Επιστρέφοντας στα πινέλα..

Είχα καιρό να πιάσω πινέλα, δεν έμπαινα να φανταστείτε ούτε καν στο εργαστήρι μου..δεν ήμουν έτοιμη..δεν είμαι ούτε τώρα όμως..είναι σαν να βουτάς το μικρό δακτυλάκι στο μπολ με τη ρευστή σοκολάτα.. 
Πρέπει να πω πως τη..μικρή  "κλωτσιά" να μπω μέσα μου την έδωσε ο Δημήτρης .Ήμασταν  στο κτήμα το ΣΚ και πετούσε στα σκουπίδια τα απομεινάρια από τις κατασκευές του όταν αντίκρισα τις παλιές σανίδες . Κάτι μέσα μου λάκτισε..
-Μη τις πετάς του φώναξα..αν τις ενώσω και μου τις σκαλίσεις και τις πλανιάρεις θα γίνουν όμορφες επιφάνειες για ζωγραφική..
-Θέλεις να ζωγραφίσεις;
- Όχι μα..είναι κρίμα..είναι τόσο όμορφες..
Μέσα σε λίγες ώρες μου το είχε κολλήσει, πλανιάρει και το είχε φορτώσει στο αυτοκίνητο..χωρίς να μου πει λέξη..και στο σπίτι το έβαλε στο καβαλέτο μου..

Δεν ήμουν έτοιμη ακόμα..μόνη σήμερα στο σπίτι έσπασα ένα ποτήρι, ένα μπολ και προσπαθώντας να βάψω τα νύχια μου ( δεν έχω το Θεό μου!!!) έβαψα τα δάκτυλα μου όλα!

Αυτή η σανίδα με κοιτούσε όμως αμαρτωλά κάθε φορά που περνούσα από το δωμάτιο ζωγραφικής μου..νομίζω κάτι τέτοιο άκουγε ο Οδυσσέας στα ταξίδια του..

Απόγευμα κάθισα στη καρέκλα μου και ..πήρα την απόφαση λέγοντας στον εαυτό μου να κάνω ότι κάνω σε μία νέα μαθήτρια μου όταν της έκανα το πρώτο μάθημα..τους οδηγώ σε αυτό το απλό θέμα και αυτές τις απλές πινελιές για ένα γρήγορο και εντυπωσιακό αποτέλεσμα ώστε να χαίρονται όταν το τελειώνουν..Μετά..το μικρόβιο μπαίνει στο αίμα τους....

 Κάσια ολόγυρα με το σφουγγάρι...

Με μεγάλο πινέλο το μπλε της Προύσσης παρεούλα με λευκό και μαύρο..

Κάποια στιγμή έχυσα το βάζο με το νερό..χαμός!!!

Γρήγορη δουλειά όμως ..ξύπνησε μέσα μου το έρωτα της ζωής μου.. τόσο διαφορετικά από παλιά..όμως..είναι ένα βήμα να πάρω μπρος πάλι..

Καλό κακό..αυτό είναι!! 

Έχω σκοπό να το βάλω στο τροχόσπιτο που έχει γίνει ένα..κουκλί φίλοι μου, απίστευτο..ο άνδρας μου ο χρυσοχέρης..ότι ονειρεύεται το κάνει πραγματικότητα! 

Πάντως οφείλω να πω πως η επιστροφή μου στα πινέλα μου έκανε καλό γιατί σκέπτομαι αύριο να αρχίσω κάτι άλλο.

 Όπως είπα..βάζεις το δάκτυλο στο μπολ με τη σοκολάτα και μετά...αρπάζεις το κουτάλι και το καταβροχθίζεις όλο!!!!

Αχτιδένια φιλάκια!

Σε Σένα Παναγιά μου...

Ποιος είναι εκείνος που δεν προσέτρεξε σε σένα Παναγιά μου, ποιος δεν σου ζήτησε χάρη, ποιος δεν σε κοίταξε σαν την μόνη του ελπίδα...
Δεν μπορώ να θυμηθώ πόσες φορές Σε ζωγράφισα..πόσες φορές Σου μίλησα την ώρα που με πινέλο και χρώμα σε σχημάτιζα, πόσες φορές Σε ευχαρίστησα για τη προστασία Σου που τη νοιώθω πάντα επάνω μου σαν αγκαλιά που με καλύπτει σε πόνο και χαρά..
Μεσίτρια στο Κύριο μας, Μητέρα Πάντα για όλο το κόσμο, νομίζω ότι κλαις μαζί μας σήμερα για τη πύρινη λαίλαπα που μας κάνει να πονάμε , να παρακαλούμε για Σωτηρία και τιμωρία ενόχων αν υπάρχουν και για δύναμη να αντέχουμε και να μη λυγίζουμε.

Φίλες μου είστε τόσες πολλές εσείς που σήμερα γιορτάζετε, δεν ξέρω αν θα θυμηθώ πια να ευχηθώ σε όλες.
Εύχομαι υγεία, δύναμη, αγάπη , υπομονή και ελπίδα ώστε του χρόνου τέτοιες μέρες να είστε όλες καλύτερα και η χώρα μας να βρει δρόμο για σωτηρία.....

Αχτιδένια φιλάκια

Οι σκέψεις σε αυτές τις μέρες μου.

Καλημέρα φίλοι μου, μία ακόμη ζεστή μέρα και ελπίζω σε μία Κυριακή όπως λένε δροσερή. Έχω εξαφανιστεί από το μπλοκόσπιτο γιατί απλούστατα  με πείραξε τόσο πολύ αυτός ο καιρός που έχω απομακρυνθεί από όλα σχεδόν.
Η κλεισούρα από το αιρ κοντίσιον είναι αδύνατη για μένα, η ζέστη έξω σε μία παραλία σχεδόν απαγορευτική, κάθε μου έξοδος μου αποδεικνύει ότι η Πάρκινσον μου προκαλεί σχεδόν μία απώλεια σκέψης, ισορροπίας και γενικά ένας πανικός συναισθημάτων ανακαλύπτοντας ότι "χάνω" κατά κάποιο τρόπο τον εαυτό μου.
Η μόνη μου διέξοδος αυτό το καιρό είναι το..κέντημα σε μία δροσερή γωνιά , το σερφάρισμα μέσα από το κινητό στο Pinterest όπου οι ιδέες τόσων ανθρώπων γεμίζουν τη ψυχή μου. Είναι σαν να κατασκευάζω, να ζωγραφίζω μαζί τους .
Ο Δημήτρης με ξεσήκωσε προχθές να τον συνοδέψω στο ΙΚΕΑ για να αγοράσουμε κάποια έπιπλα για το τροχόσπιτο μας που έχει γίνει η δική του ασχολία αυτό το καιρό όπως μου λέει ο καλός μου με τόση γλυκύτητα: - Για σένα κορίτσι  μου..( εγώ έχω εσένα..κι εσύ εμένα..τραγουδάει για μένα  ο Χατζής..)
Ευχαριστώ για τα μηνύματα και τα τηλεφωνήματα από πολλές, είναι πανέμορφο να σ' αγαπούν και να σε νοιάζονται τόσοι άνθρωποι. Με ακούν στο τηλέφωνο να γελώ και αισθάνονται ότι όλα πάνε καλά γιατί..έτσι θέλω να νοιώθουν όλοι γύρω μου. Στεναχωρήθηκα και γιατί ο πατέρας της αγαπημένης μου μαθήτριας έπαθε έμφραγμα και χειρουργήθηκε , τόσο νέος και θαύμασα ακόμη μια φορά αυτό το παιδί για όσα μου είπε και για το πως το αντιμετώπισε. Τελικά ο χαρακτήρας κάθε ανθρώπου νομίζω..γεννιέται..από την ώρα που βλέπει το φως της ζωής!
Χάλασε και το τάμπλετ μου..στο..γιατρό της εταιρίας και αυτό , τα ημίμετρα σε καινούργιο  δεν μου αρέσουν και δεν έχω λεπτά για νέο όπως το θέλω.!
 Η Κλώντη μου υποφέρει κι αυτή, της κάνω μπάνιο κάθε τόσο για να πέσει η θερμοκρασία του σώματος της γιατί όπως μου είπε ο γιατρός της η καρδιά της έχει εξασθενίσει από την ηλικία και το διαβήτη.
 Όμως..κρατάει..την θαυμάζουμε με τον άνδρα μου για τη δύναμη της και την αγάπη της για ζωή, ο κτηνίατρος της μου ζήτησε να παρουσιάσει το περιστατικό της σε συνέδριο τον Οκτώβρη , κρατάει όλες τις φωτογραφίες από όσα έχει ξεπεράσει η γλυκιά μου αγωνίστρια .
 Εγώ πιστεύω ότι την κρατάει η αγάπη μας, η φροντίδα μου η καθημερινή με το..ρολόι  και ίσως γιατί αν πιστεύετε όπως εμείς ότι τα ζώα έχουν συναισθήματα, η επιθυμία της να ζει μαζί μας, να μας αγαπάει, να είναι μέρος της καθημερινότητας μας είναι τόσο δυνατή  που της δίνει το σθένος που έχει..
Τα ΣΚ τα περνώ στο κτήμα και σχεδιάζουμε μία μικρή απόδραση στις αρχές του Φθινοπώρου ίσως ανάλογα με τις περιστάσεις γιατί φίλοι μου όταν ο άνθρωπος σχεδιάζει ο Θεός γελάει!
Σας στέλνω την αγάπη μου, τις ευχές μου να είστε καλά και τα..Αχτιδένια φιλάκια μου!

Περί..ύψους !!!!!

Να!..μια τέτοια γωνιά θέλω φίλοι μου , με μπόλικα μαξιλάρια, δροσιά και να ακούω το κύμα από έστω λίγο μακριά να με νανουρίζει!!!!
Σήμερα μέσα στον ..απόηχο των αλλαγών στα σχολεία, με τις σημαίες και τις κληρώσεις δεν ήταν δυνατόν να μη σκεφτώ πάντα με χιούμορ ότι εγώ λόγω..ύψους σημαία δεν θα έβλεπα ούτε στον ύπνο μου!
Στη ταυτότητα μου με βάλανε 1.60 γιατί με ..λυπήθηκε ο αξιαγάπητος τότε αξιωματικός και μου έβαλε 1 πόντο επιπλέον για να στρογγυλέψει το ..1.59! Μάλιστα χαριτολογώντας μου είπε ότι τον ..παίρνει από τον άνδρα μου και του έβαλε 1.82, από τότε όταν θέλει να με..συγχύσει μου λέει: 
- Θέλω πίσω το πόντο μου!!!!
Σημειωτέον ότι τώρα σίγουρα έχω..μπάσει!!!!!
Όμως εμείς οι κοντούλες τραβάμε τις καζούρες στα σχολεία αν θυμάται κάποια του..ύψους μου. Οι παρελάσεις όνειρο μακρινό, οι εκδηλώσεις για φιγούρα του σχολείου δικαίωμα μόνο για τις όμορφες ψηλές και όσο για τη τάξη..πάντα στη πρώτη θέση εγώ μαζί με την Αλίκη ( Αλικάκι θυμάσαι;) , άντε το πολύ πολύ στη δεύτερη σειρά.
Όταν ερχόταν ο επιθεωρητής εσύ πλήρωνες τη ..νύφη.Τα δικά σου μάτια κοιτούσε, το δικό σου τρόμο καταλάβαινε και..έτρεμες που το δάκτυλο του σε έδειχνε και σου έλεγε:
-Εσύ..στο πίνακα!!!!
Όταν μεγάλωσα στη Σχολή στην Αθήνα σχεδόν δεν με πρόσεχαν.Να πάρει η ευχή όλοι ήταν ψηλοί..μα όλοι! 
Όταν τελειώνοντας το Λύκειο πήρα αμέσως δίπλωμα και ο μπαμπάς μου μου πήρε τότε ένα μικρό Ζασταβάκι με σταματούσαν οι τροχονόμοι και μου ζητούσαν δίπλωμα ( αληθινό επεισόδιο στη Τσιμισκή) λέγοντας μου :
-Έτσι λοιπόν μικρή μου, πήραμε το αυτοκινητάκι του μπαμπά, χωρίς δίπλωμα και πάμε βολτίστα!!!( τι τα ήθελα κι εγώ τα ..κοτσιδάκια!)
Το πρόβλημα μου ήταν στα λεωφορεία που για να φθάσω το βοήθημα ψηλά να μη πέσω έπρεπε να τεντωθώ όσο δεν γίνεται με πρόβλημα να κινδυνεύω  σε απότομες στάσεις.
 Αφήστε τα ψηλά σκαμπό στη σχολή που δεν έφθαναν τα πόδα μου στο σκαλοπατάκι που τα ακουμπάς, οι καρέκλες μου ήταν άβολες και την έβγαζα ..όρθια στο καβαλέτο!
Μετά όμως μεγαλώνοντας άρχισα να βλέπω την..άλλη πλευρά του νομίσματος και να την εκμεταλλεύομαι! Κοιτάς τους ..ψηλούς με μία γλυκιά , ντροπαλή ματιά και τους λες:
- Εκείνο το βάζο..δεν το φθάνω..μπορείτε;
Στο σούπερ μάρκετ ( άνευ συζύγου) διαλέγεις έναν νοστιμούλη ψηλό νεαρό και του λες με ευγενική φωνή:
-Μήπως θα μπορούσατε εκείνο το..κουτί ..λίγο δεξιά,..λίγο πιο άκρη..!
Ναι φίλοι μου..εμείς οι κοντές έχουμε ρέντα στους..ψηλούς! Όταν με πρωτογνώρισε ο άνδρας μου στο αεροδρόμιο του Βελγίου αγκαλιάζοντας με ,περνούσα κάτω από τη..μασχάλη του και αναφώνησε στα..Γαλλικά:
-Ho!! comme tu es petite!!( πόσο μικρή είσαι) .Μη τρελαίνεστε ..ήμουν και 54 κιλά ( τότε τότε.. ΤΟΤΕ..αχ! βαχ!)
Το πρόβλημα με μας τους δυο δεν ήταν λοιπόν το ύψος στη σχέση μας, οι ψηλοί λατρεύουν τις μικρόσωμες γιατί αν το ψάξετε στη ψυχολογία νομίζουν ότι τις..προστατεύουν!
 Εκείνο που με ενοχλούσε  ήταν  το ότι έφτιαχνε τα πάντα ή τα τοποθετούσε ( μεχρι τώρα) ο άνδρας μου στο σπίτι βλέποντας το με τα μάτια του δικού του ύψους! 
Αδύνατον να φανταστείτε πόσα..μπινελίκια του έχω ρίξει κρυφά όταν παίρνω σκαμπό ή ακόμα και σκάλα για να φθάσω βάζα ή όταν μεταχειρίζομαι τις μακριές κουτάλες για να φθάσω τα πακέτα τις ζάχαρες ή τα αλεύρι που τα βάζει μέσα μέσα στα ντουλάπια που είναι όλα ψηλά και έχουν βάθος..απύθμενο!
Όταν ψάχνει κάτι ( ως συνήθως) και δεν το βρίσκει είναι γιατί ψάχνει στα..ψηλά, ενώ εγώ το πονηρό θηλυκό όταν λείπει και ψάχνω κάτι λέω στον εαυτό μου:
-Που μπορεί να βάλει κάποιος κάτι με ύψος 1.82;
Του το έχω όμως βγάλει από τη..μύτη αυτό!
-Αγάπη μου έλα να μου κατεβάσεις τη ζάχαρη, έλα να μου βάλεις τα παπλώματα στη ντουλάπα, κατέβασε μου τα κουτιά από το επάνω ράφι!!! Ομολογώ δεν μου λέει όχι ιδιαίτερα τώρα που δεν μπορώ πια να ανέβω τη μικρή σκαλίτσα με τα 3 σκαλοπάτια αγορασμένη ειδικά για μένα!
Λοιπόν για τη σημαία στα σχολεία και με κλήρωση να έπεφτα σίγουρα θα την..προσπερνούσαν γιατί αν και καλή μαθήτρια μόνο Ταμίας τάξης με έβαζαν ( για Υπουργείο Οικονομικών θα έσκιζα, θα τους άλλαζα τα φώτα στους ελέγχους!)
Λοιπόν όπως καταλαβαίνεται δεν έχω πρόβλημα που με κοιτάζουν όλοι ευ..υψηλού, το..εκμεταλλεύομαι κι όλας η ..αφιλότιμη και όπως λέει ο άνδρας μου : 
-Η γυναικούλα μου χωράει ..παντού!
Ένα ζεστό ΠΣΚ μπροστά μας φίλοι μου, περιμένω τη φίλη μου τη Μαιρούλα για παρέα απογευματινή και δεν κάνω όνειρα για..γωνιές ονειρικές, εγώ τη "γωνιά " μου την έχω βρει μέσα στο...1.82 του!
Αχτιδένια φιλάκια!

Καλό μήνα φίλοι μου!

Ο ζεστός μήνας Αύγουστος μπήκε σήμερα πρωί πρωί στη ζωή μας, μετρώ και αναπολώ όλους τους Αύγουστους της ζωής μου και βρίσκω όμορφες αναμνήσεις και ..τρέλες. 
Μάλλον αυτός θα είναι ο πιο ήσυχος , μου μπήκε από χθες λίγο..στραβά αφού τα χέρια μου με δυσκολεύουν , η διάθεση μου ελαφρά πεσμένη , τα φάρμακα με βοηθούν προσωρινά μα..θα περάσει κι αυτό.
Έχω να ζωγραφίσω πάνω από..μήνα.. αυτό μου ρίχνει τη διάθεση δεν κάνω ούτε καν τη προσπάθεια να μπω στο εργαστήρι και να καθίσω μπροστά από το καβαλέτο μου.
Τα εγγόνια μου γύρισαν χθες από τη κατασκήνωση , εισέπραξα αγκαλιές και φιλιά και..με αποχαιρετούν τη Τετάρτη για τη Θάσο!
Εύχομαι ο ζεστός μήνας Αύγουστος να σας δώσει ότι καλύτερο, όταν ακούω ειδήσεις στεναχωριέμαι για τς φωτιές, τα ζωάκια που κρύβονται μέσα στα δάση, τις κλοπές, τις φοβίες που αποκτώ δυστυχώς και συνέχεια κουράζω τη κόρη μου την Ειρήνη που είναι πλέον κάτοικος Αθηνών να προσέχει καθώς γυρνάει στο σπίτι.
Εκείνη γελάει και μου λέει:
-Μάνα τι λες. μην ακούς ειδήσεις, έχω τον άνδρα μου  να με προσέχει!
Έχει δίκιο..βλέπετε εμείς οι μαμάδες ξεχνάμε ότι τα ..μωρά μας μεγάλωσαν..έχουν άλλους πια να τα προσέχει, εγώ προσέχω τα δικά μου ..το μπαμπά τους και τη Κλώντη μας.
Γέμισα το τριήμερο μου με ραντεβού, σήμερα στην MLS για το τάμπλετ μου που γέρασε μάλλον πρόωρα, αύριο με ..περιποίηση ταν..άκρων ( αγόρασα και ένα βερνίκι καινούργιο χθες ) , τη Πέμπτη με τη κυρία Στέλλα για φρεσκάρισμα σπιτιού και Παρασκευή ο καλός μου Χρήστος για να φρεσκάρει τον υπολογιστή μου !
Καλό μήνα φίλοι μου, σας εύχομαι ότι καλύτερο πάντα!
Αχτιδένια φιλάκια!

Μια ..Πέμπτη για μένα!

Πράγματι..κάπως έτσι αφιέρωσα τη σημερινή μέρα μου , για μένα ! Αν και το "εμένα " πάντα περιλαμβάνει και άλλους όμως είναι όμορφο φίλοι μου να κάνουμε και μία μικρή επανάσταση πότε πότε! Επανάσταση;..μεγάλη λέξη , όμως πια στη σημερινή μου φάση κάθε τι που με ευχαριστεί είναι κατά κάποιο τρόπο μία επανάσταση στα..απλά, τα καθημερινά, τα συνηθισμένα.
Άρχισα με το να πω τον ανδρούλη μου:
-Στο καλό γλυκέ μου, πάνε στο κτήμα θέλω λίγο να μείνω μόνη σπίτι, να κάνω μικροδουλειές ίσως!
Μετά κοίταξα τη Κλώντη και της είπα:
-Κορίτσι μου σήμερα θα γίνουμε όμορφες και πρώτα θα αρχίσω από εσένα!
Έτσι φίλοι μου έκανα τη προσπάθεια να βγω, να πάρω την ανηφόρα, να "πολεμήσω " με την αστάθεια μου και τη δυσκολία μου να περνώ το δρόμο με τα πολλά αυτοκίνητα και άφησα την Κλώντη μου στο μέρος που την περιποιούνται πάντα.
Μετά πήρα το δρόμο του γυρισμού, πάντα η κατηφόρα μου είναι πιο εύκολη πάντως και μία στάση στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς μας για προμήθειες στη..λίστα που κάθε πρωί πλημμυρίζει το μυαλό μου να κάνω χίλια πράγματα.
Να η έκπληξη μόλις κατάφερα να γυρίσω σπίτι! Η ψυχοκόρη μου η Αθηνούλα με ένα: "-ήρθα Μάμμυ" ξεκλείδωσε τη πόρτα μου , ήρθε από τη Καβάλα, από τους γονείς της στη..μαμά Β όπως λέει!
Η μέρα μου έκανε κι εκείνη τη δική της επανάσταση σε όσα ήθελα να κάνω.
Πέρασα έτσι ένα όμορφο πρωινό μαζί της, με περιποιήθηκε λόγω..επαγγέλματος από τη κορφή μέχρι τα νύχια κι εγώ έφτιαξα  από ένα λεμονάτο ψαράκι να το χαρούμε όπως μας αρέσει και βέβαια ένα λευκό κρασί να τα τσουγγρίσουμε! 
Επιδόρπιο βέβαια το παγωτό που έφτιαξα χθες γιατί βλέπετε ο άνδρας μου θέλει τα βράδια ένα..κουβαδάκι παγωτό να το τρώει με το κουταλάκι!!
Τυχερούλα λοιπόν γιατί γλύτωσα το μεσημέρι να πάρω πάλι την ανηφόρα για τη Κλώντη αφού πήγε η Αθηνά και μου την έφερε, κουρεμένη μοσχοβολιστή και με νέο φιογκάκι!

Μετά το μεσημέρι είναι η καλύτερη ώρα φίλοι μου, κάθεσαι στο καναπέ με τη φίλη -κόρη και λες..λες..λες..και οι δύο μεριές όσα δεν λες πουθενά παρά μόνο σε αυτό τον υπέροχο συνδυασμό φίλης -ψυχοκόρη .Τα είπαμε, τα ψάλλαμε, κάναμε τα όνειρα μας μαζί με τις γουλιές του καφέ και το..κέικ που έφτιαξα και βέβαια της έδωσα φεύγοντας ένα μερίδιο για το σπίτι!

Η..πονηριά του είναι η ..δόση από μαρμελάδα δαμάσκηνο που έβαλα και του έδωσε ένα υπέροχο άρωμα και ξυνούτσικη πετσούλα από έξω αφού μόλις το έβγαλα ζεστό με το πινέλο το αλείφω στα γρήγορα με το δαμάσκηνο μαρμελάδα που έφτιαξα χθες από τα φρούτα του κτήματος μας.

Η Αθηνούλα έφυγε κι εγώ σκεπτόμουν πως να περάσω το βραδάκι μου. Βέβαια στις 9 ακριβώς το τηλεφώνημα του γλυκούλη μου από το κτήμα.
-Τι κάνεις κορίτσι μου; πως περνάς χωρίς εμένα;(!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!)
-Πως να περνάω βρε αγόρι μου..μόνη..μόνη..μόνη (!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!)
Λοιπόν φίλοι μου σκέπτομαι ότι το ψαράκι ήταν ελαφρύ...τι ψυχή έχει βρε παιδί μου ένα ψάρι...φρούτο! τι ώρα αρχίζει η ταινία που θέλω να δω;..10;.ε! έχω χρόνιο να φτιάξω μία πίτσα μα..εύκολη !

Όχι καλέ..δεν την έφαγα όλη..δύο κομματάκια έφαγα ..πόσες πια θερμίδες να είχαν ( λέω τώρα ψέμματα και στον εαυτό μου η αφιλότιμη).
Μετά έχω ..δίλημμα, θέλω να δω δύο πράγματα συγχρόνως , το MASTER CHEF τον αγαπημένο μου Γιώργο Πορφύρη και το άλλο στη τηλεόραση με τον Μετεωρίτη που απειλή να πέσει  στη Γη!!!!
Το τάμπλετ στο..καναπέ δίπλα με το ..MASTER CHEF ( Γιώργοοοοο! να νικήσεις!!!)

και το έργο μου απέναντι μη χάσω τη συνέχεια!

Μια στάση στον υπολογιστή να δω τι κάνει ο..κόσμος, μετά ένα ποτηράκι από το λευκό κρασί που ανοίξαμε το μεσημέρι..τι ξέχασα..τι ξέχασα..το φάρμακο μου βρε παιδιά!
 Νομίζω ότι η τελευταία φωτογραφία τα ..λέει όλα..αγάπη θα πει να  περιμένεις στη πόρτα να ανοίξει με ο κλειδί ο..μπαμπάς!

-Κλώντη..πάμε για ύπνο..ο μπαμπάς θα έρθει αύριο! 
Το πήρε μάλλον απόφαση!

Αύριο μία νέα μέρα, λέω να φτιάξω..φακές..και να γελάσω σατανικά με το ύφος του μόλις τις δει! Ε! να ..τέτοιες κακίες κάνω μερικές φορές !
Αχτιδένια φιλάκια φίλοι μου.