Δεν είχα σκοπό να γράψω σήμερα..η αλήθεια είναι πως προσπαθώ να συγκεντρωθώ στο εργαστήρι και στην εσώψυχη επιθυμία μου να ζωγραφίσω μικρά έργα για την Πνοή Ζωής μα..κάπου η διάθεση και η δυνατότητα μου να το κάνω έχουν κάνει βήματα πίσω. Πάντως προσπαθώ, έχω κάνει κι όλας δύο παρεούλα με την μία από τις μαθήτριες μου που αγαπώ ιδιαίτερα..κάτι σαν εγγόνι..έτσι την νοιώθω.
Πάντα είχα καλή σχέση με τα παιδιά, ίσως γιατί το παιδί δεν πέθανε ποτέ μέσα μου και γιατί φροντίζω να κρατώ τις ισορροπίες ανάμεσα στην αγάπη και τον πρέποντα σεβασμό της διαφοράς μας. Όταν δίδασκα σε σχολείο είχα καταφέρει αυτό ακριβώς και πιστέψτε με δεν είναι εύκολο όμως.. το κατάφερα. Μέχρι τώρα έχω παλιές μαθήτριες μητέρες πια που με χαιρετούν και με αγκαλιάζουν όταν τύχει να συναντηθούμε.
Γιατί τα λέω όλα αυτά τώρα;..όχι από εγωιστική υπεροψία αλλά γιατί χθες ένα κοριτσάκι την ώρα που ζωγραφίζαμε μου άνοιξε την καρδιά του και μου είπε αυτό που το απασχολούσε.
-Οι γονείς μου μαλώνουν, τρώγονται, φωνάζουν κι εγώ είμαι παρούσα ακούω, κλαίω και κλείνομαι στο δωμάτιο μου..Ο πατέρας μου νευρικός, εγωιστής , η μητέρα μου πάλι οξύθυμη επιτίθεται..φωνάζουν και λένε..δεν μπορώ να σας πω..
Κλείνομαι στο δωμάτιο μου και τσατίζονται που το κάνω.
Είμαι ήρεμη από..γεννησιμιού μου φίλοι μου , ξέρω να ακούω και ξέρω τι πρέπει να πω ώστε η ..ισορροπία που σας έλεγα να μη χαλάει.
Της εξήγησα πως εκείνη δεν φταίει σε κάτι, πως όλοι οι άνθρωποι την ώρα που θυμώνουν ενεργούν ίσως παράλογα και διαφορετικά ο καθένας. Ότι οι γονείς δεν είναι μικροί ..θεοί, κάνουν σφάλματα, λάθη, αφήνουν τα προβλήματα τους να "βασιλέψουν" κάτι τέτοιες στιγμές και να ξεχάσουν το κυριότερο ..πως έχουν παιδί που ακούει χωρίς την ωριμότητα που χρειάζεται για να ζυγίσουν καταστάσεις.Της είπα να μάθει να συζητάει μαζί τους αυτό που νοιώθει όταν όλα θα ηρεμήσουν και το πρόβλημα που του απασχόλησε γίνει και λίγο ..ενοχή για την στάση τους.
Είπαμε πολλά, ζωγραφίζοντας, ακούγοντας και μουσική όπως πάντα στο μικρό μου εργαστήρι . Βέβαια πότε πότε λίγο χιούμορ να ελαφρύνει την ψυχική της κατάσταση , ένα γλυκάκι που το "τσακίσαμε" για να μας σηκώσει και μία λεμονάδα που μας έστυψε ο Δημήτρης.
Πάντα με αγκαλιάζει όταν φεύγει, με φιλάει και μου λέει καληνύχτα..χθες με αγκάλιασε και μου είπε:
-Μετρώ τις ημέρες που έρχομαι σε σας κυρία, θα ήθελα να είσαστε γιαγιά μου...
-Γλυκιά μου οι δεσμοί αίματος δεν κάνουν την οικογένεια..είμαι γιαγιά σου και μη ξεχνάς πως τα "λέμε" και στα μηνύματα μας, τι σόι ..χάκερ ήμαστε!!!
Φίλοι μου..γονείς..μη κάνετε αυτό το θανάσιμο αμάρτημα να μαλώνετε μπροστά στα παιδιά σας, για το παραμικρό.. Οι πληγές που αφήνετε από το "μαστίγωμα" ψυχής είναι τεράστιο.
Κάποια στιγμή μου είπε: -Δεν θέλω να τους μοιάσω..
Σας διαβεβαιώ πως επειδή τους γνωρίζω είναι δύο μορφωμένοι, ευγενικοί άνθρωποι που λατρεύουν το παιδί τους μοναχοπαίδι και κάνουν τα πάντα γι' αυτό οικονομικά...όμως..όμως..ξεχνούν ότι κάποτε ήταν παιδιά και κάνουν στο παιδί ότι ίσως δεν θα ήθελαν αυτοί να πάθουν στη δική του ηλικία.
Αχτιδένια φιλάκια
Φίλοι μου νιώσατε ποτέ πόσο όμορφη στιγμή είναι όταν έχουμε το..ευτύχημα να λέμε αυτή τη λέξη;..Καλημέρα..κάτι νέο ξεκινά κάθε πρωί, κάτι ολοκαίνουργιο, ελπιδοφόρο. Κάνουμε σχέδια από την ώρα που ανοίγουμε τα μάτια μας και ίσως κάποιες από εσάς αναρωτιέστε όπως εγώ:..-Τι μέρα είναι βρε παιδιά;
Μετά λες την μαγική λέξη στον άνθρωπο σου πάντα με χαμόγελο και ίσως..ε! και ένα χαδάκι για να τον πείσεις για την έννοια της λέξης!
Αν είσαι μόνη την λες στο..σκύλο σου , τη γάτα ή στον εαυτό σου στο καθρέπτη όταν βλέπεις τα ανάκατα μαλλιά, τα μισόκλειστα μάτια, και ίσως με μία στιγμιαία ..φρίκη για τη ρυτίδα που δεν είχες δει μέχρι τώρα.
Καλημέρα λέω πάντα και στον εαυτό μου λοιπόν γιατί θέλω να τα έχω καλά μαζί μου και μετά..ω! μετά η απόλαυση το καφέ φίλοι μου για τους δυο μας.
Είναι η στιγμή που κάνεις το πρόγραμμα της ημέρας σου .. στραβομουτσουνιάζεις για τα άσχημα.. ωχ! τι λογαριασμούς έχουμε σήμερα;..χαμογελάς με τα χαρούμενα και ..ελπίζεις για τα καλύτερα.
Μία ευκαιρία φίλοι μου στον εαυτό μας να γίνει η κάθε μέρα μας καλύτερη!
Βέβαια και λίγη γκρίνια ιδιαίτερα για άτομα της ..ηλικίας μου..ε! αναγκαία καθότι ..γρουσουζεύουμε κακά τα ψέμματα.
Αυτές τις μέρες με τη φίλη μου περάσαμε υπέροχα , την πήγαμε και για ψώνια στο COSMOS κι εγώ με το μπαστουνάκι μου άραζα σε κάθε κάθισμα που έβλεπα.
Θυμήθηκα την εποχή που φοιτήτριες τρέχαμε σαν τρελές στα μαγαζιά απλά για να χαζεύουμε ή να ψωνίζουμε όταν είχαμε χρήματα.
Λοιπόν αυτές τις μέρες από ευγένεια της παραχωρήσαμε το δικαίωμα να βλέπει τις εκπομπές που ήθελε ( αναστεναγμούς ο Δημήτρης) και έτσι παρακολούθησα όλες αυτές τις εκπομπές που κορόιδεψα με star και και κοριτσάκια που θέλουν να γίνουν το όνειρο τους με όποιο τρόπο μπορούν και..τι να πω..ένοιωσα λύπη που έβλεπα τέτοιες καταστάσεις.
Έβαζαν ρούχα ότι τους ερχόταν στο κεφάλι, περήφανες για τον εαυτό τους που γινόντουσαν αντικείμενα για κρίση και διάλεγμα από άτομα..ίσως ικανά στο τομέα τους όμως..όμως..γρουσουζεύω..σας το είπα.. Μέχρι παντόφλες με γουνάκι και φτερό έβαλε μία για να κάνει λέει βόλτα με τον δικό της στη..γόνδολα στη Βενετία..Ε!!! ε!!
-Λίτσα θα τρελαθώ..κοίτα τι πρότυπα και τι όνειρα έχουν αυτά τα κορίτσια..
Σας ζάλισα;..το ξέρω..είπαμε..γρουσούζεψα, μεγάλωσα και έχω ίσως ιδέες ξεπερασμένες αφού και η μία μαθήτρια μου λέει!
-Κυρία δεν το βλέπετε;το άλλο με το τραγούδι; το άλλο με τα μανεκέν;
-Κοίτα την πινελιά σου εσύ μικρή και άσε αυτά στους..κριτές με τη άσπρη φράντζα και τα σκουλαρίκια. Φτου! φύλαγε το στόμα μου Κύριε!
Να πω και για τις αμερικάνικες λέξεις ατάκες που πετάνε και σκέπτεσαι στιγμιαία τι σημαίνει η κάθε μία ανάλογα στα ελληνικά.
Τα είπα και ..ξέσπασα..πάω τώρα στο εργαστήρι μου να παλέψω με τα χρώματα μου και σκέπτομαι ότι αν με έβλεπαν ίσως έλεγαν το ίδιο για μένα: - Η ..γριέτζω..ζωγραφίζει και παίζει με το πηλό για τους γύψους..
Καλημέρα φίλοι μου, καλημέρα από καρδιάς και αύριο ..θα είναι μία ακόμη αρχή μη το ξεχνάτε οπότε..κάντε το σήμερα καλύτερο.
Αχτιδένια φιλάκια!
Πάλι σε βροχερή μέρα ανοίγω το μπλοκόσπιτο μα έτσι και αλλιώς την βλέπω από το παράθυρο και..μου αρέσει!
Πολλά μου συνέβησαν αυτές τις μέρες , βλέπετε η Πάρκινσον δεν θέλει συγκινήσεις, άγχος και ..γενικά να ξεφεύγεις από την ηρεμία της ψυχής σου. Εκείνο το πρωινό με τον Δημήτρη στο νοσοκομείο και έπειτα η επίσκεψη μου σε οφθαλμίατρο που μου έβγαλε ένα σωρό ..φασούλια για εγχειρήσεις περίπλοκες με οδήγησαν σε ένα 2ο ισχαιμικό επεισόδιο το ίδιο βράδυ που προσπάθησα να το περάσω μόνη μου για να μην στεναχωρήσω τον άνδρα μου.
Θα ομολογήσω πως όπως είπα και στο γιατρό δεν έπαιρνα το 2ο φάρμακο για την πίεση που τότε με είχε οδηγήσει σε ελαφρύ εγκεφαλικό. Έφαγα την σχετική κατσάδα από όλους ..
Μη μου αγχώνεστε φίλοι μου ..όλα καλά.. όρθια ! Σκληρό καρύδι εγώ και πάνω από όλα δεν χάνω το χαμόγελο μου και μάλιστα το έκανα τεράστιο αφού καλωσόρισα την φίλη μου και παλιά συμφοιτήτρια και πρώτη μου συνέταιρο στο πρώτο μας γραφείο την Λίτσα από Λάρισα που θα μείνει σε μένα μέχρι και την Τρίτη.
Και τι δεν είπαμε φίλοι μου..κάλεσα μάλιστα και φίλες από εσάς την επόμενη μέρα για να της αποδείξω πως μπορεί να γεμίσει τα "κενά" της μοναξιάς της με φίλες και ενδιαφέροντα κοινά σαν τα δικά μας. Η φίλη μου έχασε τον άνδρα της πρόσφατα, φίλος σαν αδελφός θα έλεγα..
Έτσι λοιπόν την επόμενη μέρα που ήρθε στείλαμε τον Δημήτρη μου στο κτήμα ( άλλο που δεν ήθελε..) κι εμείς παρεούλα, κουβεντούλα, αλλαγή επόψεων , αναμνήσεις από τα ταξίδια μας, την δουλειά μας.
Δυστυχώς η Λίτσα άφησε το δίπλωμα και την τέχνη της να αραχνιάζουν και είναι κάτι που την μαλώνω ασταμάτητα γιατί ήταν πολλή καλή έστω και σε διαφορετικό τρόπο από μένα. Γι΄αυτό ήμασταν δύο επιτυχημένες συνεταίροι αφού η μία συμπλήρωνε την άλλη. Χωρίσαμε λόγω επιστροφής της με τον άνδρα της στα..πάτρια εδάφη της Λάρισας μα δεν χωρίσαμε ποτέ..
Τώρα προσπαθώ να την βάλω να μπει στη..παρέα μας γι' αυτό της έφερα τις φίλες μου και μου είπε :
-Θαύμασα τον ενθουσιασμό σας σε τόσα που σχεδιάζετε να φτιάξετε, τα κοινά σας ενδιαφέροντα, τα σχέδια σας για το..Πάσχα από τώρα!!!
Από Τρίτη μάλιστα αρχίζω να φτιάχνω διάφορα για το μπαζάρ που οργάνωσαν οι Χρυσομέλισσες και η Ποδηλάτισσα στη μνήμη της φίλης bloger Ελένης Γαζής που "έφυγε" προημερών από την μάστιγα της εποχής.
Φίλοι μου, αγαπημένη μου παρεούλα, αποδέκτες της αμπελοφιλοσοφίας μου εκάστοτε, της μουρμούρας και της ακατάπαυστης φλυαρίας μου είστε αναντικατάστατοι για μένα.
Καλή εβδομάδα να έχουμε και βέβαια..μη ξεχνιόμαστε.. Αχτιδένια φιλάκια!
Νάμαι πάλι....στο τέλος θα με βαρεθείτε και με βλέπω να είμαι στο μπλοκόσπιτο εγώ και ο..κούκος!
Ήταν που είχα χαλαρώσει χθες στο καναπέ μου και σας έκανα κουβεντούλα για να νιώσετε την ομορφιά του..κρύου. Δεν με θέλει φίλε μου εμένα η ηρεμία..είναι τα απρόβλεπτα που έλεγα χθες.
-Έχω ενόχληση στο λαιμό μου !..λέει ο άνδρας μου και νάτος ο συναγερμός για μένα αφού είναι μόλις ενάμισι χρόνος από την εγχείρηση του στα καρκινώματα.
Έτσι βρεθήκαμε στο νοσοκομείο που χειρουργήθηκε στην Γναθοχειρουργική να δούμε τον καθηγητή που του έκανε την επέμβαση. Όσο περιμέναμε..όσο έβλεπα το χώρο που περάσαμε τόσο καιρό..όσο έβλεπα αυτούς που περιμένανε με εμφανή σημάδια και ..διάθεση.. θα σας αφήσω να καταλάβετε πως ένοιωθα.
Μου φάνηκε αιώνας αυτό το 2ωρο φίλοι μου, το μυαλό ταξιδεύει σε ένα σωρό εκδοχές και ο χρόνος σταματάει ενώ ο χώρος γίνεται κάτι σαν άλλη διάσταση..
Ακούς δίπλα σου ιστορίες, βλέπεις ανθρώπους με σκεπασμένο το σαγόνι, κάποιοι βγήκαν ανακουφισμένοι , άλλοι με χαρτί για εισαγωγή όπως εμείς πριν ενάμισι χρόνο.
Όπως η ανθρώπινη φύση οδηγεί ..ότι προσευχή ήξερα την είπα, την ζωή μου στο πιάτο πρόσφερα στο Θεό αρκεί εκείνος να βγει χαμογελαστός. Με άκουσε η Παναγιά και με άφησε να τον..τυραννώ για καιρό ακόμη!!
-Όλα καλά μου είπε ο γιατρός, πάρε τον και φύγε, κάπου κρύωσε λιγουλάκι ο άταχτος.
Μετά γίναμε κάτι σαν Μάπετ σόου..εκείνος μπροστά κι εγώ να του τα σούρω που δεν προσέχει ! Μπορεί να του μουρμουράω μα ξέρω πως του..αρέσει που νοιάζομαι.
Εκεί έξω από τα χειρουργείο είδα φεύγοντας μία κυρία ακουμπισμένη στο περβάζι, όρθια, δακρυσμένη σφίγγοντας νευρικά το χαρτομάντιλο.. είδα τον εαυτό μου όπως τότε μόνο που εγώ είχα δίπλα μου τόσους που μας αγαπούσαν..
Άφησα τον Δημήτρη να προχωράει και πήγα κοντά της, με κοίταξε, την κοίταξα και της έκανα μία αγκαλιά ..μαμαδίστικη..όπως λέω συχνά. Δεν ρώτησα τίποτα, απλά της ψιθύρισα: Όλα θα πάνε καλά..εκεί που ήσουν ήμουνα κι εδώ που είμαι θα έρθεις..όλα θα πάνε καλά!
Το νοσοκομείο είναι ψηλά, μέσα στο πράσινο της Εξοχής, το κρύο δυνατό, η επιπεφυκίτιδα μου έχει γυρίσει και αύριο έχω εγώ ραντεβού με γιατρό να πάρει η ευχή .Αν με δει κανείς νομίζει πως κλαίω και το χειρότερο..αφού έχω δοκιμάσει ότι κολλύριο υπάρχει δεν έχω ελπίδα ούτε και στο αυριανό ραντεβού.
Όμως..όμως μη νομίζετε πως είμαι στεναχωρημένη..όταν βγαίνεις από τέτοιους χώρους όλα σου φαίνονται ελάχιστα..
Καληνύχτα λοιπόν φίλοι μου και ..δεν μπορώ να υποσχεθώ πως δεν θα ..ξαναγυρίσω για να σας ζαλίσω !
Αχτιδένια φιλάκια
Αυτές τις κρύες μέρες πάρτε δίπλα σας ότι αγαπάτε..τον σύντροφο σας, τον σκύλο ή την γάτα σας, ένα βιβλίο, ένα κέντημα, τα χρώματα και τα πινέλα σας ίσως, το..τάμπλετ ή το ζεστό τσάι σας και..πιάστε θέση στο καναπέ που οφείλω να απαιτώ να είναι άκρως αναπαυτικός, κάτι σαν αγκαλιά.
Σαν συμπλήρωμα την πλεκτή κουβερτούλα της γιαγιάς και ένα μπολ με τα πιο αγαπημένα σας σοκολατάκια. Προσωπικά αν θέλετε να μάθετε προτιμώ εκείνα με αμύγδαλο και μαύρη σοκολάτα!
Μια τέτοια μέρα λοιπόν σήμερα ..είναι από αυτές τις μέρες..
που έξω το κρύο είναι σκληρό, που δεν έχουμε καν ξεκλειδώσει την πόρτα από την χθεσινή νύχτα, που η..φασολάδα βράζει από το προηγούμενο βράδυ σε σιγανή φλόγα ( είμαι και..πεζή καμιά φορά!), που η Κάντυ έχει κολλήσει από την διάθεση μου να χωθώ στη ζεστασιά και που ο καλός μου ( γλυκούλης!!) μου φέρνει τον καφέ από τα χεράκια του στο τραπέζι δίπλα μου.
Είναι από αυτά τα πρωινά που διαβάζεις στο ίντερνετ πως επιτέλους βρέχει στην Αυστραλία και λες πως ο θεός σε άκουσε , που κλείνεις την τηλεόραση κόντρα στην επιθυμία να δεις την συνέχεια σου..που δεν σε νοιάζει αν ο Τραμπ ή ο Ερντογάν υπάρχουν στο κόσμο..
Χαμογελάμε απλά, τραβούμε το κουβερτάκι πιο πάνω, ξεχνάμε τα χάπια, κάνουμε όνειρα για διακοπές στο κόσμο όπου δεν θα μας βρίσκει ποτέ ο Χειμώνας..πως το τζόκερ το επόμενο θα έρθει σε μας και πως θα το ξοδέψουμε σε..μισή μέρα κάνοντας δωράκια ολόγυρα.
Καλημέρα φίλοι μου..κάθε μέρα λέμε ευχαριστώ που ξημέρωσε ,που ελπίζουμε να είναι καλύτερη από την προηγούμενη...
Η Ελπίδα είναι το πιο μεγάλο δώρο του Θεού μετά τη ζωή φίλοι μου και όπως διάβασα πριν λίγο σε ένα τυχαίο βιβλίο που πήρα από το ράφι μου με σοφές φράσεις:
« Όλα όσα έχω μάθει στη ζωή συνοψίζονται σε τρεις μόνο λέξεις «Η ζωή συνεχίζεται» Robert Frost
Χαμογελάστε..Αχτιδένια φιλάκια
Πόσο παράξενη η ζωή φίλοι μου..πόσο απρόβλεπτη..είναι κάτι που το λέω συχνά και να πάρει η ευχή όλο και κάτι έρχεται να μου το επιβεβαιώσει..
Χθες ακόμη έλεγα πόσο όμορφη είναι η αρχή της χρονιάς λίγες ώρες μετά έμαθα για..3 θανάτους φίλοι μου που ο ένας με πόνεσε πολύ. Μετά το το αισιόδοξο πνεύμα μου άρχισε να υποχωρεί με τις εικόνες από την Αυστραλία και με έκανε να σκεφτώ πόσα πράγματα γίνονται για μας απλά μία είδηση..μία σελίδα που την γυρνάμε..
Είδα τόσες εικόνες.. τόση καταστροφή ,θέλησα να πολεμήσω τη φρίκη με μία τρυφερή εικόνα που δείχνει αυτό που θέλουμε να αγνοούμε..Τα ζώα είναι ζωντανές υπάρξεις και κόντρα σε όσους έχουν αντίθετη γνώμη από μένα εγώ βλέπω αισθήματα στα μάτια και στις κινήσεις τους, βλέπω πόνο ψυχικό , βλέπω ανάγκη για στοργή και αγάπη.
Πίσω τα δένδρα..κι αυτά ζωντανές υπάρξεις..νεκρές ενώ μας προσφέρουν τόσα..
Χθες πήγαμε στο κτήμα να ανανεώσουμε τις κονσέρβες και τις κροκέτες για τον Κανέλο μας και να ταΐσουμε το ανώνυμο..αδέσποτο μας κάπου κοντά σε μας που μας περιμένει φίλοι μου και μόνο με το άκουσμα της μηχανής του αυτοκινήτου τρέχει μέσα από τα χωράφια.
Η μέρα ηλιόλουστη όμως..τόσο κρύο πως μπόρεσε να περάσει από αυτό τον ήλιο;
Όπως βλέπετε αυτό είναι το αποτέλεσμα από το κλάδεμα του άνδρα μου...έτσι και δούμε φρούτο την Άνοιξη και το καλοκαίρι εμένα αν μου γράφετε!!!!
Περάσαμε τη νύχτα στο τροχόσπιτο και να η..αντίθεση..η μαντεμένια σόμπα μας και το θέμα της καρβουνιάς από τα ξύλα έκανε όλη την ημέρα να ήμαστε μέσα με το..φανελάκι! Σκέφτηκα τους άστεγους..
Σήμερα τα φώτα..
Εγώ το μόνο που θέλω είναι να Φωτίσει ο Θεός τους Μεγάλους..αυτούς που εμείς κάναμε μεγάλους δηλαδή..να φωτίσει τις ψυχές μας να παίρνουμε σωστές αποφάσεις, να φωτίσει όσους βρίσκονται σε σκοτάδι...
Θα ομολογήσω πως σήμερα αισθάνομαι .."πεσμένη", όλα γύρω μου με πιέζουν και μου αφαιρούν κάθε καλή και αισιόδοξη διάθεση φίλοι μου.. Παρόλα αυτά..θα σταθώ όρθια, θα πω Χρόνια Πολλά σε όσους και όσες γιορτάζουν και θα κάνω την ανθρώπινη άσχημη ίσως πλευρά επιβίωσης..
Θα συνεχίσω τις ημέρες δυστυχώς αποφεύγοντας κάθε εικόνα και είδηση που με στεναχωρεί και σε λίγο..θα ξεχάσω τα όσα δεν βρίσκονται στην.."αυλή " μου και η ζωή συνεχίζεται..
Αχτιδένια φιλάκια
