Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2015

Τέτοιες μέρες..τέτοιες θύμησες.....


Το έλατο των Χριστουγέννων πάντα ήταν και θα είναι για όλα τα παιδιά ένα ..σύμβολο, ένα μαγικό όνειρο, μία εικόνα παραμυθένια όπως και ο Άγιος Βασίλης.
Τέτοιες μέρες δεν μπορώ να μη θυμηθώ τον πατέρα μου με συγκίνηση που παρόλο το στολισμό του δένδρου από τη γιαγιά μου εκείνος αγόραζε χαρτόνια και χρωματιστά γκλασέ χαρτιά και μου έφτιαχνε ένα καραβάκι λέγοντας με πείσμα:
-Το καράβι είναι Ελληνικό έθιμο, καράβι στολίζαμε στο σπίτι, καράβι παίρναμε και λέγαμε τα κάλαντα!! 


Ο πατέρας μου ήταν νησιώτης..από την Ίμβρο και διωγμένος με την οικογένεια του από τη πατρίδα του στη Σαμοθράκη πήρε μαζί με τα λιγοστά υπάρχοντα που τους επέτρεψαν κάθε ανάμνηση που τον έδενε με το νησί του. 
Πέρασε δύσκολα χρόνια, σπούδασε Οικονομικά και Δίκαιο με πείσμα και προσωπική θέληση κόντρα σε όλα , ακόμη και στους γονείς του που τον διάλεξαν να δουλέψει σαν μεγαλύτερος για να μορφωθούν τα άλλα αδέλφια.
Τον θυμάμαι λοιπόν τέτοιες μέρες να γεμίζει το μεγάλο ξύλινο τραπέζι μας με κόλλες, χαρτιά, λεπτές φέτες ξύλου, ύφασμα για τα πανιά που τα ζητούσε από τη γιαγιά μου που του είχε αδυναμία περισσότερο σαν γιο παρά σαν γαμπρό.
Φοιτητής τα πρώτα χρόνια ήταν όταν θυμάμαι το πρωτο καραβάκι που μου έφτιαξε..μπλε, με κόκκινες πινελιές σαν σχέδια, κατάρτια από λεπτά ξυλαράκια, λευκά πανιά και στο μεσαίο κατάρτι μία μικρή Ελληνική γαλανόλευκη. 
Κι εγώ δίπλα του στριμωγμένη πλάι του παρακολουθούσα τη κάθε του κίνηση, το κάθε ψαλίδισμα των χαρτιών και βοηθούσα μαζεύοντας τα χαρτάκια που έπεφταν τριγύρω για να μη μας φωνάζει η μητέρα μου .
Όταν το τελείωνε το έβαζε σε μία ξύλινη βάση που είχε η γιαγιά μου ένα όμορφο μπουκάλι διακοσμητικό και βάζοντας το στη μέση του τραπεζιού έκανε κύκλους γύρω του για να μη τυχών υπάρχει ατέλεια και δεν την είχε δει. 
Με σήκωνε αγκαλιά και με άφηνε να γεμίσω το..κατάστρωμα με ξηρούς καρπούς που τότε φίλοι μου τους πουλούσαν  μόνο με τα κελύφη τους και όχι καθαρισμένους. Μετά με έπαιρνε στην αγκαλιά του και μου έλεγε ιστορίες από τη πατρίδα του, πως έλεγαν τα κάλαντα με τα τρία αδέλφια του, τι τραγούδια έλεγαν , τι τους έδιναν οι νοικοκυρές και τι μαγείρευε η μητέρα τους στο...τζάκι!


Πάντα σας έλεγα ότι μου αρέσουν τα παραμύθια..ίσως γιατί μεγάλωσα με αυτά. Ιστορίες , αναμνήσεις του  πατέρα μου από την Ίμβρο , της γιαγιάς μου από τη Πόλη..όνειρα και μυρωδιές που πέφτουν στο ..τσουκάλι των παιδικών  μου χρόνων και έφτιαξαν αυτό που είμαι. Η μητέρα μου να ακούει και να χαμογελάει μουρμουρίζοντας ότι τις άκουσε χιλιάδες φορές..μα εγώ κάθε χρόνο τις περίμενα ..μαζί με το καραβάκι..μαζί με τις μυρωδιές των Χριστουγεννιάτικων κουλουριών ..μαζί με το δώρο μου κάτω από το δένδρο.


Δεν ξέρω πότε κατάλαβα ότι ο Άγιος Βασίλης δεν έμπαινε από το τζάκι..ξέρω απλά ότι δεν το ομολόγησα ποτέ σε κανένα..κράτησα το παραμύθι μέσα μου και το έκανα ένα με τη ψυχή μου.
 Δεν τους έκανα ποτέ ερώτηση για την ύπαρξη του..δεν μου έκαναν ποτέ κουβέντα γιατί δεν ρωτούσα..με άφησαν να πλάθω τα πάντα όπως η ψυχή μου τα ήθελε.
Θυμάμαι μόνο τη γιαγιά μου να μου λέει ότι το βράδυ των Χριστουγέννων ανοίγουν οι ουρανοί και πως ότι θα ζητήσω από το Χριστούλη που θα γεννηθεί θα γίνει αληθινό απλά μόνο να είναι για κάτι καλό. Προσπαθούσα εκείνη τη νύχτα να μείνω ξύπνια μα με έπαιρνε ο ύπνος με τους ήχους των τραγουδιών που έπαιζε ο πατέρας μου στη κιθάρα του στο τραπέζι το χριστουγεννιάτικο. 
Η ζωή προχωρούσε, εγώ μεγάλωνα, οι γονείς μου βυθισμένοι στις καριέρες τους. Η ζωγραφική μπήκε στη ζωή μου από τα 5 μου χρόνια και σιγά σιγά το καραβάκι έγινε απλά μία ανάμνηση γλυκιά και ο πατέρας μου ένας  υπέροχος πατέρας μέχρι που μας άφησε στα 76 του χρόνια στην.. αγκαλιά μου ..όπως έπρεπε να φύγει..αξιοπρεπώς και γεμάτος αγάπη από όλους μας. 
Όμως φίλοι μου όταν κάποιος φύγει όπως η γιαγιά μου, ο πατέρας μου, η μητέρα μου..αφήνουν πίσω τους ότι "έχτισαν" τόσα χρόνια...αγάπη και γλυκιές αναμνήσεις.. εικόνες.. όνειρα..ιστορίες και θύμησες!
Αχτιδένια φιλάκια!

21 σχόλια:

Άννα είπε...

Υπεροχη αναρτηση Αχτίδα μου!
Ειναι χρονια πια που εχω χασει και τους δυο τους γονεις μου και νεους, αλλα τι να σου πω... εχω τοσες αναμνησεις , τοσες γλυκιες στιγμες ...που τους νοιώθω διπλα μου παντα! Καλες γιορτες με υγεια σου ευχομαι!

syros2js είπε...

Ax, κορίτσι μου! Πόσο με συγκίνησαν τα λόγια σου!
Μόνο ευχαριστώ μπορώ να γράψω γι' αυτές τις γλυκές αναμνήσεις που μοιράστηκες μαζί μας!
Και για να πάω τον επίλογό σου ένα βήμα παρακάτω, όλα αυτά τα αγαπημένα σου πρόσωπα, δεν άφησαν πίσω τους μόνο "αγάπη και γλυκιές αναμνήσεις.. εικόνες.. όνειρα..ιστορίες και θύμησες!"... Άφησαν και μια υπέροχη πάστα ανθρώπου που έχουμε την τιμή να έχουμε στη ζωή μας: Εσένα!
Σε φιλώ πολύ, γλυκιά μου! Να θυμάσαι πάντα με αγάπη τα πρόσωπα αυτά! Καλό ξημέρωμα και καλή εβδομάδα!
ΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά για εσένα και χαδάκια άπειρα για το κοριτσάκι μας!

Αμαλία είπε...

Καλησπέρα Αχτιδούλα,
Ο άνθρωπος δίνει ότι έχει πάρει. Κι εσύ δίνεις στους δικούς σου ανθρώπους ότι πήρες από αυτούς που σου έδωσαν ζωή. Συγκινητικές οι παιδικές σου αναμνήσεις, η αγάπη μένει κι ας ¨φεύγουν¨ οι άνθρωποί μας. Τα Χριστούγεννα είναι μεν χαρμόσυνη γιορτή, οδηγούν όμως και κάποιους στο παρελθόν, που κάποιες φορές πονάει γλυκά.
Να είσαι καλά να αναπολείς τις στιγμές του παρελθόντος και να απολαμβάνεις αυτές του παρόντος και του μέλλοντος.
Φιλοσοφία τέλος..... Φιλάκια πολλά στο μωράκι και στη μυτούλα της.
Καλό σας βράδυ, με αγάπη.

κυκλάμινο είπε...

Ευχαριστώ που μοιράστηκες μαζί μας τις όμορφες θύμησες σου!!!! Καλή εβδομάδα Αχτιδούλα μου!!! Φιλιά

Ο κόσμος της Ράνιας είπε...

Τι όμορφες αναμνήσεις και τι ωραία που μας τα διηγήθηκες Αχτίδα !!!! Από όσο σε γνωρίζουμε καταλαβαίνουμε και σε τι ωραίο περιβάλλον μεγάλωσες !!!! Σε φιλώ !!!!!

morphoplasies είπε...

Τι όμορφες αναμνήσεις Αχτίδα μου! Σευχαριστουμε!! φιλάκια!

Ανώνυμος είπε...

αχ αχτιδα! τι ομορφη ιστορια! πρωτη φορα θυμαμαι να διαβαζω για τον πατερα σου, πραγματικα νομιζω ότι πρεπει να γραψεις τις αναμνήσεις σου σε ένα ημερολογιο για τα εγγονια σου. να μη χαθουν τοσο ομορφες ιστοριες και ειδικα όταν τις αφηγησε εσυ, τις χρωματίζεις με τα δικα σου χρωματα. πολύ ομορφο το κειμενο, τι τυχερη που ειχες τοσο ομορφη οικογενεια, μακαρι οι δικοι σου να αποχτουσαν κι αλλα παιδια με τοση ομορφια που ειχαν να προσφερουν. κι εσυ παναξια κορη φυσικα. καλες γιορτες να εχουμε!

Σμαραγδάκι- Ρούλα είπε...

Και εγω το ιδιο θα πω με τις φιλες .. τι ομορφες αναμνήσεις Αχτιδουλα μου..!! τι τυχερη που είσαι που τις έχεις.!! αυτες τις μερες ολο και κατι θα έχουμε να θυμόμαστε και προπαντως όσοι έχουν ωραιες αναμπνησεις οποως εσύ.. φιλεναδα..να περνας ομορφα εστω και στα δυσκολα ..καλη εβδομαδα να εχεις.. φιλακιααααα!!

oldthings είπε...

Γεωργία μου ,τι όμορφες και γλυκιές αναμνήσεις έχεις !! Διαβάζοντας την ανάρτηση νόμισα ότι ήμουν εκεί και ζούσα μαζί σας .Έχεις μοναδικό τρόπο να αφηγείσαι τόσο νοσταλγικές ιστορίες !

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ, ΠΡΩΙΝΙΑΤΙΚΗ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΣΑς ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΜΙΡΑΣΤΗΚΑΤΕ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΘΥΜΗΣΕΣ. ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΒΑΣΗ ΤΟΥ ΑΥΡΙΑΝΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΤΟΝ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΟΥΝ. ΑΥΤΟ ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΟΥΝ ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ "ΧΤΙΣΟΥΝ" ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥΣ ΜΕ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ.

Ωραιοζήλη! είπε...

Με συγκίνησες!
Τι όμορφες αναμνήσεις, γεμάτες μυρωδιές, χρώματα, αγάπη!!
Καλά Χριστούγεννα :)))

LitsArt είπε...

υπέροχες αναμνήσεις!
καλή εβδομάδα!

Ανώνυμος είπε...

τι ομορφιά! πώς αντέχουμε που την χάνουμε; όταν από τόση ομορφιά και μαγεία βρισκόμαστε μόνοι, με τις αναμνήσεις μας μόνο; ίσως να ήταν πιο εύκολο να μην είχαμε γευτεί την μαγεία ποτέ...

Φιλία είπε...

Με συγκίνησες, Αχτιδούλα, με το αφιέρωμα σου. Κι' εγώ όποτε φτιάχνω το δέντρο θυμάμαι τη μανούλα μου που το στολίζαμε μαζί, από όταν ήμουνα παιδάκι μέχρι τα βαθιά της γεράματα...
Φιλάκια

Gina-Teta είπε...

Πάντα απολαμβάνω το διάβασμα των αναρτήσεών σου. Πολύ συναίσθημα και γλυκές αναμνήσεις!Ακόμα κρατάω κάποιες χριστουγεννιάτικες μπάλλες από τα παιδικά μου χρόνια! Όταν τις κρατώ στα χέρια με ταξιδεύουν!!!!

Δέσποινα είπε...

Δε μπορώ να μη σου πω,παρόλο που το ξέρεις,πόσο τυχερή είσαι που μεγάλωσες με τέτοιες αναμνήσεις,με τέτοια αγάπη,με τέτοιες ιστορίες.Γι'αυτό και δίνεις απλόχερα τον εαυτό σου στους γύρω σου, γι'αυτό και είσαι αχτίδα!Με συγκίνησες πολύ με τη σημερινή σου ανάρτηση!

Mia Petra είπε...

"Όμως φίλοι μου όταν κάποιος φύγει όπως η γιαγιά μου, ο πατέρας μου, η μητέρα μου..αφήνουν πίσω τους ότι "έχτισαν" τόσα χρόνια...αγάπη και γλυκιές αναμνήσεις.. εικόνες.. όνειρα..ιστορίες και θύμησες!"..συγκλονιστική όσο και συγκινητική σε κάθε σου λέξη.. Και σπουδαγμένος μπαμπάς, μα πόσο σπουδαίο ήταν αυτό για την εποχή του.. Να είσαι πάντα καλά να θυμάσαι όσα σπουδαία έζησες κοντά τους.. Και καλές γιορτές! :) Πολλά φιλιά :)

ασωτος γιος είπε...

καλα χριστουγεννα
και χρονια πολλα και καλα! να χεις παντα την υγεια σου την αγαπη που κουβαλας μεσα σου και να χαμογελας

Rena είπε...

Αλλη μια υπέροχη ανάρτηση από έναν υπέροχο άνθρωπο!!!!
Καλό βράδυ Αχτίδα μου!!!!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

ΦΙΛΕΣ ΜΟΥ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΣΥΓΝΩΜΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΩ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΙΑ ΧΩΡΙΣΤΑ ΜΑ ..ΛΙΓΟ Ο ΚΑΙΡΟΣ..ΛΙΓΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΣΤΑ ΝΤΟΥΖΕΝΙΑ ΜΟΥ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΟΜΩς ΤΑ ΔΙΑΒΑΖΩ, ΜΕ ΓΕΜΙΖΕΤΕ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΕΙΣΤΕ Η ΠΑΡΕΑ ΜΟΥ ΠΑΝΤΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΟΥ ΜΕΡΑ.

Ανώνυμος είπε...

Τι ωραίο ... Σας ευχαριστώ ...
Να ΄στε καλά, Χριστίνα