Ο Πειραιάς και ο μεσοπόλεμος.

Φίλοι μου πάντα λέω πως όσο και να μεγαλώνω μαθαίνω..και σήμερα βλέποντας μία εξαιρετική εκπομπή όπως πάντα στη "Μηχανή του Χρόνου" ταξίδεψα στο Πειραιά όπως δεν τον ήξερα και σε εποχή που δεν είχα γεννηθεί την εποχή του Μεσοπολέμου.

                      

Έμαθα για τα δύσκολα χρόνια όπως δεν τα ήξερα και για περιοχές και τοπωνύμια που τις άκουγα ακόμα και σε τραγούδια παλιά ρεμπέτικα μα δεν γνώριζα πως ονομάστηκαν έτσι.
Τα Καρβουνιάρικα πήραν το όνομα τους από το κάρβουνο που ξεφόρτωναν οι βάρκες από τα πλοία που τότε δεν μπορούσαν ακόμα να πλευρίσουν στο λιμάνι. Οι Βαρκάρηδες λοιπόν μετέφεραν το κάρβουνο στους ..Καρβουνιάρηδες που το πουλούσαν για τα νοικοκυριά. Πιστέψτε με δεν ήξερα πως τότε όλα στηριζόντουσαν στο κάρβουνο, η μαγειρική, η θέρμανση , οι μηχανές . Στο μέρος λοιπόν αυτό ήταν κατά κάποιο τρόπο ένα άτυπο Χρηματιστήριο αφού οι τιμές καθοριζόντουσαν εκεί επί τόπου ανάλογα με την ζήτηση! 
Και επειδή η αισχροκέρδεια πάντα υπήρχε οι πωλητές την αυγή έβρεχαν τα κάρβουνα για να βαρύνουν στο ζύγι αφού πουλιόνταν με το κιλό!
                            Αυτά είναι τα Καρβουνάρικα!
                   
                  
Εκεί λοιπόν στο λιμάνι υπήρχαν τα Λεμονάδικα και οι.. Λαχανάδες 
    
                    

Οι Λαχανάδες ήταν οι...Πορτοφολάδες της εποχής γιατί εκεί στο ίδιο σημείο γινότανε και η εκφόρτωση οπωροκηπευτικών προς πώληση , δηλαδή χρήμα ..δηλαδή "Λάχανα" και έτσι έμεινε η λέξη αργκό για το χρήμα.
Πιστεύω να θυμάστε το λαιμό τραγούδι :" Κάτω στα λεμονάδικα", και η περιοχή ήταν η Καραΐσκάκη! Η φωτογραφία από το 1937

                  

Τέτοιες εποχές όπως καταλαβαίνετε η φτώχεια στο μεγαλείο της , η παιδική εργασία καλά κρατεί και αμέτρητα τα ορφανά ή παρατημένα παιδάκια που προσπαθούσαν να επιζήσουν κάνοντας θελήματα κουβαλώντας βαλίτσες για δεκαρούλες ή για λίγο ψωμί. 

                       

  Ήταν παιδιά χωρίς στέγη, κοιμόντουσαν σε αποθήκες και σε χαρτόκουτο και μεταφερόντουσαν στα κλεφτά με το τραμ. Δυστυχώς ο Πειραιάς κατείχε τη πρώτη θέση σε παιδική εργασία σε εργοστάσια, βιοτεχνίες και λιμάνι. Τα παιδιά φορούσαν τραγιάσκες για να δείχνουν..μεγαλύτερα και να τα αφήνουν να σηκώνουν βαριές βαλίτσες..τα ..αδέσποτα φίλοι μου .."σκυλάκια" που κανείς όμως δεν νομιζόταν για αυτά και όσα μπόρεσαν να σπουδάσουν ας μου επιτρέψετε να τα ονομάσω "ΗΡΩΕΣ" 

                                

                              1938 βραδινή διδασκαλία   
                  
Πόσο πάθος είχαν αυτά τα παιδιά για να μάθουν και να προχωρήσουν σε ένα καλύτερο αύριο. Άραγε πόσα από αυτά το κατάφεραν;
Θλιβερή εικόνα η κηδεία ενός τέτοιου παιδιού σε προσφυγικό καταυλισμό.

                      

Οι ναυτικοί ήταν οι ψυχές των λιμανιών και οι γυναίκες τους πίσω μεγάλωναν τα παιδιά τους και ..περίμεναν .

               

Έμαθα λοιπόν ότι τα γράμματα τότε τα έγραφαν σε...ρυζόχαρτο για να είναι ελαφριά και να μη κοστίζουν για να μπορούν να γράφουν πολλές σελίδες. Τα παιδιά λοιπόν έστελναν τα ..φιλιά τους στο μπαμπά με ένα ..σταυρό τα αγόρια και μία καρδούλα τα κορίτσια στο γράμμα.
Φίλοι μου, όπως καταλάβατε συγκλονίστηκα και ένοιωσα πως σκεπτόμενοι τέτοιες εποχές πρέπει να κάνουμε το σταυρό μας και να νοιώθουμε οι τυχεροί και οι προνομιούχοι .
Τώρα πια όταν πηγαίνοντας στο κτήμα μας κάθε φορά και ταΐζοντας τα αδέσποτα μας στη διαδρομή που είναι αμέτρητα δυστυχώς θα δακρύζω με τη σκέψη αυτών των παιδιών που ..δεν έζησαν την παιδικότητα τους. 
Ίσως σας κούρασα και σίγουρα σας στεναχώρησα φίλοι μου μα ..με ξέρετε..όταν κάτι με συγκλονίζει με οποιοδήποτε τρόπο ..την..πληρώνετε εσείς..και σας τα λέω.
                                         Αχτιδένια φιλάκια