Ένα..δύο..τρία κουτιά.. μεταμόρφωση!!

 Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν .. ακούς και βλέπεις από παντού γι'αυτά και έχω και την διαφήμιση στην TV με τον τσαχπινούλη Άη Βασίλη που σου λέει:

 - Άλλες.. 30..άλλες 29.. 

Στο σπίτι όλη μέρα με εξαίρεση την πρωινή μου βόλτα με την Κάντυ στο πάρκο .

Την υπόλοιπη μέρα στη κυριολεξία κλέβω ώρες για να χωθώ στο μικρό μου εργαστήρι  γιατί έχω και τον καλό μου που θέλει την παρέα μου στο.. καναπέ, έτσι είναι φίλοι μου στην ηλικία μας οι σύντροφοι γίνονται αυτοκολυτάκια! .. Γιατί φτιάχνω και φτιάχνω.. θα μου πείτε.. μπαζάρ.. τέρμα.. covid όσο πάει και κάνει βήματα για να μας κόψει το δρόμο.. για ποιον τα κάνεις; Για μένα πρώτα.. εργασιοθεραπεία μα και δωράκια για φίλες! Αν δεν είχα αυτή την διαφυγή στις κατασκευές μου ειλικρινά φίλοι μου θα έπαιρνα τα βουνά. 

 Προχθές με την βοήθεια του Δημήτρη έκανα ένα ξεκαθάρισμα και μία ανακαίνιση που την ήθελα από καιρό. Μου αγόρασε μεγάλα διαφανή κουτιά για κάτω από τον πάγκο μου που τα ήθελα εδώ και καιρό γιατί εκείνες οι.. άπειρες σακούλες μου στεκόντουσαν στο λαιμό! Μου πέρασε και πλακάκια στο πάγκο για να τον καθαρίζω πιο εύκολα και με βοήθησε να κλείσω στη κυριολεξία τα μάτια και να αποφασίσω να .. αποχωριστώ όσα περιττά είχαν μαζευτεί.  Συμπληρώθηκε η εικόνα με τις κουρτίνες που μου έφερε η κόρη μου η Ειρήνη χωρίς να μου πει το.. χρώμα , έτσι έχω φουξ κουρτίνες που τις έκανα φιόγκο στο τέλος κάτω για να.. κοντύνουν! 

Τώρα θα αναρωτιέστε για ποια κουτιά σας έγραφα στην αρχή. Λοιπόν αφού έφτιαξα ένα σωρό χριστουγεννιάτικα για.. τα κορίτσια στο φαρμακείο, για τα άλλα κορίτσια και αγόρια στο φοροτεχνικό γραφείο που με φροντίζει , για τις κολλητές μου, για την εγγονή μου, για τις γειτόνισσες στο κτήμα.. κτλ ..κτλ... έψαχνα να δω τι άλλο να φτιάξω χωρίς να αναγκαστώ να βγω έξω για ψώνια γιατί οι λογαριασμού που έχω αυτό το μήνα ξεπερνούν τα όρια μας . . Λοιπόν ανακάλυψα με χαρά σε ένα  ντουλάπι  τα .. κουτιά από τάμπλετ που κάποτε πριν ..χρόνια είχα βρει έξω από την εταιρία του παλιού τάμπλετ μου και σαν γνήσια.. ρακοσυλλέκτρια τα μάζεψα για άλλους λόγους βέβαια. Λοιπόν ας αρχίσω να σας δείχνω τι τα έκανα! 

Τα πέρασα ένα χέρι πλαστικό λευκό πρώτα και τα 3 και μετά σκέφτηκα πως θα τα στολίσω.  Βέβαια έδωσα στο καθένα μία απόχρωση με μίξη σπρέϋ

                                      Λίγα ρόδια στο ένα..

                        Λουλούδια να μου θυμίζουν την Άνοιξη..

             Θάλασσα και γοργόνα και γλάροι ,κοχύλια,  κύματα..

Τα βερνίκωσα και είναι έτοιμα να γίνουν μικρές εκπλήξεις αφού μέσα τους θα βάλω τους μικρούς μου.. θησαυρούς γιατί με την εγωιστική πλευρά του .. δημιουργού τα αισθάνομαι θησαυρούς αφού κάθε μου πινελιά είναι κόπος πια για μένα. Θα ομολογήσω πως αγαπώ γενικά τα.. κουτιά, ο Δημήτρης μου είπε πως δεν άξιζε το κόπο σε κάτι που είναι από σκληρό έστω υλικό όμως εγώ βρίσκω πως η ανακύκλωση του μου δίνει χαρά.  

                           

Όμως δεν σταματώ εδώ, έχω βάλει πρόγραμμα να φτιάξω κάτι που σκέφτηκα και που θα χαρώ αν το πραγματοποιήσω όπως το έχω φανταστεί . Σας συμβαίνει να ξυπνάτε μέσα στη νύχτα , κάτω από το πάπλωμα και στο ζεστό μαξιλάρι και να σκέπτεστε πως θα φτιάξετε κάτι; Σε μένα φίλοι μου αυτό είναι.. κάτι σύνηθες και μετά βλέπω το ρολόι και σκέπτομαι πότε θα μπορώ να σηκωθώ και να αρχίσω την ιδέα μου!! χα! χα! 

Τέτοια εποχή φίλοι μου όταν ήμουν μικρή ο μπαμπάς μου όταν γύριζε από την Σχολή του άρχιζε να φτιάχνει το.. καράβι μου με ξύλα λεπτά και κόλλες γκλασέ, κόλλα από.. αλεύρι ,κορδόνια και φελλούς, χρώματα και ανθρωπάκια από χαρτοπολτό που πάλι έφτιαχνε μόνος του . Πόσο μου λείπει αλήθεια... Τον χάζευα κάθε φορά για μέρες που το συμπλήρωνε όποτε είχε χρόνο από τα βιβλία του τα οικονομικά με αγωνία για να το ετοιμάσει παραμονή Χριστουγέννων και  να μου το δώσει μαζί με το τρίγωνο για να πω τα κάλαντα. Τότε του έκανα απλά το χατίρι, ντρεπόμουν να πω τα κάλαντα μόνη μου,  τώρα.. καταλαβαίνω την χαρά του όταν με ρωτούσε τι μου είπαν για το καράβι μου!  Πέρσι δεν ήρθε ούτε ένα παιδάκι να χτυπήσει τη πόρτα και τα εγγόνια μου από το. Messager, οι εποχές άλλαξαν. 

Φίλοι μου ελπίζω να έχουμε πρώτα υγεία και μετά.. όνειρα για δημιουργία και παιδιά με χαμόγελο. Δεν αντέχω να ακούω τόση βία, τόση απανθρωπιά.. Σκεφτείτε πως θα ήταν ο κόσμος αν υπήρχε παντού Ειρήνη, Αγάπη, Εργασία..

                                Αχτιδένια φιλάκια

Ελπίζω πάντα, αγωνίζομαι πάντα.. ζω!

 

Η Κυριακή μου ήταν στο κτήμα , βλέπετε δεν μπορώ να μη κάνω παρεούλα στον άνδρα μου που τα έχει .. βάλει με τα δενδράκια και το κλάδεμα τους. Η αλήθεια είναι πως ήθελα να μείνω σπίτι, έχω τόσα να κάνω.. και ο χρόνος μου πια λες και κυλάει σαν το νερό. Ξεκινώ την ημέρα μου με.. σχέδια.. λίστες επιθυμιών όμως.. όμως..κουράζομαι πια εύκολα, η δυσκολία μου στο βάδισμα, ο πόνος .. Ονειρεύομαι μία μαγική λιμνούλα που θα μπω μέσα και όταν θα βγω θα.. τρέχω όπως τότε στις σκάλες, θα περπατώ αποστάσεις, που δεν θα πονάει κανένα κόκκαλο μου , που τα χάπια θα είναι άγνωστο πράγμα...που.. που... Μπα.. δεν υπάρχει τέτοια λίμνη! Έτσι παραμέρισα την επιθυμία να μείνω σπίτι γιατί εκείνο που με ευχαριστεί περισσότερο είναι να είναι ο άνθρωπος μου χαρούμενος και ξέρω καλά πως με θέλει συνέχεια δίπλα του .. λέτε να φοβάται μη το.. σκάσω με κανένα νεαρούλη; 

Είναι ευτυχία νομίζω σε αυτή την ηλικεία να μου φέρνει ακόμη το λουλούδι που συνηθίζει από την πρώτη στιγμή. Είναι μου είπε το τελευταίο λουλούδι για φέτος από την τριανταφυλλιά μας που μοσχοβολάει. Την κλάδεψα κι αυτήν. Τι μανία κι αυτό το κλάδεμα..μα και τι μεγαλείο την Άνοιξη όλα να μεγαλώνουν, να φυλλώνουν  να δίνουν ζωή! Εγώ πάντως άναψα την σόμπα μας, βρήκα την γωνιά μου δίπλα στο παράθυρο και συνέχισα το βιβλίο που διαβάζω τελευταία. 

 Πότε πότε πάταγα μια φωνή στην Κάντυ που με τον Κανέλλο κυνηγούσαν τις δύο γατούλες που έχουν βρει φωλιά στην οροφή του τροχόσπιτου κάτω από ξύλινο στέγαστρο και τρώνε τις κροκέτες του. Είναι δύο πανέμορφες κοκκινόασπρες γατούλες όμως απλησίαστες φίλοι μου αν και τις..δωροδοκώ με κονσέρβα της Κάντυ. Η μικρή μαντεμένια σόμπα δίνει πολλή ζέστη , το τσάϊ πάντα ζεστό κι εγώ ζεσταίνω το αγαπημένο μου κουλούρι επάνω της. 

Φεύγουμε πάντα πριν νυχτώσει γιατί με περιμένει πάντα το μπανιάρισμα της Κάντυ. Σήμερα μία νέα εβδομάδα, το πρωί έκανα τον περίπατο μου μαζί της πολύ δύσκολα, βλέπετε δεν μπορώ μαζί το μπαστούνι μου και το λουρί. Μετά χώθηκα στο εργαστήρι μου όσο ο Δημήτρης σκάρωνε στη κουζίνα τα γεμιστά του. Η τύχη μου πάντως συνεχίστηκε, η φίλη μου Ολίνα θα πήγαιναν στο Jambo και πήγα κι εγώ μαζί της για κορδέλες, ζελατίνες και .. ότι βλέπω μπροστά μου!! Μα το πλήρωσα φίλοι μου, στη μισή διαδρομή και μετά.. κάθε μου βήμα ήταν πόνος και έτσι τώρα περνάω την υπόλοιπη μέρα στο καναπέ με τα παυσίπονα και κρέμες που απεχθάνομαι μα πάντα με την ελπίδα πως η επόμενη μέρα θα είναι καλύτερη από την προηγούμενη πάντα! Δεν θέλω να .. γονατίζω.. απλά να ξαποσταίνω και να ξαναξεκινώ. Φίλοι μου σκέπτομαι πολλές φορές πως σας κάνω να βαριέστε με την καθημερινότητα μου όμως αυτή ήταν η αρχή του μπλοκ μου το 2007, να γράφω εδώ τις .. σκέψεις μου, τις αλήθειες μου, τα ατελείωτα συναισθήματα μου. Κάθε φορά που διαβάζω ένα σχόλιο αισθάνομαι πως κάποιος άνοιξε την πόρτα και κάθισε έστω και για λίγο δίπλα μου στο καναπέ. Καλή εβδομάδα φίλοι μου και να προσέχετε αυτόν τον καταραμένο covid που δεν λέει να φύγει. Έχω μία ελπίδα στα Φώτα με τον Αγιασμό να ξεκουμπιστεί με τα καλλικαντζαράκια μα.. χλωμή.. μέχρι και κατάχλωμη!

                             Αχτιδένια φιλάκια

Η μοναξιά..

 

Αυτό το τελευταίο καιρό φίλοι μου αντάμωσα ή μίλησα με ανθρώπους που η μοναξιά τους βασιλεύει και τις εικόνες της ζωής του τις βάφουν με μαύρες και γκρι αποχρώσεις και.. ναι.. με στεναχώρησε αυτό. Κι εγώ φοβάμαι την μοναξιά μα νομίζω πως δεν θα αφήσω ποτέ να με αγγίξει γιατί πάντα έχω να κάνω τόσα πράγματα για να με συντροφεύσουν κι όταν βαριέμαι κι αυτά πάντα κάτι εφευρίσκω για να την διώξω μακριά. Θα μου πείτε.. εσύ έχεις τον άνθρωπο σου, τον Δημήτρη.. την Κάντυ.. έχεις παιδιά.. φίλες.., δεν είναι απόλυτο αυτό φίλοι μου γιατί ξέρω ανθρώπους που με όλα αυτά.. νοιώθουν μόνοι. Είναι σημαντικό να ξέρουμε πως η φυσική μοναξιά δεν είναι ίδια με την προσωπική.  Είναι πιστεύω σημαντικό να αξιολογούμε στη ζωή μας τις επιλογές, τις συνήθεις, όλα όσα έχουν πραγματικά αξία. Αν σας τρώει η περιέργεια για το που είδα μοναξιά γύρω μου αληθινά δεν μπορώ καν να τα βάλω σε σειρά μα θα σας πω τις πιο πρόσφατες περιπτώσεις που γνώρισα. 

Θυμάστε τον άστεγο που ζούσε στο φορτηγάκι του στη περιοχή μου; Κράτησε την μοναξιά  μέσα σε .. κάγκελα ολόγυρα του , σε τοίχους αόρατους που βλέπει μόνον αυτός. Κατάφερα να με δέχεται με τα ταπεράκια μου όποτε τον συναντούσα, κατόρθωμα πιστέψτε με όπως μου είπε μια γειτόνισσα. Κάποτε έπαψα να τον βλέπω, ήταν και η καραντίνα.. το μικρό βαν έμεινε καιρό μόνο του και κάποια στιγμή χάθηκε ..και μήνα μετά έμαθα πως το πήρε ο Δήμος γιατί  εκείνος έσβησε από covid.. αυτός και η...  μοναξιά του.

Μετά η Τερέζα που την βλέπω συχνά όταν πάω βόλτα την Κάντυ μα.. μέχρις εκεί.. την κάλεσα σπίτι για φαγητό αρνήθηκε, στην αρχή νόμισα πως την πλησίασα αρκετά μα γρήγορα κατάλαβα πως οι .. τοίχοι που λέγαμε υπήρχαν γύρω της . Πάντως την βλέπω σχεδόν καθημερινά , μιλάμε, της δίνω βιβλία που μου στέλνει η κόρη μου η βιβλιοφάγος, της πηγαίνω γλυκάκια και πίττα.. Όμως θα το ξαναπώ.. μέχρις εκεί.. η μοναξιά  φίλοι μου υπάρχει μέσα μας.. και πιστεύω πως αμέσως μετά έρχεται η κατάθλιψη. 

Προχθές έγινε κάτι που με.. συγκλόνισε .. μου τηλεφώνησε μία φίλη αρκετά χρόνια μεγαλύτερη μου, πελάτισσα από τις εκθέσεις μου ακόμη, με 2 αγόρια, Την αγαπούσα πάντα κι εκείνη το ίδιο, για να καταλάβετε πόσο παλιά είναι η φιλία μας ο σύζυγος της ήταν ο Διοικητής στο στρατό όταν πήγε ο άνδρας μου μόλις εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα όταν τα Ελληνικά του ήταν ανύπαρκτα σχεδόν . Πάλι έβαλα τότε το χεράκι μου, επισκέφτηκα την  στη σύζυγο του και.. γίναμε φίλες και.. ξέρετε.. πιο σημαντικός άνδρας εξουσιάζεται από την γυναίκα του!!  Η φιλία μας και με τους δύο κράτησε για χρόνια και μετά που τελείωσε ο στρατός του, είχαν αγοράσει ένα κτήμα έξω από την Θεσσαλονίκη και.. και.. ο Γιώργος πέθανε από καρκίνο  κι εκείνη με 2 αγόρια μεγάλα βέβαια μα ..έτοιμα για την δική τους οικογένεια. Η φιλία μας δεν σταμάτησε ποτέ με εκείνη ιδιαίτερα που ήταν λάτρης της Τέχνης και παρούσα σε κάθε μου έκθεση. Τα παιδιά της έκαναν την οικογένεια τους και έμεινε μόνη.. σε μέρος εκτός πόλης σε .. βουνά και ..λαγκάδια! Κάποια μέρα μου εξομολογήθηκε δειλά πως θέλησε να έχει μία παρέα στα χρόνια που της έμεναν, δικηγόρος και λογοτέχνης.. εξαιρετικός άνθρωπος ο Αντώνης γίναμε και με εκείνον φίλοι , επισκέψεις στο κτήμα τους, συζήτηση για τις ποιητικές εκδόσεις του.  Μέχρι ..που μεγαλώσαμε κι εμείς και οι επισκέψεις μας αραίωσαν και έγιναν απλά τηλεφωνήματα σε γιορτές και επετείους , ανταλλαγή δώρων , μα πάντα με ειλικρινή φιλία και αισθήματα.. Θα ομολογήσω.. είχα να μιλήσω μαζί της από το.. Πάσχα , η καραντίνα, τα προβλήματα της υγείας μου που δεν μου επέτρεπαν επισκέψεις. Χθες λοιπόν με πήρε τηλέφωνο και η πρώτη μου αντίδραση ήταν η.. ντροπή  που την εγκατέλειψα και έγινε μεγαλύτερη όταν μου είπε πως ο Αντώνης πέθανε.. στις 28 Οκτώβρη και δεν μας ειδοποίησε για να μη πικραθώ. 

 -Είμαι μόνη πια μου είπε , μόνη.. γυρίζω στο κτήμα χωρίς να βλέπω άνθρωπο..

 -Τα παιδιά σου την ρώτησα;.. Ούτε καν με απάντησε.. απλά έκλαιγε.. Σας κούρασα φίλοι μου, μα είναι κάτι που με στεναχώρησε αφάνταστα γιατί ένοιωσα ένοχη που όπως όλοι μας βλέπουμε το σήμερα μας , την δική μας κατάσταση και δεν σκεπτόμαστε τους γύρω μας. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου να της τηλεφωνώ κάθε εβδομάδα 2 φορές και να της κάνω παρέα. Την ρώτησα γιατί δεν πάει στον ένα γιο της που είναι σε αυτή τη πόλη.. μα ένοιωσα την απάντηση της..

- Δεν αισθάνομαι άνετα, δεν είναι το σπίτι μου.. νοιώθω μοναξιά ακόμα και εκεί.. 

Πιστέψτε με στεναχωρέθηκα πολύ.. ξέρω πως δεν μπορώ να κάνω πολλά.. εκείνη πρέπει να προσπαθήσει.. μα ίσως στα 78 της είναι δύσκολο πια όταν δεν έχεις στρώσει το δρόμο από πριν.. Από χθες φίλοι μου πονάει το ..στομάχι μου από την στεναχώρια.. δεν μπορώ να κάνω πολλά.. σχεδόν ελάχιστα .. σχεδόν τίποτα.. 

Φίλοι μου ας σκεφτούμε έστω τώρα που οι μέρες της Αγάπης πλησιάζουν να παίρνουμε τηλέφωνο σε τέτοιους ανθρώπους, ας κάνουμε ότι μπορούμε.. ότι ξεχνούμε να κάνουμε λόγω των δικών μας προβλημάτων σίγουρα.. 

                                 Αχτιδένια φιλάκια!

Η συμμετοχή μου στα νέα δρώμενα.

Τα βήματα της άφηναν το αποτύπωμα τους στην υγρή γη όπως ο άνθρωπος με τη ίδια την ύπαρξη του στο δρόμο της ζωής  αφήνει το χνάρι του με όσα έκανε και άφησε πίσω του. Η Μελίνα  έσφιξε τον γιακά του μπουφάν της , το ήξερε καλά αυτό το πρωινό αγιάζι που διαπερνά θαρρείς το κάθε κύτταρο όμως συγχρόνως να πάρει η ευχή.. λάτρευε την δροσιά και την παρουσία του επάνω στα χόρτα και τα αγριολούλουδα. Όταν αγόρασε αυτό το σπίτι έξω από την πόλη το θεώρησε σαν ένα τρόπο διαφυγής από όσα την πόνεσαν και της άλλαξαν εκείνη την γεμάτη σιγουριά της καθημερινότητα της , την λανθασμένη ασφάλεια δίπλα σε κάποιος που την απογοήτευσε και την πέταξε σε "άγνωστα" νερά.  Πόνεσε και πάλεψε  με συναισθήματα με τον ίδιο τον εαυτό της όταν αντίκρισε τις άδειες του ντουλάπες, την συνήθεια να βάζει καφέ σε δύο φλιτζάνια, να βλέπει πως το πάτωμα δεν είχε πια ρούχα πεταμένα, πως έλειπε η μία οδοντόβουρτσα, τα ξυραφάκια και το άρωμα του. Τις πρώτες μέρες .. όταν της πέρασε η οργή και το παράπονο τα πάντα του έλειπαν από εκεί μέσα, έπιασε τον εαυτό της να .. μυρίζει το μαξιλάρι του, να αποζητά το αφηρημένο τελευταίο βλέμμα του, το κινητό του που χτυπούσε συνθηματικά  τις νύχτες λίγο πριν κοιμηθούν και το απαντούσε με μηνύματα. Της έλειπε η.. απουσία του γιατί .. κάποια στιγμή ήξερε πως θα ακούσει το κλειδί και τη φωνή του :

- Γειά, πως πέρασες;.. τι θα φάμε σήμερα; 

Το "αγάπη μου" είχε χαθεί πια μαζί με τον έρωτα που δεν θύμιζε τα πρώτα χρόνια και ξεφύλλιζε σαν βαρετό βιβλίο από  υποχρέωση. Έζησε  αυτή την λιμνάζουσα κατάσταση για μήνες μέχρι που κάποια στιγμή κοιτώντας στο καθρέπτη αντίκρισε κάποιο άγνωστο ξεθωριασμένο πρόσωπο να την κοιτά με λύπηση και κατηγόρια . Είχε αφήσει όσα έγραφε στη μέση, ο εκδότης της βαρέθηκε να της στέλνει μηνύματα στην αρχή συμπονετικά μετά απειλητικά και τέλος.. απλές τυπικές φράσεις.. Έτσι ξαφνικά όπως γκρεμίστηκε έτσι αποφάσισε να σηκωθεί όρθια, να σβήσει τα πάντα ακόμα και αυτό το σπίτι που η ίδια κακώς είχε κάνει "ναό" του έρωτα της.  Την ίδια μέρα κατέθεσε αίτηση διαζυγίου, έβαλε σε μεσίτη το διαμέρισμα και .. παρακάλεσε τον εκδότη της να της δώσει μια δεύτερη ευκαιρία, ζήτησε από ένα μεσιτικό γραφείο το σπίτι που του περιέγραψε αφήνοντας τον άφωνο και χώθηκε σε ένα κέντρο αισθητικής με μία ιστορική φράση:

 - Κάντε μου ότι χρειάζεται να γίνω όμορφη στον .. εαυτό μου όταν κοιτάζω στο καθρέπτη!!!

Σε ένα μήνα τα έκανε όλα ,λίγο μετά  μετακόμιζε στο σπίτι που της έδειξε δειλά ο μεσίτης.  Ένα  παλιό πέτρινο κτίσμα έξω από μία κωμόπολη, τεράστιο κήπο, με μία βελανιδιά μεγαλοπρεπή δίπλα του βγαλμένη θαρρείς από παραμύθι , ένα ξεχασμένο λαχανόκηπο με μαραμένα φυτά και ένα δρόμο αρκετά μεγάλο που οδηγούσε όπως έμαθε σε ένα ποτάμι αφού διέσχιζε το δάσος που περικύκλωνε σχεδόν το σπίτι της . Ο μεσίτης της που η Μελίνα κατάλαβε πως την κοίταξε από τη πρώτη στιγμή κάπως.. διαφορετικά έσφιξε το χέρι σχεδόν με.. λύπη που την άφηνε μόνη εδώ . 

-Με λένε Χάρη όποτε με χρειαστείτε θα χαρώ να βοηθήσω, να σας συμβουλέψω.. Ξέρω πως θα χρειαστείτε  εργάτες, το σπίτι ήταν ακατοίκητο εδώ και 2 χρόνια. Έχετε το κινητό μου.. συμπλήρωσε δειλά .

Η Μελίνα σκέφτηκε πως έστω και αν η αμοιβή του του έδωσε χαρά αναρωτιόταν πως θα μπορούσε μία νέα γυναίκα της πόλης να .. επιβιώσει στην ερημιά , το ίδιο συναίσθημα είδε και στα μάτια όσων μετέφεραν τα πράγματα της, στους εργάτες για επιδιορθώσεις που ήταν αρκετές , στο κηπουρό που στην αρχή κοίταξε με απόγνωση το χώρο που έπρεπε να κάνει όπως του τον ζήτησε. Έκαναν λάθος σκέφτηκε αποφασιστικά, ξάφνου βρήκε την Μελίνα που είχε χάσει, κοίταζε με ικανοποίηση τα περιποιημένα της μαλλιά, το κραγιόν που.. άρχισε ξανά να βάζει , τις όμορφες νεανικές φόρμες που αγόρασε , τα τζιν και τις μπλούζες . τα σκουλαρίκια της μικρά και νεανικά..

 Ήταν πια 42.. ε! και..; Είχε αποφασίσει να αλλάξει τα πάντα και χάρισε πριν φύγει στη κυριολεξία τα πάντα σε φίλες και γειτόνους .  ..Έσπασε την κούπα του, έκαψε τις φωτογραφίες τους , έσβησε τα ταξίδια τους από τα αρχεία του υπολογιστή της ακόμη και όσα της είχε χαρίσει στο καιρό των.. ερώτων,  την είχε κυριεύσει  ένας δυναμισμός και μία ανάγκη να δώσει ζωή σε εικόνες που κάποτε περιέγραφε στο βιβλία της. Έκανε σπατάλες στις οικονομίες μιας ζωής νιώθοντας πως .. αυτό ακριβώς χρειαζόταν  και το πρώτο πρωινό που αισθάνθηκε ικανοποιημένη αποφάσισε να πάρει επιτέλους την απόφαση να ξεκινήσει την εξερεύνηση σε αυτό το δρόμο ανάμεσα στο δάσος που τόσο καιρό την καλούσε μαγικά να τον διαβεί , να τον ανακαλύψει, να του.. μιλήσει σε κάθε της βήμα.  Στην αρχή το πρωινό αγιάζι την τρόμαξε, το άγνωστο την δείλιασε, έψαχνε να βρει σε κάθε της βήμα κάτι από τα παραμύθια με τα ξωτικά και τις νεράιδες.. Μετά κοίταξε ψηλά και σκέφτηκε πόση ομορφιά έκρυβε αυτό το φως στις κορυφές των δένδρα , άρχισε  να θαυμάζει την σιωπή του δρόμου , να παρατηρεί τα πουλιά που την κοίταζαν με περιέργεια και πεταγόντουσαν με φόβο από τα βήματα της, ανακάλυψε τα πρώτα αγριολούλουδα στις άκρες του και ξαφνιάστηκε με το κουτάβι που βρήκε βρεγμένο και τρομοκρατημένο σε φυλλωσιές. 

 - Ποιος είσαι εσύ; αγοράκι είσαι ; 

Το πήρε και το έβαλε κάτω από τη ζεστασιά του  μπουφάν της , έτρεμε.. όπως εκείνη τότε  που κατάλαβε πως έμεινε μόνη στο παλιό διαμέρισμα τους..

 -Μη φοβάσαι, τώρα έχεις εμένα, σε χρειάζομαι και με χρειάζεσαι , θα βρούμε και ένα όνομα που να σου ταιριάζει σίγουρα.. και να ξέρεις αυτό το δρόμο θα τον μάθουμε μαζί .

Αυτός ο δρόμος έγινε η καθημερινή της ανάσα, λάτρεψε τα δυνατά καταπράσινα δένδρα, μύριζε το άρωμα της βρεγμένης γης, περπατώντας έβαζε τις σκέψεις της σε σειρά, σε προτεραιότητες τα θέλω και τα πρέπει της, βρήκε μία ηρεμία που δεν πίστευε ποτέ πως μπορούσε να υπάρξει σε ένα καταπράσινο τοπίο. Άρχισε να γράφει ξανά προς μεγάλη ικανοποίηση του εκδότη της αλλάζοντας ακόμη και το τι έγραφε. Απέκτησε ένα ποδήλατο για τις επισκέψεις της στη κωμόπολη , βάζοντας το μικρό αμάξι της σε.. ξεκούραση.  Κάποια μέρα αποφάσισε ένα κάλεσμα  στο  σπίτι της ,  κάποιες φίλες, συναδέλφους από την δουλειά  που την είχαν χάσει και  είχαν την περιέργεια να δουν πως ζούσε πια.

 - Μελίνα μου.. της είπε η μία, τον Στέφανο τον είδε καθόλου; μιλήσατε ξανά; .. 

-Στέφανο;.. ποιόν Στέφανο γλυκιά μου; 

Το γέλιο της γέμισε το πέτρινο σαλόνι με το μεγάλο τζάκι, τα πέτρινα μιντέρια με τα μαξιλάρια από υφαντά  , τα κεραμικά βάζα με τα αγριολούλουδα που φρόντιζε να μαζεύει κάθε πρωί από τη βόλτα της στο δάσος. Ο Τζότζο τεράστιος πια με πυκνό λευκό τρίχωμα , κάτι σα.. αρκούδα, χαδεύτηκε στο απλωμένο χέρι της και μετά στρογγυλοκάθισε στη μαξιλάρα του νοιώθοντας ενοχλημένος από τις τσιριχτές φωνές των φίλων της που τριγύριζαν περίεργοι στους χώρους και έτρωγαν τα ψημένα μεζεδάκια από το τζάκι χωρίς να τον σκέπτονται.. κροκέτες εκείνος;.. μα.. κροκέτες; Τις κάλεσε να πάνε για απογευματινή βολτίτσα στο δρόμο μέσα από το δάσος της, σχεδόν τις ξενάγησε σε ένα μέρος που δεν είχαν νοιώσει ποτέ την ομορφιά του μέχρι τώρα.

 - Δεν φοβάσαι να πηγαίνεις μόνη στο μονοπάτι του δάσους; 

- Αντίθετα, λατρεύω αυτό το μονοπάτι , εδώ βρίσκω την ηρεμία, την αγάπη για πράγματα που δεν ήξερα, εδώ βρίσκω  το Θεό, ανακαλύπτω τον εαυτό μου , δεν φοβάμαι , ζω. Άλλωστε ο ..πολιτισμός όπως τον εννοείται είναι κοντά με το αμάξι μου όποτε τον έχω ανάγκη και το δρομάκι όποτε θέλω τα όσα χρειάζομαι  για να τον αντέχω. 

Εκείνο το βράδυ ξαπλωμένη δίπλα στο τζάκι με τον Τζότζο δίπλα της και το σκαλιστήρι στο χέρι για τη φωτιά σκέφτηκε πως ο Παράδεισος της χρειαζόταν έναν.. Αδάμ για να του δώσει αυτή τη φορά εκείνη το .. μήλο! Άνοιξε το κινητό της και χαμογελώντας.. σατανικά πάτησε το όνομα. 

-Καλησπέρα Χάρη.. ενοχλώ;

                          Αχτιδένια φιλάκια 

Αυτή είναι η συμμετοχή μου στα δρώμενα που η  αγαπημένη Γήινη Ματιά φροντίζει με τα δρώμενα της να μας δίνει ευκαιρίες για μικρές προσπάθειες συγγραφής.

Με χρώματα Φθινοπώρου.

 

Καλημέρα φίλοι μου , μία νέα εβδομάδα πάντα με ελπίδα για κάτι καλύτερο. Χθες μετά από αρκετό καιρό συνόδευσα τον άνδρα μου στο κτήμα, δεν θέλω να τον δεσμεύω μαζί μου στη ρουτίνα του σπιτιού , θέλω να χαίρεται ότι αγαπάει να κάνει όπως εγώ βρίσκω ευχαρίστηση στο δικό μου καταφύγιο που είναι οι κατασκευές και τα πινέλα μου. 

                          Κίτρινο, μπρικ, πράσινο καφέ..

Όμως αυτή η Φθινοπωρινή εικόνα που αντίκρισα , τα πεσμένα φύλλα, η βρεγμένη γη, η μυρωδιά από τον Χειμώνα που κάπου από μακριά κρυμμένος στη σειρά των εποχών θέλει να βιαστεί να έρθει... ήταν όμορφη φίλοι μου όμως αυτή η Φθινοπωρινή εικόνα του κτήματος μας. 

Ο Κανέλος μας υποδέχθηκε με παράπονα και χαρές συγχρόνως, η Κάντυ ήταν η ανταμοιβή του και χαίρομαι όταν βλέπω πόσο αγαπιούνται και πόσο λείπει ο ένας στον άλλο.

Αναγκάστηκα να της αλλάξω ρούχο δύο φορές γιατί έγινε μούσκεμα! Την έβλεπα να κυλιέται μαζί του στη βρεγμένη γη και αναστέναζα γιατί σκεπτόμουν το μπουγάδιασμα που θα της έκαμνα το βράδυ. 

      Φθινόπωρο στη φύση.. Φθινόπωρο στη ζωή μου.

 Η Ρευματοειδής αρθρίτιδα αγκαλιασμένη με το άλλο γνωστό μου πρόβλημα με κάνουν πολλές φορές ιδιαίτερα τα.. πρωινά να χάνω την αισιόδοξη φύση μου όμως μετά .. πάντα σκέπτομαι τους  γύρω μου με τα χειρότερα και ζητώ .. συγνώμη. Έχω βρει τρόπους φίλοι μου με κάποιες απασχολήσεις να ξεπερνώ όλα αυτά που κάποιες φορές με .. γονατίζουν και μου χαλούν την διάθεση. Έτσι λοιπόν έστω με μπαστούνι πήρα το κινητό μου και άρχιζα να φωτογραφίζω όλα αυτά τα χρώματα που έβλεπα μπροστά μου. Θα ομολογήσω πως αγαπώ τα πιο ζεστά χρώματα, ακόμη και στα έργα μου θέλω χρώματα ανοιξιάτικα, φωτεινά γεμάτα ήλιο και ελπίδα.. όμως μαγεύτηκα με την Φθινοπωρινή παλέτα του Θεού. 

Ο Δημήτρης έπεσε με τα μούτρα στο κλάδεμα και το θερμοκήπιο κι εγώ με το κινητό να τραβώ φωτογραφίες..

Μετά σκέφτηκα το τροχόσπιτο και την ζεστασιά μου, ο Δημήτρης πάντα μου έχει ξύλα μπροστά στη μικρή μαντεμένια σόμπα μας που όμως μπορεί να κάνει φούρνο ένα μεγάλο δωμάτιο φανταστείτε λοιπόν τα 7 μέτρα του τροχόσπιτου μας οπότε την ανάβω μα αφήνω ανοιχτή την μισή πόρτα του τροχόσπιτου κι εγώ αράζω στη γωνιά μου αυτή τη φορά με ένα βιβλίο . Μου κράτησε συντροφιά σε αυτό ένα φλιτζάνι ζεστό τσάι μου έφτιαξα με Λουΐζα και λίγη αρμπαρόριζα για μυρωδιά . Φίλοι μου μεγάλη μαγεία η φωτιά.. αρχέγονη στάση στη ζωή του ανθρώπου από την αρχή της ύπαρξης του, είναι λες και σου μιλάει, σε καλεί κοντά της , σου απλώνει το χέρι να σε πάρει στο ταξίδι της ανάμεσα στα ξύλα. 

Μα επειδή ως γνωστό δεν.. βρίσκω ησυχία ούτε στην ησυχία μου.. σκέφτηκα πως ένα ζεστό ψωμί στο φούρνο αερίου που έχουμε έξω .. θα ήταν ότι πρέπει! Αλεύρι από το χωριό, μαγιά , λίγο καλαμποκάλευρο, αλάτι , μια πρέζα ζάχαρη και λίγο λαδάκι.. είναι η συνταγή μου και παίρνω τα πρωτεία από τον Δημήτρη με πλήρη ομολογία του.

 Έβαλα να φουσκώσει δίπλα στη σόμπα και σε μισή ώρα όταν φούσκωσε ξανά , ζύμωμα και στο ταψί. Ο Δημήτρης το έφαγε ζεστό με λίγο τυρί που είχαμε μαζί μας και ελάχιστα χόρτα που μάζεψε και τα ζεμάτησα. Απλή η ομορφιά της ζωής φίλοι μου, απλή η απόλαυση όταν τα λίγα σου αρκούν .. Να σας δείξω και τα .. χαλάκια μου, το νέο μου κόλλημα τα βράδια που τα φτιάχνω όταν βλέπουμε τηλεόραση και δεν χρειάζεται να προσέχω τι κάνω. Η καλή μου γειτόνισσα εδώ στη Χαριλάου μου δίνει από τη βιοτεχνία της ρέλια οπότε.. βρήκα να φτιάχνω πάλι  με.. ανακύκλωση!

Η γειτόνισσα στο κτήμα ήρθε να με δει, την κέρασα ψωμί τυρί και τσάι.. μιλήσαμε, κουτσομπολέψαμε με την καλή έννοια, πατήσαμε βρισίδι στο κράτος για την επιπλέον φορολογία που μας έβαλαν αναδρομικά για τα.. 12 ευρώ αύξηση πριν 2 χρόνια , είπαμε για τους φόβους μας για το covid και την είπα να πάει να μαζέψει λωτούς και Χειμωνιάτικα μούσμουλα που φέτος είναι τόσο πολλά!!

Φύγαμε νωρίς, με περίμενε το μπουγάδιασμα της Κάντυ που πιστέψτε με είναι κουραστικό για μένα , μετά όλοι με τη σειρά για μπάνιο , μετά πλυντήριο και μετά.. καναπές και το αγαπημένο μας σήριαλ!!

Σήμερα μία νέα εβδομάδα, γιορτή μεγάλη, ο Μιχαήλ Αρχάγγελος είναι ο προστάτης  Άγιος της οικογένειας και στεναχωριέμαι που δεν έφτιαξα ποτέ το εκκλησάκι που ήθελα στο κτήμα ίσως γιατί πάντα ήθελα κάτι μεγάλο να Του φτιάξω και δεν αρκέστηκα στο μικρό εκκλησάκι. Εύχομαι λοιπόν Χρόνια Πολλά σε όσους από εσάς γιορτάζουν και εύχομαι να άκουσε τη πρωινή μου προσευχή και να την θυμηθεί την.. σειρά όταν έρθει η ώρα.

Σας κούρασα; μάλλον.. μα.. ήθελα να σας δείξω τι είδα και τι αισθάνθηκα.. ως συνήθως!!!

                   Αχτιδένια φιλάκια.. φθινοπωρινά!!!

Τι μου κάνετε;

 

Φίλοι μου η αλήθεια είναι πως τα αποτελέσματα του πεσίματος μου βγήκαν.. μετά ότι είχα .. ελαττωματικό ( δεν θέλω γελάκια!!) έβγαλε τα κουσούρια του, όμως ..όλα καλά.. δεν παραπονιέμαι αν και πονάνε τα.. πάντα μου από το σπάσιμο του ...2000 στον αστράγαλο μου , την εγχείρηση ισχίου και μετράω μελανιές που ούτε πίστευα πως θα τις είχα σε τέτοια μέρη!! 

Όμως επειδή δεν μπορώ να κάτσω στα.. αυγά μου.. παρόλες τις φωνές του άνδρα μου εγώ βρήκα σκαστή την ευκαιρία να χωθώ στο εργαστήρι μου και να σκαρώσω κάτι για δωράκια , άλλα που υποσχέθηκα και άλλα που θέλω να στείλω όταν.. αρθεί.. το απαγορευτικό από τον Δημήτρη.  με την Τερέζα δεν μπόρεσα να βρεθώ όμως μιλήσαμε στο κινητό. 

Χθες είχα επίσκεψη την φίλη μου Μαιρούλα που της υποσχέθηκα να προσπαθήσω να φτιάξω μία ονειροπαγίδα που ήθελε  όμως δεν είχα φτιάξει ξανά κάτι τέτοιο και γι΄αυτό να είστε.. επιεικείς μαζί μου. Άλλωστε φτιάχτηκε με ότι υλικά είχα στα ατελείωτα πλαστικά κουτιά μου που κάποια στιγμή κάτι μέσα από αυτά βρίσκουν την θέση τους!

Μετά ένα δωράκι για ένα φίλο αγαπημένο που έγινε.. παππούς και ήταν μέσα στη χαρά.. πάλι κάτι από τα ξύλα που φυλάω.. όπως αυτό το παλιό πορτάκι έγινε κάτι να διακοσμήσει το μικρό κοριτσάκι που τους έχω αδυναμία ως γνωστό! Πάντως.. δεν είναι τόσο έντονο όπως σας το δείχνω το ροζ αλλά.. είπαμε.. όταν μας έκαναν μαθήματα φωτογραφίας στη σχολή εγώ έκανα.. κοπάνα!!

Θα σας δείξω και 2 από τα πολλά Χριστουγεννιάτικα που μου δίνουν χαρά γιατί με προετοιμάζουν για την πιο όμορφη γιορτή. 

Αν είμαι καλά και τα ταχυδρομεία φανούν .. καλά  μαζί μου .. ε! τα δωράκια σας κάποιοι θα τα πάρετε.. ελπίζω.. δεν υπόσχομαι.. Κάτι λέγαμε και για ανταλλαγή δώρων αν θυμάστε..

Φίλοι μου εύχομαι ένα καλό ΠΣΚ να περνάτε καλά και να αγαπάτε κάθε σας στιγμή με τον .. εαυτό σας,.

                                   ΑΧΤΙΔΕΝΙΑ ΦΙΛΑΚΙΑ