Έναν ακόμη χαμό.

                              

Δυστυχώς φίλοι μου γύρισα από το κτήμα  γράφοντας στα όσα μου έχουν συμβεί το τελευταίο καιρό έναν ακόμη χαμό. 
Ο καλός μας φίλος ο Κώστας που ήταν τόσο καιρό σε δύσκολες καταστάσεις υγείας πέρασε στην άλλη ..όχθη παίρνοντας μαζί του την αγάπη μας και το πόνο για το χαμό του.
Θα μπορούσα να τον πω περισσότερο "αδελφό" παρά φίλο, ένας Βολιώτης πάντα με χαμόγελο, χιούμορ και εγκαρδιότητα.
 Ακούω  τη φωνή του να αντηχεί μιλώντας στα..θηλυκά όπως έλεγε που αποκτήσαμε και τα δύο ζευγάρια: "Γαρδένιες μου..θα με τρελάνετε.."
Χθες δυστυχώς είχα κι εγώ ένα ισχαιμικό επεισόδιο που με έκανε να αισθανθώ πολύ άσχημα και που δεν μου επιτρέπει να πάω το ταξίδι για να τον αποχαιρετήσω.  
Όμως .. αν θέλετε να σας πω την πραγματική αλήθεια για το πως αισθάνομαι μέσα στα δάκρυα για το φίλο μας ..δεν θα ήθελα να έχω την εικόνα του χαμού του..θέλω να τον σκέπτομαι όπως τότε..
Τότε που μας καλωσόριζε στο εξοχικό του, που βούτηξε στη θάλασσα για να μου βγάλει Πίνες ... να τις καθαρίσει και να τις μαγειρέψει με τσίπουρο. "Γαρδένια μου φάε να δεις τι τρώμε εμείς στο Βόλο..".
Θέλω να θυμάμαι τις υπέροχες διακοπές μας με τα τέσσερα κοριτσάκια μας συνολικά στη Θάσο..
Θέλω να θυμάμαι τότε που ήρθε ο Δημήτρης από το Βέλγιο με τα ελάχιστα Ελληνικά του και μου τον μέθυσε με ένα σφηνάκι τσίπουρο.."Γαρδένια μου..τι είναι τούτο το φρούτο που παντρεύτηκες....ούτε ένα τσίπουρο δεν αντέχει.."
Καλό  σου ταξίδι αγαπημένε φίλε μας και αδελφέ..στρώσε μεζέ και τσίπουρο, φτιάξε "κατάσταση" όπως έλεγες και θα συναντηθούμε κάποια στιγμή όποτε πει ο Θεός...
Λίτσα μου κουράγιο..
                             ΑΧΤΙΔΑ