Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2019

Τόσο απλό να ...αγαπάς..

                                 

Το Σάββατο αυτό έγινε κάτι ιδιαίτερο για μας αφού ξαφνικά μας προέκυψε μία γνωριμία με φίλους νέους μα  αρκετά μικρότερους από εμάς.
Στη πολυκατοικία μας φίλοι μου μπήκαμε τότε σχεδόν όλες νεαρές νύφες, τα παιδιά μας είχαν μετά ίδια ηλικία  σχεδόν με διαφορά μηνών ή λίγων χρόνων και ομολογώ πως μας λείπει φοβερά εκείνη η εποχή. Βλέπετε..ταιριάξαμε ακόμα και με τις διαφορές μας, τα τραπεζώματα και τα απογευματινά καφεδάκια ήτανε συχνά και  ζήσαμε όλοι μας τις χαρές, τις ανησυχίες, το χαμό και το πόνο των άλλων .
 Σε αυτό όμως το πολύχρονο διάστημα έχοντας και το μαγαζί μου στο κάτω μέρος της πολυκατοικίας γνώρισα τον κάθε ένα, μάθαινα από τον ίδιο τα προβλήματα του και βοηθούσα όπως μπορούσα. Χρόνια πολλά διαχειρίστρια γνώριζα τους περισσότερους σχεδόν οικογενειακά μέχρι που παραιτήθηκα όταν ένοιωσα ότι λόγω υγείας δεν μπορούσα πια να ανταποκριθώ  στις ανάγκες.
Ο καιρός πέρασε και μόνο δύο οικογένειες μείναμε από τις παλιές. Διαμερίσματα πωλήθηκαν , ενοικιάστηκαν ή στη καλύτερη εκδοχή τα κληρονόμησαν παιδιά τους. Η πολυκατοικία έγινε μερικώς ..ξενόγλωσση , άλλα διαμερίσματα γέμιζαν και άδειασαν.  Εγώ έκλεισα το κατάστημα εργαστήρι και τραβήχτηκα στο..καβούκι μου , οι σχέσεις με τους νέους ενοικιαστές ή νέους ιδιοκτήτες πλέον έγινε απλά ένας χαιρετισμός στους διαδρόμους, ή μερικά πιάτα με πίτα ή γλυκό που ανταλλάσσαμε.
Μία τελευταία καλή μου φίλη από επάνω έφυγε δυστυχώς και ένας νεαρός όπως έμαθα από τα..παράπονα πήρε τη θέση της. Ξαφνικά του έγινε ένας μικρός πόλεμος από τη κυρία του κάτω ορόφου για το τεράστιο σκύλο που είχαν ( ο "Δίας") και τα παράπονα για επίπληξη στην..παλιά διαχειρίστρια εμένα αντί στην εταιρία  που παρέδωσα εδώ και χρόνια πια..Κάποτε τους έλυνα όλα τα προβλήματα , διενέξεις, αποφάσεις..δικτατορικές ( χα! χα! ) αν είχαν αρνήσεις για νέα μέτρα όταν έπρεπε να γίνουν,  από στολισμό μέχρι ..φαρμακείο έκτακτο τη νύχτα!! Μέχρι τώρα λοιπόν γίνομαι συνήθως ο αποδέκτης παραπόνων .
Όπως καταλάβατε πήρα τη μεριά του ενοικιαστή και του σκύλου  και τους εξηγούσα πως κανείς δεν έχει δικαίωμα να αναγκάσει τον άλλο να διώξει το σκύλο του αφού δεν υπάρχει καταστατικό.
Η αλήθεια είναι ότι ..απόκρυψα το γεγονός πως κι εγώ ενοχλούμαι από το τεράστιο σκύλο γιατί ..όταν γαβγίζει φίλοι μου τρέμουν τα θεμέλια και γιατί ο νεαρός εργάζεται κάπου που λείπει όλη μέρα και ο σκύλος στους πρώτους μήνες της προσαρμογής έκλαιγε σαν λύκος κάτι που με πίκραινε .
Είχα σκεφτεί να τους επισκεφτώ μα..μετά είπα στον εαυτό μου να μην μπαίνει στα πόδια των άλλων και καθησύχασα τους διαμαρτυρόμενους ( είπαμε...δικτατορικά) !!!!
Πράγματι λίγο καιρό μετά ο σκύλος δεν έκλαιγε όπως παλιά και μόνο τα πατήματα του στις ...1 το βράδυ που ερχόταν να το πάει βόλτα μας ξυπνούσαν . Μετά καταλάβαμε ότι μία γυναίκα προστέθηκε στο επάνω όροφο και ο σκύλος είχε πλέον παρέα και ησύχασα ψυχικά από την έννοια του .
Παρασκευή λοιπόν βράδυ ξυπνήσαμε από ένα άγριο καυγά , κλάματα και χτυπήματα σε πόρτα επάνω στις..3 το βράδυ..οπότε όπως καταλάβατε δεν έκλεισα μάτι από τη στεναχώρια μου.
Το συζητήσαμε με τον άνδρα μου το πρωί και το ρίξαμε στη φιλοσοφική πλευρά του θέματος, έτσι είναι τώρα πια τα ζευγάρια.... Μετά του είπα:
-Αν κάνουμε κάτι;..αν βοηθήσουμε με το δικό μας τρόπο;
-Να κάτσεις φρόνιμα..άσε τους να μαλώνουν!
Το πρωί λοιπόν πήρα λίγα κομμάτια πίτα του και ανέβηκα στο επάνω διαμέρισμα. Με άνοιξε μία όμορφη νεαρή κοπέλα ...ξεμαλλιασμένη και με τη μύτη τούμπανο από το χαρτομάντιλο κι εγώ ...της έσκασα το πιο γλυκό μου χαμόγελο! 
Της είπα πως είμαι η κυρία του κάτω πατώματος και πως θα χαιρόμασταν πολύ αν γνωριζόμασταν καλύτερα με ένα απογευματινό κάλεσμα στο σπίτι μας. Ξαφνιάστηκε όπως ήταν φυσικό , εγώ χάιδεψα τον τεράστιο σκύλο που φοβώταν να μου παρουσιάσει κι εκείνη με πέρασε μέσα για να αδειάσει το πιάτο μου ευχαριστώντας με.
Έτσι λοιπόν άρχισαν όλα, η Λίτσα μου είπε με χαμηλωμένο κεφάλι συγνώμη αν μας ενόχλησαν το βράδυ ή αν το πρόβλημα μου ήταν ο σκύλος. Τότε το μάτι μου ( ε! βρε τι μάτι έχω η άτιμη!) έπιασε μία μικρή βαλίτσα στην άκρη του χολ και τότε της είπα αιφνιδιαστικά:
-Έτσι γρήγορα εγκαταλείπεις τον αγώνα γλυκιά μου;
Λοιπόν τα δάκρυα ξεχείλισαν και όλο το βάρος που είχε ξαφνικά άδειασε μπροστά μου και μετά ..γέλασα γιατί ο λόγος που άρχισαν το καυγά ήταν..ότι δεν την νοιάζεται, δεν της δείχνει την αγάπη του , δεν της έφερε ούτε ένα λουλούδι του Αγ.Βαλεντίνου ( Ε! άι στο καλό!!!!) όπως παλιά.πέρσι και πρόπερσι!!!!
Ακούτε πράγματα..κόντεψαν να σκοτωθούν για τον Άγιο Βαλεντίνο που να τον πάρει η ευχή και το ξερό μυαλό τους.
Της έκανα μία μαμαδίστικη αγκαλίτσα και της άρχισε με γλυκό τρόπο την ..ανάκριση πρώτου βαθμού! Έμαθα πως δούλευε ο άνθρωπος μέχρι τις 12.30 κάθε βράδυ  εκτός μίας μέρας ρεπό προσπαθούσε να πληρώσει το ενοίκιο, τα έξοδα και συγχρόνως να είναι και καλός σύντροφος!
Εκείνη φοιτούσε στα ΤΕΙ, γνωρίστηκαν σε ένα μπαράκι, 20 εκείνη ( η εγγονή μου είναι ..19, συγκινήθηκα) ...24 εκείνος..αχ! ψυχούλες μου μωρά είστε! Μετά όμως σκέφτηκα πως στα..23 μου είχα γίνει μαμά και έβαλα στοπ στις κρίσεις μου.
Οι γονείς της στη Κοζάνη, οι δικοί του στη Βέροια ..αυτοί οι μήνες οι πρώτες τους εμπειρίες, μόνοι χωρίς υποστήριξη.. Μάλλιασε η γλώσσα μου να της εξηγήσω πως χρειάζεται προσπάθεια και χρόνο να μάθει ο ένας τον άλλο, της είπα και το δικό μου "κόλπο". Όταν μου έκαμνε κάτι ο άνδρας μου και νευρίαζε δεν του απαντούσα παρά από ...μέσα μου του..στόλιζα όλη τη ..γενιά του!!! Όμως έτσι δεν αντάλλαζα μαζί του άσχημες λέξεις εν θερμώ παρά τον άφηνα με τις ενοχές και τις τύψεις του που δεν του απαντούσα. Λίγη ώρα μετά, όταν περνούσε η..κακιά η ώρα μου ζητούσε συγνώμη και τότε εγώ τον έβαζα σε μία καρέκλα και..του τα έψαλα κανονικότατα !
Γέλασε με τη ψυχή της, κανονίσαμε για το Σάββατο ή Κυριακή ένα καφέ ή ουζάκι ανάλογα με το πως θα νοιώσουμε.
Φεύγοντας της  είπα να πάει να αδειάσει τη βαλίτσα  μη καταλάβει κάτι ο νεαρός , της εξήγησα πως η συμβίωση είναι βήματα μαζί και όχι χώρια, πως χρειάζεται υποχώρηση ( έξυπνη) , κατανόηση σχετική των περιστάσεων και αναλόγως) και..αγάπη να πάρει η ευχή ( απαραίτητη) !
Της είπα να ετοιμάσει για το βραδάκι που θα ερχόταν ο δικός της ένα όμορφο φαγητό ( χλωμό το είδα όμως...)και καταλήξαμε να ..ζεστάνει τη κρεατόπιτα και να του την σερβίρει μαζί με..ένα χαμόγελο μέχρι ψηλά στον ουρανό, ε! και ένα ποτηράκι κρασί για..ζάλισμα ( χα! χα!).
 Μου έκανε μια μεγάλη αγκαλιά με..δάκρυα και όσο για τον Δία το τρομερό...δεν έφυγε από τα γόνατα μου αν και όταν ήμουν όρθια έφθανε μέχρι τους ώμους μου!
-Τα κατάφερες στην ειρηνιστική επέμβαση ; ήταν το γελάκι του άνδρα μου, του τα είπα κι εκείνος συμπλήρωσε:
-Πάλι η κρεατόπιτα μου σε ξελάσπωσε!! Τι του λες.
Τόσο απλά είναι τα πράγματα φίλοι μου μα οι νέοι άνθρωποι έχουν τόσα προβλήματα πια που την ..τριχιά την κάνουν σχοινί. Τόσο απλά ...να αγαπάς, να προσέχεις τι λες, να σιωπάς όταν πρέπει και πάνω από όλα να συγχωρείς όταν χρειάζεται και να περνάς τις καταστάσεις με συζήτηση ιδιαίτερα όταν ο άλλος έχει ξεκουραστεί και είναι στην..αγκαλιά σου!
                                   Αχτιδένια φιλάκια.

12 σχόλια:

drastiria είπε...

Είσαι απίθανη! Πολύ τυχερή αυτή η κοπέλα που σε είχε δίπλα της αυτή τη δύσκολη στιγμή. Στάθηκες κοντά της σαν μάνα, σαν πραγματική φίλη. Και ο Δίας τυχερός. Αυτός το κατάλαβε αμέσως, γι αυτό δε ξεκολλαγε από τα γόνατα σου. Είσαι υπέροχη!!! Όσες φορές και να το πω, είναι λίγες. Όσοι είναι κοντά σου είναι πολύ τυχεροί! Να είσαι πάντα καλά Γεωργία μου και πάντα ευτυχισμένη!

Ανώνυμος είπε...

Απλά μπράβο σου!
Γιαγιά Φαιη

Giannis Pit. είπε...

Γεωργία !
εντάξει δεν έχω λόγια έτσι ; Αυτό που έκανες καλή μου φίλη είναι πάρα πολύ μεγάλο και πολύ ανθρώπινο. Μας κάνεις μία ακόμα φορά περήφανους για σένα και τη λειτουργία σου σαν άνθρωπος.
Πιστεύω τα παιδιά, το νεαρό ζευγάρι, να σε έχουν σαν έναν καλό άγγελο στη ζωή τους γιατί αυτό αξίζεις πραγματικά.
Δεν το κάνουν εύκολα αυτό να το ξέρεις. Εγώ δηλώνω δεν θα το έκανα.
Γεωργία μου μπράβο καλή μου φίλη. Η Ζωή να στο ανταποδίδει.

ANNA FLO είπε...

Τι να πω Γεωργία μου; Αν και δεν εκπλήσσομαι τόσα χρόνια μπαινοβγαίνω εδώ σε έχω μάθει αλλά θέλει κότσια να βοηθήσεις σε τέτοιες καταστάσεις και μάλιστα αν δεν ξέρεις ότι βοηθάς πραγματικά.Όπως τα λες είναι αλλά αν υπάρχει αγάπη θα βρεθεί λύση αρκεί να μην τους έχουν ''κουκουλώσει'' τα καθημερινά μικρά προβλήματα που απλά θολώνουν την κρίση
Να είσαι καλά και πάντα με μια αγκαλιά ανοικτή για όλους
Σε φιλώ

litsa t. είπε...

δυστηχως Γεωργια μου τα νιατα δεν εχουν διαθεση να παλεψουν.τουλαχιστον οσα παλευονται.για αυτο τοσα διαζυγια.να εισαι καλα που προσπαθησες και τα καταφερες.καλη εβδομαδα.αχ να μας ακουγαν εμας τις παλαιοτερες.

Αννίκα είπε...

Γεωργία καλό βράδυ!!
Τέλειο ζευγάρι δεν υπάρχει. Να μου επιτρέψεις να αμφιβάλλω για όποιον μου πει το αντίθετο. Όμως στα ζευγάρια της δικής μας γενιάς γνωρίζαμε καλά τα όριά μας και μέσα απ’ την ωριμότητα και την αγάπη μάθαμε να προσπερνούμε τα δύσκολα με αμοιβαίες υποχωρήσεις. Σήμερα δυστυχώς τα νέα ζευγάρια παγιδεύονται σε ένα ρόλο όπου δίνουν προτεραιότητα στο "εγώ" με κίνδυνο ακόμη και μια απλή συζήτηση να πάρει άσχημη τροπή, γιατί οι αληθινές σχέσεις δεν σβήνουν με τον πρώτο τσακωμό.
Όμορφη τρυφερή ιστορία που καθρεφτίζει την ψυχή σου και πόσο σοφά χειρίστηκες μια κατάσταση που λόγω απειρίας ίσως και εγωισμού θα μπορούσε να δώσει ένα τέλος σε κάτι όμορφο. Ένας φύλακας άγγελος για τους μικρούς νεοσσούς που αδημονούν να πετάξουν και δεν ξέρουν πως να χρησιμοποιήσουν τα φτερά τους. Ένας άγγελος για να ανακουφίσεις τον πόνο, να απαλύνεις το φόβο, να δείξεις ότι η ζωή αξίζει μέσα απ’ την αγάπη.
Γεωργία μου Μπράβο, στις μέρες μας σπανίζει να συναντήσεις ξεχωριστούς ανθρώπους με τόσο όμορφη ψυχή που νοιάζονται πέρα απ' τον εαυτό τους.
Να είσαι πάντα καλά.
Καλή εβδομάδα!

nikol είπε...

Γεωργία μου γράφω κάτω από το σχόλιο της Αννίκας που την έχω γνωρίσει και ξέρω πόσο ξεχωριστή είναι !! Αυτά που γράφει πάντα με συγκινούν αλλά εκείνη δεν ξέρει όσα γνωρίζουμε εμείς οι παλιότερες φιλενάδες σου !!Τίποτα από όσα λες δεν μου κάνει εντύπωση , έχω μαθει τόσα κοντά σου και μάλλον η φανταστική κρεατόπιτα του Δημήτρη λειτούργησε σαν ηρεμιστικό της έντασης !!!
Μου έχετε λείψει !! Σας φιλώ με την αγάπη μου

Ο κόσμος της Ράνιας είπε...

Μπράβο Αχτίδα μου που είσαι πανταχού παρούσα !!!!!
Σε φιλώ !!!!

Σταυρούλα Δεκούλου είπε...

Αχτίδα μου, καλή σου μέρα και καλή εβδομάδα!
Λένε πως όταν ο Θεός δεν προλαβαίνει να πάει παντού στέλνει τους αγγέλους του!
Μια γλυκιά κουβέντα, μια ζεστή αγκαλιά, μια ορμηνιά όπως έλεγε η γιαγιά μου είναι ικανά να αλλάξουν τον κόσμο!
Τα νέα παιδιά, ναι, παραιτούνται εύκολα μα ίσως φταίει γιατί βιάζονται πια να φύγουν από την αγκαλιά του σπιτιού κι έτσι δεν ολοκληρώνουν τη φοίτηση στην αγάπη και την κατανόηση.
Με συγκίνησε η καλοσύνη σου, η σκέψη σου, η έγνοια σου...
Να είσαι πάντα καλά Γεωργία μου και να ποιείς τα όμορφα!
Σε φιλώ με σεβασμό και αγάπη!

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα,
Διαφωνώ με αυτό που έγινε,της έκανε τη μύτη ΤΟΥΜΠΑΝΟ,έφαγε ξύλο τι να παλέψει??????
Να φύγει ΧΤΕΣ επρεπε!

Ανώνυμος είπε...

Όχι καλέ, δεν νομίζω να αντιλήφθηκε ότι τη χτύπησε!Μύτη τούμπανο απ το χαρτομάντηλο, γράφει η Αχτίδα μας! Το κορίτσι απλά έκλαιγε και είχε ερεθίσει την περιοχή σκουπίζοντας τις μύξες!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Θα απαντήσω μόνο στον Ανώνυμος γιατί δεν είμαι τόσο..αγαθή ώστε να μη καταλάβω πότε χτυπάει κάποιος και πότε μία γυναίκα δέχεται ξύλο.Θα του είχα κόψει τα χέρια από τον ώμο. Και για να σας καθυσηχάσω, το ζευγαράκι έφαγε το απογευματάκι που γυρίσαμε από το κτήμα, μαζί μας ένα γλυκό ( έφτιαξα λουκουμάδες στα γρήγορα!) , είδα ένα ερωτευμένο νεαρό ζευγάρι μα κρατώ τις επιφυλάξεις μου για το αν θα αντέξουν για χρόνια. Εύχομαι το καλύτερο και..ναι...θα το ξανάκανα..το έχω κάνει και άλλη μια φορά πριν χρόνια και έγινα και κουμπάρα .Τελειότητα δεν υπάρχει, υπάρχουν βήματα δίπλα το ένα στο άλλο φίλη μου και πάνω από όλα αγάπη και..καλός χειρισμός.Υπάρχουν όμως ελαττώματα που δεν μπορούν να αλλάξουν ούτε καν με την αγάπη, τότε απλά ανοίγεις τα μάτια και λες! Φεύγω!.