Σάββατο 10 Φεβρουαρίου 2018

Μία σχολική έκθεση...


Σήμερα η ανάρτηση μου θα είναι μία εγωιστική παρουσίαση με δόση άφθονης υπερηφάνειας και ίσως κάποια σταγόνα Ναρκισσισμού για το εγώ μου.
Το σκέφτηκα πριν την κάνω..μα το εγώ μου υπερίσχυσε γιατί η Παρασκευή για μένα ήταν σαν βραδιά ...Όσκαρ και να το βραβείο στα χέρια μου ένα κομμάτι χαρτί που μου έφερε η μητέρα της μαθήτριας μου στη ζωγραφική .
-Κυρία Γεωργία θέλησα να έρθω εγώ και να σας δώσω αυτή τη κόλα με την έκθεση της κόρης μου γιατί αν και ντρέπεται να σας την δείξει εγώ το θεωρώ ανάγκη.
Ήταν μία κόλλα χαρτιού με ένα 10 με κόκκινο στην άκρη και μία υπογραφή, ήταν μία έκθεση με τίτλο : Ποιο είναι το πρότυπο σας και γιατί.
Το πήρα και το διάβασα , η μικρή μου μαθήτρια με αγκάλιασε από τη μέση και έχωσε το κεφάλι της επάνω μου.
Η συγκίνηση μου ήταν μεγάλη δεν θα πω ψέμματα, έχω και τα δάκρυα στο..τσεπάκι μου...είναι από τις στιγμές και νιώθεις κάτι στο λαιμό να δυσκολεύει την ανάσα και τη καρδιά να χτυπάει τρελά και το χέρι να τρέμει και τα λόγια να μη μπορούν να βγουν . Τότε απλά αγκαλιάζεις σφιχτά και λες ένα ευχαριστώ μαζί με ένα φιλί  στα μαλλιά.
Επιτρέψτε μου να γίνω κάτι που δεν μου αρέσει μα ..η ματαιοδοξία να υπερισχύσει και η συναισθηματική μου φόρτιση να βρει διέξοδο. Σας παραθέτω την έκθεση της μικρής μου 11ρονης το..Όσκαρ που σας έλεγα έστω και χωρίς κόκκινο χαλί.

                             (Ήταν σαν χθες..πριν 5 χρόνια..)



                                    Ποιο είναι το πρότυπο σας και γιατί.


Τι πρέπει να είναι ένα πρότυπο για ένα παιδί; Μας είπαν ότι πρέπει να είναι ένα άτομο που θαυμάζουμε, που αγαπούμε , που το θεωρούμε μοναδικό και που θα προσπαθήσουμε να πάρουμε από αυτό τα καλύτερα που βρίσκουμε. Άκουγα τις συμμαθήτριες  μου γύρω μου να λένε ονόματα από  ποδοσφαιριστές, ηθοποιούς, πολιτικούς  και γνωστούς ανθρώπους από τη τηλεόραση. Όμως εγώ το πρότυπο μου το είχα δίπλα μου και όχι σαν άγνωστο άνθρωπο που τον έχω απλώς ακουστά και είναι η δασκάλα μου στη ζωγραφική η κα Γεωργία.
  Την αγάπησα και την θαύμασα από τη πρώτη στιγμή που με πήγαν οι γονείς μου να κάνουμε γνωριμία και πρώτο μάθημα. Αγάπησα το χαμόγελο της που είναι πάντα στο πρόσωπο της, αγάπησα το τρόπο που με κοιτάζει γιατί είναι σαν να με αγκαλιάζει. Με έκανε να νιώσω ότι ήμουν κάτι σπουδαίο από τις πρώτες πινελιές και το μάλωμα της είναι  γεμάτο γέλιο και αστείες  στιγμές. Με έμαθε να βλέπω καλά τη κάθε πινελιά μου, να ακολουθώ το φως και να βλέπω τις σκιές. Αισθάνεται πότε είμαι κουρασμένη και βαριέμαι και τότε μου λέει να πετάξω το πινέλο και να χώσω τα δάκτυλα στο χρώμα για να νιώσω το μουσαμά με τις άκρες τους. Πασαλειβόμαστε ,κάνουμε δοκιμές, λερώνουμε μουσαμάδες και γελάμε με το αποτέλεσμα. Δεν ξέρω πως τα καταφέρνει και όταν ζωγραφίζουμε της ανοίγω τη καρδιά μου και της λέω μυστικά που ούτε στη μαμά μου τα λέω ,συγνώμη μαμά.
 Μιλάμε και ζωγραφίζουμε, γελάμε και ακούμε μουσική , λέμε ιστορίες και με συμβουλεύει όταν της λέω τα προβλήματα με κάποιες φίλες μου.  γιατί βλέπετε έχουμε κάτι ίδιο εμείς οι δύο, ήμαστε μοναχοπαίδια και καθώς μιλάμε βλέπουμε πόσα ίδια πράγματα ζήσαμε η κάθε μία. Πρότυπο σημαίνει για μένα εκτός  από την αγάπη να νιώθεις εκτίμηση, και θαυμασμό.
 Την εκτιμώ γιατί μου λέει πάντα την αλήθεια ακόμα και όταν δεν μου αρέσει αυτό.  Την θαυμάζω γιατί ζωγραφίζει χωρίς να βλέπει λες και οι εικόνες ξεπηδούν από μέσα της. Την θαυμάζω γιατί ακόμα και όταν καταλαβαίνω ότι πονάει εκείνη μου χαμογελά και  μου λέει  να τραβήξω εγώ την ίσια γραμμή γιατί εκείνη  θα την κάνει στραβή και γελάει .
 Στεναχωριέμαι που με προετοιμάζει για ένα χωρισμό , μου λέει ότι του χρόνου θα έχω πολλά μαθήματα και ίσως δεν ήμαστε μαζί. Τότε θυμώνω και της λέω πως εκείνη για μένα είναι η πιο ξεκούραστη μέρα. 
Θα ήθελα να πάρω από εκείνη όλα όσα αγάπησα επάνω της, να μπορώ να ζωγραφίζω χωρίς να βλέπω μία εικόνα κάτι που δεν κατάφερα ακόμα. Θα ήθελα να περνώ πιο πολλές μέρες μαζί της και οι δύο ώρες μας να μη τελείωναν ποτέ. Θα ήθελα να φτιάχνουμε πράγματα και κατασκευές , θα ήθελα να μένει σπίτι μας. Αν κατάλαβα καλά τι σημαίνει πρότυπο τότε για μένα είναι αυτό, η δασκάλα μου της ζωγραφικής

Φίλοι μου δίδαξα σε σχολείο 6 χρόνια, πήρα αγάπη , πολλή αγάπη μα αυτή η έκθεση ίσως και λόγω ηλικίας η ευσυγκινησία μου.. αυτή η έκθεση ήταν μία επισφράγιση ότι όταν κάνει κάτι με αγάπη επιστρέφει σε σένα.
Αχτιδένια φιλάκια.

14 σχόλια:

Marie-Anne είπε...

Αξίζει ένα μεγάλο Εύγε στην μικρή σου μαθήτρια που κοντά σε μία άξια δασκάλα, έμαθε να εκτιμά την τέχνη αλλά και τις αξίες και τα αισθήματα και να έχει σωστά πρότυπα, πράγμα που θα την βοηθήσει πολύ στην ενήλικη ζωή της.
Με όποιον δάσκαλο καθίσεις...τέτοια γράμματα θα μάθεις!!!

Ελένη Φλογερά είπε...

Τι τρυφερό! Συγχαρητήρια Γεωργία μου που κατάφερες να διδάξεις σε αυτό το παιδί όχι μόνο πινελιές με χρώματα πάνω στον καμβά, αλλά να χρωματίσεις και το ήθος του.
Πολλά μπράβο!

Ποδηλάτισσα είπε...

Αχτιδένια μου φίλη αυτό το μικρό παιδί είναι μια καινούργια "ΑΧΤΙΔΑ"!!!!! Εσύ είσαι το πρότυπο όλων μας γιατί έχεις την δυνατότητα να σκορπάς γύρο σου το φως της χαράς, της δημιουργίας, της αγάπης της προσφοράς μα και να δημιουργείς σπουδαίους ανθρώπους και καλλιτέχνες σαν την μικρή σου μαθήτρια!!!! Φιλιά πολλά!!!

BUTTERFLY είπε...

Αυτη η εκθεση ειναι η μεγαλυτερη τιμη, το ομορφοτερο δωρο, οτι πιο συγκινητικο για ενα δασκαλο! Μπραβο για το μεστο λογο ενος τοσο μικρου κοριτσιου! Μπραβο για την υπεροχη σχεση που καλλιεργησατε που ειναι σχεση ζωης!

Rena είπε...

Η καλύτερη ανταμοιβή!!!Νομίζω πως τώρα είσαι πλούσια!!!
Μα τι παιδί είναι αυτό πόσο συγκροτημένη η σκέψη της!!!
Και πόσο τυχερό είναι που σε γνώρισε!!!!
Φιλάκια πολλά!!!
Καλό βράδυ!!!

Ο κόσμος της Ράνιας είπε...

Κι εγώ που δεν έχω το κλάμα στο τσεπάκι... συγκινήθηκα. Τι γλυκό και τι σπουδαία ανταμοιβή για σένα αγαπημένη που βέβαια το αξίζεις !!!! Μπράβο και στο κοριτσάκι και μπράβο και σε σένα γιατί σε γνωρίσαμε ακόμα περισσότερο με αυτά που γράφει !!!! Να είστε καλά !!!! Τα φιλιά μου !!!!

ποιώ - ελένη είπε...

Καλημέρα Αχτίδα μου
Χάρηκα πολύ αυτή την ανταμοιβή!!!!

Καλή Κυριακή με φιλάκια πολλά ♥♥♥

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Φίλες μου καλημέρα. Πράγματι το παιδί αυτό έχει κάτι το ιδιαίτερο, το μοναδικό.Πέρασαν από τα χέρια μου πολλά κοριτσάκια μα κανένα σαν κι αυτό.Έχει ένα ιδιαίτερο τρόπο να εκφράζεται, να ρωτάει.Είναι ανακατεμένη η παιδική αφέλεια , αθωότητα με ένα τρόπο σκέψης που μόνο από ενήλικα μπορείς να ακούσεις. Όποιος το έχει γνωρίσει νοιώθει αμέσως αυτό που σας λέω αυτή τη στιγμή.Το ότι το αγαπώ σαν εγγονή μου είναι προφανές.Αυτό το παιδί όμως ενώ ζει σε μία υπέροχη οικογένεια όμως ίσως γιατί ότι γονείς είναι λιγάκι πιο μεγάλοι σε ηλικία το έχουν σαν ..στρατιωτάκι χωρίς να το αφήνουν να κάνει οτιδήποτε που μπορεί να λερώσει στο σπίτι.Σε μένα είναι...ελεύθερο, το μόνο που βλέπει σε μένα και χαίρεται είναι το..χάος στο εργαστήρι.

ANNA FLO είπε...

Καταλαβαίνω τη συγκίνησή σου. Εδώ συγκινήθηκα εγώ. Και το περίμενα ότι θα έγραφε κάτι τέτοιο μια και είναι μαθήτριά σου. Αυτή είναι η καλύτερη αμοιβή σου. Δίνεις αγάπη και εισπράττεις
Να τη χαίρεσαι γιατί είναι παιδί με αξίες και ξέρεις ότι συνέβαλες και εσύ σ'αυτό αν όχι ότι είσαι η κύρια υπεύθυνη. Χάρηκα πολύ την ανάρτησή σου και δεν είναι ματαιοδοξία Είναι και ένα παράδειγμα για μίμηση σε όλους εμάς τους γονείς-δασκάλους-γιαγιάδες, του πώς πρέπει να είμαστε κοντά στα παιδιά
Καλή σου μέρα
Φιλιά πολλά

Giannis Pit. είπε...

Γεωργία μου,
κάθε φορά μαθαίνω εδώ πράγματα για σένα που πραγματικά με συγκινούν και ζωγραφίζουν την προσωπικότητά σου.
Και δασκάλα λοιπόν. Στο μάθημα της ζωγραφικής.
Αυτές οι στιγμές της σχέσης δασκάλα-μαθητή είναι μοναδικές.
Και τα δάκρυα συγκίνησης έρχονται σαν ευλογία να την υπογράψουν.
Κάθε φορά σε χαίρομαι και περισσότερο καλή μας φίλη.
Ειλικρινά.
Καλές Απόκριες να έχεις.

marypertax είπε...

Τι φανταστική αυτή η έκθεση και τι υπερήφανη πρέπει να νοιώθεις γι'αυτό το παιδί που φαίνεται να έχει δεχτεί άπλετη αγάπη και διδαχή από εσένα. Μπράβο κορίτσι μου η προσφορά σου σε αυτό το πλάσμα είναι ανώτερη από την διδασκαλία της ζωγραφικής. Η μαθήτρια σου έχει επίπεδο και εσωτερικό πλούτο! Συγκινήθηκα τόσο πάλι! Κατά τη δασκάλα και η μαθήτρια! Να υπερηφανεύεσαι γι' αυτά τα θέματα δεν είναι καθόλου κακό. Αντίθετα δίνεις μαθήματα σε όλους μας! Πολλά φιλιά!

Σμαραγδάκι- Ρούλα είπε...

Τι ομορφα συναισθηματα ενεπνευσες σε ενα παιδι Αχτιδα μου..!! αυτη ειναι πολύ μεγαλη ανταμοιβή φιλεναδα για ενα ανθρωπο.. η αληθινή αγαπη.. η αψεγάδιαστη.. ναι σου αξιζουν αυτη η περηφανια και η χαρα...φιλεναδα.. Τι ωραιαότερο για εναν ανθρωπο οπως εισαι εσύ κοριτσι μου. και βεβαια.. οτι προσφέρεις επιστρεφεται στο πολλαπλασιο παντα τετοιες χαρες να νιωθεις Γιωργία μου..!!
Καλες αποκριες να περασετε ομορφα.. φιλακιααα!!

Ρένα Χριστοδούλου είπε...

Τι να το κάνεις το κόκκινο χαλί Αχτίδα μου;
Εκεί όλα είναι ψέματα και υποκρισία ενώ εδώ είναι η αλήθεια και η αγάπη.
Μπράβο στη μαθήτρια σου, μπράβο και σε σένα όμως που της εμπνέεις τέτοια συναισθήματα.
Είσαι ζωντανό παράδειγμα για όλους μας.
Να είσαι καλά φίλη μου.
Καλή συνέχεια και φιλάκια πολλά .

Unknown είπε...

Τι συγκινηση!!!! Υπεροχο παιδι με υπεροχη δασκαλα!!Ειστε καταπληκτικες, και ο δεσμος σας παντοτινος και πολυτιμος! Να ειστε καλα!!