Ήταν μια φορά ένα απλό πεταμένο κουτί..

Είχα καιρό να μπω ενεργά στο εργαστήρι μου , μάλλον η αρθρίτιδα μου φέρνει και λιγάκι ..τεμπελιά ή ίσως που ο άνδρας μου δεν πάει πια λόγω καιρού στο κτήμα και δεν με αφήνει από δίπλα του ούτε λεπτό!!!

Χθες όμως η επιμονή μια μαθήτριας μου να έρθει να ζωγραφίσουμε με έκανε να προσπεράσω τα καθημερινά και βαρετά και να μπω μαζί της στα χρώματα και τα πινέλα. Της λέω και την προετοιμάζω ότι του χρόνου πια θα πάει Γυμνάσιο και ο χρόνος της θα είναι ακόμα πιο λίγος και ότι εγώ θα μείνω μόνο μία όμορφη ανάμνηση γι' αυτήν και ότι θα υπάρχουν τα ..τηλέφωνα , τα μηνύματα και ίσως κάποια επίσκεψη.

Ο εγωισμός μου δεν μου επιτρέπει να της πω πως..κουράστηκα πια για τέτοια και οι δυνατότητες μου πια δεν είναι σωστές να της μεταδώσω αυτά που θέλω ή που πρέπει. Όταν όμως με κοιτάζει με τα γλυκά ματάκια  της και σφίγγει τα χεράκια της ολόγυρα μου..ε!..άντε τώρα να πω αυτά που σκέπτομαι. Το γεγονός είναι ένα...τουμπάρομαι εύκολα, πανεύκολα!!!!

Όταν λοιπόν έφυγε και άρχισα να καθαρίζω τα πινέλα μας δεν άντεξα και πήρα μπροστά μου ένα κουτί πεταμένο κάπου στο χάος του εργαστηρίου μου και το κοίταξα..σκέφτηκα ότι το πιο απλό μπορεί να γίνει κάτι όμορφο και χρηστικό..έτσι άρχισα να του δίνω φόντο και μετά να το κοιτάζω σκεπτόμενη τι να ζωγραφίσω επάνω του..

Κάτι απλό, γρήγορο όχι κοπιαστικό μα κάτι που θα του δώσει ομορφιά και κάποια προσωπικότητα , να ξεφύγει σκέφτηκα από την σφραγίδα ενός απλού κουτιού..ενός πεταμένου κουτιού που ο προορισμός του είχε τελειώσει..

Ήταν μία αλλαγή από τα συνηθισμένα μου που μου θύμισε το καιρό που είχα το μαγαζί  και μου έφερναν να τους ζωγραφίσω ότι..απίθανο μπορείτε να φανταστείτε. 

Μου έδωσε χαρά η θύμηση αυτή και αποφάσισα να αρχίσω μία σειρά από ξύλινα κουτιά και δίσκους για τη Πρωτοβουλία για το Παιδί και όπου μου ζητήσουν την συμβολή μου .

Χειμώνιασε φίλοι μου, μία κρύα μέρα σήμερα, πήγαμε μία βολτίτσα στο σούπερ μάρκετ με τον άνδρα μου , μετά του ζήτησα να κάνουμε και μία επίσκεψη στη λαϊκή τη γειτονιάς μας . Έβρεχε λιγάκι, εγώ με το μπαστουνάκι , ο πόνος από την εγχείριση ισχίου ...δεν μπόρεσα να κάνω  τη βόλτα μου στη λαϊκή που κάποτε την λάτρευα, έτσι απλά να τη χαζεύω..

Μέσα στο σπίτι..είμαι βασιλιάς..έξω στο δρόμο ..άστα να πάνε..οπότε σπίτι φίλοι μου .Έτσι το ΣΚ αυτό με πλέξιμο και κουβεντούλα  τον άνδρα μου να τρώει δίπλα μου τους αγαπημένους του χουρμάδες ( να πάρει η ευχή κάνω και δίαιτα και..μου έχει σπάσει τα νεύρα!!).

Σας εύχομαι ένα όμορφο ΣΚ όπως το ονειρεύεστε!

Αχτιδένια φιλάκια.