Μία όμορφη μέρα !

Πρώτο ΣΚ στο νέο χρόνο και ξύπνησα ευδιάθετη με το καφέ βέβαια πλάι μου με..φουσκάλες και μπόλικο καϊμάκι έτσι ακριβώς όπως τον θέλω!

Χθες αποφασίσαμε με τον άνδρα μου να περάσουμε μία μέρα οι δυο μας.. αφήνοντας πίσω μας κάθε τι από τα πρέπει και τα ..οφείλω! Κι εδώ θα  "πέσει" πάλι η γνωστή βαρετή "Αχτιδένια συμβουλή" μιας ..γιαγιάς :  "Να ζείτε το σήμερα λες και δεν υπάρχει το αύριο" (κλεμμένο είναι..από το Καζαμία..χι! χι!) και να χαρίζετε στο σύντροφο σας όσα χρόνια κι αν περάσουν μαζί του την ευχαρίστηση της παρουσίας σας δίπλα του όπως στο πρώτο σας ραντεβού μαζί του ( αυτό...δικό μου!)
Το σκάσαμε λοιπόν..μπήκαμε στο Σμαρτάκι μας και ξεκινήσαμε όπως παλιά..χωρίς προορισμό με τη κλασσική φράση που λέμε συγχρόνως ο ένας στον άλλο : " -που θέλεις να πάμε;" .
Μετά από τα πολλά..όπου θες εσύ..όχι ,εσύ...όχι πες εσύ πρώτος...μετά λοιπόν  καταλήξαμε σε μοιρασμένες επιθυμίες. Επίσκεψη πρώτα σε γνωστό μας φυτώριο για να αγοράσουμε ...αμυγδαλιές και φουντουκιές.. και μη ρωτάτε πως χώρεσα 16 αμυγδαλιές και 18 φουντουκιές, 1 καστανιά, 1 (ακόμη) βυσσινιά και 2 καρυδιές στο πορτ μπαγκάζ στο Σμαρτάκι γιατί..χώρεσαν φίλοι μου..απίστευτο μα..χώρεσαν!
Μετά ήρθε η σειρά μου! Σε ένα μέρος που αγαπώ..μόνοι μας περπατήσαμε σε μία διαδρομή μέσα σε δάσος φτιαγμένο για περίπατο ακόμα και..χειμώνα. Ξέρετε ότι υπάρχουν αγριολούλουδα μέσα σε παγωμένα μέρη; Μη ψάχνετε για φωτογραφίες..αυτή η μέρα είναι δική μου. 
Είναι ένας ξενώνας μέσα στο δάσος σχεδόν..ένα ταβερνάκι δίπλα του με ελάχιστους ανθρώπους μάλλον επισκέπτες κι αυτοί της χειμωνιάτικης γοητείας.
 Το φαγητό ..με λύπη το λέω απαράδεκτο μα η φέτα τυρί με το ψωμάκι για μένα μια χαρά  συνόδεψε τη..μουρμούρα του άνδρα μου που αν τον άφηναν θα έμπαινε στη κουζίνα να ..μαγειρέψει! Παρηγορήθηκε με μία ..σακουλίτσα ξερά σύκα που του έστειλε η φίλη Μίνα και τα πήρε μαζί του και..με τσάτιζε που τα μασουλούσε γελώντας για την αλλεργία μου σε αυτά!
Το τζάκι δικαίως έκαιγε, η φλοκάτη μου ξύπνησε μνήμες από τη κόκκινη που είχα όταν μεγάλωνα τα κορίτσια μου και αρκούδιζαν επάνω της..
Γρήγορα περνάει η ώρα όταν της ευτυχίας το ..χρονόμετρο κυλάει.Τότε..τα "πρέπει" επιστρέφουν, τα χρόνια παίρνουν επάνω σου τη σωστή τους θέση και φεύγεις για να επιστρέψεις εκεί που οφείλεις να ανήκεις.. στη πραγματικότητα..
Τι σημασία έχει; Περάσαμε όμορφα, γυρίσαμε ευδιάθετοι και κοιμηθήκαμε με τη προσευχή να μπορούμε..να μας δίνει ο Θεός την υγεία να..ξεχνούμε τα χρόνια μας , να επιστρέφουμε με "όνειρο" στο χθες και να ζούμε το σήμερα σαν να μην υπάρχει αύριο!
Αχτιδένια φιλάκια!