Θύμησες που πονάνε μαζί με τη βροχή..

Κοντεύει μεσάνυχτα.. και η βροχή που ξέσπασε με κράτησε να βγω στο μπαλκόνι με τη πετσέτα τυλιγμένη μετά απο το ντουζ που έκανα λόγω ζέστης.. 

" Έλα μου είπε ο Δημήτρης μου..έγινε η επιθυμία σου ..βρέχει..βρέχει αρκετά..Να παρακαλάς να κρατήσει κανά δύο ώρες για να φέρει δροσιά!"

Τον πήρε ο ύπνος στη πολυθρόνα του μπαλκονιού κι εγώ γράφω στο Laptop τις ..αμπελοφιλοσοφίες μου ακούγοντας τον ήχο της βροχής.. υπέροχος ήχος.. πάντα τον λάτρευα.. είναι σαν τον ήχο των κυμμάτων της θάλασσας το ίδιο μαγικός ιδιαίτερα τη νύχτα.. Ευτυχώς που η κληματαριά του άνδρα μου μας κρύβει απο τα αδιάκριτα ίσως μάτια των γειτόνων ..Για φαντάσου να με βλέπανε με τη πετσέτα και το..laptop στο μπαλκόνι..να αφουγκράζομαι τη βροχή και να ψάχνω για αστέρια στο ελάχιστο κομμάτι που αφήνουν τα χτιστά τέρατα των πόλεων.. Δεν μελανχολείτε με τη βροχή; πάντα τέτοιες στιγμές θυμάμαι τις Γαλλίδες καλόγριες στο σχολείο μου , ιδιαίτερα την soeur Elisabethe που μας μάθαινε πιεστικά τους στίχους του Verlain για τη βροχή..τότε τους μάθαινα μηχανικά.. τώρα ο κάθε στίχος έχει σημασία για μένα..

Ερχεται η θύμιση της μητέρας μου με τους στίχους αυτούς τώρα και νομίζω οτι αυτό δικαιολογεί το κόμπο στο λαιμό μου και το δάκρυ στα μάτια μου... Είμαι γιαγιά και όμως η θύμιση της είναι ακόμα οδυνηρή για μένα μαζί με το χαμό της. Μου λείπεις μαμά.. θα το καταλάβουν όλες οι κόρες όταν γίνουν σαν κι εμένα.. κύκλος ζωής..πάντα ο ίδιος..

Όταν είχα κάτι που με στεναχωρούσε πήγαινα στο δωμάτιο της και της το έλεγα.. ακόμα και όταν  δεν το καταλάβαινε ή το ξεχνούσε σε ένα λεπτό.. Ο Δημήτρης μου έλεγε να μη της τα λέω και ίσως στεναχωριέται μα εγώ..συνέχιζα να τι κάνω όποτε είχα κάποιο πρόβλημα..κρυφά..σιγανά..κλεφτά..γιατί εκείνη το καταλάβαινε ...γιατί ήταν η..μαμά μου... Είδατε τι κάνει η βροχή; Αμπελοφιλοσοφίες απο μένα κάτω απο τη κληματαριά..με τη πετσέτα, το laptop και τη Κλώντη να προσπαθεί να ανεβεί στην αγκαλιά μου... 

Πρέπει να ξυπνήσω το Δημήτρη να πάμε στο κρεβάτι μας..Αύριο περιμένω από Αθήνα μία απο εσάς , απο τη παρέα μας στο σπίτι να φάμε μαζί και να γνωριστούμε αφού το θέλει τόσο πολύ η μικρή μου Αντιγόνη ( για να τη ξεχωρίζω απο τη γιαγιά Αντιγόνη) θα χαρώ ιδαίτερα την επίσκεψη της γιατί έχουμε πολλά κοινά με τη μαμά της απο πολλές απόψεις.

Καλό μήνα λοιπόν..πέρασαν τα μεσάνυχτα, στέγνωσε το δάκρυ μου, η θύμιση έγινε γλυκόπικρη ανάμνηση και ο..άνδρας μου δεν λέει να σηκωθεί απο τη πολυθρόνα..
Καληνύχτα σας...η βροχή συνεχίζεται...σήκω πουλάκι μου και είσαι και βαρύς...( με σαλάτα τον έχω!!!!!!!!!!!!!!!..λέτε να μου το έσκασε όταν βγήκε έξω;)