Δεν ξέρω τελικά τι μου ταιριάζει..το "όποιος βιάζεται σκοντάφτει" ή το "των φρονίμων τα παιδιά!!" Όμως έχω κι όλας αρχίσει να κατασκευάζω τα πράγματα που έχω να στείλω σε δύο ιδρύματα που έχω στην έννοια μου και γενικά να..φτιάχνω..να σκέπτομαι ιδέες εύκολες για τα χέρια μου και..μου αρέσει ΑΥΤΌ πολύ !!!
Βέβαια είναι αρχή ακόμη, έχω γεμίσει υλικά ( τι να πει ο καλός μου ανδρούλης που με πάει όπου του ζητήσω!!) και οι ιδέες μου έρχονται ποτάμι μα μετά τις διαλέγω, τις αξιολογώ , τις κοστολογώ και αυτό ναι μου αρέσει, γεμίζει τις ώρες και τη ψυχή μου.
Τα πρώτα θα σας δείξω και κρίνετε με καλή διάθεση γιατί είναι η..αρχή!!! Είναι λοιπόν δυνατόν να μη κάνω τα ρόδια μου;
Μία αρχή και για τα γούρια αν και έχω στη σειρά να φτιάξω αυτά που έχω μισοέτοιμα από πηλό.
Ε!..έχω ακόμη πορτάκια από τη παλιά διακόσμηση του τροχόσπιτου , μου έμειναν τα μεγάλα όμως κάτι θα βρω να τα κάνω..
Να κάνω και κάτι για παιδικά δωμάτια σκέφτηκα ξεφεύγοντας από τα καθιερωμένα!
Λοιπόν για αρχή κάτι λέει και ελπίζω και τα επόμενα που έχω στα..υπόψιν να πάνε καλά ώστε να πουληθούν εκεί που θα πάνε για καλό σκοπό βέβαια!
Φίλοι μου αν το σκεφτείτε..είναι τέλος Σεπτεμβρίου, ο ..Οκτώβρης προ των πυλών και Αρχές Νοέμβρη θα γεμίσει το διαδίκτυο με Χριστουγεννιάτικα οπότε..μάλλον ανήκω στο...των φρονίμων τα παιδιά!!!
Σας εύχομαι μία όμορφη μέρα αγαπημένοι μου!
Αχτιδένια φιλάκια!
Καλημέρα φίλοι μου και καλή εβδομάδα να έχουμε! Γύρισα μετά από ένα διήμερο στη κτήμα μας όπως πάντα όμως αυτή τη φορά πρέπει να δηλώσω ότι πέρασα ακόμα πιο όμορφα αφού είχα ξαφνικές επισκέψεις από φίλες γνωστές..και..σεσημασμένες και αγαπημένες bloggers!
Μόλις είχαμε φθάσει στο κτήμα και ένα τηλέφωνο μας έκανε να ..τρέχω να σιάζω όσα είχε αφήσει ο καλός μου τις δύο μέρες που είχε μείνει μόνος του εκεί.
Καλός, χρυσός ο άνδρας μου, υπέροχος μα..ειδικός να αφήνει σκόρπια εργαλεία παντού.. διάσπαρτα εδώ και εκεί λες και είναι ψίχουλα μα οφείλω να αναγνωρίσω ότι αγαπάει τις φίλες μου, τους επισκέπτες και θέλει πάντα το κτήμα μας γεμάτο με κόσμο για να τους δείχνει τα κατορθώματα του!!
Η Ρένα Χριστοδούλου και ο καλός της σύζυγος, η Μαρία και η Γιούλα μου κάνανε έκπληξη και μάλιστα μου κάνανε και πλακίτσα λέγοντας με ότι έρχεται και πίσω τους πούλμαν με άλλες!! Φοβάμαι εγώ από τέτοια; Μάλιστα ένα από τα σχέδια μας με το Δημήτρη είναι ένα κάλεσμα όταν τα φέρουμε όλα στο κτήμα σε τάξη , να έρθουν όλες οι φίλες μας εδώ να κάνουμε ένα γλέντι με ψήσιμο αρνιού και τα...λοιπά!!!!!
Χάρηκα όλη την επίσκεψη αν και δεν τους περιποιήθηκα όπως έπρεπε απλά με ένα καφεδάκι και ξέχασα να τους βγάλω τη πίτα που το προηγούμενο βράδυ είχε φτιάξει ο Δημήτρης.
Πήρα και τα δωράκια μου , γλυκά σπιτικά, δίσκο για σερβίρισμα , φρέσκο καφέ και ένα υπέροχο σετάκι που μου έλειπε!
Τα ροδάκινα μας είχαν σχεδόν τελειώσει όμως έμειναν αρκετά μαζί με δαμάσκηνα ώστε να χαρούν αυτή την υπέροχη αίσθηση να κόβεις το καρπό από το δένδρο και να το τρως και μάλιστα εντελώς βιολογικά σαν τα δικά μας.
Η Γιούλα προτίμησε τη συζήτηση με τον άνδρα μου που και άφησε τις πιο ...χωριατοπούλες να κάνουν το μάζεμα!
Έφυγαν να συνεχίσουν όπως είπαν την εκδρομούλα τους αφού τους επέδειξα το δασάκι της Γερακαρού που σας έχω πει πολλές φορές και καταλυπήθηκα γιατί αν ήξερα ότι θα έρθουν θα ετοιμάζαμε ψήσιμο μεσημεριανό με τον άνδρα μου να τους περιποιηθούμε.
Απλά τους έκανα κάλεσμα όταν του χρόνου θα γεμίσουν οι κερασιές και οι βυσσινιές με καρπούς να έρθουν να μαζέψουν και να χαρούμε μία όμορφη εκδρομή στο κτήμα μας!
Το απόγευμα γέμισε πάλι με τους γείτονες και τιμήσαμε τη μηλόπιτα της Ρένας όσο καλύτερα μπορούσαμε ,πίστεψε το Ρένα!
Το βραδάκι , εδώ , καθισμένοι μέχρι αργά βλέπαμε τα αστέρια στην ησυχία της νύχτας με συντροφιά τη Κλώντη στα πόδια μας και την υπέροχη νυχτερινή εκπομπή με τραγούδια από το τραντιστοράκι μας!
Όμως την επόμενη μέρα κατά το απογευματάκι μας ήρθε τα "τρελλούτσικα σιτεμένα "μια ξαφνική ιδέα να πάμε στην έκθεση να δούμε το...ηλεκτρικό αυτοκίνητο που ακούσαμε σε μία διαφήμιση!
Σαν αστραπή ετοιμάσαμε την ..αποχώρηση , περάσαμε από τη κόρη μας για να της πάμε τα πρώτα μήλα και κυδώνια των δένδρων μας, μετά σπίτι να αλλάξουμε και να αφήσω τη Κλώντη και..
Τελικά μάλλον έχουμε τύχη βουνό αφού μπορέσαμε να παρκάρουμε το Σμαρτάκι μας μπροστά στην είσοδο της ΔΕΘ ( αν είναι δυνατό!!!)
Δεν έχω το Θεό μου φίλοι μου, με το μπαστούνι στην έκθεση!!!!Το μεν πνεύμα πρόθυμο..είπε ο καλός Θεούλης και μάλλον σκεπτόταν εμένα, είδαμε όλο όλο 1 περίπτερο, πήραμε πληροφορίες και διευθύνσεις για τα φωτοβολταϊκά που μας ενδιέφεραν , χαζέψαμε το πανέμορφο μικρό ηλεκτρικό αμαξάκι ,φάγαμε και το λουκανικάκι μας και τη μπιρίτσα μας και..σπίτι όπου έπεσα νοκ άουτ!!!
Πάντως πέρασα υπέροχα, ονειρεύομαι την Άνοιξη ένα "πάρτι" στο κτήμα με όσες θελήσετε να έρθετε και ...
Αχτιδένια φιλάκια!
Καλημέρα φίλοι μου , με το καφεδάκι μου απολαμβάνω τη πρωινή μας συνάντηση στο μπλοκόσπιτο μου και πολλές φορές σκέπτομαι πως αυτή η ...νοητή συνάντηση είναι τελικά μία ανάγκη να μιλήσεις, να χαιρετίσεις, να αγκαλιάσεις φίλες που για σένα είναι πολύτιμες .
Είναι ίσως γιατί αυτός ο χώρος είναι ένα "καθαρό" μέρος που οι σκιές φαίνονται τόσο μακρινές ..Τι να πρωτοπώ..χθες βρέθηκα σε ένα μέρος που χρειαζόντουσαν την βοήθεια μου και είδα πάλι το κόσμο..το κόσμο μας από την άλλη πλευρά τη σκιερή..
Είναι ο κόσμος που θέλω να μην υπάρχει..και από που να πιάσω και να κρίνω.. Άνθρωποι που χάνουν την αξιοπρέπεια τους ζητώντας, άνθρωποι που έχουν μέσα τους οργή, που νιώθουν ανάγκη να ξεσπάσουν.. άνθρωποι που χάνουν τη Πίστη τους , την Ελπίδα, το Όνειρο..την δίκαιη ανάγκη να κάνουν σχέδια να δουν μακριά όπως κάναμε όλοι μας όταν σχεδιάζαμε το μέλλον..
Όχι δεν θα σας "μαυρίζω" τη ψυχή πρωί πρωί..έτσι..ανθρώπινο ξέσπασμα των βραδινών σκέψεων που το πρωί τα βλέπεις πιο ψύχραιμα και οι δικές σου πληγές από τις εικόνες που αντίκρισες γίνονται πιο μακρινές.
Τι εύκολα γυρίζουμε σελίδα φίλοι μου..το κάνω κι εγώ δυστυχώς..μα σκέπτομαι αν δεν το κάναμε αυτό θα είχαμε διαλυθεί.. είναι η άμυνα του ίδιου μας του εαυτού, ο τρόπος επιβίωσης.μας..
Γύρισα λοιπόν στο σπίτι μου, η κυρία Στέλλα μου είχε κάνει το σπίτι πεντακάθαρο, ο άνδρας μου στο κτήμα, η Κλώντη θυμωμένη που δεν την πήρα μαζί μου, κι εγώ μία σαλάτα στο χέρι κάθισα στη"θέση" μου και ζωγράφισα και έκανα λίστες των όσων θέλω να κάνω για να στείλω.
Εδώ θα σας πω και την αδυναμία μου, την..τεμπελιά μου δηλαδή να πηγαίνω στο ταχυδρομείο και έτσι τα ...μαζεύω όλα, τις υποχρεώσεις μου και μία από αυτές τις μέρες θα πάρω όλα αυτά , το μπαστουνάκι μου και θα περάσω το μεγάλο δρόμο όπως μου έλεγε παλιά η μαμά μου όταν με έστελνε να αγοράσω ψωμί από το φούρνο στη Τσιμισκή που ήταν ακριβώς απέναντι..
Απίστευτο όμως νοιώθω σαν τα Αλμπατρός αυτά τα μεγάλα πουλιά που στον ουρανό ( εγώ στο σπίτι μου) νοιώθουν βασιλιάδες μα..σαν κατεβούν στη ξηρά ( εγώ στη διάβαση με τα αυτοκίνητα που βιάζονται) είναι περίγελος των άλλων.
Χθες λοιπόν έκανα ένα σωρό πράγματα στο δικό μου κόσμο, το εργαστήρι μου, από ζωγραφική, μέχρι πηλό και κατασκευές με ξύλο..έτσι ακριβώς κάνω όταν νοιώθω ότι κάτι με αγχώνει, με στεναχωρεί..με κυνηγάει η εικόνα των ανθρώπων που με είχαν ανάγκη και η προσφορά μου ήταν απλή σταγόνα στον ωκεανό.. Με κυνηγάει το πουλί γεμάτο πετρέλαιο πεθαμένο σε κάποιο χέρι.. το πόσο απλά λέγονται στις ειδήσεις μεγάλα πράγματα.. Πόσοι πέθαναν από τη θεομηνία της Φύσης, πόσοι σκοτώθηκαν από κακοποιούς, παιδιά εκτέλεσαν παιδιά, πόσοι ξεγέλασαν, χτύπησαν, έκλεψαν ..
Το αποκορύφωμα όταν έμαθα από τον ένα εγγονό μου το Πασχάλη ότι ο μικρότερος ο Δημητράκης υπέστει επίθεση από συμμαθητή του για εκφοβισμό..Ο Δημητράκης είναι το πιο ήσυχο και μαλακό από όλα τα εγγόνια μου..
Κάποτε είχα το..ροζ συννεφάκι μου, μπορεί να το έχασα κατά κάποιο τρόπο όμως κράτησα μέσα μου δικούς μου τρόπους διαφυγής που δεν μπορεί κανείς εκτός από το Θεό να μου τους στερήσει.
Έχω τη Πίστη μου, τους δικούς μου ανθρώπους, τους φίλους μου εσάς, τα όνειρα μου έστω και αβέβαια μα υπάρχουν , έχω το...χιούμορ μου που δεν το χάνω βρε παιδάκι μου με τίποτα ( ίσως δικλείδα ασφαλείας) , έχω τη κάθε νέα μέρα που ξημερώνει και που πιστέψτε με πρέπει να νοιώθουμε όλοι μας πόσο πολύτιμη είναι..νέα μέρα, νέα αρχή..κάτι αρχίζει..
Μη ..σπρώχνετε..φεύγω...σας ζάλισα πρωί πρωί..τι φίλοι είστε..ανεχτείτε με..
Αχτιδένια φιλάκια
Η σημερινή μέρα ήταν περιπετειώδης από το πρωί για μένα πρώτα γιατί από το πρωί δεν ήμουν και στα καλά μου μα μετά μία περιπέτεια του παππού μας με..ξύπνησε για τα καλά!
Το γράφω απλά σαν προειδοποίηση σε όλες εσάς , σε μας που ζούμε πλέον σε εποχές που οι απατεώνες βασιλεύουν.
Μόλις γυρίζαμε από τη πρωινή μας βολτούλα με τον άνδρα μου , παρκέρναμε όταν ένα τηλεφώνημα του παππού μας από το σπίτι του μας τάραξε.Έφυγε ο καλός μου αστραπή κι εγώ σπίτι να ετοιμάζω το τραπέζι με αγωνία.
Είχε πάει να πληρώσει τον ΕΜΦΙΑ του , φαίνεται ότι κάποιος τον ακολούθησε, τον σταμάτησε έξω από τη πολυκατοικία του και του συστήθηκε για υπάλληλο της ΔΕΗ!! Τον τρόμαξε ότι το σπίτι κινδύνευε από βραχυκύκλωμα και τον ανάγκασε να ανέβει μαζί του επάνω να του δείξει το πίνακα.
Εκεί έκανε ότι τηλεφωνούσε στη ΔΕΗ και του είπε να πάρει ότι χρήματα είχε στο σπίτι για να μη πιάσει...φωτιά!!! Ευτυχώς μόλις είχε πληρώσει στη τράπεζα τον ΕΜΦΙΑ και είχε μόνο 70 ευρώ που του τα πήρε καθώς και ένα βάζο με κέρματα περίπου 20 ευρώ. Τον έφερε ο Δημήτρης σπίτι και για να τον συνεφέρουμε είδαμε και πάθαμε..Απαρηγόρητος!!!!!
Φίλοι μου να προσέχετε, μην ανοίγετε τη πόρτα σε αγνώστους χωρίς παρουσία άλλου ή χωρίς επιβεβαίωση ταυτότητος
Ευτυχώς το απόγευμα ήταν η συνάντηση μας με τις φίλες μου με πρωταγωνίστρια τη Σμαραγδένια και το Γιώργο της από τη Κρήτη που τους συναντώ για 2η φορά είναι από τις αγαπημένες μου φίλες που τα λέμε κάθε εβδομάδα από το τηλέφωνο.
Στο καφέ ουζερί "Πύργος" απέναντι από το Λευκό μας Πύργο που ανήκει αγαπημένης συνάδελφο Γλυκερία και το σύζυγο της σμίξαμε για ακόμη μια φορά, τα είπαμε, τα ξαναείπαμε, γελάσαμε συκινηθήκαμε και ..φάγαμε φίλοι μου από τους υπέροχους μεζέδες του καταστήματος.
Βέβαια η Σμαραγδένια μας έφερε και από τη Βαρβάρα από Χαλκιδική τα κουφέτα και τα γλυκά από το γάμος του γιου της που ήταν καλεσμένη.
Οι άνδρες μας κάνανε καλή παρέα και ..τσιμπούσι..
Κάθε τέτοια συνάντηση είναι για μένα μία υπέροχη εμπειρία, μία επιβεβαίωση ότι μέσα σε αυτό το ψυχρό κόσμο των ψηφιακών ινών η φιλία βρίσκει χώρο δικό της , φυτρώνει, ανθίζει και είναι στο χέρι μας και στη καθαρότητα των αισθημάτων μας να την κανουμε να παραμείνει έτσι ακριβώς..αληθινή!
Αχτιδένα φιλάκια!
Τη "πλήρωσα" τη διακόσμηση που έκανα στο τροχόσπιτο φίλοι μου με τη κούραση που πέρασα και την επόμενη μέρα άρχισαν να μου χτυπούν τα ..καμπανάκια..Ο Δημήτρης έφυγε τη Τετάρτη για το κτήμα για το 2ήμερο όπως πάντα για εξωτερικές εργασίες κι εγώ κράτησα μέσα μου το πως ένιωθα, τον αποχαιρέτησα με ένα φιλί και ..στην ευχή του Θεού καλέ μου και...ξάπλα η κυρία!!
Πέρασα 2 νύχτες φοβερές, με πόνους , μέχρι τη πατερίτσα μου ξανά χρησιμοποίησα , εγώ που πίνω σπανιότατα παυσίπονα και αντιφλεγμονώδη τα κατάπινα σαν..καραμέλες και..τσιμουδιά στα τηλεφωνήματα του άνδρα μου που με τσάκισε στις ερωτήσεις γιατί λέει..δεν γελούσα στο τηλέφωνο!!
Είναι οι κρίσεις της αρθρίτιδας που νομίζεις ότι έσπασες κάτι και αναρωτιέσαι αν έπεσες τη..νύχτα σαν υπνοβάτης και παρακαλάς το Θεό να σου δώσει μία θέση στο στρώμα σου που να μη πονάς!!!!!
Συγχρόνως πέρασα μία στεναχώρια με τη γειτόνισσα μου που μου χτύπησε τη νύχτα τη πόρτα ζητώντας βοήθεια για τον άνδρα της.. Η ζωή φίλοι μου είναι απρόβλεπτη και δεν ξέρεις αν το επόμενο βήμα της σε βγάζει σε ξέφωτο ή σε χαράδρα.
Είναι ένα ζευγάρι που με απασχολεί καιρό, μία δύσκολη σχέση , δύσκολα προβληματικά δίδυμα τα παιδιά τους , ένας σύζυγος που δεν θα τον άντεχα ούτε δευτερόλεπτο , μία σύζυγος υποτονική , χωρίς να αντιδράει απλά να υπομένει .
Όμως όταν κάποιοι άνθρωποι ζουν δίπλα σου χρόνια πολλά, τους είδες να αρχίζουν τη κοινή ζωή τους με όνειρα , σαν πιο έμπειρη είδες τα λάθη τους μα φοβάσαι να συμβουλέψεις γιατί λόγω χαρακτήρος σπάνια επεμβαίνω σε τέτοιες καταστάσεις δεν μπορείς παρά να πονάς με τα προβλήματα τους.
Ξαφνικά λοιπόν στο νοσοκομείο ο σύζυγος , εγώ να παίρνω τηλεφωνήματα από ανησυχία να μάθω πως πάει και η φίλη μου να αποφεύγει να μου πει..Δύο μέρες μετά, σήμερα δηλαδή που πέσαμε η μία επάνω στην άλλη μαθαίνω ότι έπαθε ολική παράλυση , παράλυση μυών λέει και..
-Τον έστειλα στη μητέρα του..μου είπε..εγώ δουλεύω, έχω τα παιδιά, θέλει κέντρο αποκατάστασης.........
Ξέρω ότι ήταν ένας ανυπόφορος άνθρωπος..όμως φίλοι μου ..είναι ο ..άνθρωπος της..Μελαγχόλησα λοιπόν, σκέφτηκα ότι ο άνδρας μου ανήσυχος που δεν..γελούσα στο τηλέφωνο ήρθε τρεχάτος ξαφνικά από το κτήμα να με περιποιηθεί, να με τρίψει με αλοιφές, να με ξεκουράσει από τα καθημερινά.
Με στεναχώρησε , με πείραξε αυτή η έλλειψη συμπόνοιας , έννοιας ανάμεσα σε δύο ανθρώπους και δε θα κρίνω ποιος από τους δύο έφταιγε..σε μία χαλασμένη οικογένεια φίλοι μου φταίνε και οι δύο είτε από κούραση αγάπης είτε από κακές συμπεριφορές, και οι δύο σε κάτι έκανα λάθος..ακόμη και η παθητική υπομονή είναι λάθος.
Ο γάμος είναι ένα οικοδόμημα που χτίζουν δύο άνθρωποι τούβλο , τούβλο..αν βάλεις ένα χαλασμένο ή αν δεν το βάλεις σωστά..ο τοίχος θα πέσει κάποια στιγμή.
Πάντα έλυνα τα προβλήματα στο γάμο μας την ίδια στιγμή, αμέσως, τίποτα δεν άφηνα να διαιωνιστεί στο χρόνο και στο..δεν βαριέσαι..θα περάσει...εδώ και τώρα πάντα έλεγα και λέω.
Σήμερα λοιπόν είμαι στεναχωρημένη , τους σκέπτομαι συνέχεια και είμαι όπως είπα από τους ανθρώπους που δεν τολμώ να ρωτήσω αν χρειάζονται βοήθεια...στην πραγματικότητα ξέρω πως δεν θέλω να ακούσω την αλήθεια..ότι η αγάπη έχει φύγει από εκεί και η αποχώρηση έστω και λόγω ασθενείας είναι μία.."ανακούφιση ".
Όσο για μένα είμαι καλά σήμερα ( είδατε πονηρούλια τι κάνει ένα..τρίψιμο από τον ανδρούλη σου;), έτσι μετά τη στεναχώρια μου με τη γειτόνισσα ο Δημήτρης με πήρε έστω και με μπαστουνάκι μου και με πήγε για μικροψώνια που ξέρει ότι μου ..φτιάχνουν το κέφι!!
Αύριο θα πάω στο Παράδεισο μας, στο τροχόσπιτο να δω και τη νέα γειτόνισσα, να δω και το γουρουνάκι της άλλης γειτόνισσας, να κεντήσω, να πιούμε καφεδάκια και να τα πούμε..
Σας εύχομαι ένα όμορφο ΣΚ φίλοι μου να το χαρείτε όπως θέλετε και τη Δευτέρα εγώ το απόγευμα θα συναντήσω τις φίλες από εδώ να χαρούμε τη Σμαραγδένια που ήρθε από Κρήτη να μας δει! Τα νέα οπότε..μάλλον Τρίτη!!!!!!
Αχτιδένια φιλάκια!
Γύρισα από το κτήμα σήμερα φέροντας..τρόπαια για σας που ερμηνεύεται σαν...φωτογραφίες!
Επιτέλους μπορούμε να πούμε ότι η ανακαίνιση στο τροχόσπιτο μας η..εσωτερική έλαβε τέλος εκτός από μικροπράγματα που θα καλύψουν τη τελειομανία του Δημήτρη.
Την έκανα όπως βλέπετε τη τοιχογραφία ,μόνον εγώ ξέρω πως τα κατάφερα γονατισμένη στο καναπέ με τις αρθρώσεις μου στα γόνατα στο...κόκκινο και το χέρι μου να τρέμει και να μη μπορεί να ακουμπήσει κάπου βρε παιδάκι μου αφού ο τοίχος του τροχόσπιτου ήταν κυκλικός.
Λυπάμαι που δεν μπόρεσα να βρω τις παλιές φωτογραφίες από το παλιό τροχόσπιτο με την απαίσια γκρι μοκέτα, τα καφέ ντουλάπια και τις καφέ κουρτίνες.
Ο Δημήτρης μου έκανε θαύματα, επένδυση με πλακάκι, γυψοσανίδες ,οροφή , καλώδια ,ύδρευση τα πάντα από την αρχή! Όταν είχα δει ότι άφησε μόνο το σκελετό είχα σκεφτεί να ψάξω για..παλιατζή σε σίδερα να το πάρει. Μα τα κατάφερε ..τα κατάφερε όπως πάντα παρά τα χρόνια που πέρασαν και τον βαραίνουν.
Βέβαια έβαλα κι εγώ το χεράκι μου με τη διακόσμηση και προσπαθώντας να απλοποιήσω τα τόσα που ήθελε να κάνει βρίσκοντας κάποια έπιπλα έτοιμα που μας ταίριαζαν και υπερπηδώντας τον εγωισμό του που φώναζε: -Θα τα κάνω μόνος μου!!
Θαυμάστε το λοιπόν το αποτέλεσμα. Αυτή είναι η δική μου γωνιά! Βέβαια τη ζωγράφισα..
Η φράση "Η ευτυχία είναι στιγμές" είναι κάτι που έχω συνειδητοποιήσει φίλοι μου, η πιο μικρή στιγμή , η πιο απλή μπορεί να μας δώσει απέραντη ευτυχία που έστω και αν κρατήσει μία στιγμή είναι ..πάντα μοναδική!
Η γωνιά του άνδρα μου ανοιγμένη όμως ίδια με τη δική μου, του ..έδωσα τα τρία παράθυρα γιατί σηκώνεται με τα..κοκόρια!
Η κουζινούλα μας υποτυπώδης αφού δεν είναι για..μαγείρεμα! Έξω υπάρχει κουζίνα και μία μασίνα μαντεμένια που σκοπεύουμε να αποκτήσουμε για να φτιάχνει και τις πίτες του ( μη ξεχνιόμαστε!!)
Απέναντι μία συρταρία χρήσιμη που της δώσαμε τη θέση του τραπεζιού που υπήρχε αφού ένα όμορφο πτυσσόμενο που έβαλα στο " μάτι" θα πάρει τη θέση του! Άλλωστε τρώμε πάντα έξω !
Όπως βλέπετε η θέση της Κλώντης πάντα δίπλα μου !
Η τουαλέτα μικρή μα λειτουργική για τα βράδια αφού έξω έχουμε μία μεγάλη.
Η σομπίτσα μας περσινή μα κάνει τα χειμωνιάτικα βράδια φούρνο το 7 Χ 2,5 μέτρα τροχόσπιτο μας , ε..να μη βάλω και ένα καδράκι!!!!
Μα δεν στάθηκα εδώ!!Την επόμενη μέρα, ενώ είχα μαζέψει τα πινέλα μου δεν άντεξα στο πειρασμό, μου "έφταιγε" η πόρτα που ήταν άδεια και...έβαλα το χεράκι μου. Όσο λοιπόν ο Δημήτρης έκανε παρεούλα γνωριμίας με το καινούργιο γείτονα από δίπλα μας εγώ.....
΄Όμορφο δεν είναι; Το βρήκα χαρούμενο να βλέπεις λουλούδια ασορτί με το...ρολόι που αγόρασε ο άνδρας μου!!!
Του ζωγράφισα και δύο χελιδονάκια για να μη ζηλέψει τα δικά μου από απέναντι!
Το χαρήκαμε το αποτέλεσμα..( οι στιγμές που σας έλεγα..) , το γιορτάσαμε με μία...μακαρονάδα και δύο μπύρες οι αφιλότιμοι!
Ελπίζω να σας άρεσε όπως άρεσε σε μας..κάτι σαν...νιόπαντροι σε νέο μικρό σπιτάκι νοιώθαμε και το βράδυ αντικριστά τα λέγαμε με το ραδιοφωνάκι να παίζει όλη νύχτα πραγματικά υπέροχη μουσική με το Δάντη που τραγουδούσε Χατζή!! Όνειρο αν βάλεις στην εικόνα τον ουρανό γεμάτο αστέρια και ένα φεγγάρι που πάει σε λίγο για πανσέληνος.
Φίλοι μου να ευχηθώ καλό μήνα και ένα Σεπτέμβρη εύκολο ..
Αχτιδένια φιλάκια!
