Μία φορά και ένα καιρό....

Στο σπίτι της κόρης μου σήμερα από το πρωί, πήρα και το λάπτοπ μου μαζί για τις "κενές" ώρες και σε τι άλλο θα ζητούσα παρέα παρά μόνο στο μπλοκόσπιτο μου ανοίγοντας το καναπέ μου στις φίλες.
Η χθεσινή μας μέρα πήγε καλύτερα από κάθε προσδοκία μας αφού ο καθηγητής που απευθυνθήκαμε μας απέκλεισε κάθε άσχημη εκδοχή και βέβαια την εγχείρηση. Έτσι βγήκαμε χαμογελαστοί από το γιατρό το απογευματάκι ( μας έστησε λιγάκι ο γιατρός!) , το συζητήσαμε και το βραδάκι το γλεντήσαμε με ένα υπέροχο γεύμα που έφτιαξε όπως πάντα   ο Δημήτρης με τα φημισμένα σουτζουκάκια του που έψησε στη πλάκα ( κραιπάλη..δυστυχώς βραδιάτικα), κρασάκι ημίγλυκο που αγαπούμε και σχέδια για το...μέλλον!!!
 Θα μου πείτε τώρα τι μέλλον μας λες κορίτσι μου στα ..63 και τα 69...μα τα σχέδια και τα όνειρα φίλοι μου δεν είναι προνόμιο των νέων μόνο σας διαβεβαιώ. Είναι αναμφισβήτητα απαραίτητα γιατί τα έχουμε ανάγκη όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτου ηλικίας γιατί είναι η ..βάση για να στέκεσαι στα δύσκολα, να προχωράς ξεπερνώντας εμπόδια και να ελπίζεις ότι το αύριο θα είναι ακόμη καλύτερο για σένα.
 Έτσι γιορτάσαμε μία ακόμη ευχάριστη στιγμή μας, ένα ακόμη βουναλάκι που βγήκε στο δρόμο μας, θυμηθήκαμε βήμα βήμα από την αρχή τη σχέση που μας ενώνει και προσευχηθήκαμε ακόμη μια φορά να ήμαστε μαζί στα δύσκολα και στα εύκολα, στα άσχημα και στα καλά όπως πάντα.
Σήμερα λοιπόν στο καθήκον της γιαγιάς, τον τάισα τον ατιμούλη, τον άλλαξα , τον νανούρισα με το ίδιο σκοπό που νανούρισα τα κορίτσια μου και τα άλλα τρία αδέλφια του!

Ελπίζω να τα βγάλω πέρα μέχρι το βραδάκι που η κόρη μου θα γυρίσει από τα σεμινάρια της και ο καλός μου από όπου σουλατσάρει στο .."ελευθέρας" που του έδωσα με ..λήξη το βραδάκι που θα έρθει να με παραλάβει!
Σας στέλνω Αχτιδένιο φιλάκι και..επιστρέφω στα καθήκοντα μου γιατί ακούω από τη καλαθούνα ένα παραπονεμένο κλαψούρισμα!
 Άραγε τα μωρά τέτοιας ηλικίας καταλαβαίνουν τα παραμύθια;
'Ελα γλυκέ μου..κάτσε να σε νανουρίσω και να κάνω μια αρχή...ας δοκιμάσω να κάνω ξανά την αλήθεια παραμύθι...
" Μια φορά και ένα καιρό...γλυκούλη μου...ήταν ένας πρίγκηπας κάπου μακριά..σε ένα βασίλειο που το έλεγαν Βέλγιο..και μια μικρή πριγκίπισσα μοναχοπαίδι λατρεμένο ..κάπου σε ένα άλλο γεμάτο θάλασσα...
Η καλή νεράιδα της που την μοίρανε μωρό πήρε τις ευχές της όταν μεγάλωσε και τις έβαλε σε ένα ροζ φάκελλο που  τον ταξίδεψε με τον άνεμο , τα σύννεφα και τις αχτίδες του ήλιου με νεραιδόσκονη στολισμένο και λόγια μαγικά ραντισμένο... Στα δύο μέρη τον έστειλε και τον πηγαινοέφερνε για 2 χρόνια... Ο πρίγκηπας μαγεύτηκε , η πριγκίπισσα τον αγάπησε ,τον έκανε όνειρο της , ο άνεμος , οι αχτίδες και  τα σύννεφα τους ένωσαν κόντρα στους δράκους και τις φοβέρες των βασιλιάδων.. Τα στέμματα θυσιάστηκαν γιατί χάθηκε η λάμψη τους μπροστά στον έρωτα , τα χέρια και οι καρδιές ενώθηκαν...και όλα πήραν το δρόμο τους με ένα όρκο στο Θεό για το..Πάντα και το Έως Εκείνος ορίζει...
Μια φορά και ένα καιρό μωρό μου..μια φορά και ένα καιρό...όταν μεγαλώσεις θα σου πω το τέλος....
Αχτιδένια φιλάκια...