10 χρόνια μαζί σας!

Αφήνοντας όλους σας να χαρείτε τις διακοπές και να γεμίσετε τις μπαταρίες σας περίμενα να σας ...κουνήσω το μαντίλι σε μία επέτειο ..τα 10 ολόκληρα στο χώρο αυτό .
Ιούλιος του 2007 φίλοι μου,  10 χρόνια από τη μέρα εκείνη που δειλά ξεκίνησα αυτό το μπλοκ με ελαχιστότατες γνώσεις ακόμη να το φτιάξω,  με χίλια ζόρια πιστέψτε με και τρόμο μη κάνω κάτι λάθος. 
Ήταν λίγους μήνες πριν που λάβαμε μέρος τότε με το βιοτεχνικό επιμελητήριο στην Έκθεση Θράκης με απόλυτη επιτυχία  και τη πρώτη μας εξαγωγή. Φεύγοντας ο Πρόεδρος του Επιμελητηρίου  με ρώτησε αν έχω ...ιστοσελίδα και αν όχι να μας φτιάξουν μία δωρεάν με βοήθεια χρηστική για 5 χρόνια. Τότε του είπα δειλά:
-Μα δεν ξέρω τους υπολογιστές, δεν έχω καν!
Με κοίταξε λες και ήμουν από τον Άρη!Έφυγα με ένα σωρό φυλλάδια να συμμετάσχω και..γύρισα πίσω στο εργαστήρι μου και τη ζωγραφική μου για τις παραγγελίες που είχαμε πάρει. Οι κόρες μου είχαν κάνει στη σχολή τους υπολογιστές και τότε τους είπα:
-Λέω να πάω να μάθω υπολογιστές..να κάνω κάποια μαθήματα ή μήπως να μου δείχνατε εσείς;
Το τι γέλιο έπεσε φίλοι μου δεν λέγεται! Η σχέση μου με τα μηχανήματα γενικά ήταν γνωστή , δεν ήξερα , δεν ήθελα ποτέ να μεταχειριστώ ούτε φωτογραφική.
-Μανούλα μου δεν είναι αυτά για σένα..στα 50 και...κι όλας; χα! χα!
Ε! να ..κάτι τέτοια ξυπνούν μέσα μου την άγνωστη για πολλούς πλευρά μου, έχω πείσμα γαϊδουρίσιο όταν θέλω και το κρύβω επιμελώς!
Ήταν μία περίοδος στη ζωή μου τότε αρκετά δύσκολη, πολλή δουλειά στη βιοτεχνία μας με τις χονδρικές , η μητέρα μου σχεδόν κατάκοιτη στο σπίτι μας στη φροντίδα μου , ο άνδρας μου έκαμνε ανακαίνιση ολοκληρωτική στο σπίτι ( το είχε κάνει γιαπί κοινώς!) κι εγώ..κι εγώ..με ένα διαβολάκι που είχε εγκατασταθεί στο μυαλό μου να μου λέει να χωθώ στο..ακατόρθωτο.
Πήρα λοιπόν το τηλεφωνικό κατάλογο και έψαχνα για...σχολή υπολογιστών για ενηλίκους που να είναι και κοντά στο σπίτι μας για να προλαβαίνω. Βλέπετε τότε είχα και τα πρώτα εγγόνια μου να φροντίζω. 
Τα κατάφερα φίλοι μου, βρήκα ότι χρειαζόμουν, κρυφά από όλους πήγαινα 2 ώρες την ημέρα επί 4 μήνες και όχι μόνο τα έβγαλα πέρα μα και πήρα με πείσμα το δίπλωμα  παρέα με τις πιο νέες ..συμμαθήτριες μου αφού ήμουν ακόμη και τότε η..γιαγιά της παρέας με δύο εγγόνια τότε.
Εκείνο το βραδάκι κάλεσα τις κόρες και τους γαμπρούς και τον άνδρα μου βέβαια και τους μόστραρα το χαρτί μου, σειρά μου να γελάσω τους είπα! 
Την επόμενη κι όλας μέρα ο Δημήτρης πήγε στο..δάσκαλο μου και μου αγόρασε με τις συμβουλές του ένα πλήρες σύστημα , υπολογιστή, σαρωτή , εκτυπωτή ( στα ψώνια είναι πρώτος.) 
Βρέθηκα λοιπόν μπροστά στο..θηρίο  και ανακάλυψα ότι άλλο τα μαθήματα και άλλο η πράξη. 
Αδύνατον να φανταστείτε πόσα λάθη και ζημιές έκανα..όμως έχω μάθει όταν αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα να προσπαθώ όσο μπορώ ήρεμα να το λύνω, εδώ και τώρα όπως λέω πάντα στον εαυτό μου. 
Πήγα λοιπόν σε ένα περίπτερο και αγόρασα μία εφημερίδα με αγγελίες , έψαξα και βρήκα κάποιους που προσέφεραν τη βοήθεια τους στους υπολογιστές.
Έτσι μπήκε στη ζωή μου ο καλός μου νεαρούλης Στέλιος που απάντησε στη θέση του..αδελφού του που είχε βάλει την αγγελία και του..πήρε τη δουλειά! Φίλος μου πλέον στο FB στη Γερμανία σε εταιρία υπολογιστών εδώ 5 χρόνια στάθηκε δίπλα μου σχεδόν 3 χρόνια με υπομονή τεράστια και πάντα με χαμόγελο μου διόρθωνε τα λάθη, απαντούσε στα έντρομα καλέσματα μου , μου τα διόρθωνε ,μου έδειχνε το σωστό και μου "άνοιξε" τη πόρτα του ίντερνετ.
Στις βόλτες μου αυτές λοιπόν ανακάλυψα λοιπόν τυχαία τη..Χελωνίτσα..μπλόκερ τότε με τράβηξε τα όσα έγραφε και σιγά σιγά μπήκα στο κόσμο αυτό των μπλογκ απλή...λαθραναγνώστρια .
Κάποια μέρα λοιπόν με φόβο μεγάλο..έκανα τα πρώτα βήματα μου φτιάχνοντας τη πρώτη εβδομάδα του Ιούλη το 2007 αυτό το μπλοκ δίνοντας του το τίτλο από τη φράση των κοριτσιών μου όταν τους είπα ότι θα μάθω υπολογιστές:
-Στα ..50 μαμά;
-ΈΓΙΝΑ 50! Ε! ΚΑΙ;
Το όνομα ΑΧΤΙΔΑ δεν ήταν τυχαίο , ήταν η επωνυμία της βιοτεχνία μας και το όνομα μου στη..πιάτσα..Αχτίδα με φωνάζουν όλοι, έχει ξεχαστεί το όνομα μου.
Επίσης θα σας πω ένα ακόμη μυστικό. Ο τίτλος ΈΓΙΝΑ 50! Ε! ΚΑΙ είναι από ένα κατοχυρομένο επισήμως μυθιστόρημα που έγραψα στα 50 μου βασισμένο σε κάθε αληθινό σημείο της ζωής μου και που δεν έδωσα σε κανένα να διαβάσει παρά μόνο όταν θα γίνω..αγγελάκι ( αγγελάκι..ή στη κόλαση...ε! κάτι θα γίνω).
Από ένα ιό κάποτε χάθηκαν τα πρώτα 3 χρόνια από τις αναρτήσεις μου , θα ήθελα πάρα πολύ να διαβάσω πάλι τη πρώτη μου ανάρτηση!
Πάντως μετά από 2 χρόνια συνέδεσα το τίτλο με την αληθινή μου ηλικία και τον άλλαζα κάθε 21 Μαΐου που γιορτάζω.
Ευχαριστώ όλες όσες με βοήθησαν στα πρώτα μου βήματα, όλες όσες ρωτούσα πως να γράφω σχόλια στις άλλες, πως να ανεβάζω φωτογραφίες, πως να μπαίνω στα ..μπλοκόσπιτα τους..πως..πως..ένα σωρό ερωτήσεις..
Ευχαριστώ για ΟΛΑ όσα πήρα από αυτό το χώρο, τις φίλες που έκανα,τα μαθήματα ζωής και φιλίας, την ενεργοποίηση μου να βοηθάω σε μπαζάρ και ιδρύματα, τις..κολλητές που απέκτησα, τα λάθη που μου συγχωρήσατε, τη βοήθεια σας στις δύσκολες στιγμές μου και τη συμμετοχή σας στις χαρές μου. 
Πόσα πέρασα μαζί σας..ένα ευχαριστώ δεν φθάνει φίλες μου.
Δεν ξέρω πια πόσο και που θα πάει αυτός ο..δρόμος, μόνον ο Θεός το ξέρει , όμως θέλω να νιώσετε ότι ακόμη και όταν φύγω από εδώ, όταν δεν θα έχω άλλα να πω πια και να κάνω,  θα είμαι μαζί σας γιατί θα είστε πάντα οι..φίλες μου!
Σας εύχομαι ένα όμορφο Ιούλη καλές διακοπές να έχετε.
Αχτιδένια φιλάκια!