Μπήκε και το Φθινόπωρο..

                            

Καλό  μήνα να σας ευχηθώ όλους. Μου λείψατε ατιμούλια..μα φταίει και κατάσταση μου αυτό το καιρό και η σκέψη πως να σας φορτώσω περισσότερα από όσα έχετε ε..είναι εγωιστική στάση ζωής. Είναι και αυτή η ζέστη που τα δύο τελευταία χρόνια δε την αντέχω και να φανταστείτε πως όταν ήμουν νέα λιαζόμουν στο ήλιο σαν..σαυρούλα! Λέτε γι΄αυτό να αγαπώ τις σαύρες; Περίεργο μα όταν τις βλέπω στο κτήμα θέλω να τις πιάσω στη παλάμη μου και να τις χαϊδέψω και τα βάζω με την Κάντυ που τις κυνηγάει η αφιλότιμη χωρίς έλεος.

Αν την επιθυμήσατε να μία της φωτογραφία από το κτήμα για να δείτε το αταχτούλι μου.

               

Σπίτι λοιπόν φίλοι μου, όποτε βρίσκω μία χαραμάδα από καλή διάθεση φτιάχνω λουλούδια με το πηλό αν και αναρωτιέμαι τι θα θα τα κάνω αφού ο περίφημος ιός μου αφαίρεσε την χαρά να τα προσφέρω σε ιδρύματα. Όμως..όμως ελπίζω ακόμη πως όλα θα αλλάξουν , πως όλα θα βρουν τη λύση τους και η επίσκεψη που μου έκανε μία από τις αγαπημένες μου μαθήτριες μου με έκανε να το πιστέψω περισσότερο.

-Κυρία μου λείψατε, θέλω να σας αγκαλιάσω μα..δεν κάνει έτσι;

-Έτσι γλυκιά μου , ας φιληθούμε στον..αέρα αλλά ..Γαλλικά και ας φανταστούμε πως σε σφίγγω στην αγκαλιά μου όπως ..παλιά. Πάρε τα πινέλα σου τώρα να δω πότε επιτέλους θα τελειώσεις τον πίνακα που άφησε στη μέση και που βλέποντας τον ένοιωθα ακόμα πιο πολύ το κενό από τις φωνές σου και τις ιστορίες σου.

-Κυρία θα σας πω πως πέρασα, λοιπόν..μπουρ..μπουρ..μπουρ..

Αυτό το γλυκό πλασματάκι που τώρα πια δεν είναι το 10χρονο κοριτσάκι μα μία έφηβη που μιλούσε ασταμάτητα και ήταν η ελπίδα για το αύριο προσωποποιημένη!

Σε λίγο αρχίζουν τα σχολεία και πόσο λυπάμαι που η αρχή αυτή δεν θα είναι όπως παλιά στις κόρες μου, στα πρώτα μου εγγόνια και σε μένα..

Η μπλε μου ποδιά, το άσπρο γιακαδάκι, η δερμάτινη πάντα τσάντα , η ξύλινη κασετίνα και τα τετράδια καπλαντισμένα με την μπλε κόλλα. Μη  ξεχάσω το αδιάβροχο γιατί τότε τον Σεπτέμβρη πάντα έβρεχε και η πρώτη έκθεση στο σχολείο ήταν τα..Πρωτοβρόχια! Ξέρω πως οι γενιές αυτές δεν θα ζήσουν ποτέ τέτοιες στιγμές όπως η δική μου που δεν φανταζόταν ποτέ τον ..υπολογιστή.

Φίλοι μου σας αγαπώ, σας εύχομαι πρώτα υγεία και μετά όλα τα άλλα που θα γεμίσουν τα σχέδια σας για καλύτερες μέρες.

     Αχτιδένια φιλάκια