Η 2η Φάτνη μου και...όταν τα θέματα σε ..ξεπερνούν!

Επιτέλους την τελείωσα, την παρέδωσα στη κόρη μου και έβαλα και φωτάκι  για τη νύχτα μόνη μου φίλοι μου χωρίς βοήθεια από τον άνδρα μου ...έτσι για να του μπω στο μάτι που έλεγε ότι δεν θα τα καταφέρω!

Χθες ήταν μία μέρα γεμάτη με απρόοπτες δουλειές αφού έληγε το δίπλωμα του άνδρα μου και έτρεχε σε υπηρεσίες και γιατρούς. Μέσα σε όλα αυτά το δικό μου δίπλωμα τον έβγαλε παλικάρι και έτσι πήγαμε να βρω ζωάκια για τη Φάτνη μου.
Όμως φίλοι μου τώρα πάω σε κάτι που  με στεναχώρησε, με προσγείωσε ακόμη μια φορά στα άσχημα των καιρών. Γυρίζαμε από το σούπερ μάρκετ στο τέλος της πρωινής εξόδου μας αφού πήραμε το Δημητράκη από το σχολείο, την ώρα που ανοίγαμε το πορτ μπαγκαζ για τα ψώνια μας πλησίασε μία κοπέλα γύρω στα 22- 23 , εμφάνιση γλυκιά, σεμνή , μας ζήτησε να μας πουλήσει κάποιες μικρές κατασκευές της σε εικόνες Αγίων με ντεκουπάζ . 
Σαν χαστούκι ήταν η φωνή της για μένα..
-Σας παρακαλώ, ήμαστε όλοι άνεργοι. πεινάμε κυρία..πεινάμε...
Κοιταχτήκαμε με τον άνδρα μου, της δώσαμε και οι δύο ότι είχαμε επάνω μας , ελάχιστα γιατί πληρώσαμε ένα σωρό εκείνο το πρωί σε σχολές οδηγών και τρόφιμα..Η κοπέλα έφυγε κι εγώ στάθηκα παγωμένη και συγκλονισμένη και όσο ανέβαινα στο σπίτι τα έβαλα με τον εαυτό μου που δεν ζήτησα τη διεύθυνση της , το όνομα της να βοηθήσουμε αργότερα. 
Ξέρετε φίλοι μου η Πάρκινσον σε μένα έχει άλλες επιπτώσεις , παγώνω φίλοι μου όταν για κάποιο λόγο σαστίσω, στεναχωρηθώ ή ταραχθώ από κάτι..παγώνω στη κυριολεξία.Το μυαλό μου σταματάει, δεν έχω ειρμό σκέψεων , μπορεί εκείνη τη στιγμή να μη θυμάμαι ούτε το όνομα του άνδρα μου..
Αυτό έπαθα εκείνη τη στιγμή που η κατάσταση αυτού του κοριτσιού με συγκλόνισε. Θα μου πείτε..που ζεις ..δεν το ξέρεις ότι υπάρχουν άνθρωποι σε δύσκολη κατάσταση; Στη κυριολεξία με ...κουβάλησε ο Δημήτρης επάνω μαζί με τα...ψώνια. Δεν μπορούσε να ξεκολλήσει το μυαλό μου από αυτό το κορίτσι και οι τύψεις μου που δεν ρώτησα, δεν ενδιαφέρθηκα για περεταίρω.. Ο εγγονός μου ρωτούσε γιατί κλαίω...  Τι να απαντήσεις σε ένα παιδί που βρίσκεται στο..όνειρο και για μένα που ζω το σήμερα, που το συγκρίνω με το χθες και τρέμω με τη πείρα μου για το μέλλον , για μένα μέσα μου το δάκρυ είναι λίγο.
Όμως όταν έχεις δίπλα σου ένα παιδί 6χρονο ο " κόσμος" του σε κάνει να συνέρθεις, η αθωότητα που λατρεύεις και σε γυρνάει σε ροζ σύννεφα σε κάνει να ξεπερνάς προβλήματα και άσχημες σκέψεις.
-Γιαγιά υπάρχουν νεράιδες;
- Που το σκέφτηκες αυτό βρε παιδάκι μου;
-Τις βλέπω στη τηλεόραση που νικούν όλους τους κακούς ..πετούν και έχουν μαγικές δυνάμεις..
Τον πλήγωσε μάλλον η απάντηση μου.
-Δεν υπάρχουν πια μωρό μου, είναι μέρος του παραμυθιού, όπως η Χιονάτη, η Κοκκινοσκουφίτσα..για το κακό το λύκο δεν βάζω το χέρι στη φωτιά..
-Να γράψω γράμμα στον Άγιο Βασίλη γιαγιά;
-Δεν έγραψες ακόμη;
-Η μαμά μου είπε ότι ο Άγιος Βασίλης μας έφερε τον αδελφό μου, δεν θα φέρει μάλλον άλλο...
-Εσύ γράψε του και σίγουρα κάτι θα υπάρχει ακόμη στο σάκο του..
-Θέλω το κουτί της Χημείας που λέει η τηλεόραση..
-Είσαι μικρός για κάτι τέτοιο, μόνο μια...έκρηξη μας έλειψε από το σπίτι σας!
Απίστευτο  φίλοι μου τι συζητάς με ένα παιδί, ταξιδεύεις σε κόσμους που σε αφήνουν άφωνους γιατί η δική μας αθωότητα χάθηκε μέσα στα χρόνια και σε όσα μας βαραίνουν και μας προσγειώνουν όπως το κορίτσι εκείνο με τη λέξη: "πεινάμε στο σπίτι"
Ευτυχώς όπως όλα τα 6χρονα πήδησε από το ένα θέμα στο άλλο.
-Γιαγιά να σου δείξω τη ζωγραφιά μου;

Όποια βρει τι είναι εκείνο το στρογγυλό με πράσινο χρώμα στο κέντρο και βελάκια ολόγυρα θα του στείλω δώρο!!!!!! όσο για το..πλασματάκι που ζωγράφισε δίπλα κι αυτό για ..κουίζ είναι και μπαίνει στη πρώτη ερώτηση μου. όταν μου την εξηγούσε τη ζωγραφιά του μου πέρασαν όλα τα προβλήματα ως δια μαγείας και έβαλα τα γέλια..τον αγκάλιασα και σκέφτηκα τι υπέροχος είναι ο κόσμος των παιδιών.
Φίλοι μου σας εύχομαι ένα καλό... ΠΣΚ και κάντε ότι μπορείτε , το ελάχιστο που μπορείτε σε όσους υπάρχουν γύρω σας.
Αχτιδένια φιλάκια!