Μια ..ιστορία θα σας πω......

Σήμερα θα σας διηγηθώ μία ιστορία, κάτι που συνέβη πριν αρκετά χρόνια και που συμπτωματικά ήρθε χθες στην επιφάνεια των αναμνήσεων μου με τη τυχαία συνάντηση μου με μία φίλη που είχα καιρό να δω..
Πολλές οι συμπτώσεις που με οδήγησαν να σας πω αυτή την ιστορία, χθες ακόμη έλεγα σε μία άλλη φίλη από εδώ ότι ποτέ δεν λέω ψέματα.  Ομολογώ  κάποια σπάνια κατά..συνθήκην μικροψεύδη στη δουλειά μου επάνω όταν είχα να κάνω με πελάτισσες δύσκολες που διάλεγαν ώρες ένα πίνακα ανάμεσα σε άλλους και με δυσκόλευαν..
Η Ντίνα λοιπόν ήταν μία πελάτισσα μου χρόνια στη χονδρική, κρατούσε  μαγαζί με πολλή επιτυχία , νεαρή αρκετά τότε που εγώ ήμουν σχεδόν 35-36 αυτή ήταν μόλις 23 ετών.Υπερβολικά όμορφη και παντρεμένη με έναν εξίσου όμορφο και καλό άνδρα. Με το Δημήτρη είχαμε πάντα καλές σχέσεις με τους πελάτες μας, υπερβολικά καλές θα έλεγα γιατί είχα το...κουσούρι να τους διαλέγω. Πάντα ήθελα να έχω εμπιστοσύνη σε αυτούς που συνεργαζόμουν και έτσι από τη πρώτη στιγμή τους έδινα εμπόρευμα ή τους απέρριπτα με..υψηλές τιμές .
Έτσι γνώρισα τη..Ντίνα και τον..Γιάννη ( τα ονόματα τυχαία), εκείνη ένας ζωηρός , δυναμικός χαρακτήρας, πανέμορφη όπως είπα κι εκείνος ένα νέος ψηλός, όμορφος, πράος και καλόβολος . Δουλεύαμε μαζί σχεδόν 10  χρόνια ,τέλεια συνεργασία . Πολλές φορές ερχόντουσαν σπίτι μας  στα καλέσματα των πελατών μας κι εμείς πηγαίναμε στο δικό τους σπίτι . Είχαν 2 παιδάκια ένα κορίτσι και ένα αγοράκι που έζησα τη γέννηση του. Πολλές φορές πηγαίναμε στο εξοχικό τους με τα δικά μας κοριτσάκια και οι άνδρες μας έκαναν ψαροντούφεκο που ήταν το τότε..χόμπι του άνδρα μου.
Κάποια μέρα λοιπόν μου τηλεφώνησε η Ντίνα και μου ζήτησε να συναντηθούμε προσωπικά, μόνες μας, ήταν ανήσυχη, σχεδόν κλαμένη όπως κατάλαβα και έτσι φρόντισα να ..διώξω το Δημήτρη από το σπίτι και να τη καλέσω εκεί. Ποτέ δεν μου αρέσουν σοβαρές συζητήσεις σε καφέ και ταβερνάκια, προτιμώ το οικείο περιβάλλον όπου "ελέγχω" τις καταστάσεις.
Δεν θέλω να σας κουράσω, η Ντίνα ήρθε , ήταν χάλια , έπεσε στην αγκαλιά μου και μου είπε:
-Αχτίδα μου είσαι ο μόνος άνθρωπος που εμπιστεύομαι και θέλω να ζητήσω συμβουλή ανοίγοντας τη καρδιά μου. Δεν έχω που να πω αυτό που με απασχολεί, με πνίγει..θέλω να μου πεις τι να κάνω..
Εκείνο που είμαι "καλή " φίλοι μου είναι να.."ακούω", γιατί έτσι πρέπει, να ακούει κανείς προσεκτικά και να μη προτρέχει στα συναισθήματα του σε όσα ακούσει.
Ήταν η..μοιραία  στιγμή όπως λένε, η λάθος απόφαση της σε μία στιγμή της ζωής της αυτό που έκανε. Την άκουγα και δεν το πίστευα μα ..την άκουγα προσπαθώντας να καταλάβω και να μη κρίνω. Γνώρισε κάποιον ..κάποια στιγμή..κάποια λάθος στιγμή..κάποιο λάθος άτομο και απάτησε τον άνδρα της ανοίγοντας έτσι..λάθος πόρτα σε λάθος καταστάσεις...σε λάθος χρόνο της ζωής της. Το αγοράκι της 11 και το κοριτσάκι της 15. Κατέληξε σε αυτή τη φράση:
-Μετάνιωσα , χωρίσαμε όμως με βαραίνει, άλλαξε η συμπεριφορά μου στις σχέσεις μου με το Γιάννη..Θέλω να του πω την αλήθεια να το βγάλω από επάνω μου, να ελαφρύνω. Πρέπει να του το πω , με αγαπάει, θα το προσπεράσει.ήρθα να μου πεις τι να κάνω . Ήταν λάθος μου, τελείωσε εδώ μα δεν μπορώ να μη το πω.
Είπαμε πολλά, τη..μάλωσα όπως έπρεπε μα μετά της έδωσα τη συμβουλή μου..να ξεχάσει την αλήθεια, να θάψει το μυστικό μέσα της να το πει στον άνεμο και να το πάρει εκείνος μακριά.
-Οι άνδρες γλυκιά μου συγχωρούν ίσως ..εξωτερικά μα ποτέ  μέσα τους όπως θα έκανες κι εσύ ίσως, όπως θα έκανα κι εγώ. Θάψε το μέσα σου και γίνε πάλι και ίσως με περισσότερο πάθος η Ντίνα που πρωτογνώρισε. Μη χαλάς την οικογένεια σου, μη βάζεις ανάμεσα σας χαντάκια απροσπέραστα.
Έφυγε από το σπίτι μου ξελαφρωμένη μα όπως έμαθα δεν την ..έπεισα.
Το βραδάκι, τις ώρες που πάντα συζητούσαμε με το Δημήτρη και λύναμε τα προβλήματα της ημέρας μας του διηγήθηκα τη συζήτηση, ποτέ δεν έκρυψα κάτι από τον άνδρα μου, ήταν και θα είναι πάντα κομμάτι του εαυτού μου.
-Έκανες καλά μου είπε, θα σε ..συγχωρούσα..( να το έχω στα..υπόψιν)  αλλά δεν θα το ξεχνούσα ποτέ μέσα μου ( και αυτό να το έχω..υπόψιν) κάθε φορά που θα σε αγκάλιαζα!
Η Ντίνα όμως τελικά το είπε στο Γιάννη και  έγινε όπως είπα..τη συγχώρεσε μα..δεν ξέχασε. Έγινε κάποιος άλλος, διαφορετικός, ξένος δίπλα της. Αυτός που ήταν πάντα ήρεμος έγινε εριστικός και βίαιος όπως μου εξομολογήθηκε η Ντίνα.
Έστειλα το Δημήτρη να τον συναντήσει, να κάνει μα προσπάθεια να τους ενώσουμε, όταν γύρισε μου είπε απλά:
-Είναι τελειωμένη κατάσταση  , απλά εμείς θα ήμαστε δίπλα τους αν θελήσουν να μας δώσουν θέση.
 Τα παιδιά έζησαν την άσχημη ατμόσφαιρα στο..πετσί τους και το ζευγάρι σε 6 μήνες χώρισε. Το μαγαζί της άρχισε να πηγαίνει άσχημα γιατί μετέφερε το ψυχικό της κόσμο σ' αυτό. Έγινε αγνώριστη, πάντα όμορφη μα ..διαφορετική και είχε τώρα να αντιμετωπίσει την αντίδραση των παιδιών της.
 Έζησα τη κατάθλιψη που έπεσε στα επόμενα 2 χρόνια, το τρομερό ξέσπασμα της κόρης της που στα 18 μπλέχτηκε με τα ναρκωτικά, τη παχυσαρκία του αγοριού της, την απέραντη μοναξιά της. Η συνεργασία μας δεν πήγαινε καλά, έκλεισε το μαγαζί της και οι σχέσεις μας έγινε απλά τηλεφωνήματα εκ μέρους μου να δω πως είναι και αν μπορώ να βοηθήσω.
Είχα να τη δω χρόνια, την συνάντησα χθες στο νευρολόγο που πήγα για τη κρίση μου στη  Πάρκινσον .Αγκαλιαστήκαμε, δεν με ..γνώρισε όπως έγινα ..δεν την γνώρισα όπως έγινε. Ντράπηκα να η ρωτήσω, δεν τόλμησα ούτε για τα παιδιά να πω... Φεύγοντας όμως εκείνη πρώτη έπεσε πάλι στην αγκαλιά μου και μου ψιθύρισε απλά..
-Είχες δίκιο τότε, η αλήθεια μερικές φορές είναι πικρή και..δύσκολη. Αν σε είχα ακούσει ..ίσως δε θα ήμουν τίμια όμως..θα ήμουν ευτυχισμένη με μία οικογένεια δίπλα μου.Χάρηκα που σε είδα..μου θύμησες όμως τις λάθος αποφάσεις της ζωής μου!
Την είδα να απομακρύνεται, και ένοιωθα πικρό το στόμα μου από τη λύπη. Μέσα η καλή αγαπημένη γιατρός μου όταν την ρώτησα για εκείνη μου είπε ότι είχε σκλήρυνση κατά πλάκας.
Τελικά όλοι θέλουμε, σεβόμαστε και ζητάμε την αλήθεια μα όταν την ακούμε ..μας είναι πικρή και δύσπεπτη. Όπως βλέπετε δεν έδωσα δίκιο σε κανένα, ήμαστε έρμαια των αποφάσεων μας  και γι' αυτό όταν τις παίρνουμε οφείλουμε να σκεπτόμαστε και να ζυγίζουμε τα υπέρ και τα κατά.
Σας ζάλισα σίγουρα..όμως απλά ήθελα να σας πω αυτό που από χθες βαραίνει τη ψυχή μου και θέλω να θυμάμαι τη..Ντίνα και το..Γιάννη όπως τους γνώρισα..ένα πανέμορφο ζευγάρι βγαλμένο λες από εξώφυλλο περιοδικού.
Αχτιδένια φιλάκια...