Τέτοιες μέρες πριν...χρόνια!

Η ζωή φίλοι μου έχει θαρρείς εικόνες όπως η θάλασσα, πότε ήρεμες , πότε παιχνιδιάρικες και πότε τα κύματα ψηλά και απειλητικά σαρώνουν τα πάντα στο διάβα τους.
 Ξύπνησα το πρωί με τις ειδήσεις για το σεισμό και σκέπτομαι τους νεαρούς νεκρούς του και τους τραυματίες που ο ένας μάλιστα υπέστη ακρωτηριασμό άκρων. 
Νάτο το..κύμα..αυτός ο άνθρωπος ξεκίνησε με όνειρα για ένα όμορφο καλοκαίρι.. Δείτε το σαν .."μάθημα" φίλοι μου, η κάθε σας μέρα να είναι ένα νέο ξεκίνημα, να κάνετε το σταυρό σας για το ..ανέλπιστο δώρο της κάθε μέρας που ξημερώνει και το μόνο που να προσεύχεστε είναι  : Όλα να πάνε καλά!
Θυμήθηκα πάλι ότι τέτοιες μέρες που έγινε η προδοσία της Κύπρου από τη Χούντα εγώ ήμουν Αθήνα για κάποιο χαρτί από τη Σχολή μου, έγινε η κήρυξη του πολέμου με Τουρκία έστω και αν κράτησε λίγο . 
Τα αεροδρόμια , οι σταθμοί είχαν πλημμυρίσει με φαντάρους κι εγώ έψαχνα απεγνωσμένα τρόπο να γυρίσω Θεσσαλονίκη.
Θυμήθηκα τον αγώνα μου που πήγα με..ώτο στοπ παρακαλώ στο αεροδρόμιο για να βρω μέσο και είδα από μακριά τα φέρετρα των Ελλήνων αεροπόρων σκεπασμένα με τις Ελληνικές σημαίες..
Περίεργες στιγμές σε συναισθήματα, νιώθεις τότε πόσο ..Ελληνίδα είσαι, νιώθεις το δάγκωμα στη καρδιά, νιώθεις κομμάτι ενός "συνόλου" που ίσως κάποτε αμφισβητούσες. Το..πανικό της νιότης βέβαια, την αίσθηση της επιβίωσης , θυμάμαι πάντα το..φιλί και την αγκαλιά που μου ζήτησε ένας φαντάρος στο σταθμό των τρένων λέγοντας μου : Δεν έχω κανένα να μου πει αντίο, φοβάμαι!
Κι εγώ φοβόμουν..ήταν εικόνες που μου περιέγραφε κάποτε η μητέρα μου από το πόλεμο κι εγώ τα..μισοάκουγα γιατί έλεγα ότι δεν θα τα ζήσω ποτέ κι όμως τα..έζησα κατά κάποιο τρόπο. Μετά ...ξύπνησε μέσα μου η..Αχτίδα που όπως φαίνεται υπήρχε πάντα στη ψυχή μου, πήγα σε κάποιο αστυνομικό τμήμα, έδειξα το χαρτί που είχα από το Οδηγισμό σαν αρχηγό. 
 Με ταξίδεψαν μέχρι τη Θεσσαλονίκη στο σταθμό με φύλλο πορείας για τον Έβρο όπου ενώθηκα με άλλους Προσκόπους για βοήθεια με το περιβραχιόνιο στο μπράτσο για πρώτες βοήθειες. Οι φαντάροι μας εκεί βρέθηκαν εμπρός σε αδιέξοδα.Τα κιβώτια δεν είχαν σφαίρες, δεν υπήρχαν τόσα όπλα, δεν υπήρχε η τροφοδοσία τροφής και έβλεπες νέα παιδιά να σε πλησιάζουν , να σου ζητούν τροφή και να σου βάζουν στο χέρι σημειώματα για τους γονείς τους που δεν ήξεραν που βρισκόντουσαν οι στρατευμένοι τους. Χούντα φίλοι μου, δεν ωραιοποιείται ..τα βλέπεις όλα..
Ευτυχώς κράτησε λίγο, εγώ έμεινα στον Έβρο συγκεκριμένα 1 εβδομάδα και ήταν μία εμπειρία ζωής. Είπαμε..θάλασσα η ζωή και όλοι μας δεν πρέπει να θεωρούμε οτιδήποτε δεδομένο μέσα σε αυτή.
Ο..ασθενής το σπιτιού μου έγινε καλά και "εξαφανίστηκε" για το κτήμα χθες δήθεν ότι ο Κανέλλος δεν έχει κονσέρβες και με την υπόσχεση να με ..σουλατσάρει το Σάββατο " όπου θέλει το κορίτσι μου!!!" Θα του έλεγα που θέλω μα δεν το στηρίζει το οικονομικό βαλάντιο μας. 
Πάντως αυτές οι μέρες ήταν μία περιπέτεια από ατυχή συμβάντα, ο άνδρας μου που αρρώστησε,η Κλώντη που δεν ήταν πολύ καλά,  το τάμπλετ μου που δηλώνει ανίατο νόσο, και η θήκη από το δόντι μου που βγήκε και με έκανε να πάω στο γιατρό χθες στις 9 το βράδυ.
Σήμερα ξημέρωσε μία νέα μέρα, μέσα στη πρωινή μου προσευχή είναι να φανεί ευνοϊκή για όλο το κόσμο κι εγώ...έβαλα κι όλας το φαΐ στο φούρνο, τάισα τη Κλώντη και της έβαλα ινσουλίνη, πήρα τα χάπια μου τα πρώτα και πίνω το χυμό μου με παγάκια μαζί με ένα πρωινό τοστάκι!!! Κραιπάλες φίλοι μου...κραιπάλες!!!
 Με πήρε στο τηλέφωνο και το...καμάρι μου πρωί πρωί από να μου πει ότι με..σκέπτεται όλη ..μέρα ( τα χάβω εγώ αυτά;) , ότι του λείπω ( !!!!), και ότι κυνηγούσε το Κανέλλο όλη νύχτα στα χωράφια που το έσκασε για τα μάτια μιας ..σκυλίτσας!!!!!
Φίλοι μου σας εύχομαι ένα καλό ΣΚ και να είστε πάντα καλά!
Αχτιδένια φιλάκια!