Κάτι που χρωστάω..

 

                     

Ξέρω τι θα πείτε..από χθες μέχρι σήμερα έχει αλλάξει 180 μοίρες..Μπα..δεν άλλαξαν πολλά απλά σηκώθηκα το πρωί φιλοσόφησα το πράγμα και σκέφτηκα πως όσα δεν μπορώ να αλλάξω μπορώ..έχω την δυνατότητα να τα προσαρμόσω .

Λοιπόν...χαμογελάστε..πάρτε ανάσα από τα προβλήματα, κρατηθείτε από την Ελπίδα με Α κεφαλαίο για το αύριο που αν το σκεφτείτε..μόνο ο Θεός το ξέρει.

Έχω λοιπόν και κάτι να ..αποκαταστήσω..κάτι σαν..οφειλή σε μία φίλη. Θυμάστε που σας έλεγα πως το 2007 όταν μπήκα στα μπλοκ τον Ιούλιο η πρώτη μου εμπειρία από αυτά ήταν ένα τυχαίο μπλοκ που άνοιξα σε στιγμές που ο υπολογιστής ήταν κάτι άχαρτογραφητο για μένα. Ήταν η Χελωνίτσα όπως την έλεγα πάντα..στις σκέψεις της βρήκα το κόσμο των μπλοκ..μετά..σαν το πουλάκι που ανοίγει τα φτερά και πετά ελεύθερο πια εγκατέλειψα την φωλιά της και σαν όλα σχεδόν τα "παιδιά" έφτιαξα το δικό μου κόσμο.

Η Χελωνίτσα έγινε μία απλή επικοινωνία, κάποια μηνύματα, νομίζω και τηλεφωνήματα κι εγώ ..αχάριστα πετούσα στα δικά μου σύννεφα τα..ροζ τότε ανακαλύπτοντας τα μπλοκ. Τελευταία βρεθήκαμε στο fb μετά από ένα μήνυμα: είμαι η Χελωνίτσα.. Μέχρι προημερών που ένα σχόλιο της μου είπε απλά και τόσο γλυκά το παράπονο ίσως της αχαριστίας μου:-Επέστρεψα..άνοιξα το μπλοκ..μα έχω χαθεί..δεν έχω πια συνδέσεις.. 

Κι εγώ αυτό το καιρό πάλι μπλεγμένη με τα δικά μου εγωιστικά προβλήματα δεν έκανα αυτό που έπρεπε, που όφειλα, που το ήθελα..να σας την γνωρίσω να σας ανοίξω παράθυρο να κοιτάξετε μέσα και να δείτε ένα υπέροχο άτομο. Την..Χελωνίτσα μου, που δεν ξέχασα ποτέ !  https://xelonokouventa.blogspot.com/

Λοιπόν ..άντε ανοίξτε πόρτα και παράθυρο στο κόσμο της, δώστε την ώθηση να σας γνωρίσει και να την γνωρίσετε. Εγώ απλά ένα ευχαριστώ θα της πω για την..κλωτσιά που μου έδωσε να φύγω από την φωλιά, τις οδηγίες της πως να ανοίξω μπλοκ και τις ατελείωτες ερωτήσεις μου για τα λάθη μου.

Δεν ξέρω μέχρι πότε θα μπορώ να κρατώ το μπλοκ μου που τόσο αγαπώ..ξεχνώ πολλές φορές και το πως κάνω ανάρτηση (χα! χα!) χθες με την νευρολόγο μου κόντεψα να πιαστώ μαλλί με μαλλί όταν της έλεγα πως δεν μπορώ να κρατήσω το μυαλό μου με φάρμακα που θέλουν να με μετατρέψουν σε..ζόμπι ( ποτέ δεν αγαπούσα τις ταινίες με ζόμπι φίλοι μου). Λοιπόν εγώ θα κρατήσω τις ..επάλξεις, άλλωστε είμαι τόσο τυχερή που έχω τόσες φίλες που με αγαπούν, που τρώνε ακόμα στο τραπέζι μας, που μου στέλνουν μηνύματα, που έγιναν η ..οικογένεια μου.

Θέλω λοιπόν να σας ζητήσω να είστε επιεικείς μαζί μου, δεν θέλω φιλία από λύπη, θέλω ακόμη να κρατώ το μπλοκ μου όπως το άρχισα..ένας καναπές για σκέψεις, γκρίνιες ίσως, κουβεντούλα, αμπελοφιλοσοφίες, κάποιες κατασκευές ίσως. Αλήθεια σας έχω πει πως συσσωρεύω τέτοιες αρκετές κατασκευές , τις ονοματίζω για κάποιον από εσάς..και βλέπω το ταχυδρομείο σαν ..τούνελ τρόμου και τον κούριερ σαν ακριβό μέτρο για το βαλάντιο μου.

Η Κάντυ τριγυρίζει στα πόδια μου , θύμωσε που έδωσα το φαγητό της στα φτωχά γατάκια από το μπαλκόνι μα ήταν η τιμωρία της που είναι τόσο κακομαθημένη!

Φίλοι μου σας εύχομαι μία όμορφη μέρα , μία ημέρα γεμάτη καλά και επιτυχίες και ότι πετραδάκι βρείτε στο δρόμο σας..απλά..δώστε του μια κλωτσιά να πάει παραπέρα!!!

    Αχτιδένια φιλάκια