Το εργαστήρι μου, η..γωνιά μου.

Σας είπα χθες ότι θα καθαρίσω το..χάος μου και το έκανα φίλοι μου έστω και αν οι συνθήκες άλλαξαν μόλις πήγα να αρχίσω!
Βλέπετε χθες η αναρτηση μου για την βροχή ήταν τελικά εγωκεντρική γιατί κλεισμένη στο κόσμο του σπιτιού μου δεν άνοιξα την τηλεόραση να δω το πόσο κακό έκανε στη πόλη μου. Το κατάλαβα όταν η πόρτα άνοιξε ξαφνικά και είδα τον άνδρα μου να γυρίζει από το κτήμα...μούσκεμα αν και δεν χάνει το χιούμορ του ποτέ: 
-Ήρθα να δω μήπως δεν είσαι μόνη!!!
-Αγάπη μου ο Τζέμσον Στανφορντ είχε δουλειά και δεν ήρθε στο ραντεβού!
Η Χαριλάου που μένουμε είναι περιοχή που λόγω θέσης δεν παθαίνει εύκολα ζημιές όμως στο κτήμα έγινε ο..χαμός!
Ο καλός μου λοιπόν βάλθηκε να μοιράζει τα ...αγροτικά του προϊόντα στους γείτονες κι εγώ ..καθάριζα το χάος λιγάκι πιο βιαστικά.
                                           ΤΟ ΠΡΙΝ:

Δεν ξέρω πως τα καταφέρνω και το κάνω άνω κάτω; πως γεμίζει ένα σωρό μικροπράγματα!!!! πάντως έκανα ότι μπορούσα και φίλοι μου...ξέρετε πως οι φωτογραφίες μου υστερούν λόγω..κουνήματος! Συνήθως 10 βγάζω μία κρατώ!
                                             ΤΟ ΜΕΤΑ:

Εεεεε; κάτι κατάφερα , να φανταστείτε ότι πέταξα με..κλάμα τουλάχιστον καμιά 25αρία πινέλα ( αχ! με πόνεσε αυτό).

Εδώ είναι ο..πάγκος κατασκευών μου για ξύλο και καλούπια και ότι μπορείτε να φανταστείτε.

Κατάφερα και το δωράκι για το μωράκι της φίλης που θα γεννηθεί και μένει το βιβλίο ευχών που θα αρχίσω σήμερα.

Εδώ δεν μπορούσα να κάνω πολλά, είναι υλικά πιο..χοντρά!

Ούτε το 1/10 των υλικών μου δεν βλέπετε...ευτυχώς υπάρχουν τα κιβώτια και μία μεγάλη ντουλάπα δίπλα!

Οι μουσαμάδες διάσπαρτες βέβαια παντού με καλούν στο καθήκον..όμως..το μεν πνεύμα πρόθυμο αλλά...η σάρκα δεν..υπακούει να πάρει η ευχή παρά μόνο όταν την..καπνίσει!

Είπαμε...ότι μπορούσα έκανα.. και βέβαια θα σας έδειχνα και την γωνιά της ψυχής και της προσευχής στο χώρο αυτό που πάντα θα υπάρχει για να γυρίζω την ματιά μου όταν το χέρι μου δεν με υπακούει.

Τα κατάφερα λοιπόν φίλοι μου και τώρα..ΟΦΕΙΛΩ να το..ξαναλερώσω γιατί ..είναι και αυτό ένας κύκλος ζωής και χαράς, άλλωστε πως θα σας ξαναδείξω πως το..ξανακαθάρισα; Χριστούγεννα..περιμένετε..αρχίζω εργασίες!
Να σας δείξω και το πρώτο σετ που κέντησα για την άλλη φίλη μου που θα γίνει γιαγιά σε αγοράκι και θα διακοσμήσει σε σεντονάκι που θα του φτιάξει.

Φίλοι μου..εκείνο που  μου δίνει την μεγαλύτερη ευχαρίστηση είναι να φτιάχνω δωράκια για φίλες..με "γεμίζει", με κάνει ευτυχισμένη. Δυστυχώς το να τα πηγαίνω στο ταχυδρομείο είναι κούραση για μένα και τα κούριερ κοστίζουν. Έτσι συμβιβάζομαι με τα λίγα διαφορετικά θα σας έστελνα σε όλες ένα δωράκι στα σίγουρα.
Άντε..στο μπλοκ σας..σας κούρασα..ΑΧΤΙΔΕΝΙΑ ΦΙΛΑΚΙΑ

Με την πρώτη Φθινοπωρινή μέρα.

                                   

Νάτο το Φθινόπωρο φίλοι μου, όλη τη νύχτα η βροχή αγκάλιασε την Θεσσαλονίκη και θα ομολογήσω ακόμη και αν σας κακοκαρδίσω πως...μου άρεσε! Βέβαια θυμάμαι πριν αρκετά χρόνια πως τέτοια μέρα βροχερή έπαιρνα την ομπρέλα μου με την δικαιολογία πως διαφορετικά  θα με περνούσαν γα τρελή αν περπατούσα χωρίς αυτήν και..έβγαινα στη γειτονιά μου εφευρίσκοντας διάφορες μικροδουλειές για να περπατήσω στα βρεγμένα δρομάκια και να αφήσω τη βροχή να βρέξει το πρόσωπο μου.
Ναι...τσαλαβουτούσα δήθεν τυχαία στα μικρά πηγαδάκια στο πεζοδρόμιο και χάζευα τις αντιδράσεις του κόσμου κάτω από την βροχή. Τώρα μένω σπίτι και τη θαυμάζω από το τζάμι γιατί θα μου ήταν δύσκολο να κάνω όπως παλιά. Έτσι δίνω άφεση αμαρτιών την μικρούλα Κάντυ που αποδεδειγμένα λατρεύει το νερό και χθες το βράδυ που το μπαλκόνι μας λουζόταν από την ραγδαία βροχή εκείνη παρά τις φωνές του άνδρα μου τσαλαβουτούσε ολόγυρα στο μπαλκόνι μας ..όπως τότε εγώ στους δρόμους!
Αυτό το ΠΣΚ θα μείνω σπίτι , έστειλα τον άνδρα μου εκεί που από χθες προετοιμάζεται να πάει..που αλλού στο κτήμα για να ξεφύγει από την ..λίστα εργασιών που του παρέδωσα εδώ και μέρες και που θα ομολογήσω ότι τις εκτέλεσε επιμελώς. Ξεβούλωμα του νεροχύτη κουζίνας, φτιάξιμο στα συρτάρια που έσπασαν από το βάρος των σεντονιών, αλλαγή του απορροφητήρα οσμών στην τουαλέτα, αλλαγή μεντεσέ σε κάποια ντουλάπια..ε! όπως καταλαβαίνεστε..πήρε τα βουνά να μου ξεφύγει μπας και του δώσω νέα λίστα.
Εγώ όμως έπρεπε να μείνω γιατί το εργαστήρι μου χρειάζεται ολική...καθαριότητα και το εννοώ πλήρως ! Όλο αυτό το καιρό το..παράτησα, συγχρόνως σε κάθε έξοδο μας με τον καλό μου σε ειδικά καταστήματα εγώ αγόραζα υλικά που τα..πετούσα στη κυριολεξία στους πάγκους του με την δικαιολογία ..θα τα φτιάξω κάποια στιγμή. Ε! έφθασε λοιπόν και η αλήθεια είναι πως αντί να μπω μέσα από το πρωί που έφυγε ο άνδρας μου εγώ..ταΐζω την Κάντυ, πίνω το καφεδάκι μου, έφτιαξα την φρυγανίτσα μου και...άνοιξα τον υπολογιστή για να σας τα πω και ίσως για να μου δώσετε μία γερή...σκουντιά να κάνω το πρώτο βήμα στο ..χάος.
Όμως να είστε σίγουροι πως είναι να μη πάρω εμπρός και μετά δεν με σταματάει κανείς. Άλλωστε οφείλω να ζωγραφίσω ( αν τα καταφέρω) κάτι για μία φίλη που θα γίνει σύντομα πρώτη φορά γιαγιά και..πετάει από τη χαρά της. Τελειώνω και ένα σετ για σεντονάκια για μία άλλη φίλη που και αυτή θα γίνει γιαγιά και..σκέπτομαι πως εγώ έχω 20χρονη εγγονή και ίσως γίνω σε λίγα χρόνια..δις γιαγιά!! Ε! τότε ..θα με μαζεύετε στα σίγουρα.
Φίλοι μου, αυτή την δροσερή όμορφη βροχερή μέρα σας εύχομαι ότι καλύτερο για να την περάσετε, να την ζήσετε μέχρι την τελευταία της ώρα και το βραδάκι που θα ξαπλώσετε πέστε ευχαριστώ για όσα ζήσατε και προσευχηθείτε η επόμενη μέρα να είναι εξίσου ή και καλύτερη από αυτήν...
Άντε..περιμένω στην..σκουντιά..δώστε την μου να αρχίσω το ξεκαθάρισμα στο χάος του εργαστηρίου μου...φεύγω..πάω...πρέπει...το θέλω..πάρτο απόφαση Αχτίδα..η κάθε αρχή είναι δύσκολη μα σκέψου το..μετά!
                                                            Αχτιδένια φιλάκια!

Τα ζωάκια μας!

                                     

Αρκετά σας συννέφιασαν χθες οι σκέψεις και τα συναισθήματα μου που πάντα είναι έντονα και την πληρώνετε βέβαια εσείς. 
Ευχάριστα πράγματα καθημερινά μας θα σας πω και θα σας δείξω. Σήμερα  θα αφήσω τις φωτογραφίες να "μιλήσουν" για τα δύο αγαπημένα μου ζωάκια τον Κανέλλο και την Κάντυ που όποτε πάμε στο κτήμα όπως και αυτό το ΠΣΚ  μας κάνουν να γελάμε . 
Τελικά και τα ζώα έχουν τον χαρακτήρα τους όπως τα παιδιά και οι άνθρωποι γενικά.  Ο Κανέλλος είναι ένα αγαθός γίγαντας και δεν αλλάζει και η νεοφερμένη στην οικογένεια Κάντυ απεδείχθη ένα άτακτο, ανεξάρτητο και παιχνιδιάρικο σκυλάκι σε σημείο που δεν την προλαβαίνουμε. 
Αν μπορούσα να ανεβάσω βίντεο θα σκάγατε στα γέλια με το τι τραβάει ο καημένος ο Κανέλλος που δεν τον αφήνει σε χλωρό κλαδί.
Βλέπετε ο φύλακας μας όλη νύχτα δεν κλείνει μάτι, τον ακούμε να κινείται και να γαβγίζει σε ότι νομίζει πως είναι κίνδυνος και το απέδειξε όταν προχθές μας έκοψαν από πίσω το συρματόπλεγμα για να μπουν. 
Ο Κανέλλος τους εντόπισε και τους κυνήγησε χωρίς να μπορέσουν καν να μπουν μέσα. Έτσι ίσως σας φανεί παράξενο την ημέρα αράζει όπου του αρέσει ( εκτός από το..σπίτι του) , συνήθως στην μεγάλη φουντουκιά ή κάτω από το τροχόσπιτο για να έχει την ησυχία του.
Παρελθόν πια αυτό από τότε που φέραμε την Κάντυ, τον ακολουθεί παντού, τον ξυπνάει, τον ξετρυπώνει από τις κρυψώνες του και αναγκαζόμαστε να την κλείνουμε στο μέρος έξω από το τροχόσπιτο ένα δωμάτιο με σίτα ολόγυρα όπου τρώμε , ζωγραφίζω , κεντάω και πίνουμε τα καφεδάκια με τους γείτονες καθημερινά. 
Όμως φίλοι μου έχει ένα κορμί σαν..χέλι και τρυπώνει από..χαραμάδες και βέβαια αρχίζει και ψάχνει τον Κανέλλο!!!!

- Πάλι με βρήκε...

- Άσε με να ησυχάσω, τράβα στην μαμά μας.

-Εντάξει..θα παίξουμε για λίγο , μετά θα πάω να ..εξαφανιστώ.
-Θα σε βρω όπου και να πας! Ας κοιμηθούμε μαζί, αγκαλίτσα.

  

- Μη γαργαλάς σου λέω..κάτσε φρόνιμη..πόσο ακόμα θα κάνει να μεγαλώσει; Η καλή μου Κλώντη ούτε μου...μιλούσε!

 Έτσι φίλοι μου γίνεται όταν το σκάει και τον βρίσκει και αναγκάζομαι να την λούζω πολλές φορές γιατί όπου βρει τα λαστιχάκια που έχει ο άνδρας μου στα δένδρα μπαίνει μέσα στα νερά τους και μου έρχεται μέσα στις λάσπες.  
Όμως και στο σπίτι  δεν τολμάω να πλύνω το μπαλκόνι και μπαίνει κάτω από το λάστιχο όπως λίγο πριν και μετά την κυνηγάμε μέχρι να την πιάσουμε να την ξεπλύνω και να την μαλώσω με την ελπίδα να πάει στο κρεβάτι της!!!
Μεγάλωσα για ..μωρό πια μάλλον..πολλές φορές σκέπτομαι αν πάθω κάτι ποιος θα την φροντίζει έτσι που μάλλον την ..κακόμαθα λιγάκι.
Φίλοι μου η αλήθεια είναι πως χαίρομαι που την έχω, νοιώθω πως είμαι χρήσιμη σε κάποιος , ότι την φροντίζω αφού όλοι γύρω μου φροντίζουν εμένα....
Να σας δείξω και το κεντηματάκι μου το τελευταίο ένα samplers με το γνωστό πια μήνυμα του.

Σας το έχω πει πως το κέντημα είναι η επόμενη αγάπη μου μετά την ζωγραφική και ελπίζω αυτή την εβδομάδα να μπω ξανά στο εργαστήρι μου και να ζωγραφίσω ξανά για τα όσα θέλω να φτιάξω για τα ιδρύματα που θέλω να τους στείλω .
Σας εύχομαι ότι καλύτερο και ..να είστε ευχαριστημένες με ότι σας δίνει η ζωή λέγοντας τα βράδυα ένα μεγάλο Ευχαριστώ!
Αχτιδένια φιλάκια

Τι σημαίνει η λέξη "ήρωας';

Η λέξη "ήρωας", " ηρωϊδα" συνήθως μας φέρνει την εικόνα ενός ανθρώπου που θυσιάζει την ζωή του, χύνει το αίμα του για την πατρίδα, για κάποιο σκοπό, για τον συνάθρωπο και για ένα ίσως σωρό άλλους λόγους που τον κάνουν παράδειγμα και άξιο μεταλίου ή κάποιας ηθικής και χρηματικής δικαίωσης.
Υπάρχουν όμως φίλοι μου εκείνοι οι..." ήρωες" που το έργο τους περνάει απαρατήρητο ή το πολύ πολύ ένα πονεμένο χαρακτηρισμό μας " η καημένη" και η ανακούφιση μας που δεν ήμαστε στη θέση της.
Ναι..για μία μητέρα μιλάω..ή μάλλον για πολλές...για άπειρες μητέρες που στέκονται όρθιες χωρίς να παραπονεθούν γιατί απλά είναι...μητέρες.
Θα μου πείτε..πως σου ήρθε πάλι αυτό βρε Αχτίδα μου; Μία τέτοια ηρωίδα έχω κοντά μου, φίλη από χρόνια έστω και όχι τόσο στενή. Γειτόνισσα, φίλη, γνωστή..τι σημασία έχει.. Θεατής της ζωής της εδώ και 15 χρόνια , την θαυμάζω και την εκτιμώ και ξέρετε..η εκτίμηση για μένα βαρύνει αφάνταστα μέσα μου.
Μόνη της μεγαλώνει δύο παιδιά με..ιδιαίτερα προβλήματα, στα δύσκολα συνήθως οι σύζυγοι αποχωρούν. Εκείνη δουλεύει, αγωνίζεται να κρατηθεί στην επιφάνεια, παλεύει να βυθίσει την γυναίκα μέσα της και να εστιάσει στο πρόβλημα της. Δύσκολο να είσαι μάνα..μα ακόμα πιο δύσκολο να σε βαραίνουν καταστάσεις που δυστυχώς δεν μπορείς να ελέξεις μα και ούτε να λύσεις.
Τότε εμείς που ήμαστε δίπλα σε τέτοιες καταστάσεις πρέπει να " χτυπάμε" την πόρτα και διακριτικά να βοηθούμε όσο μπορούμε και με όποιο τρόπο δεν θα προσβάλει την ευαισθησία τους γιατί βλέπετε αυτοί οι άνθρωποι δύσκολα ζητούν.
Ηρωϊδες θα επιμείνω να τις ονομάσω και θα παραδεχθώ πως ούτε καν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να παλεύει όπως αυτές.
 Ακούς φωνές..σπασίματα..χτυπήματα και όταν την επόμενη μέρα σε ρωτάει δειλά: - σε ενοχλήσαμε χθες; εσύ απαντάς με χαμόγελο: - Μπα..κοιμάμαι βαριά...
Ο καλός μου Δημήτρης βοηθάει με τον δικό του τρόπο αφού ακόμη και τώρα που η ηλικεία μας βαραίνει τα χέρια του πιάνουν να διορθώσουν ζημιές ή να συναρμολογήσουν ένα έπιπλο.
Αυτή η ηρωίδα έτυχε να είναι κοντά μου όμως γνωρίζω εγώ τουλάχιστον άλλες δύο με ανάλογες περιπτώσεις. Δεν θα ξεχάσω ποτέ μία μητέρα στην γειτονιά μας που χρόνια ολόκληρα έκαμνε καθημερινά τον "ιδιαίτερο" γιο της βόλτα μέχρι να δύσει ο ήλιος φίλοι μου γιατί στο σπίτι γινόταν επικίνδυνος. Μέχρι που οι..υπογραφές των γειτόνω..δικαιολογημένες ή αδικαιολόγητες της αφαίρεσαν την κηδεμονία. Το τότε 40 ετών "παιδί της"οδηγήθηκε σε ίδρυμα και πέθανε σε 3 χρόνια.
Φρέσκια γιαγιά τότε εγώ πήγαινα την εγγονή μου στο πάρκο μπροστά στο σπίτι μου και σπάραζε η καρδιά μου που την έβλεπα με μαύρα στο ίδιο παγκάκι που καθόταν με τον γιο της. Κάποια στιγμή έπαψα να την βλέπω, μία γειτόνισσα μου είπε τότε στο μαγαζί μου : - Τα έμαθες; η κυρά Μαριάνθη πέθανε, την βρήκαν νεκρή στο κρεβάτι της μέρες μετά..η καημένη..
Όχι καημένη θα φώναζα τώρα με την γνώση των χρόνων μου..όχι καημένη..απλά ..ηρωίδα μητέρα..χωρίς παράσημα, αμοιβές και καταξίωση.
Σας στεναχώρεσα ίσως..εδώ στο κτήμα με πρόσφατη την εικόνα της φίλης και του προβλήματος της, εδώ λοιπόν στο κτήμα με την ηρεμία του μπορώ να σκεφτώ και να κατανοήσω το πόσο αφανείς περνούν δίπλα μας τέτοιες γυναίκες μητέρες.
            Αχτιδένια φιλάκια

Ένα γλυκάκι;

Είπα να σας ..δελεάσω με ένα γλυκό ..έτσι για να σας καλοπιάσω και να μείνετε στο μπλοκόσπιτο μου να μου κάνετε παρεούλα και αυτό το Φθινόπωρο!
Βέβαια μία ροδακινόπιτα με ροδάκινα από τα δένδρα μας και τα κεκάκια με κεράσια μας που είχα βάλει στη κατάψυξη! Τι άλλο παρά μία δοκιμή με ότι με κατέβασε το μυαλό μου να τα φτιάξω για να κεράσω τις φίλες μου που θα έρθουν το απόγευμα για καφεδάκι.
Φίλη από την Γερμανία η Μαρία  από αυτές που μου χάρισε απλόχερα ο διαδικτυακός αυτός χώρος και τις έκανα δικές μου..παρέα μου  και βέβαια η γνωστή πια Μαιρούλα η φίλη μου από το σχολείο ακόμη που είναι σαν οικογένεια πια για μένα..
Ο Δημήτρης τι άλλο; Μία μελιτζανόπιτα φίλοι μου αφού οι μελιτζάνες μας είναι τόσες πολλές !

Το τριήμερο στο κτήμα με δροσιά ευτυχώς τις περισσότερες ώρες, μία ξαφνική βροχή και την τρομερή πια Κάντυ που μας βγήκε τελικά αλητάκι το αφιλότιμο.
 Δεν αφήνει σε ησυχία τον καημένο το Κανέλλο που προσπαθεί να βρει χώρο να κρυφτεί μέσα στα 4 στρέμματα του κτήματος και δεν το καταφέρνει!
Λυπάμαι αφάνταστα που δεν μπορώ να βάλω τα βιντεάκια που τους τράβηξα να κυνηγιούνται στη βροχή και την Κάντυ να τσαλαβουτάει στα νερά. Αυτό το πλάσμα είναι δεμένο μάλλον με το νερό αφού δεν τολμάμε να αφήσουμε την πόρτα ανοιχτή όταν κάνουμε μπάνιο γιατί ορμάει μέσα κάτω από το ντουζ!!
Χθες γυρίσαμε σπίτι και σαν..πτώματα ( αφού κάναμε κύκλους για να δώσουμε σε φίλους τα λαχανικά μας και τα φρούτα μας).  Έπειτα  από ..πάλη ποιος θα μπει πρώτος για μπάνιο καταλήξαμε να πιάσουμε τους καναπέδες μας και να ..βουλιάξουμε στη κυριολεξία στην τηλεόραση κάνοντας ζάπινγκ στα κανάλια. 
Μετά μου λένε γιατί έχω βάλει δορυφορική και netflix..και τι νέο δεν είδαν τα ματάκια μας αφού μάλλον άρχισε το καινούργιο  πρόγραμμα των καναλιών.
Ελπίζω  πως θα με καταλογίσετε το ελαφρυντικό της ηλικίας που θα κρίνω και θα κατακρίνω όμως φίλοι μου έπεσα σε αυτό το ρεσιτάλ κατακρεούργησης των νεαρών αυτών κοριτσιών που έχουν βάλει στα όνειρα τους να γίνουν βορά της αρένας των θηρίων του κόσμου που τόσο θέλουν να μπουν.
Ήταν λες και έβαζαν τον εαυτό τους σε ζυγαριά , πόσο άραγε τιμάται η αξία τους σώμα, σε προφίλ, ψωμάκια, κιλά και πόζες; Πόσο αξίζει η αξιοπρέπεια τους να περπατούν με μπικίνι και να υπακούσουν σε εντολές των κριτών; Μόνο λύπη αισθάνομαι πραγματικά .........
Καταλήξαμε σε μία παλιά ταινία το "άρωμα γυναίκας " με την εξαιρετική ερμηνεία του Αλ Πατσίνο και αποζημιωθηκαμε με τις αξίες που έβαζε ο πρωταγωνιστής σαν δίλημμα επιλογών σε μας.
Φίλοι μου τώρα πια θα τα λέμε Φθινοπωρινά και μετά από τις εξετάσεις που έχω να κάνω που η αλήθεια είναι πως έχω παραμελήσει ελπίζω να μπορέσω πάλι να ζωγραφίσω και να φτιάξω όλα όσα σχεδιάζω για την συνεισφορά μου στα ιδρύματα. 
Αστεία πράγματα να σε βάζουν να περπατάς στην άσπρη γραμμή, να σφίγγεις τα χέρια τους, να σηκώνεις διάφορα αντικείμενα, να ..βάζεις το χέρι σου στη..μύτη , να απαντάς σε ερωτήσεις μνήμης , να ανοίγεις καρτέλες με εικόνες να..να..να..
Λοιπόν περιμένω να τελειώσουν όλα αυτά και να ξεκινήσω όπως παλιά ( λέμε τώρα..).
                    Αχτιδένια φιλάκια φίλοι μου

Το..μπαουλάκι της ζωής μας!

             

Βρισκόμαστε πλέον στα πρώτα βήματα της αγαπημένης ρουτίνας, αυτή που σηκώνεσαι το πρωί και ανακαλύπτεις πως είσαι στο..δικό σου κρεβάτι, αγκαλιάζεις το δικό σου μαξιλάρι και καθώς πας να σηκωθείς αναφωνείς: "Αχ! τα κοκαλάκια μου", τι στο καλό..έσκαβα όλη τη νύχτα;! 
Είναι η ρουτίνα που κάνεις τη πρώτη σχεδίαση της ημέρας αφού πεις "Ευχαριστώ Παναγιά μου για το ξημέρωμα". 
-Δημήτρη μου θέλεις γεμιστά σήμερα; Α! έχω σίδερο στα απλωμένα ρούχα , έχω μάθημα στις 4 και ..πρέπει να πάμε να αγοράσουμε ότι υποσχέθηκα στα εγγόνια!
Σηκώνομαι και πάω να βάλω τις παντόφλες μου..
- Κάντυ..θα σε σκοτώσω..που είναι η δεύτερη;
Όμως..είμαι χαρούμενη και νοιώθω πως κάθε ξημέρωμα είναι και μία ευκαιρία σε μένα να αποδείξω πως μπορώ να ξεπεράσω πολλά!
Τελικά και η "ρουτίνα" έχει την ομορφιά της φίλοι μου γιατί θα μας οδηγήσει στο τέλος της στην ανάγκη να την αλλάξουμε έστω για ..μια μέρα ώστε..να φτιάξουμε ξανά το κύκλο της ζωής μας και να γεμίσουμε όπως λέω το..μπαουλάκι των όσων ζήσαμε στη διάβα της ζωής μας.
Χθες αποφασίσαμε με τον άνδρα μου να βγάλουμε από τα συρτάρια αποθήκευσης όλα τα άλμπουμ με τις φωτογραφίες τις παλιές..τόσες πολλές που μας ξάφνιασαν..τόσες αμέτρητες στιγμές ευτυχίας και οικογενειακών συνάξεων..παρελθόν..
Το παρόν έγινε ψηφιακό και οι "στιγμές" μπαίνουν σε φακέλους στον υπολογιστή..τι ψυχρό ..
Το ένοιωσα περισσότερο όταν κρατούσαμε μαζί και κοιτούσαμε με συγκίνηση τα μικρά χρωματιστά και πολλά ασπρόμαυρα "χαρτάκια" που απεικόνιζαν τα όσα έχουν αποθηκευτεί εδώ και ..πολλά χρόνια στη ψυχή μας.
Εγώ μωρό..η γιαγιά, ο πατέρας, η μητέρα, ο σκύλος μου ο Ποσειδώνας, θείοι, φίλοι, το παλιό σχολείο..φοιτητική ζωή, εγώ στην Σαντορίνη, στον Έβρο , στην Ακρόπολη με τη Σχολή να σχεδιάζω , τους φίλους μου να γελούν και να πειράζονται... Θεέ μου με πληγώνει..δύο έχουν περάσει στην..απέναντι όχθη χωρίς ίσως να πραγματοποιήσουν τα όνειρα τους.
-Εδώ μαζί ..με φιλάς μπροστά στη παραλία της Θεσσαλονίκης ..θα σε σκοτώσω μαζί και τον φωτογράφο που πλήρωσες να το κάνει! Εδώ ο γάμος μας, εδώ οι αμέτρητες τρέλες μας στη θάλασσα, τα καλοκαίρια μας σε κάμπινγκ,οι φίλοι που γνωρίσαμε, οι πόλεις και τα νησιά που επισκεφτήκαμε.. 
-Να τα κορίτσια μας στο..Μαιευτήριο..εδώ τα πρώτα γενέθλια τους , εδώ στο δημοτικό, στο γυμνάσιο , στις Σχολές τους!
-Κοίτα..εδώ τις οδηγείς νύφες..πόσο συγκινημένος είσαι ..κι εγώ..να πάρει η ευχή πόσο αδύνατη! Εσύ φταις που μαγειρεύεις και τρώω και παχαίνω! Συλφίδα με παντρεύτηκες αφιλότιμε και τώρα είμαι η ..χοντρή του Θησαυρού!..
-Θυμάσαι που σε ανέβασα αγκαλιά τα τρία πατώματα όταν χάλασε το ασανσέρ στη φίλη σου, ήσουν και έγκυος τότε!
-Κι εσύ κούκλε μου μόλις 30 ετών και..ερωτευμένος (αυτό τα ..εξηγεί όλα!!)κι εγώ μόλις 52 κιλά!!!
Το πρώτο μας εγγόνι η Βασούλα μας ..το δεύτερο ο Πασχάλης, ..το τρίτο ο Δημητράκης..το τέταρτο ο Κωνσταντίνος..Θεέ μου ..πόσα μου χάρισες μέσα σε αυτή την..ρουτίνα ...
Αυτά τα χρωματιστά χαρτάκια ..δεν πατάς τον κέρσορα..απλά τα κρατάς και τα κοιτάζεις , χαϊδεύεις κάποιες στιγμές τις μορφές και αισθάνεσαι τα συναισθήματα να σε πλημμυρίζουν.. ο πατέρας μου...η μητέρα μου, η γιαγιά .. μου λείπετε.. αλήθεια.. μου λείπετε..
Φτιάξαμε δύο άλμπουμ με αυτές και πήγαμε το ένα στην μία κόρη την Ιωάννα και το άλλο θα το στείλουμε στην Ειρήνη στην Αθήνα. Αποφασίσαμε πως όλα "αυτά" δεν μπορεί να τα ξεπεράσει και να τα αντικαταστήσει ο υπολογιστής και οι φάκελλοι του στις εικόνες..
Φίλοι μου γεμίστε το "μπαουλάκι σας" εσείς  που είστε τόσο νέοι και μπορείτε να το κάνετε, η "ρουτίνα" που ίσως τώρα σας κουράζει θα έρθει η στιγμή που θα την νιώσετε κεφάλαιο της ζωής σας. 
Καλημέρα λοιπόν, μία χαρούμενη "γεμάτη "καλημέρα μέσα από την καρδιά μου. Τα γεμιστά μου έγιναν κι όλας χθες βράδυ όσο βλέπαμε ταινία και κάποιο..κακό παιδί  που ξυπνάει δήθεν για τουαλέτα ... έφαγε τη νύχτα δύο κομμάτια! 
Ο Δημήτρης έφτιαξε τις σάλτσες του χθες βράδυ και μου έχει γεμίσει το τραπέζι με τα γυάλινα, το κοτόπουλο για την Κάντυ ψήνεται, το ..σίδερο..( Θεούλη μου ..να κάνω πως δεν το βλέπω;). Ρουτίνα μου, καθημερινότητα μου σε..καλωσορίζω ..σ' αγαπώ ..είσαι η ζωή μου απλή και αγαπημένη..
                               Αχτιδένια φιλάκια!