Δεν σε μπορώ μελαγχολία της βροχής...

Κοιμήθηκα με τον ήχο της βροχής, σηκώθηκα με τον ..ήχο της βροχής..έχω ξυπνήσει σαν ...S...Γαλλικό...πονούν όλα τα υποτιθέμενα κοκκαλάκια μου!!! 

Τι θα γίνει Θεούλη μου; Δεν μας φθάνουν όσα βροχερά ακούμε κάθε μέρα θα παίρνουμε και χάπια για να σταθούμε όρθιοι;

Με το φλιτζάνι του καφέ πλάι μου και σας στο..καναπέ μου αφού έκανα πρωινό στον άνδρα μου, βλέπετε όταν ξυπνώ εγώ δεν μπορώ να φάω ούτε μπουκιά , μετά τις 10 ..ε! μου έρχεται μία ...ψιλλοπείνα για κανένα τοστ ή μια φέτα από το χθεσινό κεκάκι που έφτιαξα.

Χθες ήμουν στο εργαστήρι μου με τη μαθήτρια μου , εγκαινιάσαμε το κέικ μαζί, κουβεντούλα με ότι απίθανο μπορείτε να φανταστείτε, με έβαλε να κάνω και...instagram ( το σκασμένο) , ζωγραφίσαμε, μου είπε τα παράπονα της για μία δασκάλα της..φοβερή παρεούλα αυτό το παιδί. 

Μερικές φορές σκέπτομαι ότι πρέπει να το..πληρώνω αντί να με πληρώνει.

Ζωγράφισα μετά και στον εγγονό μου το Πασχάλη ένα πίνακα από ένα κόμιξ για το...κορίτσι του!!!!!!! Όταν τον έστειλα και τον πήρε η ανταμοιβή  μου ήταν η απέραντη χαρά του και ο αστείρευτος λόγος του στο τηλέφωνο!

-Γιαγιά μου...σε λατρεύω..είναι ίδιο με το κόμιξ..ίδιο γιαγιά μου ...είσαι μεγάλη ζωγράφος(!!!!), είσαι φοβερή, σε λατρεύω γιαγιά μου, σ' αγαπώ πολύ πολύ, μόνο εσύ μου κάνεις τα χατίρια, ότι σου ζητήσω γιαγιά μου.  

Ε! τέτοια μου λέει το αφιλότιμο και γίνομαι θυσία..κάθε εγγόνι μου διαφορετικό, κάθε ένα ένας διαφορετικός κόσμος κι εγώ γίνομαι χαλί να με πατήσουν να πάρει η ευχή και κάνω πως δεν ακούω τα παράπονα της κόρης μου !

-Μόνο σε μας είχες ..λουριά! Μας κοίταζες και στεκόμασταν σούζα (αληθές!!χα! χα!), δεν μας έκανες χατίρια, μας έβαζες και φτιάχναμε το δωμάτιο μας κάθε μέρα, διαβάζαμε πριν βγούμε έξω..τρώγαμε ότι μας έβαζες μπροστά μας στο πιάτο!!!!!!

-Ε! εντάξει..εσάς ήμουν νέα..είχα καιρό να χαρώ το κάθε σας χρόνο..σε αυτά έχω λίγο να τα χαρώ..και γνώση για να απολαύσω τον ενθουσιασμό τους.

Βρέχει φίλοι μου..βρέχει..με πνίγει αυτή η σκοτεινιά της ατμόσφαιρας..ήθελα σήμερα να πάω μία βόλτα, Παρασκευή είναι η μέρα που βγαίνω στους..δρόμους για χάζεμα..μα σήμερα θα μείνω μέσα πάλι..πάλι..έχω και πρόβλημα με τη Κλώντη..

Εδώ και τρεις μέρες δεν είναι καλά και αυτό με στεναχωρεί.. φοβάμαι αυτό που γνωρίζω  ...φοβάμαι..ξέρετε..ότι νομίζω ότι έχω "χωνέψει" και απλά σαν την στρουθοκάμηλο κρύβω το κεφάλι μου στην άμμο..

Είναι ίσως η μελαγχολία της βροχής.

Αχτιδένια φιλάκια