Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2021

Η συμμετοχή μου στα δρώμενα

 Η συμμέτοχή μου στα νέα δρώμενα  " Τα γνωμικά εμπνέουν" με εμπνεύστρια και διοργανώτρια το μπλοκ της φίλης μας  " Γήινη ματιά " https://ghinimatia.blogspot.com/

<< Η ζωή δεν μετριέται με τον αριθμό των αναπνοών που παίρνουμε αλλά με τον αριθμό των στιγμών που μας κόβεται η αναπνοή>>


Όταν ζωγράφισα στο τοίχο του τροχόσπιτου μας αυτή την εικόνα και αυτό το γνωμικό έκανα μία αναδρομή στα όσα έζησα και σε όσα έμαθα. Η ζωή μετριέται λέει η φίλη από εκείνες που μας κόβεται η αναπνοή.. σκέφτηκα πόσες τέτοιες στιγμές έζησα.. αμέτρητες.. η κάθε μία ένα μικρό θαύμα.. μία μικρή στιγμή ευτυχίας. Είναι οι στιγμές που μας κάνουν να θέλουμε τη ζωή είτε για να την χαρούμε είτε για να την πολεμήσουμε και να βγούμε νικητές. 

Τον άνδρα μου τον γνώρισα από.. αλληλογραφία.. εγώ για να μη ξεχάσω τα γαλλικά μου , εκείνος για να μάθει τα ελληνικά που άφησε πίσω του. Μία βαλίτσα γράμματα , 1 1/2 χρόνος.. αρχικά φιλία, μετά γνωριμία ψυχών, μετά φλερτ στο χαρτί και έπειτα.. έρωτας. Πρόταση γάμου με ένα τηλεγράφημα, ένα πόλεμος δικός μου με τους γονείς μου και..νάμαι..22 ετών με το νυφικό μου στη βαλίτσα στο αεροδρόμιο του Βελγίου. Πρώτη μας συνάντηση, πρώτη μας ματιά " Πόσο μικρή είσαι" μου είπε.. και με φίλησε  "πόσο όμορφος είσαι" σκέφτηκα.

Από εκεί στο δημαρχείο, ντύθηκα σε ειδικό χώρο και μισή ώρα μετά στην εκκλησία καθολική αφού δεν υπήρχε ορθόδοξος εκείνη την ημέρα αλλά 1 χρόνο μετά στην Ελλάδα.  Γύρω μου γαλλόφωνοι άγνωστοι φίλοι του.. "θέλεις να ζήσεις μαζί του όλη σου τη ζωή.. ρώτησε ο ιερέας" κι εγώ .. πάγωσα.. Θεέ μου σκέφτηκα.. τι κάνω.. παντρεύομαι ένα.. άγνωστο.. 

Έσκυψε στο αυτί μου και μου είπε: " Ξέρω πως ίσως δεν μ΄αγαπάς ακόμη.. όμως σου ορκίζομαι ότι θα σ΄αγαπώ μια ζωή και για τους δύο.. μου κόπηκε η ανάσα, ο πανικός έφυγε παρέα μα τις αμφιβολίες. Είπα το ναι χωρίς σκέψη.. η ευτυχία είναι στιγμές και ήξερα πως θα μου χάριζε πολλές.

Ένα χρόνο μετά σε ξένη χώρα ένοιωσα πως θα γίνω  μητέρα.. φοβήθηκα, ήθελα τους γονείς μου, τη χώρα μου.. φέρθηκα σκληρά , εκβιαστικά και αχάριστα. "Φεύγω Ελλάδα.. διάλεξε του είπα ένα βροχερό απόγευμα που γύρισε από τη δουλειά.. ή εμένα και το παιδί όμως.. στην Ελλάδα.. ή ..φεύγω..".

 Μου κόπηκε ξανά η αναπνοή μέχρι να ακούσω ... : "Δώσε μου 1..2 μήνες να τακτοποιήσω ότι θα εγκαταλείψω .. και θα έρθω κι εγώ ..για πάντα, εσύ πάνε.. όπου νοιώθεις ευτυχισμένη.. θα έρθω, σου το είπα.. θα σε αγαπώ μέχρι το τέλος μου .."

Χρόνια μετά.. όταν οι κόρες μας έφηβες βρήκαν την βαλίτσα με τα γράμματα μας και γελούσαν  με αυτά πήγαμε σε μία  ακρογιαλιά και τα.. κάψαμε.. στο φως του φεγγαριού. Τώρα μου λένε με παράπονο πως ζω μόνο γι΄αυτόν κι εκείνος για μένα.. ναι.. έχουν δίκιο.. ναι έχει  δίκιο και η Γήινη Ματιά .. αξία έχουν όχι οι αναπνοές που σε ζουν αλλά εκείνες που σου κόβουν την ανάσα..

                        Αχτιδένια φιλάκια 

13 σχόλια:

Ρένα Χριστοδούλου είπε...

Η ιστορία σου, μου είναι γνωστή Γεωργία μου και πάντα σκέφτομαι πώς το αποφάσισες.
Ύστερα από τόσα χρόνια, χαίρομαι που το έκανες.
Να είστε έτσι μέχρι τα 100 κι ακόμα παραπέρα.
Φιλάκια πολλά.

Χελώνα είπε...

Μπράβο σου Αχτίδα μου που το τόλμησες τότε (και που ήσουν τυχερή).Στιγμές τόλμης, ρίσκου ζωής που πραγματικά σου κόβουν την ανάσα.

Ελένη Φλογερά είπε...

Γεωργία μου οι δικές σου στιγμές είναι από αυτές που σου κόβουν την ανάσα, τις έζησες και είναι αληθινές.
Βιωματική η ιστορία σου και πολύ ωραία που την μοιράστηκες μαζί μας μέσα από αυτό το δρώμενο.
Καλή συνέχεια στις όμορφες στιγμές σας.

Καλό μήνα!

ANNA FLO είπε...

Μια αληθινή ιστορία που όντως αποδεικνύει το γνωμικό του δρώμενού μας. Στιγμές που κόβουν την ανάσα. Μπράβο Γεωργία μου και καλότυχη πάντα μια και η ζωή σε τίμησε με τόσο σημαντικές στιγμές
Τα φιλιά μου και καλό μήνα!!

Ανώνυμος είπε...

Πω.. Πω. Πραγματικά έχεις πολύ ταλέντο.

Ανώνυμος είπε...

Ξέχασες που κάποτε έγραψες πως βρεθήκατε πρώτη φορά στο αεροδρόμιο θεσσαλονικης? Αρχησες να τα χάνεις. Τέλος πάντων πόσες φορές θα γράψεις την ιστορία σου με διαφορετικη αρχή. Από μικρούλες γνωριζόμαστε. Άλλο είσαι και άλλο δείχνεις.

marypertax είπε...

Γεωργία μου σπάνια σχέση η σχέση σας, και τόσο όμορφη! Πάντα όσες φορές και να την διαβάσω με αγγίζει και συγκινούμαι! Σ' ευχαριστώ για τη φιλία σου και γιατί είσαι πάντα παρούσα! Θα σε δω στα επόμενα δρώμενα μας! Φιλιά πολλά!

Marina Tsardakli είπε...

Το γεγονός ότι η ιστορία σου είναι αληθινή, τη κάνει και πιο εντυπωσιακή.
Να 'σαι καλά Αχτίδα μου και πάντα να περνάς, όμορφες στιγμές!

Αννίκα είπε...

Όμορφη ιστορία που όσες φορές κι αν γραφτεί ή διαβαστεί πάντα θα σου κόβει την ανάσα, γιατί είναι από κείνες τις ιστορίες τις γεμάτες συναίσθημα, όνειρα και μεγαλείου ψυχής που σου δίνουν δυνατές συγκινήσεις
Να είστε καλά!
Καλό μήνα Αχτίδα μου!

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Την αγάπησα την ιστορία σου, και αν έχει και βιωματικά στοιχεία, ένας λόγος παραπάνω να υποκλιθώ στο μεγαλείο σου, Γεωργία μου!
Καλό μήνα αγαπημένη!

Giannis Pit. είπε...

Γεωργία μου,
να σε συγχαρώ που ανοίγεις την καρδιά σου και παραθέτεις μια ιστορία που αφορά την προσωπική σου ζωή. Όμορφο τόλμημα αλλά και εξαίρετο. Και αυτό γιατί μας δίνεις την ευκαιρία να μάθουμε μια υπέροχη ιστορία αγάπης δύο ανθρώπων που τους έδεσαν τόσο ωραίες και ξεχωριστές στιγμές με μια πορεία δημιουργική.
Ειλικρινά να είστε πάντα έτσι.
Χαίρομαι για τη συμμετοχή σου στο δρώμενο, χαίρομαι που σε έχουμε κοντά μας, δίπλα μας. Είσαι μια ξεχωριστή ήρεμη δύναμη σε κάθε μας αναζήτηση και ταραχή.
Καλό μήνα από μένα.

Σμαραγδάκι- Ρούλα είπε...

Γιωργία μου το ίδιο είχα σκεφτεί να κάνω και εγώ... γιατί οι ανάσες μας τι είναι παρά οι ξεχωριστές στιγμές που μας έχουν κάνει χαρούμενους ανθρώπους;
Η ιστορία της ζωής σου παίρνει άλλη διάσταση εδώ στον δικό σου χώρο φιλενάδα...
Οι σκέψεις μας συνέπεσαν με διαφορετικό τρόπο η κάθε μια τυχαίο; 😊
Να είστε πάντα μαζί μέχρι τα βαθιά σας γεράματα αχτίδα μου καλο σας μήνα...την αγάπη μου φιλιααα!!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Φίλοι μου σας ευχαριστώ, είμαι τυχερή που έζησα τόσα κσι άλλα τόσα.