Ένα παραμύθι για την Αριστέα μας!

Αφού αυτό το καιρό δεν μπορώ να ζωγραφίσω πια  αποφάσισα να..γράψω , έτσι αποφάσισα να συμμετέχω κι εγώ στα παραμύθια της αγαπημένης σε όλους Αριστέας με ένα δικό μου από τα 12 παραμύθια που έχω γράψει το καιρό που μεγάλωνα το πρώτο μου εγγόνι τη λατρεμένη μου Βάσια.

                       Η συλλογή των μπουκαλιών.
Ο κος Δημήτρης στάθηκε μπροστά από την όμορφη συλλογή των μπουκαλιών του που μόλις στόλισε στο ράφι της  κρυσταλλιέρας του νέου του γραφείου .Την φρόντισε μόνος του  και όταν τελείωσε την θαύμασε από μακριά με συγκίνηση .Αυτή η μικρή συλλογή σκέφτηκε  αντιπροσώπευε πολλά γι' αυτό γιατί το  κάθε μπουκάλι ήταν κάποια όμορφη και σημαντική στιγμή στη ζωή του. Έπειτα έκλεισε τα φώτα και πήγε να βοηθήσει τη γυναίκα του να τακτοποιήσουν τα πράγματα στο νέο τους σπίτι.
Το βράδυ το δωμάτιο έλαμψε από τις αχτίδες του φεγγαριού που προσπέρασε τις κουρτίνες και έπεσε στο στολισμένο γυάλινο ράφι. Τότε τα μπουκάλια πήραν ζωή μαγική από το φως του και ο χώρος γέμισε από τις φωνές τους και τα κρυφομουρμουρίσματα.
-Για ησυχία παρακαλώ...για ησυχία..! Ήταν ένα όμορφο ψηλό μπουκάλι από φίνα Γαλλική σαμπάνια , το ψηλότερο από όλα στολισμένο με μία όμορφη χρυσή ετικέτα και στο στόμιο του ένα μεταλλικό στολίδι με σφραγίδα από βουλοκέρι. Όταν το έβλεπε ο κος Δημήτρης θυμόταν ότι το άνοιξε με τη γυναίκα του στο πρώτο βράδυ του γάμου τους και ένοιωθε ακόμη τη φίνα γεύση της λες και ήταν χθες.
-Γιατί φωνάζετε λοιπόν, ποιο είναι το πρόβλημα σας φίλοι μου. Είμαστε σε ένα όμορφο σπίτι, σε νέο ράφι και μας στόλισαν με τόση προσοχή και αγάπη.
-Αυτό..αυτό το μικρό πανάσχημο μπουκαλάκι που έβαλε πριν λίγο..Ένα κοινό μπουκάλι..καμία σχέση με μας..τους ξεχωριστούς. Τσίριξαν τα δύο μπουκάλια από ακριβό άρωμα στολισμένα με σχέδια και όμορφα βουλώματα..
Δείξανε με το κεφάλι τους ένα μικρό γυάλινο απλό μπουκαλάκι χωρίς πώμα που στεκόταν φοβισμένο μπροστά σε αυτά τα όμορφα μπουκάλια, ήθελε να ανοίξει η γη να το καταπιεί  το καημένο και περισσότερο γιατί ήξερε ότι είχαν δίκιο. Τι ήταν μπροστά σε όλα αυτά τα όμορφα μπουκάλια εκείνο, ένα τόσο δα μικρό μπουκαλάκι....
- Θα μιλήσω εγώ εκ μέρους όλων, είπε το καφέ πλακέ μπουκάλι του παλιού κρασιού. Όλοι εδώ ήμαστε..ξεχωριστοί, ήμαστε σημαντικοί στον ιδιοκτήτη μας. Εγώ πχ , ξερόβηξε το μπουκάλι με λίγο σνομπ τρόπο, ανοίχτηκα όταν γεννήθηκε το πρώτο τους παιδί! Το ροζέ ψηλό μπουκάλι πιο δίπλα όταν γεννήθηκε το κοριτσάκι τους. Ο χοντρούλης στην άκρη ..και έδειξε ένα κοντόχοντρο μπουκάλι με ψάθινο κουστουμάκι, το έφερε ο παππούς τους από το χωριό γεμάτο με το πρώτο κρασί που έβγαλε από τα αμπέλια της οικογένειας  και ξεκίνησε την επιχείρηση τους.
-Τι να πούμε εμείς λοιπόν , μία λεπτή φωνούλα ακούστηκε από τα πιο όμορφα στολισμένα μπουκάλια της συλλογής, ακόμη μοσχοβολούμε από το πανάκριβο άρωμα που είχαμε μέσα μας.! - --Εγώ αγαπητοί μου ήμουν το δώρο του στη κυρία μας όταν της έκανε τη πρόταση γάμου του παρέα με ένα λαμπερό μονόπετρο. Η φίλη μου δίπλα με το υπέροχο σκάλισμα και το παράξενο κρυστάλλινο πώμα ήταν το δώρο για τη πρώτη επέτειο γάμου τους.Την αγόρασε κατευθείαν από το Παρίσι και μιλά μόνο Γαλλικά: "n΄ est pas mon cheri?"
-Υπάρχω κι εγώ , μίλησε ένα στολισμένο με σταυρό μπουκάλι με δερμάτινη ετικέτα και πώμα από ασήμι.Ήμουν γεμάτο με Αγίασμα και με έφερε δώρο η γιαγιά τους από τους Αγίους Τόπους.
-Κι εγώ , φώναξε τσιριχτά ένα μπουκάλι με πολλές καμπύλες και δεσίματα χρυσά τριγύρω του, κι εγώ είχα μέσα μου το λικέρ που έφτιαξε η κυρία μας από το γιασεμί που στόλιζε το κήπο της. Εκείνη με αγόρασε και με χάρισε στον άνδρα της όταν του ανήγγειλε ότι περίμενε το κοριτσάκι τους τη Γιασεμένια τους όπως την φωνάζουν μεταξύ τους! Δεν μπορεί λοιπόν, κάποιο λάθος θα έκανε ο κος Δημήτρης με αυτό το ..χαζό.. αδιάφορο  μπουκαλάκι , δεν έχει θέση ανάμεσα μας..ρίξτε το κάτω να σπάσει..να χαθεί...
-Δεν έγινε κανένα λάθος , ακούστηκε η βροντερή φωνή του Στρατηγού. Ήταν ένα πλακέ μεταλλικό μπουκάλι , παλιό και φημισμένο για την ιστορία του. Είχε ασημένιο κάλυμμα με χαραγμένο επάνω του το μονόγραμμα του προπάππου της οικογένειας  δώρο της γυναίκας του όταν έφευγε φαντάρος να πολεμήσει στα βουνά της Αλβανίας. Του το είχε γεμίσει με κονιάκ για να τον κρατάει ζεστό στα χιόνια και ήταν η αιτία που σώθηκε όταν η σφαίρα του εχθρού καρφώθηκε επάνω του  αντί για το στήθος του. Όλοι τον θαύμαζαν και τον σεβόντουσαν και σιωπηλά τον θεωρούσαν τον αρχηγό, τος τιμημένο ήρωα τους!
-Θα σας πω μια ιστορία και θέλω να με ακούσετε προσεκτικά και μετά να κάνετε ότι αποφασίσετε.
Όλοι σιώπησαν και έστρεψαν τα μάτια τους επάνω του ,οι ιστορίες του τους κρατούσαν χρόνια τώρα συντροφιά.
-Ήταν τότε που η λύπη και η αγωνία αγκάλιασε την οικογένεια όλη φίλοι μου.Το κοριτσάκι της οικογένειας αρρώστησε σοβαρά , οι γιατροί ερχόντουσαν από κάθε μεριά και ο κανένας δεν έδινε λύση .Θυμάμαι τα ξενύχτια των γονιών του στο προσκέφαλο του όταν καιγόταν από  το πυρετό, το κλάμα της μητέρας του, τα κρυφά δάκρυα του πατέρα. Το μετέφεραν στο νοσοκομείο και τότε ένας γιατρός τους είπε για ένα νέο φάρμακο από το εξωτερικό που ίσως να έκανε το θαύμα. Ήταν ακριβό, ήταν μοναδικό , όμως δεν είχαν τίποτε πιο πολύτιμο από το κοριτσάκι τους.
Έτσι εκείνο το βράδυ ένα αεροπλάνο μετέφερε το φάρμακο  ο γιατρός έκανε τη πρώτη ένεση στο κοριτσάκι. Εκείνο το πρώτο μπουκαλάκι το κράτησε στη χούφτα του ο κος Δημήτρης γεμίζοντας το με δάκρυα και προσευχές στη Παναγιά.Το πρώτο βράδυ ήταν το δυσκολότερο της ζωής τους το επόμενο πρωινό το..ευτυχέστερο αφού τα αποτέλεσμα τα του έγινα ορατά. Το κοριτσάκι έγινε καλά σύντομα , επέστρεψε σπίτι και το ..μικρό απλό μπουκαλάκι που έκρυβε το φάρμακο μπήκε στη συλλογή  μας .Ήταν γι' αυτόν το πολυτιμότερο μπουκαλάκι, το πιο ξεχωριστό, το πιο πανέμορφο.
-Τώρα σκεφτείτε και πέστε μου..τι είναι εκείνο που κάνει πολύτιμο ένα πράγμα; το περιεχόμενο ή το περίβλημα του;
Τα μπουκάλια  έσκυψαν ντροπιασμένα το κεφάλι, μα τι άμυαλοι και αλαζόνες ήταν όλοι τους...
-Συγνώμη , τόλμησε πρώτος να πει το μπουκάλι της σαμπάνιας. Κρίναμε χωρίς να δούμε παρά πέρα, στο βάθος που κρυβόταν η αξία  σου.
 Δεν ενδιαφερθήκαμε να μάθουμε για σένα πριν σε ξεχωρίσουμε και σε βάλουμε στην άκρη, πριν σου κολλήσουμε την ετικέτα του περιθωριακού μπουκαλιού. Σήμερα διδαχθήκαμε ότι η εμφάνιση δεν δείχνει πάντα το περιεχόμενο και την αξία.
Το άλλο πρωί ο κος Δημήτρης μπαίνοντας στο γραφείο του να πάρει τη τσάντα του για τη δουλειά κοντοστάθηκε μπροστά στη συλλογή του και..ήταν σαν να του φάνηκε ότι τα άλλα μπουκάλια είχαν βάλει στη μέση το μικρό μπουκαλάκι και το αγκάλιαζαν με ο δικό τους τρόπο.
-Ιδέα μου , σκέφτηκε..είναι μία  συλλογή από άψυχα γυάλινα μπουκάλια!
Αχτιδένια φιλάκια!