Στη κατασκήνωση με τα εγγόνια μου!

Ένα γεμάτο ΣΚ φίλοι μου αφού κάναμε με τον άνδρα μου λίγο από..όλα! Αποφασίσαμε να πάμε να δούμε τα 3 εγγόνια μας τα πιο μεγάλα που είναι στη κατασκήνωση αφού θα πήγαινε και η κόρη μας με τον...4ο!
Κατασκήνωση Σκούρα, φανταστική φίλοι μου μόνο που κουραστήκαμε με τον άνδρα μου από τα τόσα παιδιά  γονείς επισκέπτες. Ιδιαίτερα εγώ που δεν αντέχω λόγω του προβλήματος μου πολλά ερεθίσματα  ολόγυρα έπαθα λιγάκι...τρα..λα..λα!

Είχε τόσες δραστηριότητες που δεν φαντάζεστε και βέβαια στις περισσότερες δεν μπόρεσα να πάω να τις δω παρά σε..φωτογραφίες. Μέχρι αναρρίχηση είχαν !

Απίστευτο αυτό που θα σας πω δέχονται κάθε 15 μέρες 1500 παιδιά!

Πάλι δεν θα το πιστέψετε όμως σχεδόν δεν τα ...είδαμε τα εγγόνια μας . Η μεγάλη είναι ομαδάρχισσα και είχε 12 μικρά που έτρεχαν από πίσω της σαν..ακολουθία!

Ο μεγάλος ο Πασχάλης όταν πήγαμε ήταν με τον ομαδάρχη του στη θάλασσα και τον είδαμε στις 7.30 το απόγευμα κουρασμένο γιατί την προηγούμενη μέρα είχαν ..λέει..σαρβάιβερ στο ..βουνό ξάγρυπνοι να λένε ιστορίες τρόμου!!!!!

Ο Δημητράκης ήταν στη πισίνα κι εμείς..εμείς..στο καφέ που υπήρχε με τη συμπεθέρα μας. Η κόρη μας τακτοποιούσε τα ρούχα και τα δωμάτια τους όσο ο Γαμπρός μας κυνηγούσε το μικρό που έτρεχε απίστευτα γρήγορα παντού.Ζαλίστηκα!

Ο Δημητράκης στη πισίνα, ξετρελαμένος!

Πράσινο βέβαια αρκετό , η κατασκήνωση είναι στη Νέα Φώκεια 

Μας ..έμεινε μόνο ο ...4ος..ο Κωνσταντίνος που τρώει ( ο χοντρός ) τα  καλαμπόκια που κουβάλησε ο παππούς Δημήτρης βρασμένα σε σακούλα!

-Πόσο τον αγαπάς το παππού;

-Τόσοοοοοο!

( σαΐνι ο μικρός..ξέρει τι να του κάνει)

Τους αφήσαμε εκεί και φύγαμε γιατί έπρεπε να ..γυρίσω.Είμαι σαν την..Σταχτοπούτα..όταν η ώρα που τελειώνει ο κύκλος του φάρμακου μου για την Παρκ. ατονεί , γίνομαι κάτι άλλο , πρέπει να είναι σπίτι και νωρίς στο κρεβάτι μου αφού τακτοποιήσω και τη Κλώντη. Φθάσαμε στο..τσακ..9 παρά 15.

Την επόμενη μέρα στο κτήμα μας, ο Δημήτρης μου έφερε ένα πιάτο βατόμουρα που μου αρέσουν και σε λίγο τα πρώτα αχλάδια μας τις κοντούλες που είναι περήφανος γι αυτές!

Ο Κανελλος προσπάθησε ο καημένος ακόμη μια φορά να πιάσει φιλίες με τη ΚΛΏΝΤΗ..χαμένος κόπος, στην αγκαλιά μου αυτή και γυρισμένο το κεφάλι.

-Ούτε να σε βλέπω δεν θέλω..άχαρε μεγάλε!

Η ζέστη όμως μεγάλη και έκαμνα το ένα ντουζ μετά το άλλο μαζί με τη Κλώντη μουλίασαμε.

Στο γυρισμό άλλο με βρήκε στο κεφάλι μου. Ο Δημήτρης σταμάτησε σε μία τράπεζα και φεύγοντας από το μηχάνημα τον είδα που έσκυψε και πήρε κάτι.

- Άπλωσε το χέρι σου μου λέει!

Τι θα κάνω εγώ με αυτό το πουλάκι..θα μου πεθάνει και θα κλαίω..το τάισα με λίγο από τη κονσέρβα της Κλώντης και το βραστό κοτόπουλο της.

Του έδωσα και νεράκι..ανοίγει το στόμα του όταν ακούει θόρυβο, όταν γαβγίζει η Κλώντη..όταν φωνάζω  δυνατά!!!! Αύριο θα δω αν θα καταφέρω να το ταΐσω πάλι..δεν ξέρω και τι πουλί είναι..Αχ! φίλοι μου..τι θα κάνω ; Του έκανα φωλιά μέσα στο...καπέλο μου!

Σας εύχομαι μία όμορφη και εύκολη εβδομάδα, εμείς περιμένουμε τη κόρη μας την Ειρήνη για μία γρήγορη επίσκεψη από Αθήνα ( μας επιθύμησε το γλυκό μου...εγώ να δεις...)

Αχτιδένια φιλάκια!

Τέτοιες μέρες πριν...χρόνια!

Η ζωή φίλοι μου έχει θαρρείς εικόνες όπως η θάλασσα, πότε ήρεμες , πότε παιχνιδιάρικες και πότε τα κύματα ψηλά και απειλητικά σαρώνουν τα πάντα στο διάβα τους.
 Ξύπνησα το πρωί με τις ειδήσεις για το σεισμό και σκέπτομαι τους νεαρούς νεκρούς του και τους τραυματίες που ο ένας μάλιστα υπέστη ακρωτηριασμό άκρων. 
Νάτο το..κύμα..αυτός ο άνθρωπος ξεκίνησε με όνειρα για ένα όμορφο καλοκαίρι.. Δείτε το σαν .."μάθημα" φίλοι μου, η κάθε σας μέρα να είναι ένα νέο ξεκίνημα, να κάνετε το σταυρό σας για το ..ανέλπιστο δώρο της κάθε μέρας που ξημερώνει και το μόνο που να προσεύχεστε είναι  : Όλα να πάνε καλά!
Θυμήθηκα πάλι ότι τέτοιες μέρες που έγινε η προδοσία της Κύπρου από τη Χούντα εγώ ήμουν Αθήνα για κάποιο χαρτί από τη Σχολή μου, έγινε η κήρυξη του πολέμου με Τουρκία έστω και αν κράτησε λίγο . 
Τα αεροδρόμια , οι σταθμοί είχαν πλημμυρίσει με φαντάρους κι εγώ έψαχνα απεγνωσμένα τρόπο να γυρίσω Θεσσαλονίκη.
Θυμήθηκα τον αγώνα μου που πήγα με..ώτο στοπ παρακαλώ στο αεροδρόμιο για να βρω μέσο και είδα από μακριά τα φέρετρα των Ελλήνων αεροπόρων σκεπασμένα με τις Ελληνικές σημαίες..
Περίεργες στιγμές σε συναισθήματα, νιώθεις τότε πόσο ..Ελληνίδα είσαι, νιώθεις το δάγκωμα στη καρδιά, νιώθεις κομμάτι ενός "συνόλου" που ίσως κάποτε αμφισβητούσες. Το..πανικό της νιότης βέβαια, την αίσθηση της επιβίωσης , θυμάμαι πάντα το..φιλί και την αγκαλιά που μου ζήτησε ένας φαντάρος στο σταθμό των τρένων λέγοντας μου : Δεν έχω κανένα να μου πει αντίο, φοβάμαι!
Κι εγώ φοβόμουν..ήταν εικόνες που μου περιέγραφε κάποτε η μητέρα μου από το πόλεμο κι εγώ τα..μισοάκουγα γιατί έλεγα ότι δεν θα τα ζήσω ποτέ κι όμως τα..έζησα κατά κάποιο τρόπο. Μετά ...ξύπνησε μέσα μου η..Αχτίδα που όπως φαίνεται υπήρχε πάντα στη ψυχή μου, πήγα σε κάποιο αστυνομικό τμήμα, έδειξα το χαρτί που είχα από το Οδηγισμό σαν αρχηγό. 
 Με ταξίδεψαν μέχρι τη Θεσσαλονίκη στο σταθμό με φύλλο πορείας για τον Έβρο όπου ενώθηκα με άλλους Προσκόπους για βοήθεια με το περιβραχιόνιο στο μπράτσο για πρώτες βοήθειες. Οι φαντάροι μας εκεί βρέθηκαν εμπρός σε αδιέξοδα.Τα κιβώτια δεν είχαν σφαίρες, δεν υπήρχαν τόσα όπλα, δεν υπήρχε η τροφοδοσία τροφής και έβλεπες νέα παιδιά να σε πλησιάζουν , να σου ζητούν τροφή και να σου βάζουν στο χέρι σημειώματα για τους γονείς τους που δεν ήξεραν που βρισκόντουσαν οι στρατευμένοι τους. Χούντα φίλοι μου, δεν ωραιοποιείται ..τα βλέπεις όλα..
Ευτυχώς κράτησε λίγο, εγώ έμεινα στον Έβρο συγκεκριμένα 1 εβδομάδα και ήταν μία εμπειρία ζωής. Είπαμε..θάλασσα η ζωή και όλοι μας δεν πρέπει να θεωρούμε οτιδήποτε δεδομένο μέσα σε αυτή.
Ο..ασθενής το σπιτιού μου έγινε καλά και "εξαφανίστηκε" για το κτήμα χθες δήθεν ότι ο Κανέλλος δεν έχει κονσέρβες και με την υπόσχεση να με ..σουλατσάρει το Σάββατο " όπου θέλει το κορίτσι μου!!!" Θα του έλεγα που θέλω μα δεν το στηρίζει το οικονομικό βαλάντιο μας. 
Πάντως αυτές οι μέρες ήταν μία περιπέτεια από ατυχή συμβάντα, ο άνδρας μου που αρρώστησε,η Κλώντη που δεν ήταν πολύ καλά,  το τάμπλετ μου που δηλώνει ανίατο νόσο, και η θήκη από το δόντι μου που βγήκε και με έκανε να πάω στο γιατρό χθες στις 9 το βράδυ.
Σήμερα ξημέρωσε μία νέα μέρα, μέσα στη πρωινή μου προσευχή είναι να φανεί ευνοϊκή για όλο το κόσμο κι εγώ...έβαλα κι όλας το φαΐ στο φούρνο, τάισα τη Κλώντη και της έβαλα ινσουλίνη, πήρα τα χάπια μου τα πρώτα και πίνω το χυμό μου με παγάκια μαζί με ένα πρωινό τοστάκι!!! Κραιπάλες φίλοι μου...κραιπάλες!!!
 Με πήρε στο τηλέφωνο και το...καμάρι μου πρωί πρωί από να μου πει ότι με..σκέπτεται όλη ..μέρα ( τα χάβω εγώ αυτά;) , ότι του λείπω ( !!!!), και ότι κυνηγούσε το Κανέλλο όλη νύχτα στα χωράφια που το έσκασε για τα μάτια μιας ..σκυλίτσας!!!!!
Φίλοι μου σας εύχομαι ένα καλό ΣΚ και να είστε πάντα καλά!
Αχτιδένια φιλάκια!

Αρρωστούλης νοικοκύρης!

Ο καλός μου άρρωστος! Αυτά παθαίνει κάποιος που δεν ακούει τη.."μαμά" Αχτίδα γιατί κακά τα ψέμματα εμείς οι σύζυγοι παίρνουμε και αυτό το τίτλο επάνω μας όταν τα χρόνια περνούν και μένουμε οι δυο μας..παρεούλα.. 
Δεν ακούει βρε παιδάκι μου, κάνει όσα του λέω "ΜΗ", πίνει κρύα νερά, καπνίζει, δεν αλλάζει όταν ιδρώνει στο κτήμα και κοιμάται ξεσκέπαστος λες και ήμαστε στον..Παράδεισο και μας προσέχει ο καλός Θεούλης που άλλη δουλειά ο έρμος δεν έχει παρά να ασχολείται με απρόσεκτους .
Είμαι στεναχωρημένη δεν θα πω ψέμματα, πριν λίγο σκεπτόμουν αν πήρα τελικά τα φάρμακα μου ή τα ξέχασα..θα φανεί βέβαια αυτό σε λίγο!!!
 Έχει πυρετό, κρυώνει, πονάει ο λαιμός του ,έχει αδυναμία όμως..όμως..το καλό στην υπόθεση είναι ότι τρώει καλά και έχει και επιθυμίες όπως:
-Κορίτσι μου λαχτάρησα κρεατόσουπα,κάνε μου για πρωινό δύο αυγουλάκια όπως τα κάνεις, επιθύμησα πουρέ με ..φρέσκο βούτυρο ...
Πάντως έχει φοβηθεί λιγάκι γιατί δεν τολμάει να μου πει τη λέξη "κτήμα", δέχθηκε να κλείσω ραντεβού για τσεκ απ και άκουσε όλο το κατεβατό από τα "Κατηγορώ" μου που του έψαλα χθες εξηγώντας του ότι δεν ήμαστε παιδιά έστω και αν η ψυχή μας δεν έχει..μεγαλώσει και ότι πρέπει να προσέχουμε και ότι εγώ..δεν μπορώ χωρίς αυτόν!
Σήμερα ο καιρός είναι καλύτερος, χθες βράδυ αν το πιστεύετε είχα σκεπαστεί με κουβέρτα, έτσι πρωί πρωί βγήκα να κάνω βόλτα τη Κλώντη, αγόρασα πορτοκάλια για φρέσκο χυμό, πέρασα από το Φαρμακείο για αντιπυρετικά, πέταξα τα σκουπίδια, πλήρωσα λογαριασμούς και νάμαι σπίτι να απλώσω τα ρούχα, να καθαρίσω τα μπαλκόνια, να τον..κανακέψω , το τι ντοκιμαντέρ έχω δει αυτές τις μέρες εξ αιτίας του ένας Θεός το ξέρει !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ομολογώ ότι χωρίς την..όρθια παρουσία του στο σπίτι είναι λες και λείπει το βασικό του σπιτιού, λείπει η σκιά του που μας ακολουθεί, η ασφάλεια που μας δίνει.
 Όχι φίλοι μου ποτέ δεν πίστεψα στην ισότητα, πιστεύω ακλόνητα στη δυνατότητα της γυναίκας να κάνει όλα όσα μας φαίνονται αδύνατα πολλές φορές όμως..η σκιά του άνδρα μέσα στο σπίτι είναι η σκεπή που το καλύπτει. Παλιομοδίτικες θα μου πείτε ιδέες..ίσως..όμως κι εγώ αυτό δεν είμαι;..παλιομοδίτισα .
Ελπίζω όλα να πάνε καλά..να περάσει κι αυτό όπως τόσα άλλα και αν τον δω ξανά να κάνει τα.."ΜΗ" θα δείτε τι έχει να γίνει αν και για το κάπνισμα δεν έχω καμία ελπίδα.
Σήμερα γύρισαν και τα πουλάκια μου..είναι τα πουλάκια που έρχονται και τρώνε από τη αυτοσχέδια ταΐστρα που τους έχω κάνει στο μπαλκόνι. Σήμερα κάποιο έφερε και το..παιδάκι του και το τάιζε!

Πρέπει να ακούσετε τη φωνή του καθώς το ταΐζει..λες και το μαλώνει όπως το παιδί μας! Μου δίνει μεγάλη χαρά αυτό το καθημερινό θέαμα, αυτές τις 2 μέρες με τις βροχές δεν ήρθαν κι εγώ..ένιωσα ότι μου έλειπε κάτι όμορφο από τη καθημερινότητα μου.
Αυτές είναι μικρές χαρούμενες νότες που μας κάνουν να αισθανόμαστε πόσα όμορφα πράγματα υπάρχουν γύρω μας και φωτίζουν κάπως τα άσχημα που ακούμε κάθε μέρα και αναρωτιόμαστε γιατί..γιατί να γίνονται βία , θάνατοι, αρρώστιες , υποσιτισμένα παιδιά, κλοπές, ναρκωτικά..
Φίλοι μου να είστε καλά όπου και να είστε.
Αχτιδένια φιλάκια! 

Μια βροχερή, δροσερή και ..χαρούμενη βραδιά!

Μια βροχερή, σχεδόν Φθινοπωρινή μέρα όμως..όμως..μια χαρά..την δέχθηκα σαν βάλσαμο μετά από τόση ζέστη και ξέρω ότι αυτό είναι πολύ εγωιστικό εκ μέρους μου για όσους από εσάς κάνετε διακοπές.  
Κυριακή φύγαν τα εγγόνια μου τα τρία ( εκτός από τον ..Βενιαμίν Κωνσταντίνο )  και η αλήθεια είναι ότι ένιωσα τύψεις για τη δροσιά που λαχταρούσα και που απόλαυσα στο κτήμα.
 Όμως φίλοι μου αυτά είναι παιδιά και χαίρονται με άλλα πράγματα που ξέρω ότι έχω το τρόπο να τους δώσω όπως από ένα γερό χαρτζιλίκι για το ταμείο της κατασκήνωσης τους από όπου μπορούν να αγοράζουν τα λατρεμένα τους παγωτά και για τη μεγάλη που είναι Ομαδάρχισσα τι άλλο από μπόλικα GB για το κινητό της!
Ανατολή στο κτήμα, απίστευτο όμως ξύπνησα από το Δημήτρη στις 5.30 ( φρίκη) το πρωί για να δούμε την Ανατολή!!!

Τι να κάνω η..έρμη..την απόλαυσα με το ένα μάτι κλειστό και μία ..κραυγή απόγνωσης:- Καφέεεεε!

Όμως τα χωνάκια με το λατρεμένο χρώμα του άνδρα μου , ανοίγουν την αυγή ,
είχαν απλωθεί στο πλέγμα που τους έκανε και σας δείχνω τη μία ακρούλα γιατί...έτρεχα για καφέεεεε!
-Βρε πουλάκι μου..τι σου φταίω η έρμη να με σηκώνεις από τα χαράματα;




Το μεσημέρι, τηγανιστές πατατούλες και κολοκυθάκια καθώς και οι πρώτες ντομάτες μας σαν σαλάτα από το κήπο μας !

Τα καλαμπόκια μας μεγαλώνουν μα ακόμη δεν μας έδωσαν καλαμπόκια!

Μα του βγήκε λιγάκι..ξινό το..καμάρι για τις πατάτες του  αφού κρύωσε από τη ξαφνική αλλαγή του καιρού!
Μάλλον ήταν η συνέχεια του χθεσινού γέλιου που κάναμε   για τους ακόλουθους λόγους!
Χθες Σάββατο στο χωριό δίπλα μας στη Γερακαρού ετοίμαζαν γλέντι οι άνθρωποι, συναυλία του μουσικού σχήματος του Μαργαρίτη στην αυλή του σχολείου .Ήταν το θέμα συζήτησης στο χωριό και στη λαϊκή που πήγαμε το πρωί, είχαν μετατρέψει την εκδήλωση σε πανηγύρι με καταστήματα πλανόδια ,όμως ο άνδρας μου δεν αρέσει καθόλου αυτού του τύπου τους τραγουδιστές και μουρμουρούσε σε όποιον τον καλούσε για παρέα.
Το βραδάκι μας ευχάριστο το περάσαμε με κουβεντούλα για τα πάντα , μουσική από το τραντζιστοράκι μας και παζλ που τους έχω αδυναμία!
Ο Δημήτρης έχει τη συνήθεια..δυστυχώς να κοιμάται με μουσική και περίμενε στις 10 το βράδυ την αγαπημένη του εκπομπή "Μουσικό σταυροδρόμι" που είχε αφιέρωμα στη ζωή του Χιώτη.!!!
-Δεν σε πειράζει που θα το έχω ανοιχτό μέχρι τις 1 που τελειώνει;
-Σε λίγο όμως αρχίζει η συναυλία του λέω..
και δεν πρόλαβα να τελειώσω τις λέξεις και αρχίζουν να σκάζουν πυροτεχνήματα και τα μεγάφωνα στο τέρμα με την αρχή του προγράμματος του Μαργαρίτη!
Ο δικός μου έσκασε που δεν άκουγε την αφήγηση του παρουσιαστή και άρχισε να του τα "σούρνει " , εγώ γελούσα μαζί του και έφτιαχνα το παζλ , ανοίγει λοιπόν το παράθυρο και λέει !
-Που είναι Θεούλη μου η καταιγίδα που έλεγαν;
Απίστευτο φίλοι μου...απίστευτο...άνοιξαν οι ουρανοί, μέσα σε λίγα λεπτά γέμισε ο ουρανός βροχή , λάμψεις και κεραυνούς και η φωνή του Μαργαρίτη εξαφανιστηκε!
-Καλέ δεν ντρέπεσαι; τι σου έφταιγαν οι άνθρωποι οι καημένοι που χαιρόντουσαν για το..πανηγύρι ; Λίγο..γκαντέμη σε βρίσκω!!!Α πα πα!!!!!Θα το πω σε όλους τους γείτονες!
Δεν ξέρω αν τελικά έγινε η συναυλία, όμως η βροχή συνεχίστηκε μέχρι το ξημέρωμα κι εμείς ψάχναμε το πρωί ρούχα με μανίκια να φορέσουμε! Μάλλον όμως ο ..Μαργαρίτης κάτι έμαθε γιατί ο καλός μου κρύωσε και τον έχω σήμερα αρρωστούλη!!
Καλή εβδομάδα φίλοι μου, εύκολη και ..φυσιολογική σε θερμοκρασία!
Αχτιδένια φιλάκια!

Μια καλοκαιρινή μέρα στο..σπίτι!

Δεν άντεξα χωρίς κουβεντούλα φίλοι μου, το είχα πάρει απόφαση να σας αφήσω ήσυχους όλο το καλοκαίρι όμως..είναι κάποια μικρά πράγματα που σε κάνουν να νιώθεις ότι είσαι κάτι το ιδιαίτερο για  κάποιες φίλες..άγνωστες -γνωστές..φίλες που σε παίρνουν στο τηλέφωνο ανήσυχες μήπως έπαθες κάτι. Φίλες που σε βλέπουν σε αναγνωρίζουν σε κάποιο ταμείο σούπερ μάρκετ, σε αγκαλιάζουν και σε ρωτούν αν είσαι η...Αχτίδα  (συγνώμη φίλη μου που μέσα στο ξάφνιασμα μου ξέχασα να ρωτήσω το όνομα σου)!
Οι μέρες μου κυλούν μέσα σε επισκέψεις στο κτήμα, κάποιες εξόδους στη θάλασσα που έμεινε για μένα μόνο..θέα.
 Δεν μπόρεσα να ξεπεράσω τη ντροπή για την αδυναμία μου να μπαίνω εύκολα πλέον μέσα μα μου αρκούσε να τη βλέπω με κουβεντούλα με φίλη δίπλα μου και τον άνδρα μου να χαίρεται κάτι που δεν ήθελα να το στερήσω.
 Η Κλωντίτσα μας πάντως δίπλα μου ευχαριστήθηκε τη..ξαπλώστρα σαν κι εμένα!

Και τα απογεύματα δίπλα στον άνδρα μου σε φάση..σιέστας!

Είχα και τις ξαφνικές λιγόλεπτες διασκεδάσεις μου όταν σε μία επίσκεψη στο ..αγαπημένο κατάστημα υλικών του Δημήτρη το Leroy Merlin ο σεφ Καλίδης είχε μία επίδειξη και έκανε ο καημένος το λάθος να πιάσει τον άνδρα μου τυχαία, να τον ρωτήσει αν ξέρει κάτι από...κουζίνα και να τον σύρει στη κουζίνα! Χαμός όταν ο άνδρας μου άρχισε να μαγειρεύει και να του ζητάει υλικά που ...δεν είχε!

- Μα χωρίς χωριάτικο λουκάνικο κύριε Καλίδη;και το σκορδάκι;

Στο κτήμα μας τα φρούτα μας δίνουν την ομορφιά να τα μοιράζεις, να τα κόβεις όποτε θέλεις να φας ένα ζουμερό ροδάκινο ή να τηγανίσεις πατάτες, μελιτζάνες και κολοκυθάκια!

Η ζέστη με έχει πειράξει είναι η αλήθεια, μου έφυγε εντελώς η διάθεση να ζωγραφίσω, το εργαστήρι μου ένας χαμός..μαθήτριες μου έφυγαν ευτυχώς διακοπές κι εγώ..κέντημα και βιβλίο..
Μέχρι σήμερα φίλοι μου που έπρεπε να κάνω κάτι για μία φίλη που μου τα ζήτησε..κάτι σε κοχύλι..κάτι θαλασσινό μου είπε..

Ε!..εσύ πετρούλα..μη κλαις..θα σε κάνω κάτι κι εσένα!

Έτσι ...ψιλλοζωγράφισα θα έλεγα καλύτερα  και μετά..έκλεισα πάλι πίσω μου τη πόρτα και βυθίστηκα στο βιβλίο που διαβάζω.
Φίλες μου σας στέλνω την αγάπη μου και σας εύχομαι καλές βουτιές!
Αχτιδένια φιλάκια!

10 χρόνια μαζί σας!

Αφήνοντας όλους σας να χαρείτε τις διακοπές και να γεμίσετε τις μπαταρίες σας περίμενα να σας ...κουνήσω το μαντίλι σε μία επέτειο ..τα 10 ολόκληρα στο χώρο αυτό .
Ιούλιος του 2007 φίλοι μου,  10 χρόνια από τη μέρα εκείνη που δειλά ξεκίνησα αυτό το μπλοκ με ελαχιστότατες γνώσεις ακόμη να το φτιάξω,  με χίλια ζόρια πιστέψτε με και τρόμο μη κάνω κάτι λάθος. 
Ήταν λίγους μήνες πριν που λάβαμε μέρος τότε με το βιοτεχνικό επιμελητήριο στην Έκθεση Θράκης με απόλυτη επιτυχία  και τη πρώτη μας εξαγωγή. Φεύγοντας ο Πρόεδρος του Επιμελητηρίου  με ρώτησε αν έχω ...ιστοσελίδα και αν όχι να μας φτιάξουν μία δωρεάν με βοήθεια χρηστική για 5 χρόνια. Τότε του είπα δειλά:
-Μα δεν ξέρω τους υπολογιστές, δεν έχω καν!
Με κοίταξε λες και ήμουν από τον Άρη!Έφυγα με ένα σωρό φυλλάδια να συμμετάσχω και..γύρισα πίσω στο εργαστήρι μου και τη ζωγραφική μου για τις παραγγελίες που είχαμε πάρει. Οι κόρες μου είχαν κάνει στη σχολή τους υπολογιστές και τότε τους είπα:
-Λέω να πάω να μάθω υπολογιστές..να κάνω κάποια μαθήματα ή μήπως να μου δείχνατε εσείς;
Το τι γέλιο έπεσε φίλοι μου δεν λέγεται! Η σχέση μου με τα μηχανήματα γενικά ήταν γνωστή , δεν ήξερα , δεν ήθελα ποτέ να μεταχειριστώ ούτε φωτογραφική.
-Μανούλα μου δεν είναι αυτά για σένα..στα 50 και...κι όλας; χα! χα!
Ε! να ..κάτι τέτοια ξυπνούν μέσα μου την άγνωστη για πολλούς πλευρά μου, έχω πείσμα γαϊδουρίσιο όταν θέλω και το κρύβω επιμελώς!
Ήταν μία περίοδος στη ζωή μου τότε αρκετά δύσκολη, πολλή δουλειά στη βιοτεχνία μας με τις χονδρικές , η μητέρα μου σχεδόν κατάκοιτη στο σπίτι μας στη φροντίδα μου , ο άνδρας μου έκαμνε ανακαίνιση ολοκληρωτική στο σπίτι ( το είχε κάνει γιαπί κοινώς!) κι εγώ..κι εγώ..με ένα διαβολάκι που είχε εγκατασταθεί στο μυαλό μου να μου λέει να χωθώ στο..ακατόρθωτο.
Πήρα λοιπόν το τηλεφωνικό κατάλογο και έψαχνα για...σχολή υπολογιστών για ενηλίκους που να είναι και κοντά στο σπίτι μας για να προλαβαίνω. Βλέπετε τότε είχα και τα πρώτα εγγόνια μου να φροντίζω. 
Τα κατάφερα φίλοι μου, βρήκα ότι χρειαζόμουν, κρυφά από όλους πήγαινα 2 ώρες την ημέρα επί 4 μήνες και όχι μόνο τα έβγαλα πέρα μα και πήρα με πείσμα το δίπλωμα  παρέα με τις πιο νέες ..συμμαθήτριες μου αφού ήμουν ακόμη και τότε η..γιαγιά της παρέας με δύο εγγόνια τότε.
Εκείνο το βραδάκι κάλεσα τις κόρες και τους γαμπρούς και τον άνδρα μου βέβαια και τους μόστραρα το χαρτί μου, σειρά μου να γελάσω τους είπα! 
Την επόμενη κι όλας μέρα ο Δημήτρης πήγε στο..δάσκαλο μου και μου αγόρασε με τις συμβουλές του ένα πλήρες σύστημα , υπολογιστή, σαρωτή , εκτυπωτή ( στα ψώνια είναι πρώτος.) 
Βρέθηκα λοιπόν μπροστά στο..θηρίο  και ανακάλυψα ότι άλλο τα μαθήματα και άλλο η πράξη. 
Αδύνατον να φανταστείτε πόσα λάθη και ζημιές έκανα..όμως έχω μάθει όταν αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα να προσπαθώ όσο μπορώ ήρεμα να το λύνω, εδώ και τώρα όπως λέω πάντα στον εαυτό μου. 
Πήγα λοιπόν σε ένα περίπτερο και αγόρασα μία εφημερίδα με αγγελίες , έψαξα και βρήκα κάποιους που προσέφεραν τη βοήθεια τους στους υπολογιστές.
Έτσι μπήκε στη ζωή μου ο καλός μου νεαρούλης Στέλιος που απάντησε στη θέση του..αδελφού του που είχε βάλει την αγγελία και του..πήρε τη δουλειά! Φίλος μου πλέον στο FB στη Γερμανία σε εταιρία υπολογιστών εδώ 5 χρόνια στάθηκε δίπλα μου σχεδόν 3 χρόνια με υπομονή τεράστια και πάντα με χαμόγελο μου διόρθωνε τα λάθη, απαντούσε στα έντρομα καλέσματα μου , μου τα διόρθωνε ,μου έδειχνε το σωστό και μου "άνοιξε" τη πόρτα του ίντερνετ.
Στις βόλτες μου αυτές λοιπόν ανακάλυψα λοιπόν τυχαία τη..Χελωνίτσα..μπλόκερ τότε με τράβηξε τα όσα έγραφε και σιγά σιγά μπήκα στο κόσμο αυτό των μπλογκ απλή...λαθραναγνώστρια .
Κάποια μέρα λοιπόν με φόβο μεγάλο..έκανα τα πρώτα βήματα μου φτιάχνοντας τη πρώτη εβδομάδα του Ιούλη το 2007 αυτό το μπλοκ δίνοντας του το τίτλο από τη φράση των κοριτσιών μου όταν τους είπα ότι θα μάθω υπολογιστές:
-Στα ..50 μαμά;
-ΈΓΙΝΑ 50! Ε! ΚΑΙ;
Το όνομα ΑΧΤΙΔΑ δεν ήταν τυχαίο , ήταν η επωνυμία της βιοτεχνία μας και το όνομα μου στη..πιάτσα..Αχτίδα με φωνάζουν όλοι, έχει ξεχαστεί το όνομα μου.
Επίσης θα σας πω ένα ακόμη μυστικό. Ο τίτλος ΈΓΙΝΑ 50! Ε! ΚΑΙ είναι από ένα κατοχυρομένο επισήμως μυθιστόρημα που έγραψα στα 50 μου βασισμένο σε κάθε αληθινό σημείο της ζωής μου και που δεν έδωσα σε κανένα να διαβάσει παρά μόνο όταν θα γίνω..αγγελάκι ( αγγελάκι..ή στη κόλαση...ε! κάτι θα γίνω).
Από ένα ιό κάποτε χάθηκαν τα πρώτα 3 χρόνια από τις αναρτήσεις μου , θα ήθελα πάρα πολύ να διαβάσω πάλι τη πρώτη μου ανάρτηση!
Πάντως μετά από 2 χρόνια συνέδεσα το τίτλο με την αληθινή μου ηλικία και τον άλλαζα κάθε 21 Μαΐου που γιορτάζω.
Ευχαριστώ όλες όσες με βοήθησαν στα πρώτα μου βήματα, όλες όσες ρωτούσα πως να γράφω σχόλια στις άλλες, πως να ανεβάζω φωτογραφίες, πως να μπαίνω στα ..μπλοκόσπιτα τους..πως..πως..ένα σωρό ερωτήσεις..
Ευχαριστώ για ΟΛΑ όσα πήρα από αυτό το χώρο, τις φίλες που έκανα,τα μαθήματα ζωής και φιλίας, την ενεργοποίηση μου να βοηθάω σε μπαζάρ και ιδρύματα, τις..κολλητές που απέκτησα, τα λάθη που μου συγχωρήσατε, τη βοήθεια σας στις δύσκολες στιγμές μου και τη συμμετοχή σας στις χαρές μου. 
Πόσα πέρασα μαζί σας..ένα ευχαριστώ δεν φθάνει φίλες μου.
Δεν ξέρω πια πόσο και που θα πάει αυτός ο..δρόμος, μόνον ο Θεός το ξέρει , όμως θέλω να νιώσετε ότι ακόμη και όταν φύγω από εδώ, όταν δεν θα έχω άλλα να πω πια και να κάνω,  θα είμαι μαζί σας γιατί θα είστε πάντα οι..φίλες μου!
Σας εύχομαι ένα όμορφο Ιούλη καλές διακοπές να έχετε.
Αχτιδένια φιλάκια!