Πέμπτη 18 Ιουνίου 2015

Κάτι από μένα..από αναμνήσεις..από σκέψεις ημέρας !


Γυρνώ στα παιδικά μου χρόνια , θυμάμαι τις ανέμελες μέρες στους δρόμους της Τσιμισκής. Με κάποια κοριτσάκια έπαιζα "ομάδες" ,οι μανάδες και η γιαγιά η δική μου μας έδιναν στο χέρι φέτα με τυρί και φώναζαν από το παράθυρο τα..σχολιανά μας όταν μας έπεφτε. Οι γονείς μας σε δουλειά (στο σχολείο οι δικοί μου!!!) γύριζαν και μας γέμιζαν φιλιά και μικροδωράκια που έβρισκαν πολλές φορές στο δρόμο τους. Φίλοι μου μας  αρκούσαν αυτά. Κάποια μέρα θυμάμαι η μητέρα μου φοιτήτρια της Ιατρικής ακόμη γύρισε από το Πανεπιστήμιο και μου είπε:
-Γιωργίτσα κλείσε τα μάτια και άνοιξε το χεράκι σου..μη φοβηθείς...
Μου έβαλε στο χέρι ένα σπουργιτάκι που το βρήκε πεσμένο έξω από το Πανεπιστήμιο πηγαίνοντας να δώσει "μάθημα"...το θεώρησε γούρι και το έβαλε στο κόρφο της. Βγήκε χαρούμενη γιατί έγραψε καλά και έφερε το πουλάκι σε μένα. Ο πατέρας μου όταν το είδε μου έδειξε πως να το ταΐζω..η μητέρα του λέει τιτιβίζει και του βάζει τη τροφή στο ανοιχτό στοματάκι, ώρες ολόκληρες ήμουν από πάνω του προσπαθώντας .Το πουλάκι όταν ξύπνησα έλειπε..η μητέρα μου είπε ότι γύρισε στη μαμά του, τα κατά συνθήκες ψεύδη που σας έλεγα κάποτε.
Τα δικά μου παιδιά έζησαν σε ακόμα καλύτερες συνθήκες, βλέπετε εμείς οι δυο μας σαν γονείς διαθέταμε και τη..τρέλα που δεν είχαν οι δικοί μου..Τα εγγόνια μου ...τα παιδιά των παιδιών σας ζουν και θα ζήσουν σε δύσκολες καταστάσεις..Δεν μιλούν σε αγνώστους, δεν παίρνουν κάτι που του δίνουν αν δεν υπάρχει ο γονιός να το ελέγξει, η κοινωνία έχει ένα  "φρούτο" που ονομάζεται παιδοφιλία! 
Δεν παίζουν μόνα τους στο πεζοδρόμιο..που να σταθούν να βρουν χώρο να παίξουν σ' αυτά...  έχουν γεμίσει αυτά από ανθρώπους μουντούς, συννεφιασμένους , βιαστικούς , με τα κινητά στο αυτί και τα μάτια να κοιτούν και να μη...κοιτούν γιατί το μυαλό τους ταξιδεύει.
Τα παιδιά μας στυλώνονται στους υπολογιστές, ξέρουν τα σάιτ και τα ηλεκτρονικά,κατεβάζουν προγράμματα μόνα τους στα..6 τους χρόνια . Το σχολείο τους δίνει εργασίες μέσω υπολογιστή όπως έμαθα από τον εγγονό μου κατάπληκτη! 
Κρίμα σκέφτηκα, δεν υπάρχει ο.."Θησαυρός Γνώσεων" η τότε εγκυκλοπαίδεια μου,   δεν υπάρχει ο "Μικρός Ήρωας", τα κλασσικά με ιστορίες του Ιουλίου Βερν , του Ντίκενς μα δυστυχώς βιβλία όπως ο.."Σπασίκλας"!!! Ρώτησα τη μαθήτρια μου χθες αν έχει διαβάσει  την " Πολυάννα" και με κοίταξε απορημένη. 
Τα χρόνια περνούν θα μου πείτε..δεν είναι δυνατόν να ζούμε στο χθες.Ίσως έχετε δίκιο μα νομίζω ότι τα σημερινά παιδιά έχουν φτωχό λεξιλόγιο επειδή δεν διαβάζουν τέτοια αναγνώσματα.
 Έβλεπε ο εγγονός μου κάποιο επεισόδιο κινουμένων σχεδίων και άκουσα κατάπληκτη λέξεις και προσφωνήσεις που αν στα χρόνια μου τις έλεγα θα έτρωγα και..ανάποδη από το πατέρα μου! Γιατί λοιπόν να μη την επαναλάβουν τα παιδιά;τις θεωρούν δεδομένες στο λεξιλόγιο τους.
Συνειδητοποιώ βέβαια ότι εγώ προσωπικά έζησα σαν μοναχοπαίδι σε πολύ ελεγχόμενο μορφωμένο περιβάλλον. Η γιαγιά μου μιλούσε πάντα προσεκτικά , πολλές φορές λέξεις στη καθαρεύουσα και με διόρθωνε , ο πατέρας μου γλυκός μα πάντα συγκρατημένος σε εκφράσεις.
Υπήρχαν λέξεις "απαγορευμένες ", εκφράσεις" που έκαναν..τζιζ..στο σπίτι, μπροστά μου δεν μάλωναν ποτέ, υπήρχαν κανόνες το πως έπρεπε να φέρομαι στους επισκέπτες στο σπίτι, πότε να φεύγω από το δωμάτιο και πότε να μην απαντώ..
Φυτό θα μου πείτε..το ξέρω... Γαλλίδες καλόγριες τότε στο Γυμνάσιο και Λύκειο, Κατηχητικό στο Δημοτικό και  σαν δωράκι ελευθερίας Προσκοπισμός ( δεν θέλω γελάκια...φυτό είπαμε!).
 Θα σας φανεί παράξενο και τρομερό ψέμα ίσως αν σας πω ότι ..εγώ.η φλύαρη και επικοινωνιακή Αχτίδα ήμουν ένα κλειστό παιδί  με ελάχιστες παρέες εκτός το πάντα ευτυχώς γεμάτο φίλους των γονιών μου σπίτι μας.  
Ήμουν λοιπόν πάντα σε..γυάλινο θόλο μέσα, με άπειρη αγάπη, με μεγάλους πάντα φίλους γιαγιάδες και θείες, μεγαλωμένη με πολύ διάβασμα και  μόνη διαφυγή έκφρασης τη ζωγραφική μου! 
Αλλάζουν οι άνθρωποι;  Αλλάζουν οι καταστάσεις φίλοι μου και οι εμπειρίες διαμορφώνουν το χαρακτήρα όμως πάντα με βάση αρχική τα όσα πήραμε από τα παιδικά μας χρόνια.
Το επεισόδιο με το παιδάκι που πεινούσε με συγκλόνισε και το μυαλό μου ταξίδεψε στον Όλιβερ Τουΐστ στα παιδάκια που δούλευαν για ένα πιάτο φαΐ, εικόνες που τότε που τα διάβαζα μου φαινόντουσαν τρομερές και τώρα ίσως είναι δίπλα μου.. σε κάποιο από τα διπλανά σπίτια.
Πάντα εκ φύσεως είμαι αισιόδοξο άτομο και ούτε θέλω να σας προβληματίσω , ελπίζω πάντα..γιατί πιστεύω ότι ο Θεός δίνει λύσεις σε όλα και ότι από κάθε κακό στο τέλος ξεπηδάει κάτι καλό ..σαν δίδαγμα, σαν εμπειρία, σαν απόφθεγμα γνώσεων. 
Φίλοι μου όταν υπάρχει αγάπη μέσα μας και απόφαση να σταθούμε όρθιοι είναι σαν να δυναμώνουν οι κρίκοι μιας αλυσίδας που κάποιος τραβάει εξουθενωτικά να σπάσει. 
Απορώ πως δεν κλείσατε την ανάρτηση μου ακόμη..σας ζάλισα..ίσως σήμερα είμαι σε μία ιδιαίτερα συναισθηματική φόρτωση..όχι δεν είμαι στεναχωρημένη..όχι..δεν έχω κάτι. Όμως στη δική μου ηλικία και με τη φόρτιση που φέρνει κάποιες μέρες η ασθένεια μου μα κάνει να σας αποζητώ στο..καναπέ του μπλοκόσπιτου μου με καφεδάκι και..συμπάθεια όπως λένε.
Πάντως συγχρόνως τον..μουσακά μου τον έφτιαξα φίλες μου ,ψήνεται και μοσχοβολάει. Λοιπόν  χαμόγελα, αγκαλίτσες σε όλους και..Αχτιδένια φιλάκια!

17 σχόλια:

akrat είπε...

καλημέρα

εύχομαι να φάτε ένα ωραίο μεσημερινό

τώρα κάθε γενιά που μεγαλώνει... σαν ΚΑΙ εμένα τα ίδια αναπολεί και λέει για την επόμενη... ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΞΕΧΝΑΜΕ αυτά..

syros2js είπε...

Τα είπες όλα και με κάλυψες, Αχτιδούλα μου!
Πού χρόνος για διάβασμα (είτε αυτό είναι "ψάξιμο" σε εγκυκλοπαίδεια, είτε αυτό είναι λογοτεχνικό βιβλίο), όταν εμείς οι ίδιοι, παρέχουμε στα παιδιά κινητά και υπολογιστές από πολύ μικρή ηλικία, πριν καν πάνε στο σχολείο...) Αλλά και εδώ που τα λέμε, πολλοί από εμάς (βάζω και τον εαυτό μου μέσα), προκειμένου να αντλήσουμε πληροφορίες για κάτι, τον υπολογιστή θα ανοίξουμε και όχι την εγκυκλοπαίδεια πλέον...) όλα είναι αλυσίδα τελικά...
Πάντως, το βλέπω γύρω μου: Πολλές φορές τα παιδιά προτιμούν να παίξουν με τον υπολογιστή τους, παρά να βγουν να παίξουν με τους φίλους τους....
Αυτό που λείπει από τη ζωή μας είναι το μέτρο (ή τα κριτήρια που ορίζουν το μέτρο...)
Άσχετο: Έχω πιάσει κι εγώ σπουργιτάκι... (Το είχε... σβερκώσει μια γάτα μου, αλλά ευτυχώς το σώσαμε το καημένο!!!
ΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά-πολλά και φάτε και ένα κομματάκι μουσακά και για εμένα, ε?!
;-)
Καλό μεσημεράκι!

Ariadne είπε...

Τι όμορφα που τα λες. Έτσι είναι τα σημερινά παιδιά, δε μιλούν, δε διαβάζουν λογοτεχνικά βιβλία, παίζουν συνεχώς ηλεκτρονικά, αχ....AriadnefromGreece!

Ανώνυμος είπε...

ΤΩΡΑ ΕΓΚΑΘΕΤΟΙ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΜΕΡΙΜΝΟΥΝ ΓΙΑ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΤΩΝ ΗΘΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ!!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ akrat κατ΄αρχάς πρέπει με καμάρι να πω ότι ο μουσακάς μου..έσκισε!Ο άνδρας μου δεν αγαπάει το μουσακά όμως έφαγε 4 ολόκληρα κομμάτια!!!!όσο για το χάσμα των γενεών..δεν μίλησα για τις γενιές άσχημα απλά επισήμανα ότι δεν διαβάζουν τα μικρά παιδιά όπως εμείς σωστά βιβλία.Αντίθετα λέω ότι τα σημερινά παιδιά έχουν αναπτυγμένο το οικολογικό τους καθήκον περισσότερο από τη δική μας..είναι πιο έξυπνα επειδή έχουν περισσότερα εξωτερικά ερεθίσματα όμως έχουν χάσει εκείνο που έχει αξία στη ζωή, την αθωότητα της παιδικής ηλικίας..ο Άγιος Βασίλης..καλώς ή κακώς "'πεθαίνει "σύντομα γι' αυτά.όσο για το διάβασμα..δυστυχώς επιμένω φίλε μου ότι έχω δίκιο.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ syros2js, ο ένας εγγονός μου είναι 11 χρόνων ο άλλος 6..και τα δύο πέφτουν στον υπολογιστή.Τους έχω αγοράσει ένα σωρό βιβλία..μάταια, διαβάζουν κάτι χαζά..όπως ο Σπασίκλας!!Άκου τίτλος βιβλίου!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Ariadne, φίλη μου πότε θα ξανάρθεις για καφεδάκι;

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Ανώνυμος, τις ηθικές αρχές τις δίνουν οι γονείς και η σωστή οικογένεια όσα εμπόδια και αν βάλουν οι άλλοι οι βάσεις έχουν μπει σωστά.

Rena είπε...

Το ήπιαμε το καφεδάκι μας παρέα και σήμερα Αχτίδα μου,εσύ το πρωί εγώ τώρα δεν έχει σημασία η ώρα αυτά είναι τα καλά του ιντερνετ όποτε μπορεί ο καθένας!!!!
φιλάκια πολλά!!!

Ο κόσμος της Ράνιας είπε...

Κι εγώ τα ίδια έκανα μ εσένα Αχτίδα .... και κατηχητικό και οδηγισμό και διάβασμα όλα αυτά τα υπέροχα βιβλία. Δεν είμασταν φυτά όχι, ήταν μια διαφορετική εποχή μάλιστα πολύ ενδιαφέρουσα !!!!! Και ο υπολογιστής σπουδαία εφεύρεση, αλλά θα πρέπει οι γονείς να βάζουν μέτρο στα παιδιά τους. Φαντάζομαι χαρά το ταίρι σου με το μουσακά !!!!
Πολλά φιλιά αγαπητή φίλη !!!!!!

Ariadne είπε...

Θα'ρθω, θα'ρθω να δω κι εγώ πότε!AriadnefromGreece!

Unknown είπε...

Καλησπέρα Αχτιδουλα μου....αχ τη μου θυμησες τώρα...έτσι ξεγνοιαστα και όμορφα περνούσαμε και εγώ με τον αδερφό μου στο χωριό μου με τα ποδήλατα μας .Ή μαμά μας φώναζε και μας έδεινε το απογευματινο μας στο χέρι γιατί ούτε συζήτηση να καθησουμε να το φάμε σπίτι.....αυτό που μου έχει μείνει όμως είναι ένα κοριτσάκι γειτόνισσα τότε που παίζαμε μαζί και για απογευματινο είχε καθημερινά ψωμί με σάλτσα (πελτε).Εμείς στο σπίτι λίγο πολύ είχαμε τον τρόπο μας δόξα το θεό.Τρέχω μια μέρα στη μαμά μου και της λέω πως θέλω κι εγώ από αυτό που τρώει ή Αγγελικουλα.Ή μαμά μου μου ετοιμάζει μια φέτα για μένα και για την Αγγελικουλα μια μεγάλη φέτα ψωμί με κασέρι και τρεχω πάλι έξω ναφαμε και να παιξουμε.Δεινω το κολατσιό με το κασέρι στη φίλη μου και λέει:"για μένα είναι αυτό? Και εσύ τι θα φας? "Και της δειχνω .Τρώω μια μπουκιά όμως ή δεύτερη κατέβαινε με δυσκολία .Όμως τη να κάνω? Ήθελα δεν ήθελα το έφαγα. Δεν ξαναζητησα ξανά φυσικά.Ή μαμά μου ακόμα το θυμάται .Συγνώμη ανσε κουρασα......ΦΙΛΑΚΙΑΑΑΑ.....

Ανώνυμος είπε...

αχτιδα τι ωραια που περιγραφεις τις παλιες εποχές! σαν να τις ζησαμε κι εμεις μαζι σου! ασχετο αλλα και ο πατερας σου ηταν γιατρος? δε θυμαμαι να τον εχεις αναφερει ποτε. ελπιζω να μη γινομαι αδιακριτη!

Μαρία Έλενα είπε...

Ξέγνοιαστα χρόνια ζήσαμε εμείς αλλά τα παιδιά μας δε καταλαβαίνουν πόσο όμορφα ήταν να παίζεις κυνηγητό, μήλα, κρυφτό. Το τάμπλετ στο χερι συνέχεια και πάιζουν.
Φιλάκια ...

Unknown είπε...

@αχτίδα,όμορφα χρόνια μανούλα μου!!θα σας δω σύντομα!!δεν το αντέχω αυτό το χάλι εδω!!μου λείπετε!!αρχες ιουλίου έρχομαι!!

kerina poiimata είπε...

αχτιδούλα μου, υπέροχο το κείμενό σου!
Κάτι ανάλογο του :αλλάζουν οι άνθρωποι; έγραψα κι εγω, πέρασε να το δείς.
πήρες τα χαιρετίσματά μας;αχ. ήταν συνάντηση όνειρο,αφού τύχαμε στη χώρα των θαυμάτων...
φιλιά πολλά πολλά!!!

Idea Studio είπε...

Πολύ καλό...με ταξίδεψε στο γλυκό παρελθόν...
Άλλαξαν οι καιροί και οι συνήθειες. Οφείλουν και οι άνθρωποι να προσαρμοστούν, διαφορετικά δεν θα την βγάλουν πέρα...
Να είσαι πάντα καλά και να μας "φωτίζεις" τις μέρες με τις σκέψεις σου...