Τα Χριστούγεννα που θα ήθελα...

Μιχαήλ Αρχάγγελος, ο προστάτης Άγιος της οικογένειας μου από τη μητέρα μου που ήταν και δωρήτρια στην εκκλησία της Μυτιλήνης επί χρόνια. Μέσα στα σχέδια μας είναι ένα εκκλησάκι στο κτήμα στο όνομα Του και να είναι εκεί αν προλάβω οι τελευταίες Αγιογραφίσεις που θα κάνω. Είναι η...μουρμούρα που κάνω στον άνδρα μου να ρίξει τα θεμέλια και η υπόσχεση που του έχω βγάλει να γίνει αυτό την Άνοιξη. 
Εύχομαι λοιπόν στις Αγγελικούλες και στους Μιχάληδες της ζωής σας Χρόνια Πολλά με υγεία πρώτα από όλα και Πίστη φίλοι μου  στην Ανώτερη δύναμη που δίνει ελπίδα και στο αδύνατον.
Η Κλώντη μας είναι καλά κι εμείς δεν παύουμε να πιστεύουμε στο θαύμα που μας την επέστρεψε.
Έχουμε ...σουρτουκέψει τα δυο μας με τον άνδρα μου αφού ήμαστε συνέχεια καλεσμένοι σε ..κόρες κανονικές και...θετές όπως λέω  αφού αυτές είναι κόρες καρδιάς.
Χθες στο σπίτι της καλής μου Ολίνας ( κόρη καρδιάς) και σήμερα στης Ειρήνης μας , είναι οι χαρές που παίρνουν οι γονείς όταν έχουν παιδιά και ιδιαίτερα κορίτσια ( κοριτσομάνα δηλωμένη) !
Τα Χριστουγεννιάτικα μου συνεχίζονται, έγινε ένα παιχνίδι λατρεμένο για μένα και ένα ..χάος στη κυριολεξία στο μικρό δωμάτιο εργαστήρι. Χθες μουρμουρούσα στον άνδρα μου ότι ο χώρος δεν μου φθάνει..κι εκείνος μου είπε γελώντας :
- Αν θέλεις να σου..γκρεμίσω και το διπλανό δωμάτιο μα ..πάλι δεν θα σου φθάνει σε λίγο!

Οι..μπάλες μου CD συνεχίζονται και έχουν γίνει στη κυριολεξία ένα παιχνίδι υλικών για μένα, κάτι σαν τις...πλαστελίνες του εγγονού μου και ..κόντεψα μέχρι και το φαγητό να κάψω χθες!

Και βέβαια ημερολόγια, μικρά μεγάλα με τα αγαπημένα μου ρόδια ...

Και  δεν αφήνω τα γούρια που ακόμη δεν έχω κατασταλάξει σε τι θα κάνω όμως..τα ρόδια μου με ακολουθούν κι εκεί στις πρώτες προσπάθειες..

Θα ήθελα φίλοι μου για σας όλους τα νέα παιδιά που παλεύετε πλέον για το σήμερα να γυρίσω..πίσω..στα παλιά Χριστούγεννα χωρίς ανέργους, κατασχέσεις, κόψιμο μισθών και συντάξεων. 
 Χριστούγεννα με γεμάτα μαγαζιά, με χαμόγελα, με δρόμους πλημμυρισμένους από γονείς και χαρούμενες παιδικές φωνούλες που άφηναν το χέρι των γονιών και κολλούσαν τη μυτούλα τους στις πανέμορφες βιτρίνες. 
Γονείς που έμπαινα μαζί τους στα μαγαζιά και τους αγόραζαν γυάλινες χρωματιστές μπάλες για το δένδρο, τρενάκια για τη βάση του δένδρου στο παχύ χαλί του σπιτιού....
Γονείς που χαμογελούσαν φίλοι μου , που δούλευαν και τα χρήματα τους έφθαναν, το τραπέζι γεμάτο λιχουδιές και ξηρούς καρπούς , καραμέλες και μελομακάρονα.. Αυτά τα Χριστούγεννα θυμάμαι με γλυκύτητα μα ακούω τα μικρά παιδιά να σχεδιάζουν ανάλογα με όσα ακούν στο σπίτι τους μέσα.
Ο μικρός μου εγγονός μου ζήτησε ένα κουμπαρά και τον..μοστράρει σε όποιον βλέπει στο σπίτι..τον ρώτησα τι θα τα κάνει τα λεφτά και πίστευα ότι θα έλεγε να αγοράσει κάποιο παιχνίδι.. 
-Η μαμά μου θα γεννήσει μωράκι γιαγιά..και ακούω ότι χρειάζονται πολλά λεφτά ..θα τα μαζέψω εγώ και θα της τα δώσω..
Δεν ξέρω αν τον αγκάλιασα από υπερηφάνεια ή από ενοχές ότι η δική μου γενιά του Πολυτεχνείου που κάποτε ήμουν περήφανη γι' αυτήν οδήγησαν αυτά τα μικρά παιδιά να έχουν τόσο διαφορετικά θέλω από τα παλιά. 
Γυρνώ τη σελίδα..δεν θέλω να χάσω την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο (λέμε τώρα) και έτσι βυθίζομαι στο μικρό μου εργαστήρι, στα στολίδια που μου δίνουν τη χαρά της προσφοράς, σε σας που μπαίνετε στο μπλοκόσπιτο μου και κρύβετε ίσως τις προσωπικές σας ανησυχίες στη ζεστασιά της φιλίας. 
Να είστε  όλοι Ευλογημένοι και δυνατοί και αισιόδοξοι...γιατί είστε γονείς οι περισσότεροι και έχετε το μέλλον τους στη παλάμη σας.
Αχτιδένια φιλάκια
NASTA επικοινώνησε μαζί μου για το σκυλάκι, δεν βρίσκω ηλεκτρονική διεύθυνση