Όμορφη γεμάτη μέρα!

Μεσημέρι κοντεύει πια..κι εγώ έχω κάνει ένα σωρό πράγματα από το πρωί και αυτό..μου αρέσει γιατί ..έτσι είμαι φτιαγμένη..να είμαι ζωντανή.Λοιπόν ξεκίνησα από το ταχυδρομείο στις ..8 π.μ, αν ρωτάτε..είχα το νούμερο..1!  Έστειλα δύο μεγάλα δέματα στη Ναύπακτο και ευτυχώς μου τα κουβάλησε ο καλός μου Δημήτρης μέχρι εκεί. όμως δεν έστειλα μόνο..πήρα και όλας! Ένα ειδοποιητήριο και νάτο το δωράκι μου!

Με το να γκρινιάζω ότι είμαι κρυουλιάρα η Κική μου έστειλε από τη..Χαλκίδα ζουζουνιάρικες όπως είπε καλτσούλες!

Ναι γλυκιά μου θα τις φορέσω με τις ..ανάλογες πιτζάμες μου στα ανάλογα χρώματα τους!

Μετά επίσκεψη στο γηροκομείο με τα σχετικά που φτιάχνω όποτε πάω μια φορά το μήνα.. Γύρισα σπίτι σχετικά νωρίς, ο καλός μου έφυγε γιατί ήταν η ημέρα που είχα τη κοπέλα που με βοηθάει και δεν θέλει να είναι κανείς στα πόδια της ακόμα κι..εγώ!

Αφού λοιπόν ήπιαμε για διάλειμμα  το καφεδάκι μας και δοκίμασε το κέικ με σταφίδες και καρύδια που έφτιαξα το προηγούμενο βράδυ..μετά..εξαφανίστηκα στο εργαστήρι μου αφού επιτέλους μου ήρθε η όρεξη να ζωγραφίσω.

Ένα κομμάτι  δένδρου ξεριζωμένο θαρρείς από το κορμό με την άκρη του κλαδιού επάνω του σαν στήριγμα για να σταθεί.

Όταν το πρωτοείδα πεσμένο κάτω στην Έδεσσα το πήρα στα χέρια μου και ήξερα κι όλας τι θα το κάνω ,πως θα το ζωγραφίσω και που θα το..χαρίσω! Στη κολλητή μου βέβαια..το Δρομάκι!

Έτσι πέρασε η ώρα μου..όμορφα και σήμερα έχω τη καλύτερη διάθεση για ζωγραφική οπότε οι μικρές μου μαθήτριες το απόγευμα σήμερα θα..δεινοπαθήσουν μαζί μου!

Να και κάτι Πασχαλινό που έφτιαξα χθες και μπήκε και αυτό μέσα στο δέμα που έστειλα για Ναύπακτο και μη ξεχνάτε...μετρώ ημέρες πια! Βρήκα και μέρος που δέχονται τη Κλώντη εκεί οπότε..ουδέν πρόβλημα!

Τώρα μόλις ήρθε ο εγγονός μου, αναλαμβάνω το ρόλο ..γιαγιάς με πλήρη..διανυκτέρευση! Τι λέτε να ζητήσω για ..αμοιβή;

Αχτιδένια φιλάκια σε όλους!

Μιλώντας για την θάλασσα...

Χθες συνδιάσαμε με τον άνδρα μου την επίσκεψη μας σε γιατρούς με μία βόλτα στη θάλασσα.
Πάντα πίστευα ότι δεν υπάρχει πιο όμορφο από το να κοιτάς τη θάλασσα..με μαγεύει η εικόνα της και με τραβάει σαν μαγνήτης το βάθος της της αγκαλιάς της.
Η μητέρα μου έλεγε ότι "τράβηξα " από το νησιώτη πατέρα μου που ήταν από την Ίμβρο και μου μετέδωσε την αγάπη του γι' αυτήν. Μωρό κολύμπησα..με το τρόπο που μόνον οι νησιώτες εκείνου του καιρού ήξεραν.Με πέταξε στη θάλασσα πριν ακόμη περπατήσω και έγινα ένα με αυτήν. Μου αρέσει να κολυμπώ σε βαθιά νερά , να παίζω με τα μεγάλα κύματα μα πρώτα απ' όλα ξέρω να τη σέβομαι και να τη προσέχω, να γνωρίζω τους κινδύνους της και τα ..νάζια της.
Μικρή μπήκα σε ομάδες κολύμβησης, δίπλωμα ναυαγοσώστριας,έχω πολλά μετάλλια,έχω ώρες υποβρύχιας κολύμβησης και αν μου δίνανε τη δυνατότητα έστω για μία μέρα να περπατήσω σε κάτι άγνωστο θα διάλεγα το βυθό της.
Την ..ζωγράφισα αμέτρητες φορές..δεν μπορώ καν να τις μετρήσω..

Πέρσι κολύμπησα ελάχιστες φορές.. Η εγχείρηση μου..λίγο γιατί ντρέπομαι που δεν έχω πια την ισορροπία να περπατώ στην άμμο όταν μπαίνω και ότι χρειάζομαι βοήθεια για να βγω..όμως..μέσα της είμαι ένα κομμάτι της, δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο και αισθάνομαι ότι ξαναγίνομαι το "δελφινάκι" όπως έλεγε με καμάρι ο πατέρας μου.
Χθες λοιπόν ήταν μία ηλιόλουστη μέρα..πρωινό μάλλον..γιατί μετά..να η βροχή πάλι! Όμως εμείς χαρήκαμε τη πρωινή μας βόλτα, η Κλώντη έτρεξε ελεύθερη δίπλα μας και είδα πάλι με λύπη τα σκουπίδια από τα σύνεργα τους που αφήνουν οι ερασιτέχνες ψαράδες κατά μήκος της.
Μετρώ πλέον μέρες για τη Ναύπακτο..έχω μπει σε..εορταστικό προγραμματισμό της εκδρομής μας αφού ο καλός μου Δημήτρης δεν μου χαλάει χατίρι και μάλιστα πετάει κι αυτός τη σκούφια του για τέτοια.
Ε! να σας βάλω και μία..νηστίσιμη πίτα που έκανε χθες με διάφορα χόρτα σκέτα και που δοκίμασα απλά μόνο μια μπουκιά για να του κάνω το χατίρι. Έκοψα το βραδινό μπας και χάσω κανένα γραμμάριο να μη με δείτε και τρομάξετε οι φίλες στη Ναύπακτο!

Όποια θέλει να ..παχύνει (!!!!!!) να σας τον δανείσω για μία εβδομάδα να δείτε πόσα κιλά θα βάλετε !
Καλή μέρα σας εύχομαι, έφθασε και η Τετάρτη..πάει η εβδομάδα.
Αχτιδένια φιλάκια!

Απόκριες τέλος..προχωράμε..

Καλημέρα , καλημέρα φίλοι μου, πάει το Καρναβάλι, γυρίζουμε άλλη μία σελίδα λέμε το κλασσικό  και του χρόνου" ενώ γύρω μας ο κόσμος γυρνά μέσα σε ..ανεμοστρόβιλους πολέμου και φοβέρες για το αύριο στην Υγεία και Εργασία..
Ματώνω με τη βλακεία των ανθρώπων,τη φιλοδοξία των Αρχόντων και την ανευθυνότητα των Ειδικών για το μέλλον ενός κόσμου που πήραμε "δανικό" για να τον παραδώσουμε στη δική μας συνέχεια. Το πήρα απόφαση, δεν βγάζεις άκρη έτσι απλά κάνω το σταυρό μου και εύχομαι η Θεία Πρόνοια να πράξει το σωστό σε κάθε τι. 
Ο καιρός δεν είναι καν σύμμαχος με τη καλή διάθεση μας και η βροχή μας συννεφιάζει τα πάντα..όμως όμως όπως λέω πάντα υπάρχει το..όμως που είναι η αντίσταση μας σε κάθε τι δύσκολο..Όμως..υπάρχει πάντα ο ήλιος έστω και κρυμμένος ..υπάρχει πάντα μη το ξεχνάτε..οπότε..το φως είναι αυτονόητο ότι θα νικάει κάθε σκοτεινιά!
Καλημέρα λοιπόν, χθες από το..κακό μου που μπάφιασα με τη βροχή έφτιαξα μπισκότα με τον απογευματινό καφέ που σήμερα θα τα δώσω για το σισίτο γιατί απλά δεν θέλω να τα έχω μπροστά μου και να τα μασουλάω.

Απλή συνταγή τη γράφω στο ..τεφτέρι μου σαν "μπισκότα της γιαγιάς" γιατί τα θυμάμαι από μικρή να υπάρχουν σε ένα βάζο επάνω στο ξύλινο τραπέζι της κουζίνας!
5 κουταλιές σούπας γεμάτες βούτυρο
5 κουταλιές σούπας γεμάτες ζάχαρη
500 γρμ. αλεύρι ( Φαρίν Απ)
(τότε δεν υπήρχε και έβαζε κάτι σαν μπέικιν..μάλλον σταχτόνερο, εγώ τώρα βάζω για αλεύρι Γ.Ο.Χ. απλά 1 φακελάκι μπέικιν)
2 αυγά
Άρωμα της αρεσκείας σας, στους 170 βαθμούς για 15 λεπτά!
Άντε καλέ...σας έβαλα πρωινιάτικα και συνταγή!
Ντύθηκα με το πουλοβεράκι που έπλεξα, έβαλα και τα σπορτέξ που μου έφερε δωράκι ο άνδρας μου , "ποτίστηκα" με τη κολώνια και είμαι έτοιμη για εξόρμηση σε...γιατρούς και για τους δυο μας δηλαδή. Ε! τι περιμένεις από εμάς τώρα πια..θέλουμε "συντήρηση" για να σας χαμογελώ από το μπλοκόσπιτο και για να κάνουμε όνειρα για εκδρομές και Αύριο!
Μετά ένα καφεδάκι στης κόρης μας και..ότι φέρει ο Θεός και η μέρα.
Αχτιδένια φιλάκια σε όλους!

Ήρεμα και φιλικά..πάντα όμορφα!

Δεν έχω να πω πολλά για το τριήμερο, το πέρασα ήρεμα και όμορφα μα όχι όπως το εννοούν εκείνοι που το συνδέουν με τραγούδια και χορό.
Φίλοι μου δεν είμαι για τέτοια , δεν ήμουν ποτέ ακόμη και σαν νεαρή και ταίριαξα σ'αυτό με τον άνδρα μου που έχει τα ίδια..κουσούρια με μένα! Θα σας φανεί παράξενο μα δεν  αγαπώ τα  ξενύχτια, τα κέντρα διασκέδασης και όποτε έχω πάει είναι καθαρά από υποχρέωση .
 Η μουσική για μένα είναι κάτι που θέλω να το ακούω συναισθηματικά και να την απολαμβάνω περισσότερο σε μία συναυλία, στο αυτοκίνητο ή μόνη μου να ακούω το είδος της μουσικής ανάλογα με τις στιγμές μου και να σιγοτραγουδώ μαζί με το καλλιτέχνη.
Ο χορός πάλι μόνο για να τον βλέπω και να θαυμάζω τους χορευτές που τους θεωρώ υπέροχους γιατί είναι κάτι που δεν μπορώ να κάνω εγώ. Μου αρέσει ιδιαίτερα όταν παρακολουθώ χορούς λαϊκής παράδοσης Ελληνικούς ή από ξένες χώρες με τη δική τους κουλτούρα. Μια φορά χόρεψα στη ζωή μου (στο γάμο της κόρης μου της Ειρήνης) κι αυτό γιατί με..μέθυσε η συμπεθέρα!
Έτσι λοιπόν η Αποκριές ποτέ δεν έπαιζαν για μένα σημαντικό ρόλο στην οικογένεια μου εκτός από το τραπέζι της Κ. Δευτέρας που από τα χρόνια των γονιών μου ήταν σύναξη όλης της οικογένειας  που τότε αποτελείτο από γονείς, γιαγιές και θείες.. Εγώ το μόνο παιδί..αφού δεν είχα ποτέ ούτε καν ξαδέλφια για παρέα.
Τώρα όλη μου η οικογένεια είναι ο άνδρας μου οι κόρες μου και ο τελευταίος παππούς θείος που νοιώθω την ηθική υποχρέωση να του σταθώ όσο μπορώ κι εγώ. Οι κόρες μου έχουν τη δική τους οικογένεια οπότε..μετρείστε..αφαιρέστε..ο άνδρας μου κι εγώ!
Πέρασα λοιπόν τη χθεσινή μου μέρα στο σπίτι αφού πρώτα έδωσα "άδεια ημερήσια" στο παλικάρι μου να πάει εκδρομή με τους φίλους του. Αν και η πρόσκληση είχε και μένα μέσα η υγρασία και ο καιρός δεν μου επέτρεπε να πάω μαζί τους.!!!!! Όμως πήρα τρία δωράκι όταν γύρισε  ,η τυχερούλα..με σκέφτηκε το παλικάρι μου! Μόνη λοιπόν σπίτι ξεκουράστηκα παρέα με τη Κλώντη μου που της έπλεξα ένα κουστουμάκι!!!

Ήταν να μη πάρω φόρα στο πλέξιμο..τι λέτε;
Σήμερα μας έκανε τραπέζι μία οικογ. πλέον φίλη η Λίλα και ο Νικήτας και μας χάρισαν ένα θαυμάσιο μεσημέρι και απόγευμα..με θαυμάσια φαγητά και γλυκό από την οικοδέσποινα.

Δική μου συμμετοχή τα ντολμαδάκια μου και η πίτα του άνδρα μου που δεν είχε θέση στο τραπέζι από τα τόσα μεζεδάκια.

Ο άνδρας μου μοιράζει το γλυκό (τσιζ κέικ υπέροχο).

Δύο πανέμορφες και φιλικές γατούλες στο σπίτι και ένας μεγάλος σκύλος στην αυλή τους συμπλήρωναν την όμορφη οικογένεια..

Η..κακομαθημένη μοναχοκόρη στην αγκαλιά του..μπαμπά!

Αύριο Κ.Δευτέρα σπίτι, ο καιρός δεν σε κάνει να θέλεις να πας κάπου..σπίτι λοιπόν..χουχούλιασμα και εύχομαι και του χρόνου να ήμαστε όλοι γεροί και με φίλους γύρω μας.
Αχτιδένια φιλάκια!
Αν σας ενδιαφέρει έχω βάλει το 5ο μέρος στο "Τολμώ"
Μάκιαααααααα!

Το τελείωσα επιτέλους!

Θα πω ψέμματα αν δεν ομολογήσω ότι..είμαι πανευτυχής γιατί επιτέλους το περίφημο πουλόβερ μου έλαβε ..τέλος! Καλέ..πετάω από τη χαρά μου!

 Όχι βέβαια ότι είναι τέλειο..τα κουσούρια του τα έχει και το βλέπω..όμως..όμως για μένα είναι ..λες και το αγόρασα από Παρισινό οίκο!

 Έχω και τον άνδρα μου που μόλις του το έδειξα μου λέει γελώντας ( το τέρας):

-Πέρασε κι όλας ένας χρόνος!

-Εγώ φταίω που ήθελα να σου φτιάξω κι εσένα, του λέω... 

Έτσι το λέω παιδιά..απλά για να το ακούει..δεύτερο πουλόβερ ούτε το σκέπτομαι.

Τώρα μου πήρε από κάπου στη Μοδιάνο ένα μικρό εργαλειάκι που φτιάχνω λουλουδάκια με μαλλί ( όπως είδατε) και έχω νέα ασχολία. Ομόρφυνα και το πουλόβερ μου με αυτά.

Χθες αν και είχα τον εγγονό μου που κοιμήθηκε μαζί μας κατάφερα να πακετάρω μόνη μου τα δύο πακέτα για τη Ναύπακτο που είναι αρκετά μεγάλα μα τα κατάφερα .

Ο άνδρας μου θέλει σε όλα να με βοηθάει μα πιστεύω ότι βοηθώ περισσότερο τον εαυτό μου όταν κάνω ακόμη πράγματα με τα χέρια μου .Η αλήθεια είναι ότι έχω καιρό να ζωγραφίσω..το καβαλέτο μου έχει ένα λευκό μου μουσαμά επάνω του..μόνιμα!Ετοίμασα λοιπόν τα πακέτα και τώρα έχουν γραμμή για το ταχυδρομείο. 

Καλέ..πέστε μου!!Δεν είναι πανέμορφο το πουλοβεράκι μου; (Πω! πω!..μετριοφροσύνη!!!!).

Φίλοι μου σας εύχομαι μία όμορφη μέρα, εγώ πάντως θα πάω τώρα στο κτήμα να ταΐσω τα αδέσποτα μου και να μαζέψω χόρτα για τη γειτόνισσα μου που πάλι μου ζήτησε..οπότε..

Αχτιδένια φιλάκια σε όλους..μα όλους...

Για σένα που σήμερα γιορτάζεις!

                               
                                    Αγαπημένη μου                         Βασούλα..Βάσια..Βασουλίνι μου γλυκό ..

Σαν σήμερα πριν 14 χρόνια έγινα για πρώτη φορά γιαγιά..Σε περίμενα με αγωνία έξω από το θάλαμο και δεν ήξερα για τι πρώτα έπρεπε να αγωνιώ και να καρδιοχτυπώ..για τη κόρη μου ή για τη νέα ζωή που θα έμπαινε στην οικογένεια μας.
Εγώ και ο μπαμπάς σου ήμασταν οι πρώτοι που σε αντικρίσαμε..δεν ξέρω τι ένοιωσα και πόσο μεγάλο ήταν το συναίσθημα ..Δεν υπάρχει κάτι να το συγκρίνω έστω και αν μετά ακολούθησα άλλες δύο τέτοιες στιγμές..
Εσύ ήσουν και θα είσαι πάντα..η πρώτη..η αγαπημένη πριγκίπισσα μου..το κοριτσάκι μου ..η λατρεμένη μου, η εγγονή μου! 
Μετά μπήκες στη ζωή μου..σε έβαλαν μωράκι στην αγκαλιά μου..χάζευα με τα ολογάλανα ματάκια σου που είχαν το φως του κόσμου όλου μέσα τους.
Άκουσα τις πρώτες σου λεξούλες, με ξάφνιασες που μίλησες από 10 μηνών, ξαγρύπνησα άπειρες φορές επάνω στο κρεβατάκι σου όταν σε κρατούσα, σου τραγούδαγα το δικό μου..μας.. νανούρισμα κι εσύ μου χαμογελουσες. 
Σε πήρα από το χέρι στα πρώτα σου βήματα, ένα τόσο διαφορετικό παιδί..μοναδικό. Δεν ήθελες παιχνίδια..μόνο να σου μιλάω..να με ρωτάς και να σου εξηγώ. Λάτρευες να σου λέω παραμύθια τα βράδια, για χάρη σου έγραψα 8 δικά μου..Ήταν όλα όσα έβγαζε το μυαλό μου τις νύχτες δίπλα σου στο προσκεφάλι..θυμάσαι; 
Με έπαιρνε κουρασμένη ο ύπνος ενώ σου τα  έλεγα στη προσπάθεια μου να σε κοιμίσω κι εσύ με έσπρωχνες και μου έλεγες γελώντας: 
- Ξύπνα γιαγιά..κοιμάσαι..!
Μαζί μου πήγες το πρώτο θέατρο..θυμάσαι;..Πήτερ Παν..
Μαζί μου πήγες το πρώτο σινεμά..Θυμάσαι;..ΝΕΜΟ..
Μαζί ατελείωτες βόλτες στης γειτονιάς μου τα μαγαζιά.. Σου φαινότανε περίεργο που με ήξερε τόσος κόσμος στους δρόμους , που με χαιρετούσαν και σε κερνούσαν όλο και κάτι..
Νέα γιαγιά τότε κολακευόμουν που σε νόμιζαν δικό μου παιδί..αν και μέσα μου δεν έβλεπα τη διαφορά.
Θυμάσαι τις τρέλες μας;..περπατούσαμε στο δρόμο όταν σε έφερνε το σχολικό από το Παιδικό κρατημένες από το χέρι και χοροπηδούσαμε στο πεζοδρόμιο τραγουδώντας το μικρό μας τραγουδάκι που το φτιάξαμε μαζί :

                       -Στρουφίζει Σαββάτο ,Σαββάτο Κυριακή..
                         πετάξτε τα βιβλία να πάμε εκδρομή , 
                         να βγαίνουμε στο δρόμο, 
                         να κάνουμε χαμό,
                         στη θάλασσα να πάμε 
                         για..βούτα στο νερό!!!

Στο πάρκο καθόμουν στη διπλανή σου κούνια , ποια θα πάει πιο ψηλά.. και σκάσαμε στα γέλια όταν ένα κοριτσάκι μας είπε ότι η δική τη γιαγιά φοράει μαύρο μαντίλι και φουστάνι  και όχι ..γαλάζιο παντελόνι σαν κι εμένα!
Τώρα γλυκιά μου είσαι πια..δεσποινίς..λέμε μυστικά, σου κάνω κρυφά τις εργασίες, δωράκια για τις φίλες σου και πάρτι στο μικρό σου όπως λες "σπιτάκι", στο στούντιο μας.
Όμως θέλω να ξέρεις ότι είμαι υπερήφανη για σένα..για όσα κατάφερες να ξεπεράσεις, για την αγάπη και φροντίδα στα αδελφάκια σου που σχεδόν τα ντάντεψες εσύ. Περήφανη που τα πας στην εκκλησία και τα δείχνεις το σωστό και τις υποχρεώσεις τους. Που έχεις τόσο φιλικό κύκλο δίπλα σου μα μία πάντα η ίδια για  "κολλητή" σου αδελφική φίλη.
Που είσαι ζωντανή, με χιούμορ και καλή διάθεση στις παρέες ώστε να σε θεωρούν αναντικατάστατη.
Για το ότι είσαι άριστη μαθήτρια χωρίς καμία πίεση και σχετική βοήθεια μέσα στη φασαρία των δύο αγοριών..
Γιατί μαγειρεύεις, βοηθάς στις δουλειές στο σπίτι τη μητέρα σου, γιατί μοίραζες το χαρτζιλίκι σου σε όποιο είχε ανάγκη, γιατί είσαι μέλος ενεργό του "Χαμόγελου του Παιδιού", γιατί ..γιατί έγινες αυτό που ήθελα..το δικό μου παιδί..

            Βάσια μου , Βασουλίνι μου, Βασούλα μου..
                            ΧΡΌΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ!
                                         Η γιαγιά σου!
Αχτιδένια φιλάκια!