Γυρίζοντας πίσω.

 Γυρίσαμε 1 μέρα νωρίτερα αφού τελικά το εμβόλιο του άνδρα μου ήταν μία μέρα νωρίτερα και ευτυχώς που μας ειδοποιούν στο κινητό γιατί θα το χάναμε και είναι η 2η δόση του.

Όμως περάσαμε όμορφα αν και το να τριγυρίζεις τα 4 στρέμματα με μπαστούνι.....

Η Πασχαλιά μου ανθισμένη μα ακόμη είναι μόνο   μπουμπουκιασμένη και δεν έκοψα  κλαδάκι απλά της είπα .. ευχαριστώ.. που με περίμενε.

Οταν βλέπεις ουρανό με τόσο γαλάζιο χρώμα αισθάνεσαι πως βρίσκεσαι μέσα σε ένα όνειρο ,ένα χορό χρωμάτων.

Οι κερασιές μας ολάνθιστες και τόσο όμορφες αν και δεν πήραν την περιποίηση φέτος λόγω της καραντίνας. Στεναχωριέται ο Δημήτρης όμως προσπαθώ να του δώσω να καταλάβει πως το κτήμα είναι για μας μόνο για να χαιρόμαστε την ηρεμία της φύσης.

Τελειομανής ο καλός μου είδε το χόρτο και το πλήθος από τα κίτρινα ανθισμένα ραδίκια και βέβαια ανέβηκε στο χλοοκοπτικό και τον έχασα!

Κάθε μέρα έκανα 3 φορές το γύρο με το μπαστούνι μου δυστυχώς γιατί ...γιατί...δεν γίνεται διαφορετικά. Μερικές φορές με συνόδευε η γειτόνισσα και κάνουμε έτσι την κουβεντούλα μας.

Μα ξαφνικά ανακάλυψα μία φωλιά μάλλον από καρακάξες είπε η γειτόνισσα που μένει εδώ και χρόνια στο όμορφο σπίτι της απέναντι από το δικό μας κτήμα.

Θυμάστε την εφαρμογή στο κινητό που σας έλεγα; Έπρεπε να με βλέπατε να σκάγατε γελάκι! Τα δένδρα ψηλά, εγώ το..1.60 , μπαστούνι, κινητό, Κάντυ στα πόδια μου και η εφαρμογή να μου λέει:- Φωτογραφίστε το φύλλο από επάνω! Άντε να το πιάσω και να ο ήλιος , που να δω τι πατάω. Μετά μου έλεγε τι είχε και μου μόστραρε και ένα σιχαμερό μαμούδι φωτό, Αποτέλεσμα; δεν είπα λέξη στο Δημήτρη και γύρισα να ...κλάψω τα δεδομένα που μου έφαγε!

Μετά ειδα τα χαμομήλια και παρηγορήθηκα μαζεύοντας λίγα για το βραδινό τσαγάκι μας.

Σας έδειξα τους φύλακες; Αν το πιστεύετε η φωνή της Κάντυ είναι πιο δυνατή και πιο..εκνευριστική για τον Άρη και την Πέρσα απέναντι. Ο Κανέλλος παίζει μαζί της και προσπαθεί να βρει μέρος να κρυφτεί από αυτήν όταν την βαριέται μα...γυναίκα βρε παιδιά, δεν τον αφήνει ήσυχο παρά μόνο όποτε θέλει εκείνη τον παρατάει και έρχεται δίπλα μου στο καναπέ για υπνάκο!

Να και η δουλειά που μου κάνει παρέα όταν τελειώνω τις λίγες ασχολίες που έχω, το κέντημα που κάνω για την φίλη μου Μαιρούλα γιατί λατρεύω το κέντημα και στο κτήμα μου είναι απαραίτητο παρέα με την μουσική από το τραντζιστοράκι μου.

Πριν φύγουμε έκανα και ένα ψωμάκι να το πάρουμε μαζί μας στο σπίτι.

Φίλοι μου περνάμε όμορφα στο κτήμα μα και πίσω στο σπίτι υπάρχει το εργαστήρι μου που σαν το τραγούδι των σειρήνων με καλεί. Απίστευτο, λίγες μέρες μας χωρίζουν από το Πάσχα και στεναχωριέμαι που δεν μπορώ να κάνω αυτά που πρόσφερα άλλες χρονιές.

Έχετε φάει ζεστό ψωμί με κασεράκι, ελιές και ντοματίνια; Χαμός!

         Αχτιδένια φιλάκια