Τετάρτη 25 Μαρτίου 2020

Θέλω να με ακούσετε την..έγκλειστη....

 

Αυτές οι μέρες..αυτές οι στιγμές..άραγε πως και με ποια διάθεση του επόμενου χρόνου... τέτοιες μερες...τέτοιες στιγμές θα λέμε όσα αισθανθήκαμε, όσα ζήσαμε..
Τέτοια μέρα του Ευαγγελισμού πήγαινα πάντα στην Ευαγγελίστρια και άναβα λαμπάδα , ήταν το τάξιμο που έκανε η γιαγιά μου για μένα μωρό και το κράτησα. Φέτος άναψα απλά το καντήλι μου και Της ζήτησα να με αξιώσει να το κάνω του χρόνου αν μπορώ .
Όχι δεν χάνω την ελπίδα μου αφού πιστεύω στο Θεό , όμως όπως και ..Αυτός στην ανθρώπινη στιγμή Του λέω : - Απελθέτω απ'εμού το ποτήριον τούτο..
Είμαι σίγουρη ότι όλο αυτό που ζούμε θα μας αλλάξει σαν ανθρώπους, θα μας στιγματίσει σαν πολίτες , θα μας ανοίξει δρόμους διαφορετικούς από αυτούς που πιστεύαμε πως ανοίγονταν ασφαλείς μπροστά μας.
Το κλείσιμο στο σπίτι φίλοι μου στην αρχή θα μας στριμώξει, θα μας μελαγχολήσει και θα μας γεμίσει με το βάρος της εμποδισμένης ενέργειας.. Η μοναξιά πάντα πίστευα πως είναι προσωπική λανθασμένη επιλογή .
Μετά από τις πρώτες μέρες όμως φίλοι μου είναι η ώρα του απολογισμού, θα βρεθούμε ενώπιον ενωπίω με τον εαυτό που δημιουργήσαμε και πλάσαμε  όλα αυτά τα χρόνια, με το δέσιμο των σχέσεων με τους ανθρώπους που είναι δίπλα μας, με τις δυνάμεις αντοχής που δώσαμε στα παιδιά μας ,με τις σκέψεις και τις δρομολογήσεις των αποφάσεων των.
Δεν θέλω να κάνω τη δυνατή και την ακλόνητα υπεραισιόδοξη, κι εγώ πολλές φορές σκύβω..φοβάμαι όχι μόνο τον αόρατο εχθρό που αντιμετωπίζουμε πια μα και με τις πολλές αντιξοότητες που μου χτύπησαν τη πόρτα εν καιρώ.
Μετά όμως σκέπτομαι πως σκυμμένη τα χτυπήματα είναι πιο βαριά  και είναι δειλία που δεν αρμόζει στον Άνθρωπο με Α κεφαλαίο.
Ας δεχθούμε την..ήττα μας από τα έργα μας στο πλανήτη αυτό, το πλαστικό μπουκάλι που πετάξαμε, τις άσχετες και άπληστες αγορές μας στα σούπερ μάρκετ, τα παράλογα ψώνια μας σε υλικά αγαθά απλά για να τα επιδείξουμε στους γύρω μας .Τις συσκευές που λειτουργούσαμε με άνεση χωρίς να τις αντικαθιστούμε πολλές φορές με απλές χειροκίνητες. 
Ξέρετε ...στο κτήμα δεν έχω ρεύμα, δεν έχω λοιπόν..μούλτι, μίξερ, αιρ κοντίσιον, θερμοσίφωνο. Μία γεννήτρια μου δίνει τα βράδια την τηλεόραση που θέλω και μου γεμίζει το τάμπλετ και το κινητό.
 Έτσι λοιπόν έμαθα πως μπορώ να μπορώ να ζω χωρίς πολλές ανέσεις, να ακούω συνέχεια μουσική από το..ηλιακό μου τραντζίστορ αντί για τηλεόραση, να κάνω μπάνιο με το ζεστό νερό που μου δίνει η..κατασκευή σωλήνων πλαστικών που έφτιαξε ο άνδρας μου στην οροφή , να μαγειρεύω και να ψήνω σε φούρνο -κουζίνα αερίου και να έχω ψυγείου αερίου .
Μακρηγορώ και το ξέρω, ίσως βαρεθείτε να διαβάσετε τα όσα γράφω, είναι οι σκέψεις μου, οι συζητήσεις μας με τον άνδρα μου αυτές τις ώρες του καναπέ που βρισκόμαστε όπως είπα στην αρχή ..ενώπιον ενωπίω... με τις σχέσεις μας .
Φίλοι μου ας είναι αυτή η δύσκολη περίοδος ένα μάθημα όταν γυρίσουμε πάλι κάποια στιγμή σε ότι αφήσαμε πίσω μας. Ας σκεφτούμε πρώτα τις σχέσεις και τους δεσμούς μας με τους γύρω μας, το τρόπο ζωής μας , σε ότι κάνουμε για τον πλανήτη μας. Ακόμα και όταν φύγουμε αυτός θα εξακολουθεί να γυρίζει..απλά ας τον αφήσουμε καθαρό όπως όταν φεύγουμε από το σπίτι μας για διακοπές και θέλουμε να είναι όλα στη τάξη πίσω μας.
 Μένουμε σπίτι φίλοι μου, σας αγκαλιάζω έστω και νοητά, σας κουράζω έστω και από..συνήθεια, εγώ εδώ..εσείς δίπλα μου στον αόρατο ιστό  μας δίνει αυτή η τεχνολογία που κατηγορώ και που δίκαια μου λέει:
-Αναμάρτητη ρίξε το λίθο...
                              Αχτιδένια φιλάκια

11 σχόλια:

ANNA FLO είπε...

Συμφωνώ ΄τοσο πολύ μαζί σου!!
Χρόνια πολλα΄για σήμερα
Εύχομαι δύναμη και λιγότερες απώλειες από αυτόν τον εχθρό που αντιμετωπίζουμε
ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΤΙ για να βοηθήσουμε όλους και όπως λες ώρα για προσωπικό απολογισμό

Giannis Pit. είπε...

Δεν μπορώ να διαφωνήσω μαζί σου Γεωργία μου. Όμως αν αλλάξουμε και σε τι βαθμό θα αλλάξουμε είναι μια μεγάλη κουβέντα για την οποία δεν είμαι σίγουρος. Γιατί ο άνθρωπος σήμερα έχει διαβρωθεί πάρα πολύ, ως το μεδούλι. Μπορεί τώρα που νιώθει ευάλωτος να δείχνει ψήγματα ανθρωπιάς αλλά δεν ξέρω μετά που θα νιώσει πάλι "δυνατός" πως θα το εκλάβει.
Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι δεν υπάρχει ελπίδα ναι;
Χρόνια Πολλά καλή μας φίλη με όλες μου τις ευχές.

Συννεφάκι είπε...

Αγαπημένη μου,
όπως σοφά λες μπορούμε να μάθουμε να ζούμε με λίγα.
Ίσως όλα αυτά που ζούμε να μας δυναμώσουν και να μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους.
Φιλιά πολλά και Χρόνια γεμάτα υγεία

Σμαραγδάκι- Ρούλα είπε...

Χρονια πολλα για σήμερα φιλεναδα..και ποιος είναι αυτός που θα διαφωνησει μαζί σου οπως λέει και ο Γιαννης απο πανω..συμφωνώ απόλυτα πως είχαμε κανει την ζωή μας τόσο καταναλωτική που το καταλαβαίνουμε τώρα που βλέπουμε ότι μπορούμε να είμαστε καλα΄και με πολύ λιγοτερα..
ισως όταν περασει αυτή η καταιγιδα..να μας κανει καλύτερους ανθρώπους.. παντα υπαρχει η ελπίδα για το καλυτερο..
Να είστε καλα να προσεχετε φιλεναδα.. μπόρα ειναι θα περασει...την αγαπη μου φιλιααα!!: 😊

Unknown είπε...

μετα απο ολυ καιρο ηρθα και εγω
ετσι οπως το γραφεις αχριδα μου
θα μας αλλαξει για παντα αυτο που ζουμε
υγεια σε ολους μας ...παιδια

Κική Κωνσταντίνου είπε...

αχτιδουλα μου γλυκια εισαι και θα εισαι για παντα μια λαμπρη αχτιδα
να προσεχετε
σε φιλω πολυ

Unknown είπε...

μετα απο καιρο επιστρεφω και εγω
ετσι οπως τα γραφεις
ολοι θα μαστε αλλιως μετα απ αυτο
ευχομαι καλλιτεροι
σιγουρα πιο δυνατοι
ΥΓΕΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ
ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ

Ανώνυμος είπε...

Κα Γεωργία ,πόσο σοφά τα λόγια σας!Νομίζω πώς είναι ένα διάλειμμα διαφορετικό......ένα διάλειμμα για ανάσα από την τρελή μας καθημερινότητα.Σε μας όμως με παιδιά γύρω στα 18 κ 20 είναι μόνο ένα γονατισμα, μαζί
Με ένα χαστούκι και σπρώξιμο μαζί .......θα έχουμε δουλειά; Θα μπορούμε να τους προσφέρουμε συνέχεια στις σπουδές;;;; Τόσα πολλά , μαζεμένα κ πρωτόγνωρα....υγεία και υπομονή σε όλους μας.Σας φιλώ, Μαρω

Χριστίνα Πεταλωτή είπε...

Όλοι μας Γιωργία μου έχουμε πέσει σε βαθύ στοχασμό. Εμένα δε με ενοχλεί καθόλου ο εγκλεισμός ανησυχώ όμως για την επιβίωση χιλιάδων συμπολιτών μας. Ο Θεός να βάλει το χέρι του.

Σοφία Τσιμάρη είπε...

γλυκιά μου ας μην αφησουμε την απελπισια να μας πλησιασει
ας προσευχηθουμε...... προσευχή λοιπον για όλους να μας δωσει δυναμη
ΓΕΝΝΗΘΗΤΟ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΣΟΥ!!!!

Ανώνυμος είπε...

Αφού είμαστε εσωκλειστοι ας ακούσουμε το καμπανακι που έβαλε ο Θεός μέσα μας και λέγεται συνείδηση και ας μετανοιωσουμε για όλα όσα κάναμε στο παρελθον που τα ξέρουμε καλά κι ας κάνουμε μια πιο καθαρή αρχή στο μέλλον. ....όχι μόνο για το περιβάλλον αλλά και για τους ανθρώπους γύρω μας.

Γιαγιά Φαίη