Λίγο πριν την Ανάσταση...

Λίγο πριν την Ανάσταση φίλοι μου και ο καθένας μας μέσα στο σπιτικό του κάνει τα υλικά δέοντα. Το ίδιο και στη ψυχή του..νομίζω ότι όλοι μας κάνουμε ασυναίσθητα ένα "ξεκαθάρισμα" μπροστά στο μεγαλείο της θυσίας; 
Δηλώνω ασυνεπής και αμαρτωλή γιατί δεν πηγαίνω κάθε Κυριακή στην εκκλησία, γιατί πέφτω πολλές φορές  σε λάθη ανθρώπινης ελαφρότητας, γιατί κάνω παρασπονδίες στη νηστεία, γιατί με τη σκέψη πολλές φορές γίνομαι εγωίστρια , επικρίτρια βάζοντας σε πρώτη θέση της οικογένειας τα "καλά και συμφέροντα".
Όποτε κοιτάζω τέτοια μέρα τον Εσταυρωμένο σκέπτομαι όλα αυτά και σκύβω το κεφάλι ζητώντας συγχώρεση  ταπεινά και πιστέψτε με αληθινά... μετά..μετά..μέσα μου παραδέχομαι με συντριβή ότι πολλά από τα λάθη αυτά ...θα τα ξανακάνω δυστυχώς και τότε αποχωρώ παίρνοντας το Σταυρό αυτό μαζί μου σαν τιμωρία.
Κάποτε διάβασα ..δεν θυμάμαι που..ότι ο Χριστιανισμός και ο Κομμουνισμός είναι δύο θεωρίες τέλειες μα..ανεφάρμοστες!
 Βρέστε μου κάποιον που θα γυρίσει το μάγουλο στο θύτη του  , που θα συγχωρέσει το ασυγχώρητο , που θα αφήσει πίσω του τα πάντα για να κάνει την υπέρτατη θυσία .
Βρέστε μου κάποιον που θα δώσει και το τελευταίο του ρούχο, που θα μοιραστεί τη περιουσία του στους μη έχοντας,που θα δώσει τα ίσα σε όλους δίπλα του, που θα απαρνηθεί εξουσία και σιγουριά χρήματος ακολουθώντας το πνεύμα της αυταπάρνησης. 
Ανακαλύπτω τελικά ότι χρόνο με χρόνο απομακρυνόμαστε όλοι μας από το νόημα των γιορτών ... κι εγώ μαζί.  
Χάνουμε την σιγουριά που μας έδινε η ελπίδα της Πίστης και αναλωνόμαστε σε ..κούρσα τσουρεκιών, αυγών, στολισμό λαμπάδων, ψώνια, δώρα..κι εγώ μαζί..
Κοιτάμε τους αμέτρητους ανθρώπους πια που σε σταματούν με ένα ταμπελάκι "πεινώ" και..προσπερνούμε πολλούς απλά γιατί μέσα μας λέμε με αμφισβήτηση : "ψέμματα λέει.."και...προσπερνούμε..ίσως όχι όλους μα..προσπερνούμε...κι εγώ μαζί..
Με αυτά αισθάνομαι ενοχές , νοιώθω βάρος στη ψυχή μου ..γιατί προσπερνώ ότι δεν με συμφέρουν και στέκομαι σε όσα με... συμφέρουν..άρα;..έχω το δικαίωμα να δηλώνω Χριστιανή;
Πήγα στον Επιτάφιο..με αληθινά αισθήματα μέσα μου, προσευχήθηκα, παρακάλεσα με ..απαίτηση τα όσα ήθελα, ζήτησα συγνώμη για τα λάθη ( ξέροντας μέσα μου ότι πολλά θα τα ξανάκανα) , τι στρουνθοκαμηλισμός αυτός! . 
Μετά γύρισα σπίτι ....να προετοιμαστώ για την αυριανή μέρα.... Ξέρετε εσείς..μαγειρίτσα, τζιγεροσαρμάδες, σουτζουκάκια, γλυκό, σαλάτες.. 
Είναι αυτό το νόημα των γιορτών; ίσως..ίσως απλά γέρασα και βλέπω πια την ..άλλη πλευρά των πραγμάτων, καλό ή κακό..είμαι απλά συνήθης άνθρωπος που με βολεύει η φράση του Χριστού :" ο αναμάρτητος πρώτος τη πέτρα να ρίξει.." 
Φίλοι μου θα ευχηθώ να μπορέσει ο κάθε άνθρωπος να έχει Ανάσταση ψυχής και ελπίδα να γίνει το..άπιαστο..το καλύτερο που ονειρεύεται ξέροντας εκ των προτέρων ότι αυτό είναι πέρα από τις ανθρώπινες μας δυνατότητες..κι εγώ μαζί!
Αχτιδένια φιλάκια!