Ιστορίες με χαμόγελο..

 

Δεν άλλαξε κάτι από ..χθες.. από προχθές.. εμείς παρατηρητές απλοί σε καταστάσεις και συγχρόνως παλεύουμε με τους δικούς μας προσωπικούς πολέμους είτε επιβίωσης είτε κουράγιου για να προχωρήσουμε κλείνοντας τα μάτια σε ότι μας ενοχλεί, μας τρομάζει μας ωθεί  να σκεπτόμαστε πως η ζωή έτσι ακριβώς είναι.

Τώρα μία χαμογελαστή  ιστορία για  να σας κάνω να ελαφρύνετε την ημέρα σας, ξέρετε.. από αυτές που μόνο σε μένα συμβαίνουν φίλοι μου.!

Χθες λοιπόν μία δύσκολη μέρα απλά για διαδικαστικά συνήθη πράγματα που έπρεπε εγώ να διευθετήσω πηγαίνοντας σε τράπεζες δύο παρακαλώ για να άρω  πάγιες εντολές πληρωμής  λογαριασμών και εν συνεχεία να μεταβιβάσω σε άλλη τράπεζα. Τελείωσα εύκολα από την πρώτη και ..στην επόμενη πέρασα ένα ..3ωρο που μου έσπασε ελαφρώς τα νεύρα και  συγχρόνως μου χάρισε και πάνω από μία  ώρα με γέλιο αφού δέχθηκα τη όλη κατάσταση με στωικότητα . Η αρχή ήταν έξω από την τράπεζα όταν μπροστά μου στην ουρά ήταν δύο κυρίες μαμά και .. κόρη. Η μαμά 92 ετών όμως είπε αργότερα στη τράπεζα η κόρη στη δική μου περίπου ηλικία. Η γιαγιά είχε ξεχάσει τον κωδικό της.. η μάλλον δεν τον θυμήθηκε καλά. Ένα μικρός χαμός στα εξωτερικά μηχανήματα, η κάρτα άλλαξε δέκα χέρια και τελικά την .. κατάπιε η μηχανή! Είσοδος τώρα μέσα.. ο σεκουριτάς δίνει μία μάχη μικρή με την μαμά που ήθελε να μπει συγχρόνως με την κόρη. Τελικά μπαίνουν με σειρά και εγώ αναγκαστικά επόμενη και μπαίνοντας μέσα μετά 15 λεπτά τις  βρίσκω στο ίδιο γραφείο που θα απευθυνόμουν. Ο καλός μου Γιώργος ένας υπέροχος νέος άνθρωπος που εργάζεται σε αυτό το πόστο ήταν σχεδόν  απελπισμένος και μιλάμε για τον πιο.. πιο.. ευγενικό νέο παιδί που έχω γνωρίσει εδώ και χρόνια που άρχισε να εργάζεται σε αυτή τη τράπεζα.  

Η κάρτα είχε βγει από το μηχάνημα όμως είχε απενεργοποιηθεί και.. όλα από την αρχή με φωνές διαμαρτυρίας γιατί  κάθε κωδικό που έβαζαν δεν ήταν αποδεκτός και.. και...μισή ώρα μόνο για την αντικατάσταση, άλλη μισή ώρα για να της βγάλουν βιβλιάρια γιατί όπως φώναζε η γιαγιά : -Εγώ θέλω να τα βλέπω σε χαρτί!!!! Μόλις είπα στον εαυτό μου .. επιτέλους.. θα έρθει η σειρά μου τότε δυστυχώς άρχισαν να μαζεύουν τα χαρτιά χαρτούδια που είχαν απλωμένα παντού στις ..4 τσάντες που είχαν μαζί τους, και η γιαγιά ανακαλύπτει ως.. ΕΧΑΣΕ την νέα κάρτα!! Άρχισε το ψάξιμο, ΑΔΕΙΑΖΑΝ τα πάντα μέχρι και.. το κέντημα φίλοι μου από άλλη σακούλα σκορπίζοντας κλωστές και ψαλίδια ! Ο σεκουριτάς ερχόταν και έλεγε συνέχεια πως έξω περιμένει κόσμος και φωνάζει.. !  Η γιαγιά φώναζε στο Γιώργο να ψάξει λέγοντας του !

 -Εσύ την πήρες.. κάπου την πέταξες, σε είδα εγώ, όλο κουνιόσουν και κουβαλούσες χαρτιά !!!  Σήκωσαν ότι υπήρχε στο γραφείο, του είπαν να ψάξει μέχρι στα καλάθια, ο καημένος τους έλεγε να ψαχθούν γιατί κάπου θα την έβαλα και τότε... ήρθε η σειρά μου για "έλεγχο" ενώ καθόμουν πάνω από μέτρο μακρυά. 

- Ε! εσύ..( σε εμένα αυτό!!) ψάξου, μήπως την έχεις επάνω σου!! ψάξε τσέπες, σήκω και από το κάθισμα μήπως.. κάθισες επάνω!!! Θα μου βγάλουν τα λεφτά που έχω ...

- Κυρία μου εγώ είμαι μακριά.. που είναι η τσάντα σου;

- Δεν κρατώ τσάντες κυρία μου, έχω τα πάντα στο κινητό μου

Αναγκαστικά να αδειάσω τις τις τσέπες μου φίλοι μου, γελώντας συγχρόνως με το Γιώργο και κάνοντας όση υπομονή μπορούσα! Μπαίνοντας στο επόμενο στάδιο τους ακυρώνει τη κάρτα και εδώ το επόμενο εμπόδιο γιατί.. χάλασε το μηχάνημα που έβγαζε τις νέες κάρτες.. χαμός ! Χρειάστηκαν όλα τα γύρω γραφεία για να της πουν πως αύριο θα της είχαν άλλη και πως αυτή ακυρώθηκε. Πάει να φύγει και λέω: - αχ! επιτέλους Θεούλη μου σειρά μου ( συγχρόνως μου τηλεφωνούσαν για να μου φέρουν λαμπάδες για ζωγραφική από το Χαμόγελο) .. Τότε γυρίζει και μου λέει:

- Δώσε μου το μπαστούνι σου,... μου το τραβάει και αρχίζει να το χώνει κάτω από.. 3 γραφεία μήπως έβρισκε τη κάρτα..

Φίλοι μου ήμουν στα πρόθυρα κρίσης, άρχισα να τρέμω με.. γέλια συγχρόνως, οι υπάλληλοι μου ζήτησαν συγνώμη πάλι με .. γελάκι.. και επιτέλους.. ήρθε η δική μου σειρά αφού αποχώρησαν με την δυνατή απειλή φεύγοντας από την πόρτα: - ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΞΑΝΑΡΘΟΥΜΕ!!!

 Έφυγα από το σπίτι μου στις 9 το πρωί, γύρισα στις 12.30 βρίσκοντας ένα Δημήτρη έτοιμο να έρθει να με ψάξει! Συγχρόνως ήρθαν οι λαμπάδες στο εργαστήρι κι εγώ αναφώνησα: ΑΥΡΙΟ..ΑΥΡΙΟ θα  ζωγραφίσω, αυτή τη στιγμή ούτε να τις πιάσω μπορώ. 

Σκέφτομαι πως ίσως δεν σας ενδιέφερε η περιπέτεια μου στη τράπεζα όμως συγχρόνως μία τόσο περίεργη και αστεία σε μερικά σημεία περιπέτεια θα σας έφερνε ένα γελάκι σε τέτοιες στιγμές. Σας εύχομαι ένα καλό και εύκολο μήνα αν και.. έπαψα να εύχομαι.. φοβάμαι να ευχηθώ..

                                     Αχτιδένια φιλάκια