπους που  σε σκέπτονται και έχουν αισθήματα για σένα. Ο Θεός δεν μου έδωσε αδέλφια και ξαδέλφια.. μου έδωσε από την μεριά του άνδρα μου όμως και είναι το ίδιο, μου έδωσε φίλους καρδιάς , μου έδωσε ανθρώπους που με σκέπτονται με αγάπη... τα έχω λοιπόν όλα. 

Να σας δείξω και το ράδιο του φίλου Νίκου που το έβαλα δίπλα στα gaget με το λινγκ του σταθμού του και μου θύμησες φίλε στο χθεσινό σχόλιο του πως κάποτε είχα μουσική στο μπλοκ μου! Το ξέχασα φίλε..

Βλέπετε .. έχω το μπλοκ από το 2007.. πέρασαν τα χρόνια .. άλλαξα κι εγώ.. η Πάρκινσον φίλοι μου με έχει αλλάξει, ομολογώ πως το μυαλό μου έχει γίνει λίγο.. αργό.. και δεν έχω πια  την δυνατότητα να σκεφτώ και να κάνω πολλά . Πολλές φορές αναρωτιέμαι πως  μπορεί να ξεχνώ ακόμα και τα ονόματα καθηγητών μου.. γνώσεων μου στο τομέα μου.. 

Η νευρολόγος μου λέει να επιμένω να βρω κάθε φορά την σωστή λέξη που ξεχνώ.. το κάνω..  και με το χιούμορ μου σας λέω πως πολλές φορές ξάφνου εκεί που βλέπουμε τηλεόραση πετάγομαι και φωνάζω στο Δημήτρη τη λέξη που ψάχνω από το πρωί!!  Δεν θέλω γελάκια ατιμούλα. Δεν χάνω το σήμερα φίλοι μου, έχω μέσα μου πάντα την Αχτίδα που προσπαθεί να τρυπώνει παντού και κάθε ημέρα αρχή της και τέλος της λέω ευχαριστώ.   

              Αχτιδένια φιλάκια  

Κάθε κατεργάρης στον..καναπέ του!!!

                                

Δεν ξέρω για σας όμως εγώ.. άρχισα να βλέπω το δενδράκι μου κι όλας στο κουτί του μαζί με όσα στόλισα στις πόρτες. Μόλις γύρισα και από την.. πίσω πόρτα της εκκλησία με τον Αγιασμό μου παρέα με την Κάντυ και το .. 6 στα sms. Παιδιά ξεκίνησα με διάθεση πεζοναύτη σε αποστολή, ξέρετε.. κρυμμένο το μπουκαλάκι.. καπέλο και μάσκα.. όμως.. δεν μου δόθηκε η χάρη να αποδείξω πως .. ε! το έχω κάτι από πεζοναύτη των ταινιών!

Στην αυλή της εκκλησίας υπήρχαν ντεπόζιτα και βρυσούλες, ο κόσμος ελάχιστος σχεδόν ανύπαρκτος , η εκκλησία κλειστή  οπότε πήρα την Κάντη παραμάσχαλα, γέμισα το μπουκαλάκι μου και.. σπίτι.. καναπές..

Α! δεν σας είπα τα .. τρομερά νέα, πήγε χθες ο άνδρας μου στο κτήμα με την Κάντυ και οι γείτονες του είπαν όλοι κατά σειρά πόσο.. πάχυνε!! Χαμός παιδιά, μου γύρισε με την γνωστή σε μένα φράση ( δική μου ατάκα!!):

 - Τέρμα.. από αύριο δίαιτα!

 -'Έχω ρεβίθια στη γάστρα με πιπεριές αγάπη μου και κρεατόσουπα.....κρίμα..

-Από αύριο θα αρχίσω, βάλε μου και να πάω για μπάνιο!!!

                

Καλέ επιμένω.. δική μου ατάκα ΚΑΙ αυτή!!!!Να γιατί ταιριάζουμε.. λέμε τα ίδια!!!!!

 Αν δεν τελειώσει αυτή η καραντίνα και δεν .. αραχνιάσει ο καναπές.. δεν μας βλέπω καλά φίλοι μου , πάντως του είπα τα σχετικά : - Κομμένο το.. βραδινό, τέρμα οι πίτες, οι μερίδες μικρές δικές μου σερβιρισμένες, και περπάτημα μαζί μου το πρωί στο πάρκο.. Σιγή ιχθύος φίλοι μου και το πρωί που τον ρώτησα τι πρωινό θέλει μου λέει κοιτώντας έξω στο παράθυρο:

-'Έφαγα λίγη σουπίτσα..........

Αύριο μεγάλη γιορτή γιορτάζουν και ποιοι  δεν γιορτάζουν.. δυστυχώς πάλι με τηλεφωνήματα, μηνύματα και βιντεοκλήσεις οι ευχές. Γιάννηδες και Γιαννούλες μου , να είστε όλοι γεροί, αγαπημένοι, δημιουργικοί και πάνω από όλα με ηρεμία ψυχής. Και.. άντε.. μη βαριέστε αρχίστε το ξεστόλισμα!!!

                                          Αχτιδένια φιλάκια

Κάνοντας τα πρώτα βήματα στο 2021.

                 

Νάτα τα πρώτα βήματα.. με δυσπιστία τουλάχιστον κοιτάζω την "στράτα στρατούλα "του , θέλω να του απλώσω το χέρι μα.. μετά λέω μέσα μου .. άστο.. να δούμε αν τα καταφέρει..

Δεν θέλω να σας γεμίζω με ευχές , τις έχετε δεχθεί μπόλικες, τις είπατε άλλες τόσες.. δεν θέλω να σας αλλάξω τον ενθουσιασμό της νιότης σας σε πολλές. Μέσα από την ψυχή μου ξέρετε υπάρχουν ευχές για όλους σας.. έναν έναν.. αλλά σιωπηλά σας αφήνω να τις μαντέψετε.. δεν το έχετε ακούσει; πολλές φορές η σιωπή είναι χρυσός. Αν μπορούσατε να κρατήσετε την καρδιά μου στα χέρια σας θα βλέπατε πως χτυπάει για όλο το κόσμο έστω και αν αμφιβάλετε γι' αυτό ίσως. 

               

Άλλες φορές θα γέμιζα τη πρώτη μου ανάρτηση με φωτογραφίες από το τραπέζι της Πρωτοχρονιάς, χα χα.. φίλοι μου φτιάξαμε μόνο μία κρεατόπιτα που δώσαμε κι όλας την μισή στη γειτόνισσα που είναι μόνη της με τα δύο παιδιά της. Το πλούσιο τραπέζι όπως κάναμε παλιά είναι επιθυμητό όταν το μοιράζεσαι με ανθρώπους.  Δόξα το Θεό περάσαμε όμορφα οι δυο μας με την.. κρεατόπιτα την "τηλεπρωτοχρονιά" με το skype και τα παιδιά μας που μας έστειλαν και Βασιλόπιτα με.. κούριερ ζαχαροπλαστείου!!

Εμείς οι δυο... σηκώσαμε ξανά τα ποτήρια μας με ευχές ( λέτε να μας γίνει συνήθεια η.. σαμπάνια παιδιά;), πω! πω! χλιδή εν έτι covit; Δώσαμε και το.. φιλί μας και τα σχετικά της ηλικίας μας: - Έχω μόνο εσένα .. κι εγώ εσένα καλέ μου!!! Πω.. πω.. θα μου βγάλετε ακατάλληλη την ανάρτηση!

Χθες να πω την αλήθεια έκανα μία προσπάθεια να .. ζωγραφίσω.. τελάρωσα μουσαμά.. σχεδίασα κάτι που υπήρχε στο μυαλό μου μα.. μα.. έμεινα εκεί φίλοι μου, το χέρι μου δεν με υπακούει όπως παλιά.. χα ..χα.. που να δείτε όταν τρώω σούπα!!! Πάντως το άφησα εκεί.. η ελπίδα πεθαίνει τελευταία δεν λέμε;

Φίλοι μου μετά τις γιορτές ελπίζω να ήμαστε όλοι στα.. καλά μας, δεν τολμώ να πω κάτι για την .. λευτεριά.. μα θα σας ομολογήσω πως μας βλέπω να ψήνουμε αρνί νοητό πλέον το Πάσχα στο slype. Θα ξεχάσουμε τι σημαίνει αγκαλιά και φιλιά στους δρόμους όταν συναντούσαμε μία φίλη και έτσι και μας πάει μέχρι το καλοκαίρι δεν θα μας αναγνωρίζει ούτε ο σκύλος μας στο κτήμα.. θα αναγνωρίζει μόνο τον γείτονα μας .

Τα λέω με .. χιούμορ φίλοι μου , χαμογελώντας πάντα μην ανησυχείτε  αν δεν είχα και αυτό τι θα έκανα;

Τώρα ας ευχαριστήσω όλους όσους μου έκαναν σχόλια με ευχές, όσους μου τηλεφώνησαν , όσους μου γέμισαν το κινητό με μηνύματα κι εγώ.. κι εγώ.. απάντησα στου μισούς .. ντροπή μου!! Αυτές οι γιορτές ήταν διαφορετικές .. έγινα εξαιτίας τους αγενής κι εγώ.. ντροπή μου... Χθες πακετάρισα όλες τις χριστουγεννιάτικες κατασκευές μου που προορίζοντας για πολλούς από εσάς.. ίσως του χρόνου σκέφτηκα .. και ..χαμογέλασα με την ελπίδα αυτή..

 Φίλοι μου ας πω απλά.. Καλή Χρονιά  (Θεέ μου ελπίζω να ακούς τις προσευχές μου.. ).

                    Αχτιδένια φιλάκια