Τα πρώτα μου στολίδια.

Γεμάτες οι ημέρες μου με ότι με κάνει να νοιώθω χαρούμενη και ικανοποιημένη..δημιουργία φίλοι μου η καλύτερη φυσιοθεραπεία ψυχής και σώματος.. 
Τελείωσα και παρέδωσα σήμερα τον Άγιο Σπυρίδωνα που μου παράγγειλε παλιά μου πελάτισσα  έβαλα σε σειρά την επόμενη που θέλει. Είναι περίεργο μα και συγκινητικό για μένα που παλιές μου πελάτισσες από το μαγαζί εργαστήρι που είχα επί 35 χρόνια το "ΑΧΤΙΔΑ" ακόμη μου ζητούν και επιμένουν να τους κάνω διάφορα έργα. Τους εξηγώ ότι δεν θα είναι όπως παλιά μα..κάνουν πως δεν ακούνε και χαίρομαι όπως σήμερα που τους ικανοποιεί το αποτέλεσμα.

Μετά..έκανα το εργαστήρι μου πάλι ένα...χαμό καθώς το Πνεύμα των Χριστουγέννων μου έχει χτυπήσει δυνατά τη πόρτα και τρέχω να προλάβω όπως μπορώ..όσο χρόνο ελεύθερο μου μένει.
Έχω  αγχωθεί και νοιώθω τύψεις που ο χρόνος που διαθέτω δεν είναι αρκετός να βοηθήσω τα μπαζάρ που συμμετείχα  τόσα χρόνια, λυπάμαι γι' αυτό..στεναχωριέμαι..όμως ..δεν γίνεται διαφορετικά.

Τα πρώτα μου στολίδια για το δένδρο..για τη FRONT βέβαια , τα παλιά CD πάντα γίνονται όμορφα στολίδια. Ένα συνδυασμός πηλού, χόρτου, ζωγραφική , κολάζ χαρτόνι, κορδέλες και χαντρούλα!

Συγχρόνως φτιάχνω και άλλα με τα ρόδια που έπλασα με πηλό  ..βρίσκονται ..καθ΄οδόν στη δημιουργία τους και έχουν γεμίσει το δωμάτιο χρώματα, υλικά και χόρτα!!!! 

Ήρθε και η μαθήτρια μου, τελείωσε σήμερα τη δική της εικόνα και μετά βάλθηκε κι εκείνη να φτιάχνει με πηλό στολιδάκια. Το αγαπώ αυτό το παιδί, του έχω αδυναμία, το ξέρει και το ξέρω.. Είναι θέμα χημείας φίλοι μου να ταιριάζεις με κάποιον τόσο πολύ που να σε αγκαλιάζει φεύγοντας , να σε φιλά και να σου λέει: 

-Ας είσαστε γιαγιά μου κυρία Γεωργία...

-Μα είμαι γλυκιά μου..τι σημασία έχει ο δεσμός αίματος όταν αγαπάς κάποιον !Κοίτα μονάχα μη δω κάποια μέρα τη δική σου γιαγιά με..καραμπίνα στη πόρτα μου!

Όταν έφυγε ένα τηλεφώνημα μου χάλασε τη γεύση της χαράς μέσα μου. Τη Μαρία Π. την γνώρισα στη κλινική που είχα τη Κλώντη. Είχε ένα Γιορκσάιρ σαν τη δικιά μου μικρό μόλις 4 ετών και πανέμορφο. Με κλάματα μου είπε ότι το κουκλάκι της πέθανε τη Τετάρτη και με πήρε στο τηλέφωνο γιατί..: -Μόνον εσείς θα με καταλάβετε μου είπε..Την κατάλαβα, έκλαψα μαζί της , το έχω περάσει 2 φορές και γι' αυτό δεν θα άντεχα ακόμη μια φορά..Της υποσχέθηκα να προσπαθήσω να βρω κάποιο μικρό σκυλάκι μέσω του FB και πράγματι θα προσπαθήσω..

Βλέπω τη Κλώντη μου και χαίρομαι που είναι ζωντανή, τρέμω μόλις την βλέπω να κάνει κάτι διαφορετικό και η διστακτική ακόμη χαρά του γιατρού της με πληγώνει. Μα λέω με αισιοδοξία ότι όλα θα πάνε καλά..ότι ήταν μία δοκιμασία για όλους μας..

Φίλοι μου γι' αυτό σας λέω ότι η ζωγραφική, τα όσα φτιάχνω είναι ένα μεγάλο παράθυρο φωτός μέσα μου και με βοηθάει πάντα.

Λοιπόν περιμένετε τη συνέχεια με τα Χριστουγεννιάτικα..θα σας..ζαλίσω δεν μου γλυτώνετε!
Τώρα επιτρέψτε με να εκμεταλευτώ το μπλοκόσπιτο μου για να απαντήσω στη φίλη άγνωστη που μου έγραψε χθες στα σχόλια ότι να πάψω να"απειλώ" ότι θα κλείσω το μπλοκ μου, ότι το κάνω για να ακούω μετά στα σχόλια τα παρακάλια να μείνω. Φίλη μου, είμαι και πάντα έτσι ήμουν ένας τρομερά ενθουσιώδης και εκδηλωτικός τύπος.Λέω πάντα και γράφω ότι σκέπτομαι, ότι νοιώθω, ότι με πονάει και ότι με κάνει ευτυχισμένη. Σε διαβεβαιώ, αν μου επιτρέπεται η έκφραση..σου ορκίζομαι..ότι το τελευταίο καιρό άπειρες φορές μόνη μου θέλησα να το κάνω.Δύο φορές μάλιστα έβαλα το δάκτυλο μου στο Del στις ρυθμίσεις..και ναι..παραδέχομαι ότι με σταμάτησε η δική μου αδυναμία να σας αποχωριστώ. Βλέπεις φίλη μου πολλές από αυτό το χώρο είναι πλέον φίλες καρδιακές, μιλώ μαζί τους στο τηλέφωνο, επισκέπτομαι το σπίτι  και το τραπέζι τους. Κάποια από αυτές τη θεωρώ πλέον σαν κόρη μου και την οικογένεια της δική μου. Όμως θα σου πω ακόμη μια φορά ότι είμαι απρόβλεπτη και έρμαιο των συναισθημάτων μου και..θυελλώδης στις αντιδράσεις μου όσο και αν σου φαίνεται απίστευτο λόγω του ήρεμου χαρακτήρα μου. Όταν λοιπόν σας λέω ότι σκέπτομαι πολλές φορές να φύγω..λέω την αλήθεια..το σκέφτηκα όπως είπα πολλές  φορές .Δεν χρειάζομαι φίλη μου κολακίες και παρακάλια..ΕΔΩ είναι το σπίτι μου και σε διαβεβαιώ ότι λαμβάνω κάθε μέρα περισσότερα προσωπικά μέιλ από αυτούς που με διαβάζουν από όσους κάνουν σχόλια οπότε δεν χρειάζομαι χαδέματα στο μάγουλο.Όχι δεν είμαι θυμωμένη γλυκιά μου απλά θιγμένη γιατί σου έδωσα αυτή την εντύπωση που είναι λανθασμένη.
Πάντως ξέρεις ότι έχω και απέραντο χιούμορ και σου λέω...όχι καλέ..δεν φεύγω...θα σας δίνω κάθε μέρα σχεδόν το..μουρουνόλαδο με το κουταλάκι ( πλιάχ!!!Μουρουνόλαδο =Αχτίδα)

Αχτιδένια φιλάκια ,σε όλους σας..έναν έναν!