Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2019

Η συμμετοχή μου στα Δρώμενα ..μία βόλτα στη Θεσσαλονίκη.


Φίλοι μου λίγο πριν ξημερώσει η Παραμονή της Πρωτοχρονιάς, σίγουρα θα περιμένατε από εμένα ευχές και εικόνες γιορτής, εγώ όμως θα πρωτοτυπήσω  παίρνοντας την σκυτάλη από την συμπολίτισσα   https://christipetaloti.blogspot.com/2019/12/4.html για την συμμετοχή μου στο κάλεσμα της αγαπημένης Μαρίας https://ghinimatia.blogspot.com/

                                

Ελπίζω να φανώ αντάξια όλων των άλλων συμμετοχών που διάβασα  και θαύμασα  και μετά νοιώθω φόβο με τη σκέψη ότι θα έρθει η σειρά μου και πως να..συγκριθεί   κανείς μαζί τους!!

Το θέμα μου όμως όμορφα διαλεγμένο από την συμπολίτισσα και τόσο τρυφερό για μένα ώστε να του δώσω τη θέση της τελευταίας ανάρτησης της χρονιάς μου. Την ευχαριστώ!
Η παλιά Θεσσαλονίκη των 67 μου χρόνων, όχι βέβαια σαν την..καρτ ποστάλ αυτή ( σας ορκίζομαι δεν είμαι Μαθουσάλας!!) όμως αυτή που είναι μέσα στη καρδιά μου , στη ψυχή και στο γνωστό σας πια μπαουλάκι των αναμνήσεων μου.
Η σύμπτωση μεγάλη γιατί χθες που ήρθαν τα παιδιά μου Ειρήνη και Νίκος από την Αθήνα τους έδωσα σαν δωράκι ένα άλμπουμ με παλιές φωτογραφίες που ξέρω πως ο γαμπρός μου χάρηκε ιδιαίτερα γιατί είδε τη Θεσσαλονίκη όπως ήταν παλιά..με μένα παιδί. Αναφωνούσε σε κάθε εικόνα πίσω μου και όταν είδε πως από το Λευκό Πύργο φαινόταν η παραλία κάτω να κάνουν..μπάνιο..σε αμμουδιά..

       


Γεννήθηκα στη καρδιά της..Τσιμισκή 82..  Μπροστά μας η διασταύρωση Παλαιών Πατρών Γερμανού και η Τσιμισκή , εκεί μητροπολίτες το Πάσχα έπλεναν τα πόδια του σαν ένδειξη ταπεινοσύνης , αντάμωναν οι επιτάφιοι, γινόντουσαν οι πολιτικοί λόγοι. 
 Απέναντι η εφημερίδα Ελληνικός Βορράς με αποτέλεσμα να γίνονται όλες οι πορείες διαμαρτυρίες μπροστά της αφού λίγο πιο πέρα κατά σειρά ήταν τα γραφεία της ΕΡΕ και του Κέντρου!!. 
Η μητέρα μου δακρυσμένη μου έλεγε πως εκεί μπροστά στο σπίτι μας ο Ελευθέριος Βενιζέλος έβγαλε λόγο και την πήρε αγκαλιά  σηκώνοντας την στον ώμο του.
Πίσω μας η Μητρόπολη Θεσσαλονίκης , βαπτίστηκα και έζησα λειτουργίες μέσα της , δίπλα της το δημοτικό μου σχολείο 43ο που μετά έγινε Μακεδονικό Μουσείο  γιατί εκεί γινόντουσαν οι συναντήσεις των Μακεδονομάχων. 

                      Play time Greece 60s


Πίσω από αυτό η μαγευτική παραλία όπως την γνώρισα εγώ φίλοι μου.. απλή με κατά διαστήματα σκαλάκια όπου κατέβαινε ο σκύλο μου Ποσειδώνας για να κάνει μπάνιο.


                           Salonica_1912 by v1858, via Flickr


Πιο πέρα τα καραβάκια που σε πήγαιναν στη Περαία και την Αγία Τριάδα για μπάνιο. Μπροστά εκεί κάτω από τον Λευκό Πύργο υπήρχε ακόμα αμμουδιά χοντρή και πολλοί έκαναν μπάνιο. Αυτή είναι η..ουρά για τα καραβάκια κάθε ΣΚ !!


        Έγινα 64 !Ε! και...


Πλανόδιοι στη παραλία αυτή πουλούσαν την πραγμάτια τους σαν σουβενίρ στους ξένους και το κάνουν μέχρι τώρα.

Φίλοι μου σας μιλώ για αποστάσεις που τις έκανα πεζή ή με το..ποδηλατάκι μου!
Δεν υπήρχε φόβος φίλοι μου τότε για τα μικρά παιδιά..έφευγα από το σπίτι μου το πρωί και γύριζα το βράδυ για να ακούσω την κατσάδα της γιαγιάς μου που είχε την ευθύνη μου αφού οι γονείς μου ήταν φοιτητές. Αν ήθελα κάτι μπορούσα να σταματήσω ένα χωροφύλακα που έκανε τότε διαρκώς περιπολίες και αν του ζητήσω κάτι.
Στην άλλη άκρη η Αριστοτέλους που είχε στις άκρες της σαν ..φραγή θα έλεγα δύο τεράστιες χοντρές αλυσίδες που έπαιζαν όλα τα παιδιά μαζί της. Ο κινηματογράφος Ολύμπιον στη γωνία και τα..λουκουμαντζίδικα που η γιαγιά μου με κερνούσε το λατρεμένο παιδικό κέρασμα. 
Στη Τσιμισκή ο Φλόκας και ο Τερκενλής, φημισμένα ζαχαροπλαστεία, πιο επάνω τα φημισμένα σουτζουκάκια του Ρογκότη και η Αγία Σοφία με τα μαγαζιά πολυτελείας όπως το καπελάδικο που αγόραζε η γιαγιά μου καπέλα!

        600kart | Η πύλη του Μεγάλου Αλεξάνδρου | Καμάρα | T018/027


Να θυμηθώ την Καμάρα όπου υπήρχαν ακόμα παλιά σπίτια και η εκκλησία Ροτόντα που οι Τούρκοι το είχαν τζαμί και ήταν του Αγίου Γεωργίου. 

Σχεδόν  απέναντι της τα περίφημα κουλουρτζίδικα με το αυθεντικό παλιό μοναδικό κουλούρι Θεσσαλονίκης!
Να πάω στις αναμνήσεις μου και στα περίχωρα που τώρα είναι πια κέντρα κι αυτά.  Η Περιοχή Χιρς όπου υπήρξε η συνοικία των Ισραηλιτών , η Χαριλάου η γειτονιά με τις βίλες των πλουσίων γεμάτη τριανταφιλιές και πλούσιους Καπνέμπορους και πιο επάνω η Ρώσικη εκκλησία με πολλούς Ρώσους πρόσφυγες. 
Βέβαια η  Άνω και Κάτω Τούμπα όπου υπήρχαν οι πρόσφυγες, θυμάμαι με λατρεία το φιλόξενο σπιτάκι της θείας μου Βασιλικής ξαδέλφης της μητέρας μου που στην αυλή της με τα μοδιστράκια της έζησα μέρες ευτυχίας.
Η Άνω Πόλη με την εκκλησία του Άγιου Δαβίδ , τα κάστρα και το περίφημο  τοίχος που άλλοτε έφθανε στο Λευκό Πύργο. και βέβαια τη φυλακή των τραγουδιών των ρεμπέτικων το Γεντί Κουλέ.
Φίλοι μου δεν θέλω να σας κουράσω άλλο με πολλές περιγραφές, αυτό το..μπαουλάκι των αναμνήσεων δεν έχει τελειωμό και νοιώθω ένα σφίξιμο στη καρδιά μου για όσα έφυγαν και δεν ξαναγυρίζουν..
Αφήστε με σαν τέλος θα σταθώ σε κάτι που η Θεσσαλονίκη το έχει σαν χάρισμα. Είναι εκείνος ο αγαπησιάρικος και ερωτικός αέρας της, είναι οι φιλόξενοι ανοιχτόκαρδοι άνθρωποι που σου ανοίγουν το σπίτι φιλόξενα χωρίς να σε ρωτήσουν. Είναι η "καλημέρα" που σου λένε από τα μπαλκόνια οι γείτονες, το ζεστό πιάτο φαγητό που πας στο διπλανό σου μοναχικό άτομο. Είναι η αγκαλιά γεμάτη φιλία και αγάπη που σου δίνει ο Θεσσαλονικιός  και ..το τραγούδι που λέγαμε στις σχολικές εκδρομές μέσα στο αυτοκίνητο όταν ξαναγυρίζαμε σε αυτήν: "Θεσσαλονίκη μου..μεγάλη φτωχομάνα..εσύ που βγάζεις τα καλύτερα παιδιά , Θεσσαλονίκη μου όπου και να πάω εσένα μόνο θα έχω στη καρδιά.."
Ευχαριστώ τη Μαρία για το βήμα που μου έδωσε να συμμετάσχω κι εγώ και δίνω την σκυτάλη στη φίλη Μαρίνα https://marinaslovelylife.com/
 Αυτή είναι η φωτογραφία που της δίνω:

                  VINTAGE, EL GLAMOUR DE ANTAÑO: ARTE by Paula Vaughan   

και η λέξη..απλή σαν κι εμένα: ΑΓΑΠΗ
                             Αχτιδένια φιλάκια       

23 σχόλια:

Σοφία Τσιμάρη είπε...

τι ομορφη αφηγηση...
τι παραμυθου που σαι Γεωργια μου...
δεν μπορουσες να διαλεξεις καλυτερη φωτο
για το επομενο θεμα
αγαπη φυσικα αυτες τις αγιες μερες κ παντα!!!!
γιατι αγαπη αν δεν εχω μοιαζω κυμβαλο αλαλαζον...με το καλο το νεο ετος

ANNA FLO είπε...

Όχι μόνο φάνηκες αντάξια--και δεν ξέρω γιατί το λες αφού γράφεις ωραία--αλλά με πήρες μαζί σου πίσω στο χρόνο και ταξίδεψα στη Θεσσαλονίκη του ''χθες''. Τι όμορφες περιγραφές! Και αγαπώ τη Θεσσαλονίκη ξέρεις παρότι δεν είμαι από εκεί.
Συγχαρητήρια Γεωργία μου για τη συμμετοχή σου και χαίρομαι που είσαι παρέα μας με την όλο συγκίνηση διήγησή σου
Η φωτο για τη Μαρίνα πολλά υποσχόμενη
Καλή νέα χρονιά όπως τη θες
Φιλιά ΄πολλά

Giannis Pit. είπε...

Λοιπόν Γεωργία μου,
δεν ξέρω τι λες εσύ αλλά εγώ βρήκα τη συμμετοχή σου όχι απλά "λίγη" αλλά εξαιρετική.
Να που διαβάσαμε και κάτι εντελώς διαφορετικό που έδωσε στην "Φωτοσυγγραφική σκυτάλη" μια άλλη πτυχή, ένα άλλο είδος.
Ένα ταξιδιάρικο οδοιπορικό φορτωμένο με υπέροχες μνήμες. Μάλιστα μνήμες που φέρουν τη σφραγίδα της προσωπικής σου ζωής και των αναμνήσεων. Κάτι που το έκανε απόλυτα ζωντανό και συναισθηματικό.
Δεν έχω ταξιδέψει στη Θεσσαλονίκη. Μέσα από το οδοιπορικό σου αλλά και τις εικόνες σου, γνώρισα πολλά απ την ιστορία της καθημερινότητάς της.
Γεωργία μου ήταν πανέμορφο! Ειλικρινά το χάρηκα πάρα πολύ.

Όσον αφορά την εικόνα που κληροδοτείς στην Μαρίνα, ξεχωριστή! Καλή επιτυχία να της πω.

Γεωργία μου, ήταν μεγάλη χαρά που ήσουν και είσαι κοντά μας! Και θέλουμε να το κάνεις πάντα.
Καλή πρωτοχρονιά να έχεις.

Ρένα Χριστοδούλου είπε...

Μα τί ωραία που παρουσίασες την αγαπημένη μας Θεσσαλονίκη, Γεωργία μου!
Θυμάμαι κι εγώ τις βόλτες με τα καραβάκια, τις αλάνες που παίζαμε άφοβα, τα σπίτια μας που ήταν πάντα ανοικτά.
Πρόλαβα την παραλία στην Μαρτίου και στην Μπότσαρη κι έκανα μπάνιο εκεί.
Τί ωραίες θύμισες!
Καλή χρονιά με υγεία και αγάπη σας εύχομαι.

Η εικόνα που δίνεις, προμηνύει ωραία ιστορία.

Mia είπε...

Αχτιδένια μου, με ταξίδεψες στην όμορφη Θεσσαλονίκη του χθες. Πόση νοσταλγία βγάζουν τα λόγια σου. Πόσο όμορφη εκείνη η εποχή!
Πανέμορφη η εικόνα που δίνεις στη συνέχεια της σκυτάλης. Και φυσικά είναι γεμάτη αγάπη!
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ, φίλη μου.

marypertax είπε...

Πόσο μου άρεσε αυτό το οδοιπορικό στο παρελθόν! Το λάτρεψα Γεωργία μου και μου αρέσει ο ενθουσιασμός η αγάπη και η νοσταλγία σε κάθε φράση σου σε κάθε λέξη! Είναι λες και ζούσα Θεσσαλονίκη και με το ποδήλατο να έκανα τις διαδρομές σου! Συγχαρητήρια Αχτίδα μου για την αχτίδα φωτός που μας χάρισες κλείνοντας το 2019! Σ' ευχαριστώ πολύ για την πανέμορφη συμμετοχή σου! Η εικόνα της Μαρίνας εξαιρετική! Πολλά φιλιά και να έχεις μια όμορφη νέα χρονιά!

Ariadni St. είπε...

Πολύ ωραία αναδρομή στο παρελθον!
Σε ευχαριστουμε αχτίδα μου!
Φιλια

Αννίκα είπε...

Όμορφο οδοιπορικό Αχτίδα μου σε μια Θεσσαλονίκη που δεν γνωρίζουμε. Ότι αγαπάμε γίνεται της καρδιάς μας πάθος
Να είστε καλά, μέσα απ' τις αναμνήσεις να χαίρεστε τη γενέθλια πόλη.
Καλή χρονιά με υγεία και αγάπη!

Thalia Tzellou είπε...

Τι ωραίο οδοιπορικό! Μεταφερθήκαμε για λίγο σε μια άλλη όμορφη εποχή! Αχτίδα μου να έχετε μια υπέροχη νέα χρονιά με υγεία, αγάπη και χαμόγελα! Τα φιλιά μας και την αγάπη μας!

Κλαυδία είπε...

Μας πήρες από το χέρι Γεωργία μου και μας σεργιάνισες στην αγαπησιάρικη Θεσσαλονίκη των παιδικών σου χρόνων μαγεύοντάς μας με την τρυφερή σου διήγηση...Ξεχωριστό το ταλέντο σου να συναρπάζεις τους αναγνώστες σου, χαιρόμαστε να το απολαμβάνουμε ....Καλή χρονιά σου εύχομαι με υγεία και κάθε καλό !!! Τέλεια η φωτό και η λέξη φυσικά που επέλεξες γιά την Μαρίνα μας

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Η Θεσσαλονίκη είναι μέσα στις καρδιές μας και μέσα απ' το λεύκωμα με τις αναμνήσεις σου, την γνωρίσαμε καλύτερα. Και ξέρεις κάτι Γεωργία μου; Αυτή σου η επιλογή να μας διηγηθείς την ιστορία του τόπου σου, μου άρεσε πολύ. Πρωτότυπη και ευπρόσδεκτη και αυτή η εκδοχή για την φωτο-σκυταλοδρομία μας.
Εύχομαι τα καλύτερα για την οικογένειά σου Γεωργία μου!
Η νέα χρονιά να σας φέρει γλυκές στιγμές, υγεία και καλοτυχία ♥

Μαρία Γ. είπε...

Πολύ τρυφερό και ενημερωτικό το "οδοιπορικό" στην Θεσσαλονίκη Αχτίδα μου!!
Έμαθα πολλά μέσα από την δική σου νοσταλγική ματιά.
Σ'ευχαριστώ πολύ γι'αυτό. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να βλέπω μια πόλη μέσα από την οπτική του ανθρώπου που την αγάπησε και την αγαπάει τόσο.
Συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου!
Καλή Πρωτοχρονιά!

litsa t. είπε...

Αχ βρε Γεωργια μου τι μου θυμισες
.Τον τοπο που μεγαλωσα και λατρευω.Την Αρετσου ξεχασες την Αρετσου.Φιλακια και σας ευχομαι καλη Χρονια παντα με υγεια.

Αρτίστα του βωβού είπε...

Καλή χρονιά Αχτίδα!🎈

Λήμνος είπε...

Αγαπητή Αχτίδα, καλή κι ευλογημένη η νέα χρονιά, με υγεία και πολλές όμορφες αναρτήσεις και δημιουργίες με τα χρυσά σου χέρια. Για μια ακόμη χρονιά με θυμήθηκες με τα πολύ χαριτωμένα δώρα σου. Σ' ευχαριστώ θερμά! (Κουμενίδου Σταυρούλα, αδελφή του γιατρού Αντώνη Παπαγιάννη)

to e-periodiko mas είπε...

Η αφήγησή σου μας γέμισε πολλές αχτίδες φωτός!! Το απόλαυσα!
Καλή χρονιά, χρόνια πολλά με ό,τι επιθυμείς Αχτιδένια μας!!
Φιλιά
Μαρίνα

Marina Tsardakli είπε...

Μας πήρες μαζί σου στις αναμνήσεις σου, στην Θεσσαλονίκη σου, με τον πιο ωραίο τρόπο!
Κι εγώ έχω ακούσει για το πόσο προσιτοί και πρόσχαροι είναι οι άνθρωποι της Θεσσαλονίκης και παρότι αγαπώ τις γεύσεις της, δεν την έχω επισκεφτεί ποτέ.
Ευχαριστώ για την φωτογραφία.
Ελπίζω να ανταποκριθώ!
Καλή χρονιά με υγεία κι ευτυχία Αχτίδα :)

Maria είπε...

Καλή και ευλογημένη χρονιά με υγεία ,αγάπη και ευημερία!!!
Χρόνια Πολλά!!!

Ελένη Φλογερά είπε...

Υπέροχο ταξίδι στο παρελθόν της Θεσσαλονίκης, γεμάτο νοσταλγία. Ακολούθησα τα βήματά σου και χάρηκα τα παλιά στέκια της Θεσσαλονίκης. Μπράβο για την συμμετοχή σου.
Πολύ όμορφη η φωτογραφία που διάλεξες για την Μαρίνα.
Σου εύχομαι καλή χρονιά με υγεία!

Σμαραγδάκι- Ρούλα είπε...

Kαθυστερημενη ήρθα .δεν σε ξεχασα φιλεναδα πως θα γινόταν άλωστε αφου σε εκεινη την ουρα για τα καραβακια που πηγαιναν στην Αρετσου και στην Περαία καπου εκει ημουν και εγω.. γεννημένη στην άνω Τούμπα..αχ θύμησες αγαπημένες φιλενάδα..υπέροχο ταξίδι αναμνήσεων με πήγες σε ψευχαριστώ πολύ αχτιδα μου..καλη χρονια 🎄με υγεία και αγαπη καλή μου φιλακιαα!!!🧡

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα από μια ακόμη συντοπίτισσα
Τι ωραίο ταξίδι στον χρόνο είναι αυτό! Αν και ο πατέρας μου πέθανε όταν ήμουν μικρή - και δεν γνωρίζω καλά την ιστορία της οικογένειας του, η ιστορία αυτή με βοηθά να 'δω' πώς ήταν η ζωή τότε. Στην καρδιά της πόλης. Ένας δρόμος, μια ανέμελη αυλή για τα παιδιά. Η πόλη, αγαπησιάρικη. Όπως ίσως κάθε πόλη που της λέει καλημέρα η θάλασσα. Ένα λιμάνι, μια ζεστή αγκαλιά για μικρούς και μεγάλους.
Χάρηκα που σας γνώρισα μέσα από την Φωτο-Συγγραφική Σκυτάλη. Να έχετε μια όμορφη χρονιά, εσείς και η οικογένεια σας.
Φιλικά, Τζοάννα

Χριστίνα Πεταλωτή είπε...

Ταχύτατοι όλοι στις συμμετοχές σας κι εγώ με το πάσο μου όπως πάντα. Στο ραχάτι που λένε. Ήξερα ότι θα σου πήγαινε μια τέτοια σκυτάλη και θα σου άρεσε πολύ. Ρουφάω τις αναμνήσεις σου σα να ήταν δικέ μου. Ευτυχώς κάτι μπόρεσα να προλάβω κι εγώ από την παλιά Θεσσαλονίκη. Εγώ μεγάλωσα στους τούρκικους μαχαλάδες του κουλέ καφέ
και οι παππούδες μου τα μιλούσαν τα τούρκικα κανονικότατα.
Καλή κι ευλογημένη χρονιά!

Μάνια είπε...

Ηρθα αφου διαβασα τον πίνακα της Μαρίνας.
Μια γιαγιά που μεγαλώνει το εγγόνι της για να βοηθήσει τα παιδιά στις σπουδές τους :)
Καβάλησα που λες την Ακτίδα και πήγα στην Νέα Κρίνη εκεί που έμενε η Θείτσα μου η οποία και με φιλοξένησε όσο έδινα στην σχολή καλών τεχνών (όχι δεν πέρασα χαχα )
... Η Θείτσα μου και η γιαγιά μου και ο παππούς μου και η μαμά μου είχαν μείνει αρκετά χρόνια στην Θεσσαλονίκη, σκόρπισαν στο μυαλό μου ένα σωρό ιστορίες που έχω ακούσει αλλά και φωτογραφίες πολλές πολλές φωτογραφίες...
Να σαι καλά :)
Χάρηκα:)