Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2024

Έχω τόσα να πω...

 


Πράγματι.. έχω τόσα να σας πω.. από τα Χριστούγεννα μέχρι τώρα.. ε!! πια..ή θα με ξεχάσατε ή θα μου πείτε... ποια είσαι βρε κορίτσι μου; να ρωτήσω εκείνο το καθιερωμένο : - να αρχίσω από τα άσχημα ;.. αυτό θα κάνω ώστε φεύγοντας να σας αφήσω μία όμορφη γεύση στο.., στόμα. Αλήθεια .. όταν έχουμε να κάνουμε με άσχημα, δυσάρεστα σε μένα τουλάχιστον συμβαίνει λες και στο στόμα μου κύλησε μία πικρίλα που μένει για ώρες. 

Το σκέπτομαι και θα αρχίσω από τα λιγότερα άσχημα όπως πως βάζοντας το ενισχυμένο εμβόλιο την ίδια μέρα πάθαμε covid ..πως.. γιατί ούτε οι γιατροί δεν το δικαιολόγησαν, εγώ ελαφρά όμως ο Δημήτρης πολύ άσχημα με πυρετό, αδυναμία, ανορεξία, πλήρη κατάπτωση. Φάγαμε όλο το μήνα με αυτό όμως .. το περάσαμε κι αυτό.

Είπαμε , η ζωή είναι ΑΠΡΌΒΛΕΠΤΗ και αρχίζω από τα πικρά..από την απαίσια πικρίλα στο στόμα και την καρδιά όπως ένοιωσα όταν πηγαίνοντας το προηγούμενο Σάββατο στο κτήμα χτύπησε το κινητό μου και βιντεοκάλεσμα από τα παιδιά μου την Ειρήνη και το Νίκο. 

-Μαμά που είσαι ; - Μόλις φθάσαμε κτήμα!...- Μπες στο τροχόσπιτο, κάθησε πρέπει να σου πούμε κάτι... Το χτυποκάρδι άρχισε, η πικρίλα που σας έλεγα στο στόμα.. - Μην ανησυχείς μανούλα.. όλα θα πάνε καλά.. αποφασίσαμε να σου το πούμε τελευταία στιγμή για να μη στεναχωριέσαι..

- Η Ειρήνη θα χειρουργηθεί την Τετάρτη στο στήθος... Καρκίνος όμως..όμως προλάβαμε στην αρχή..

Τι να σας πω φίλοι μου.. ξέρετε ότι η Πάρκινσον είναι νευρολογική ασθένεια.. όλο αυτό το καιρό είχα απίστευτα αποτελέσματα με ...κοκτέϊλ φαρμάκων πειραματικά.. όλα θαρρείς χάθηκαν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα , με το ζόρι κρατούσα το κινητό. Κάθισα στο κρεββάτι και προσπαθούσα να ακούσω όλα τα ενθαρυντικά και ελπιδοφόρα που μου έλεγαν. Σκέφτηκα πως θα έδινα και την ζωή μου στα χέρια της Παναγιάς , ότι όπως ο Κύριος θα ψυθήριζα το ανθρώπινο " απελθέτω απ εμού το ποτήριον τούτο....

Γυρίσαμε σπίτι, έπρεπε να παρηγορήσω τον Δημήτρη , μετά.. εμένα..και να χαμογελώ στην απίστευτα δυνατή κόρη μου δίνοντας της αυτό που στην παρούσα στιγμή το είχε περισσότερο... ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ!

Και πήγαν.. η Παναγία στάθηκε δίπλα μας ..όλα θα πάνε καλά μου είπε θαρρείς ..απάντηση στις προσευχές μου. Δεν χρειάστηκε να κάνει αφαίρεση παρά στα 2 ογκάκια και αντι χημειοθεραπείες ακτινοβολίες.

Αρκετά με όσα με πίκραναν.. όσα σας μεταφέρω , ας κρατήσουμε την Ελπίδα και την Πίστη φίλοι μου και να πάμε στα πιο ενθαρυντικά έστω και με άγνωστο χρόνο διάρκειας. Κοκτέϊλ φαρμάκων μου είπαν.. χωρίς σκέψη το έκανα έστω και με προσωρινά ίσως αποτελέσματα τουλάχιστον στα χέρια γιατί για την βάδιση.. άστα να πάνε φίλοι μου. 

Βεβαια τα αποτελέσματα στα χέρια δεν είναι εντελώς τέλεια όμως.. πήρα τα πάνω μου, είπα το ..ναι.. και ανέλαβα για την ΛΑΝΑΣΣΑ ( καρκινοπαθή παιδιά ) τα..αμέτρητα κεραμικά αυγά και κουμπαράδες που μου έστειλαν ( ξέρετε όλοι εκείνο το γνωστό ..βρήκαμε παππά να θάψουμε πεντέξι!) Ο Δημήτρης έπαθε σοκ με τα κιβώτια που μου έστειλαν , για πρώτη φορά μου έβαλε .. κατσάδα..πως όλα έχουν όρια και πως κουράζομαι.. μα τα κατάφερα φίλοι μου αν και χρειάστηκα την βοήθεια του για τις συσκευασίες όταν επέστρεφα τα ζωγραφισμένα! 






Μουρμουρούσε.. μα με βοήθησε ο γλυκούλης μου τελικά γιατί φίλοι μου έχω  στο μυαλό μου πάντα εκείνες τις συμβουλές της λατρεμένης Πολίτισσας γιαγιάς μου : - Γιαβρί μου να χαμογελάς πάντα στον άνδρα σου , να του λες πως..έχει δίκιο ακόμη και όταν δεν έχει , να κρατάς μέσα σου το.. βρισίδι που του αξίζει και μετά  θα δεις πως θα κάνει τελικά ΑΥΤΟ που εσύ θέλεις λέγοντας του πόσο ...άξιος είναι, πόσο μοναδικός ..χα χα σοφή η γιαγιά Γεωργία και τις ακολουθώ με αποδεδειγμένα αποτελέσματα. Μουρμουρούσε λοιπόν..μου έλεγε πως δεν θα ξαναπακετάρει.. όμως..έκανε όλα τα δέματα μου !

- Σκέψου καλέ μου.. τα παιδάκια με καρκίνο..σκέψου τα ΑΜΕΑ "Φίλιππος" που τους κάνω τις λαμπάδες..σκέψου τα .. Ειδικά παιδάκια που κάνω και γι'αυτά , σκέψου.. για τα μπαζάρ.. για το Γηροκομείο...( ένα ένα του τα λέω και έχει μισήσει τα κιβώτια ). Όμως έχω βρει κι εγώ να του δίνω ότι ξέρω πως τον ευχαριστεί για τα δικά του χόμπυ που είναι το κτήμα. Οι κούριερ έχουν γίνει φίλοι μας πια αφού φέρνουν όσα του παραγγέλνω από το TEMU, από ειδικά σπορεία για τους σπόρους του ,ότι γκάζετ μπορείτε να φανταστείτε μέχρι και μικρό θερμοκήπιο για το μπαλκόνι !! Βέβαια τον έκανα κουκλί ζωγραφιστό με τις 3 μπλούζες που του πήρα, τα σπόρτεξάκια , σκουφάκια..τηγάνια, κατσαρόλες.... δεν θέλω γέλια φίλοι μου. Όλα από τον καναπέ μου βέβαια !

Όλα πήγαν καλά με το κορίτσι μας, αυτό τα λέει όλα, της μιλούμε κάθε μέρα σε βιντεοκλήση. Σήμερα ήρθαμε ΣΚ στο κτήμα για να ξεκουραστώ κι εγώ και να... κουραστεί εκείνος με το κλάδεμα. Κι εδώ φιάχνω όμως Μαρτάκια για τα καρκινοπαθή παιδάκια , πρωτάρα σε αυτό μα.. τα καταφέρνω !

Σας κούρασα, το ξέρω..μα σας το είπα από την αρχή...Έχω τόσα να σας πω. Σας αφήνω λοιπόν μετά από τον αστείρευτο μονόλογο μου, ζητώ συγνώμη για τις αναρτήσεις σας που δεν διάβασα , νομίζω πως δικαιολογούμαι από τον ψυχικό και σωματικό κάματο. Να είστε καλά, να λέτε το σ'αγαπώ κάθε στιγμή σε αυτούς που είναι δίπλα σας. 

Ένα τελευταίο θα σας πω ,λιγάκι προσωπικό μα μου γλύκανε την ψυχή. Θυμάστε τότε που αναγκαστήκαμε να κόψουν την βέρα μου λόγω του οιδήματος στα χέρια; θα ομολογήσω πως τότε πικράθηκα κι ας μη το έδειξα, αποχαιρέτησα κάτι που μπήκε στο χέρι μου τότε στο Βέλγιο όταν μου την πέρασε ο Δημήτρης στο χέρι και έμεινε εκεί από το 1975..βέβαια μετά το προσπέρασα,  απλά μου έλλειπε κι ας μή το είπα σε κανένα. Προχθές λοιπόν Τετάρτη με την αγωνία της εγχείρησης εκεί που για να ξεχαστώ ζωγράφιζα..αυγά κεραμικά.. ένα κουτάκι μπήκε μπροστά μου ανοιγμένο μαλιστα και μέσα του μία βέρα σχεδόν σαν εκείνη που είχα τότε, πλατίνα και χρυσό. Το χέρι δεν ήταν πια νεανικό, ούτε και το δικό μου μα η αγάπη ήταν σε κάθε του γηρασμένο κύτταρο. Εδώ έπεσε δάκρυ φίλοι μου


 Το χέρι γεμάτο ρυτίδες.. το μπαστούνι δίπλα σαν να μου λέει : δεν είναι για σας αυτά..όμως αυτό το ίδιο το γεγονός για μένα μου είπε τα πάντα. 


                             Φίλοι μου ευχαριστώ για την υπομονή σας.

                                                Αχτιδένια φιλάκια.

Κυριακή 31 Δεκεμβρίου 2023

Ο χρόνος που φεύγει.. ο νέος που έρχεται..

 


Τέτοια μέρα όπως όλοι μας κάνω νοητά τον απολογισμό μου, βάζω τα υπέρ και τα κατά στη ζυγαριά και... ομολογώ πως μια ... μικροκατάθλιψη με πιάνει. Τι να επιθυμήσω από το χρόνο που του κουνάω το μαντήλι και ρίχνω και... αλάτι πίσω από την πόρτα για να μην μείνει ούτε η σκιά του.
Δεν θυμάμαι τόσες άσχημες ειδήσεις στη ζωή μου... φωτιές..πλημμύρες..ατυχήματα..σεισμοί..δολοφονίες...  έλεος 2023 ..να πας και να μη γυρίσεις.
Ακόμη και για μένα ήταν σκληρός και δύσκολος αντίπαλος πιστέψτε με. Λυπάμαι που ακούγομαι απαισιόδοξη ,δεν αναγνωρίζω πια τον εαυτό μου όχι μόνο στο καθρέπτη μα και στις αμφιβολίες μου όταν σαν ανθρώπινη ψυχή πιάνω τον εαυτό μου να τολμάει να κάνει σχέδια... όνειρα .. που αμέσως τα θάβω με πλήρη επίγνωση πως θα μείνουν εκεί.. στο συρτάρι.. Σπάνια βγαίνω πια έξω, μόνη δεν το συζητάω.. η νευρολόγος μου έβγαλε κόκκινη κάρτα. Βέβαια μέσα στην ζοφερή εικόνα υπάρχει και αυτό το κάτι.. το μικρό φωτάκι πως η Πάρκινσον ελέγχεται στα χέρια μου και μου στερεί την ευκολία στην βάδιση και την ευστάθεια. 
Είδατε.. αυτή η τελευταία μέρα του χρόνου ... η μικροκατάθλιψη που λέγαμε. Ο Δεκέμβρης μας έφερε και τον covid , παλέψαμε κι οι δυό μας πολύ άσχημα , τα καταφέραμε μα ήταν και κάτι που μας άφησε τα ίχνη του ψυχικά και σωματικά. 
Σε μία ώρα και κάτι το 2023 φεύγει..και κάτι νέο έρχεται..2024, επιφυλακτική φίλοι μου μα να πάρει η ευχή μέσα μου.. ίσως πολύ μέσα μου υπάρχει ακόμη κάτι από την ΑΧΤΙΔΑ που το 2007 άνοιξε αυτό το μπλοκ αγκαλιά τότε με το ροζ συννεφάκι της . Έτσι τολμώ.. τολμώ να κάνω σχέδια για τους γύρω μου, να ονειρεύομαι αν και ξέρω πως τα όνειρα μου σταματούν στα 117 τμ του σπιτιού μας. 
Όμως μπορώ να εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να μπει ένα τέλος σε όλα τα άσχημα του κόσμου, να υπάρχει υγεία, αγάπη, ειρήνη, να μην βλέπω παιδιά που κλαίνε.. που πεινάνε..δεν θέλω ένα τέτοιο κόσμο φίλοι μου.. είναι άδικο στην λέξη ΑΝΘΡΩΠΟ που θέλουμε να αντιπροσωπεύούμε. Ας ελπίσω λοιπόν... η ελπίδα πεθαίνει τελευταία πως ο χρόνος που έρχεται το 2024 θα προσπαθήσει να διορθώσει τις ζημιές που άφησε πίσω του ο παλιός.
Φίλοι μου σας εύχομαι υγεία, αγάπη, ειρήνη, δημιουργία, όνειρα...όνειρα...
                         Αχτιδένια φιλάκια

Παρασκευή 3 Νοεμβρίου 2023

Αυτό που μου λείπει...

 


Μία Φθινοπωρινή μέρα σήμερα φίλοι μου ,τα χρώματα όπως ακριβώς ορίζει η φύση. Όταν θέλω να τα μεταφέρω σε μουσαμά θα έβαζα ώχρα, καφέ, κόκκινο, πορτοκαλί και θα έφιαχνα το λαδί σαν απομεινάρι από το φωτεινό πράσινο..



Σήμερα δυσκολεύομαι να μεταχειριστώ τα δάκτυλα μου ,δυσκολεύομαι με την κίνηση μα δεν διαμαρτύρομαι γιατί ξέρω πως υπάρχουν και τέτοιες μέρες.. Μπαίνοντας σε ένα μπλοκ θαύμασα τις όμορφες εικόνες που τράβηξε με τον φακό της από ένα ταξίδι της. Ε! Τι παραπονιάρικο , γκρινιάρικο πλάσμα θα ήμουν αν δεν πω πως.. ζήλεψα, επιθύμησα τα αμέτρητα ταξίδια μας με τον Δημήτρη χωρίς συγκεκριμένο προορισμό απλά στο εργαστήρι μας την ώρα που δουλεύαμε μου έλεγε : - πάμε για... Νάουσα για καφέ ;και πηγαίναμε.


Τώρα θα σας πω τι μου λείπει.. κάτι που δεν μπορώ να έχω πια όπως παλιά.. όπως το θέλω ! Μου λείπουν τα ταξίδια μας, μου λείπουν οι διαδρομές μας στα δασάκια, τα μονοπάτια που ανακαλύπταμε. Μου λείπουν τα.. σκαρφαλώματα μας σε απρόσιτα μέρη απλά για να τα χαρούμε, να ανακαλύψουμε φυτά, να μαζέψω ξύλα παράξενα για ζωγραφική.. μου λείπουν όλα αυτά.

Δεν έχει αξία ένα ταξίδι αν δεν διαβείς δρομάκια..αν δεν μαζέψεις αγριολούλουδα, αν δεν γκρατζουνίσεις τα πόδια σου από τα πεσμένα κλαδιά.  Τώρα δεν θέλω πια να βγαίνω όσο κι αν με παρακαλούν, πάω μόνο στο κτήμα που καθισμένη στον καναπέ έξω χαζεύω τη φύση ή όταν κάνει κρύο μέσα χαζεύω την φωτιά στην σόμπα.

Σας τάπα και.. ξέσκασα, αύριο θα πάμε κτήμα για ΣΚΔ , έχω ένα βιβλίο δωράκι απο την κόρη να διαβάσω και τάμπλετ με.. δεδομένα να τα εξαφανίσω...αυτά και δόξα το Θεό που τα έχω.. Όταν γυρίσω  θα ξαναμπώ στο εργαστήρι μου, θα πάρω τα χάπια μου, θα βάλω το αυτοκόλητο μου και θα αρχίσω τα Χριστουγεννιάτικα μου .. όλα θα πάνε καλά.

                     Αχτιδένια φιλάκια

Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2023

Ήρθα να τα πούμε..

 


Άνοιξα την πόρτα, πήρα το ξεσκονόπανο...πρέπει να ανοίξω τις κουρτίνες σκέφτηκα να μπει φως στο μπλοκόσπιτο .. φως σημαίνει ελπίδα.. αγάπη.. όνειρα.  Σας επιθύμησα τερατάκια μου αγαπημένα, στα κρυφά σας ψάχνω, διαβάζω νέα, συμφωνώ, διαφωνώ..μα μου λείπετε και ξεπερνώ τις κάθε χαζές.. ναι χαζές αναστολές μου να ανοίξω την πόρτα και να πάρω το..ξεσκονόπανο που λέγαμε.





Τι να πρωτοπώ..είμαι σε γενικές γραμμές καλά, μπαστούνι..χάπια (αμέτρητα )..πείσμα και εργασιοθεραπεία.. είμαι καλά και το εκμεταλεύομαι για να κάνω ότι αγαπώ. Έχω κάνει το μικρό μου εργαστήρι ένα.. χαμό μα το αγαπώ τόσο μα τόσο πολύ αυτό το χαμό. Αυτές τις μέρες.. έστω μόνο 4 χαρήκαμε την κόρη μας την Ειρήνη που ήρθε για να μας δει από Αθήνα αφού τα Χριστούγεννα δεν δικαιούνται και οι δύο άδεια. Την χαρήκαμε, μου έδωσε συγχαρητήρια που έχασα αρκετά κιλά και δεν το πίστευε πως τα έχασα χωρίς να το καταλάβω αφού δεν έκανα καν δίαιτα (όρκο τιμης ) απλά τα έχασα. Ελπίζω να χάσουν το δρόμο και να μη ξανάρθουν !!!



Κάθησε επάνω από το κεφάλι μου όταν εφτιαχνα όσα..φιάχνω για τα ιδρύματα και την ένοιωθα πως κοιτούσε τα δάκτυλα μου και τα.. κόλπα που έχω βρει για να λειτουργούν όπως πρέπει. Μετά της έδωσα ότι έφτιαξα για εκείνη..την συμπεθέρα..την κολλυτή της..την κουμπάρα...! - Αχ μανούλα μου είσαι θησαυρός !

                             (αυτό για την κόρη )


Σας ζάλισα ; Έτσι είναι όταν είμαι στα καλά μου το απολαμβάνω και το δείχνω όπως βλέπετε . Ναι γιόρταζε ο καλός μου , περάσαμε τόσο οικογενειακά καί όταν ήπιαμε εκείνο το κρασάκι ευχηθήκαμε και του χρόνου να ήμαστε γεροί,  να ήμαστε καλύτερα αν θέλει ο Θεός.

Σε αυτό το σημείο μέσα από τις.. χαρές μου θα πω και για την στεναχώρια μου μα και για τον θυμό μου  για τους πολέμους που σαν πετούμενοι δράκοι επάνω από τα κεφάλια μας καίνε με τις φλογισμένες ανάσες ότι θεωρούν εχθρό τους. Κλείνω τα μάτια και φέρνω μπροστά μου όλους αυτούς που ορίζουν το μέλλον ανθρώπων και το αλλάζουν γιατί..εκείνοι σαν εμένα.. εσένα..τους ασφαλείς  αγνοούμε πως η Ειρήνη είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ για όλους τους ανθρώπους. Θα τους είχα αρχίσει.. μπάτσους, θα τους έβαζα να νοιώσουν τι σημαίνει η ανασφάλεια, ο φόβος, ο πόνος του χαμού, ο ξεσπιτισμός... ( θυμός, οργή )..θα τους τσάκιζα ! Είδατε πόσο κακιά μπορώ να γίνω;  Τόσο ανόητοι είναι οι άνθρωποι που αγνοούν τον ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ εχθρο της Γης μας που είναι η κλιματική αλλαγή Θεέ μου , καταστρέφουμε το ΣΠΙΤΙ μας φίλοι μου....

Φέτος στα γούρια που ετοίμασα έβαλα στις ευχές μου την λέξη ΕΙΡΗΝΗ , ΕΛΠΙΔΑ, ΑΓΑΠΗ, ΥΓΕΙΑ και ελπίζω.. Παναγιά μου ελπίζω να ακουστώ όπως κάθε βράδυ τις βάζω στις προσευχές μου.

Σας κούρασα ίσως μα όπως έγραψα όταν ξεκίνησα αυτό το μπλοκ εδώ λέω τις σκέψεις μου , τα αισθήματα μου, τις χαρές, τις λύπες ακόμα και την οργή μου. 

Σήμερα περιμένω να γνωρίσω μία φίλη από το fb για να της δώσω την δική μου συμμετοχή στις 50 τρόφιμες του Γηροκομείου που η ομάδα πλεξίματος της θα προσφέρει τα έργα τους πολύτιμα για τις ηλικείες αυτές ( μέσα είμαι χα χα !). Εγώ πλέον λόγω χεριών δεν μπορώ να πλέξω ή να κεντήσω πια μα μπορώ να κάνω τα...δικά μου και να δώσουν σε όλους την χαρά των Χριστουγέννων.

Φίλοι μου ευχαριστώ που ακόμη διαβάζετε ότι γράφω, ξέρω από τα μηνύματα και τα... τηλεφωνήματα πως έχω από το 2007 που άνοιξα αυτό το "σπίτι" πως με αγαπάτε και νοιάζεστε για μένα και αυτό είναι ένα μεγάλο κέρδος που δεν μπορώ παρά να πω..Ευχαριστώ!

Ξεσκόνισα, στόλισα, φάγατε και τα..κουλουράκια από το μπολ , οπότε θα τα πούμε ελπίζω όποτε πάλι θελήσω να τα πω και να ξελαφρώσω.

                   Αχτιδένια φιλάκια


Παρασκευή 6 Οκτωβρίου 2023

Σπίτι μου... μπλοκοσπιτάκι μου !!

 


Ήρθα.. φορτσάτη να σας κουράσω με την φλυαρία μου και να σας πω πως είμαι καλά. Εντάξει δεν είμαι και για.. αγώνες όμως η καινούργια αγωγή αν και στην αρχή με κάποιες ...παρενέργειες που με απογοήτευσαν τώρα είμαι καλύτερα και αυτό αναπτέρωσε το ηθικό μου που ομολογώ... είχε πάρει την κατυφόρα! Έχω βέβαια το πρόβλημα με το βάδισμα και την αστάθεια , στην κινητικότητα και την...ισορροπία όμως  δεν κυκλοφορώ παρά μόνο όταν πάω στο κτήμα με το Δημήτρη δίπλα μου . Μου κακοφαίνεται βέβαια όμως...

Παρόλα αυτά είχα και μία έξοδο την Πέμπτη κατόπιν πίεσης της φίλης μου Μαιρούλας που... με κατάφερε να πάω στα τοπικά ΚΑΠΗ να δείξω πηλό ! Με πήγε ο Δημήτρης με υποδέχθηκαν θερμά βέβαια μα.. δεν μου είπαν για τα αρκετά σκαλοπάτια που έπρεπε να ανέβω με την πατερίτσα...Εκεί συνάντησα και την φίλη blogers Ρένα Χριστοδούλου που.. φαγώθηκε να με φωτογραφίσει για να δείτε το.. χάλι μου !



Η φίλη μου Μαιρούλα, συμμαθήτριες από το σχολείο, 54 χρόνια φίλες αγαπημένες.. κάτι σαν αδελφές πια.




Όμως πέρασα καλά, γνώρισα νέες φίλες  μα ..αν και τους είπα πως θα ξαναπάω.. δεν νομίζω πως θα κρατήσω το λόγο μου..είναι δύσκολα για μένα να χρειάζομαι βοήθεια για να ανέβω και το χειρότερο να κατέβω τα σκαλοπάτια ενός ορόφου. 

Είπα να σας δείξω και κάτι από το κτήμα μας, φέτος όπως σε όλους δεν ήταν μια καλή περίοδος, λόγω καιρού τα δένδρα δεν καρπίσαν ,τα φυτά είχαν πρόβλημα  όμως ο καλός μου αγρότης επιμένει και κουράζεται βέβαια μα ξέρω πως αυτό του αρέσει όπως σε μένα το εργαστήρι μου και τα χρώματα μου.


Τώρα άρχισε να φυτεύει σαλάτες και να αρχίσει το κλάδεμα. Γι αυτό κι εγώ του αγόρασα από ένα σάϊτ ένα αλυσσοπρίονο για να ...μην αφήσει κλαδί για κλαδί!!!

Αυτή είναι η δική μου γωνιά έξω από το τροχόσπιτο, στο τραπέζι ζωγραφίζω όσα φτιάχνω με τον πηλό.

Αυτό είναι το αγαπημένο μου σταφύλλι, ρώσσικο και.. οι άλλοι δεν το αρέσουν γιατί είναι λίγο... περίεργο στην γεύση και έχει κουκούτσια !

Αυτή είναι η γωνιά εξωτερική του Δημήτρη όταν βγαίνει από το θερμοκήπιο να ξεκουραστεί.

Ο.. αγαπημένος μου "αγρότης"επί τω έργο, ξερίζωσε τις ντομάτες και τα πιπέρια και φύτεψε κρεμμυδάκια και 3 ειδών σαλάτες. Τα ντοματίνια Βελανίδια ακόμα καλά κρατούν, έγιναν σαν δενδράκια.


Εκείνο που μου δίνει χαρά και απασχόληση είναι το εργαστήρι μου και τα όσα καταφέρνω με .. πολύ κόπο πιστέψτε με να φιάξω για τις... παραγγελιές από τα ιδρύματα.

Μετά με έπιασε η Φθινοπωρινή μου διάθεση που την έδειξα με τα Φθινοπωρινά μου στεφάνια , θέλω να προσέξετε παρακαλώ το σχιάχτρο μου !! 

Και ένα μικρότερο για μία αγαπημένη φίλη !



Θα ήθελα πολύ να σας έκανα δωράκια όπως παλιά μα το ταχυδρομείο πια είναι μακριά και δεν θέλω να κουράζω τον Δημήτρη με τέτοιες απαιτήσεις. Όμως όποια θέλει κάτι...μολών λαβέ !

Φίλοι μου σας κούρασα ίσως, μπήκαμε στον Οκτώβρη ,νυχτώνει νωρίς.. σκοτεινιάζει και είναι το μόνο που δεν μου αρέσει στον Χειμώνα που πλησιάζει. Όμως..πάντα υπάρχει ένα "όμως " που κάνει την αλλαγή και είναι τα Χριστούγεννα που πλησιάζουν και που πάντα αγαπούσα. 

Φίλοι μου σας ευχαριστώ για την αγάπη σας, για τις επισκέψεις σας στο μπλοκόσπιτο μου που ξέρω πως .. γέρασε.. πως έχασε την λάμψη του... πως πάλιωσε σαν ένα σπίτι που κατοικείται που και που. Δεν θα πω ψέμματα.. μου λείπει όπως μου λείπει και η... αεικίνητη Αχτίδα που το κατοικούσε. Ας τελειώσω μ'εκείνο που θα υπάρχει πάντα στην "σχέση"γιατί στην πραγματικότητα θα ήθελα να σας κάνω.. αγκαλίτσα και να σας δώσω : 

                           Αχτιδένια φιλάκια


Δευτέρα 11 Σεπτεμβρίου 2023

Πως να αντέξεις τόσο πόνο ...

 


Ανοίγω το μπλοκόσπιτο χωρίς να νοιάζομαι για τα χνάρια μου που αφήνω στη σκόνη της απουσίας μου..ο παλιός ενθουσιασμός έφυγε , έχω τόσα άλλα μπροστά μου. 

Ο κόσμος γύρω μου γκρεμίζεται , όπου και να γυρίσω φίλοι μου  ακούω κλάμα, βλέπω απελπισία , πως να αντέξω τόσο πόνο... νοιώθω ενοχή...όχι δεν είναι ο δικός μου...θα άντεχα τριπλάσια αρκεί αυτό το κακό να μην το έβλεπαν τα μάτια μου...μήπως πέθανα και είμαι στη κόλαση; Τηλεφωνώ σε φίλη καρδιακή  συνάδελφο, συμφοιτήτρια από το Βόλο να μάθω αν είναι καλά...δεν απαντάει κι εγώ ανησυχώ..

Αυτες τις μέρες είμαι " μπλεγμένη " με εξετάσεις ειδικές , με το ζόρι.. ένα μόνο εργαστήριο σε όλη την Θεσσαλονίκη...δεν μπορούν να καταλάβουν οι δικοί μου πως θέλω την ησυχία μου. Είμαι κουρασμένη, κρατώ μόνο το χαμόγελο και την επιθυμία μου να μην στεναχωρώ αυτούς που με φροντίζουν. Ευχαριστώ για την βοήθεια Αθηνούλα μου..

 Τελικά η επανάσταση μου έπιασε τόσο απλά... με την αλήθεια... κοίταξα την Νευρολόγο στα μάτια και της είπα : - Δεν νοιώθω έτοιμη, δεν θέλω να κάνω κάτι για τους άλλους αλλά για μένα.. Δεν κοιμάμαι πλέον καλά. Ευτυχώς πήρα την απάντηση που ήθελα..η ηρεμία είναι βασική στη ζωή μου. Γύρισα και μπήκα στο εργαστήρι μου που τόσο καιρό ούτε εκεί ένοιωθα όμορφα. Έβαζα την ποδιά μου, κοιτούσα τις .. λευκές.. άδειες επιφάνειες... σηκωνόμουν και έκλεινα την πόρτα πίσω μου..

Τώρα θα πάλευα το.. θηρίο με το τρόπο μου ξέρω και πιστέψτε με είμαι έτοιμη να δώσω μαθήματα σε ομοιοπαθείς ή μήπως είμαι απλά τυχερή ; Να σας πω το μυστικό, βάζω.. πείσμα στην παλέτα μου , διαλλέγω απλά εύκολα θέματα , μεταχειρίζομαι βέργα αγιογραφίας , γυρίζω το τελάρο όπως με βολεύει, ξεχνώ το αριστερό μου χέρι και βάζω αγαπημένα τραγούδια στο κινητό μου.

Προσπάθησα να βοηθήσω κι εγώ όπως μπορώ αυτούς τους απελπισμένους ανθρώπους  σκέπτομαι ότι θα μπορούσα να είμαι στη θέση τους , να χάσω τα πάντα σε μία στιγμή, φανταστείτε με να τρέχω να σωθώ με το μπαστούνι ! Ήθελα η μικρή μου βοήθεια να είναι πιο.. προσωπική και με βοήθησε φίλος γι 'αυτό . Ο άνδρας μου χαμογέλασε όταν του είπα πως νοιώθω άγχος που θα μιλήσω με άγνωστη για τόσο λεπτό θέμα...  - εσύ κατάφερες εμένα , είπε, με γράμματα και αμφιβάλεις για το τηλέφωνο ;

Μου το κρατάει μανιάτικο φίλοι μου που στον 1 1/2 χρόνο που αλληλογραφούσαμε αρνιώμουν να μιλήσουμε στο τηλέφωνο, μου άρεζε το "μυστήριο" και η λαχτάρα των φακέλων που τους άνοιγα με...χτυποκάρδι! Ήμαστε 48 χρόνια μαζί.. χέρι χέρι...άσπρισαν τα μαλλιά του πρίγκηπα μου... μα εγώ τα βλέπω πυκνά και καστανά. Σας το είπα; μου έκανε ράμπα για να μπορώ να μπαίνω στο τροχόσπιτο.

Πράγματι..τηλεφώνησα στην άγνωστη μέχρι τότε  έτσι γνώρισα την Αποστολία Τ. , κουρασμένη φωνή, κουρασμένος άνθρωπος , αρχίσαμε τυπικά, η εμπιστοσύνη κερδίθηκε βήμα βήμα . Δεν είμαι από αυτές που κάνουν ερωτήσεις , αφήνω τον συνομιλητή μου να το κάνει μόνος του όποτε και όπως θέλει. Έτσι.... μου άνοιξε την ζωή της χωρίς να το καταλάβει και η..ενοχή μου γύρισε. Υπάρχουν άνθρωποι που η ζωή τους έδωσε αλλεπάλληλα χτυπήματα..που δεν χάρηκαν τα στοιχειώδη.  Ο άνδρας μου χαμογελούσε που με έβλεπε να δακρύζω με όσα άκουγα..

Πήγαμε κτήμα, γυρίσαμε και έχω κάνει κι όλας την λίστα με το τι θα βάλω στο κιβώτιο για Τρίκαλλα από αυτά που είπε σαν αναγκαία... άρχισα να κυνηγάω τον Δημήτρη

- Θέλω κιβώτιο... σήμερα όχι αύριο...ακούς; 

Αισθάνομαι υπέροχα όταν είμαι χρήσιμη ,νοιώθω ότι η καθημερινότητα μου παίρνει χρώματα και χρώμα σημαίνει ζωή. Φίλοι μου δεν ξέρω αν είστε ακόμα μαζί μου, σας καταλαβαίνω δεν θυμώνω.. εγώ τώρα μπαίνω στο μπλοκ ανάλογα ( τόσο εγωιστικό εκ μέρους μου ) με την διάθεση μου , όταν θέλω να νοιώσω πως.... με αγαπάτε !!!! Πω πω!!! Κακομαθημένο μοναχοπαίδι τελικά είμαι να πάρει η ευχή.

Φίλοι μου βοηθείστε όπως και όσο μπορείτε ,μπορεί αύριο να συμβεί σε μας..δυστυχώς πιστεύω πως από εδώ και πέρα θα γνωρίσουμε πολλές τέτοιες καταστροφές . Θα φανώ γραφική αν σας πω πως.... οι σφραγίδες άνοιξαν όπως έλεγε η γιαγιά μου και με τρόμαζε περιγράφοντας τον τρομερό  Άρχων Μιχαήλ με το υπέροχο άλογο και την χρυσή ασπίδα.

Σας εύχομαι να έχουν τα όνειρα σας το φως που χρειάζεστε και το φως αυτό είναι...δανικό και πρέπει να το σκορπάμε για να πραγματοποιεί το σκοπό του. 

                         Αχτιδένια φιλάκια