Υπάρχω ακόμη,.. πεισματικά ή.. ίσως χωρίς λόγο!

 

Έτσι ξαφνικά λες και άνοιγα ένα ημερολόγιο ξεχασμένο σε ένα συρτάρι μπήκα στο μπλοκ μου φίλοι μου. Θα ομολογήσω πάλι πως έχω χάσει όλα ή έστω τα περισσότερα από όσα με κρατούσαν όρθια. Θέλω να αποφύγω τον όρο.. κατάθλιψη.. και δεχθώ την άρνηση να διαβάσω το χαρτάκι μέσα στο κουτί με τα νέα μου φάρμακα. Έχω μήνες να μπω στο εργαστήρι μου και κάνω συλλογισμούς που και πότε θα παραδεχτώ πως πρέπει να διαλλέξω σε ποιούς θα δωρίσω όλα όσα γέμιζαν την ζωή, τις ώρες και τα όνειρα που πρέπει να παραδεχθώ πως έχασα την όρεξη να πραγματοποιήσω. Αυτή η ζέστη με διέλυσε πραγματικά και αρνούμαι να πάω διακοπές κάπου εντελώς διαφορετικά από τότε που τις χαιρόμουν όπως ήθελα. Δυσκολεύομαι πια να κινηθώ παρά αναγκαία.. χθες αναγκάστηκα να πάω συνοδός στην Κάντυ στον κτηνίατρο και θα ομολογήσω πως ντράπηκα που με βοήθησαν να κατέβω τα 5 σκαλοπάτια και συνοδία για να τα ανέβω μετά. Μου λείπει φοβερά η θάλασσα, και αρνούμαι κάθε πρόταση που δειλά μου κάνει ο Δημήτρης. Ούτε το κτήμα με τραβάει πια, ούτε το σπίτι, ούτε οι φίλες που με προσκαλούν. Έχω βυθιστεί σαν αόρατος παρατηρητής στο ίντερνετ, στο youtube, σε ταινίες, σε σειρές. Αποφεύγω και το τηλέφωνο, δεν θέλω να εξηγώ, να περιγράφω, να βρίσκω σωστές δικαιολογίες για την στάση μου. Είναι και όλα όσα ακούω , διαβάζω και βλέπω σε εικόνες που με πληγώνουν. Από που να αρχίσω φίλοι μου;

 Απορώ πως δεν βλέπουν οι .. υπεύθηνοι πως η κλιματική αλλαγή είναι πλέον γεγονός κι εμείς μέσα της θύματα ή θήτες από δική μας κακή διαχείρηση. Αυτή η ζέστη, οι φωτιές  αυτές οι φρικτές εικόνες και τα επακόλουθα της. Είμαι σίγουρη ότι επαναλαμβάνω και τις δικές σας σκέψεις, ότι κι εσείς τα ίδια σας στεναχωρούν . Τα δένδρα ο πνεύμονας της ανάσας μας κατασρέφονται. Κάποιο καλοκαίρι ζήσαμε με τον άνδρα μου στην Χαλκιδική τέτοιες συνθήκες , είχε μάλιστα πάει εθελοντής και μετά μου διηγήθηκε εικόνες φοβερές. Η ζέστη λοιπόν προέρχεται από τέτοιες καταστάσεις παρέα με τα ... καυσαέρια, τα αιρ κοντίσιον που βγάζουν θερμοκρασία και γίνονται απαραίτητα χωρίς να σκεφτούμε να τα εξαιρέσουμε από την καθημερινότητα μας. 

Έρχομαι στο επόμενο πρόβλημα, η αγάπη μου για τα ζώα είναι γνωστή και δεν μπορώ να βλέπω την τεράστια πληγή της εγκατάλειψης των όταν τα βαριούνται , όταν πρέπει να πάμε διακοπές ή όταν ανακαλύπτουμε το βάρος του κοστολογίου της συντήρησης τους με τις σημερινές οικονομικές συνθήκες. Όμως αυτά πρέπει να τα σκεπτόμαστε πριν κάνουμε την επιλογή να υιοθετήσουμε ένα ζωάκι.  Σήμερα συμπτωματικά έδωσα ένα σεβαστό ποσό από τα μείον μου στον κτηνίατρο όμως.. δεν θα τα έδινα αν είχε πρόβλημα ένα παιδί μου ; 

 Πάω στο επόμενο κοινό πρόβλημα... η ακρίβεια που όλο και μας πιέζει νομίζω όλους. Σκέπτομαι πως ένα νέο ζευγάρι δεν  μπορεί πλέον να ανοίξει σπιτικό και βέβαια να κάνει παιδί. Βλέπω συμπτωματικά φίλες που τα αγόρια τους δεν λένε να ... φύγουν από τις φτερούγες της ασφάλειας των γονιών και δυστυχώς το καταλαβαίνω. Επειδή το μόνο που μου έμεινε σωστό μέχρι τώρα είναι το μυαλό μου έχω αναλάβει με το IBANK που μου έμαθε η κόρη μου τα οικονομικά μας γιατί ο άνδρας μου.. ε! δεν το είχε ποτέ ομολογώ. Λοιπόν κάθε μήνα  βλέπω πως τα έξοδα υπερτερούν πλέον των.,. εσόδων φίλοι μου και δεν μπορώ να αναλύσω τα αυτονόητα. Σκεφτείτε ένα νέο ζευγάρι να νοικιάζει, να πληρώνει λογαριασμούς και να συντηρεί το σπιτικό σε τρόφημα. Όλα όσα σας γράφω είναι αλήθειες που τις βλέπω σε κάποιους φίλους και σε μας σαν ηλικειωμένους που έχουμε τα έξοδα σε φάρμακα και ιατρικές φροντίδες και κάποια βοήθεια απαραίτητη πια σε μας. 

Να δεχθώ με ... χαμόγελο πως σας ζάλισα βέβαια με σκέψεις , αλήθειες και απολογισμό της κατάστασης. Όμως τι περιμένετε; όταν κάποια σαν εμένα είναι κλεισμένη κυριολεκτικά  και έχει τα 72 μου χρόνια γίνεται εκνευριστικά καταθλιπτικός χαρακτήρας. Και έχοντας όπως βλέπετε την επίγνωση .... η Αχτίδα όσο πάει και γλυστράει σε κενό και το μισογεμάτο ποτήρι όσο πάει πατώνει. Θα δεχθώ την σιωπή σας και την κατανόηση σας φίλοι μου απλά αφήστε με να σας τα... λέω σαν ξέσπασμα ή σαν ανάγκη όποτε νοιώθω την ανάγκη να ξεκλειδώσω το όμορφο ημερολόγιο μου με το λουλουδιαστό εξώφυλλο, το κλειδάκι που το έκρυβα μικρή σε πάτο συρταριού και το ροζ στυλό . Φίλοι μου σας αγαπώ, σας σκέπτομαι, θα είστε για πάντα στην καρδιά μου. 

                      Αχτιδένια φιλάκια!