Σήμερα θα σας πω μία ιστορία..θα έλεγα Χριστουγεννιάτικη μάλλον..
Όλο αυτό το καιρό ασχολούμαι με Χριστουγεννιάτικες κατασκευές, για φίλες για τις κάρτες που στέλνω, για τις κόρες μου ,για μπαζάρ και εκκλησίες. Η εγγονή μου προ ημερών ήθελε να έρθει να μου στολίσει το δένδρο μα..η διάθεση μου δεν ήταν και τόσο καλή και βρήκα δικαιολογίες να το αποφύγω. Εκείνη μάλιστα μου είπε ότι αν με στολίσει το σπίτι θα μου έρθει και η διάθεση. Όμως η σκέψη να βγάλω το μεγάλο δένδρο από το πατάρι ( το περσινό άσπρο που έφτιαξα το χάρισα σε μία γειτόνισσα που δεν είχε), να το συναρμολογήσω και όλο το..ταβατούρι με τα στολίδια..και μετά από λίγες μέρες το μάζεμα που μόνη μου θα το κάνω..ε! αυτό με σταματούσε.Έτσι σκέφτηκα ότι θα βάλω απλά τα κεριά που έχω συλλογή μεγάλη , το δενδράκι που έφτιαξα με τις κουκουνάρες και..αρκεί.
Το πρωί ο άνδρας μου πήγε συνεργείο κι εγώ σπίτι να ζωγραφίζω τα πήλινα στολιδάκια για τα δωράκια γούρια που θα κάνω και τις κάρτες.
Ο χρόνος περνούσε ευχάριστα και ένα χτύπημα στο κουδούνι με έβγαλε από τις κατασκευές μου. Άνοιξα.. ένα κοριτσάκι γύρω στα 8 με κοιτούσε κρατώντας ένα μικρό καραφάκι..Τα μάτια χαμηλωμένα στυλωμένα στα παπούτσια της..ένα μπουφάν μπλε , κασκόλ , παντελονάκι..καστανόξανθα μαλλιά..
-Μπορείτε να μου δώσετε λίγο..λάδι..είπε η μαμά μου...
Συγκλονίστηκα..δεν ξέρω αν ο χρόνος μου φάνηκε αιωνιότητα μέχρι να απαντήσω..αν οι σκέψεις έτρεχαν μέσα στο μυαλό μου σαν αστραπές.. Είχε τη ηλικία του εγγονού μου σκέφτηκα...
Το πήρα μέσα και ..έπραξα κατά συνείδηση..
Όταν η πόρτα έκλεισε πίσω της μετά από ώρα επέστρεψα στο εργαστήρι μου μα φίλοι μου..όταν ταράζομαι η Πάρκινσον βγαίνει στη επιφάνεια..και η σκέψη του παιδιού αυτού , η κατάσταση της οικογένειας με τάραξε.. Δεν θέλησε να μου πει τη διεύθυνση του,να το πάω εγώ με τα πράγματα σπίτι... Η μαμά του ντρέπεται είπε..πως να μπορέσω να σταματήσω το δάκρυ μέσα μου;
Μισή ώρα μετά ένα χτύπημα ξανά..το κοριτσάκι στη πόρτα με ένα μικρό δενδράκι ..κλαδί μάλλον από ένα φυτό αγκαθωτό μα..σαν..σαν..θάμνος..
-Σας έφερα αυτό..για ευχαριστώ ..να το κάνετε δενδράκι..Η μαμά μου είπε ..ευχαριστώ..μα ο αδελφός μου έφαγε τη σοκολάτα..( είπε με παράπονο)..
- Τι σκας..είσαι στο σπίτι της σοκολάτας..θα έχω πάντα για σένα και τον αδελφό σου..( είχα μία για το Δημητράκη που θα ερχότανε το μεσημέρι..
Κάναμε ανταλλαγή..μία σοκολάτα και κάποια λουκούμια που είχα με ένα φιλί στο μάγουλο μου..
Περίμενα το Δημήτρη και σαν..γαλιάνδρα όπως με λέει του είπα τι έγινε..
-Θέλω αυτό να γίνει το δενδράκι μας φέτος...
Το έκοψε, το κεντράρισε και μου το κάρφωσε σε ένα κομμάτι νοβοπάν που είχα.
-Δεν αντέχουν τα κλαδάκια βάρος μου είπε..είναι θάμνος αγκαθωτός..και ξέρεις κορίτσι μου δεν θέλω να σε στεναχωρήσω μα αυτό το κλαδί το είδα το πρωί δίπλα στο κάδο ανακύκλωσης πεταμένο..
- Δεν πειράζει καλέ μου..για μένα είναι ..έλατο!
Το στόλισα με τα μικρά πήλινα που φτιάχνω με μόνη εξαίρεση τα δύο δωράκια της φίλης μου Ελένης που μου έστειλε προχθές και τη κάρτα της.
Με πιστόλι σιλικόνης κόλλησα μικρά μπαλάκια από γιρλάνδες που έχω για τις κάρτες μου
Για κορυφή ένα αστεράκι χάρτινο και ένα δικό μου στολιδάκι με κουκουναράκια..
-Δεν μπορούν να μπουν λαμπάκια κορίτσι μου..
-Δεν πειράζει..αυτό λάμπει από μόνο του στα μάτια μου και άλλωστε τα Χριστούγεννα είναι αν το σκεφτείς μία απλή φτωχική Φάτνη..είναι το ..δωράκι της μικρής..Δεν θα το πιστέψεις..δεν ξέρω το όνομα της..
Ναι, δεν θα το πιστέψετε, δεν ρώτησα το όνομα της, της έδωσα τη κάρτα μου να τη δώσει στη μαμά της μα..ξέχασα μέσα στη συγκίνηση της στιγμής να ρωτήσω το όνομα της...
Οικογένειες..παιδάκια..απελπισμένες ψυχούλες ζουν γύρω μας..όπως κοπέλα στη Τούμπα που δεν είχε ρεύμα και κάηκε το σπίτι της από κερί..Ήταν δίπλα στο σπίτι της κόρης μου της Ειρήνης..δύο σπίτια πιο πέρα..
Είναι γύρω μας..ντρέπονται για κάτι που δεν φταίνε..κρύβουν την αλήθεια και την ανάγκη.. Ξέρω ότι δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά..ίσως και καθόλου..Ίσως και όπως μου συνέβη με μέιλ άγνωστης πριν λίγες μέρες παρερμηνεύουν την αλήθεια σαν .."ελεημοσύνη".
Είναι δύσκολο να ζητάς μα ακόμα πιο δύσκολο να μη μπορείς να δώσεις όσα θες.Απλά ..ξέρω..ότι για να σου ανοίξει μία πόρτα πρέπει πρώτα να τη χτυπήσεις..όπως η μικρή σήμερα...
Αχτιδένια φιλάκια.
32 σχόλια:
Αχτιδούλα μου μάλλον αυτό το δέντρο περίμενε το σπιτικό σου για φέτος...γι'αυτό και δεν είχες όρεξη να στολίσεις...εύχομαι αγαπημένες γιορτές με υγεία <3 !!!!
Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα,Αχτίδα!!!
Στενοχωρήθηκα...
Μακάρι η καινούρια χρονιά να φέρει σε όλο τον κόσμο έστω τα απαραίτητα για να ζούνε αξιοπρεπώς...
Οσο για σένα αχτίδα μου, πάντα να είσαι καλά...
Μαρίνα
Με συγκίνησε η ιστορία σου Αχτίδα!
Μ' αρέσουν οι άνθρωποι λένε τη αλήθεια και δεν κρύβονται,άλλοι τους λένε αξιοπρεπείς μα για μένα είναι εγωιστές.Εδικά όταν έχουν παιδιά δεν είναι δικαίωμα τους να κρύβουν την αλήθεια αλλά υποχρέωση τους να τη φωνάξουν.Μόνο έτσι λύνονται τα προβλήματα.
Καλό βράδυ!
αχτίδα μας να μαζέψομε ένα μεγάλο δέμα με είδη τρόφιμα και αναγκαία αγαθά να δώσουμε στο κορίτσι! τί λες; αλεύρι, ζαχαρη, καφέ, μακαρόνισ ρύζι, γαλατα σοκολατες, μπισκοτα, ζβαν κονσερβούλες πες μας, πως θα μπορεσομε να στείλομε;;
Κατι πρεπει να γινει,δεν παει αλλο!! Μικρη διαβαζα το ''κοριτσακι με τα σπιρτα''που να φανταστω οτι θα το ζουσα μεγαλη!!!
το δεντρακι σου γλυκουλι σαν τη νεα σου μικρη φιλη!!!!
ΜΙΝΑ
αχτιδα μου γλυκια με συγκινησες!!! καθε μερα ανακαλυπτουμε και μια αλλη δυσκολια που υπαρχη γυρω μας!!! μακαρι να ειχαμε ενα μαγικο ραβδι να αλλαζαμε τον κοσμο να μην υποφερουν και να μην πεινανε!!!καλο σου βραδυ αγαπημενη μου!!!
Πολύ συγκινητική η ιστορία σου σήμερα.... μακάρι να ξαναεμφανιστεί το κοριτσάκι (βέβαια εύχομαι να μην χρειαστεί)αλλά μήπως μπορέσεις να μάθεις διεύθυνση ... Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί σ αυτήν τη θέση και αυτοί που φραίνε καλοπερνούν ...Κλό βράδυ Αχτίδα και να είσαι καλά !!!!
@ el.mar. κουνελάκι μου πράγματι..μικρό μα χαριτωμένο..τελικά μου έβαλε μικρά λαμπάκια ο Δημήτρης..
@ Όστρια μου σ' ευχαριστώ σε όλο το κόσμο.
@ Μαρίνα, θέλω το κόσμο όπως ήταν πριν..στα χρόνια μου..θέλω πολλά;
@ rena μου ντρέπονται τον..διπλανό..τον γείτονα..γιατί; δεν το καταλαβαίνω..
@ Ανώνυμος, μην ανησυχείς..από αύριο θα κάνω τον..ντετέκτιβ..όλα αυτά μπορώ να τα καλύψω..θα την βρω.
@ ΜΙΝΑ, θυμάμαι τον εγγονό μου που όταν του διάβαζα αυτό το παραμύθι..έκλαιγε..
@ Σοφία Αρσενίου, φίλη μου όσες δυσκολίες κι αν βρούμε ας λέμε Δόξα το Θεό..να έχουμε δύναμη για τα πιο δύσκολα.
@ Ο κόσμος της Ράνιας, θα το βρωωωωω! δεν ξες τι μπορώ να καταφέρω αν θέλω κάτι γλυκιά μου!
Σιγουρα θα ειναι φέτος το πιο όμορφό δεντράκι που θα έχεις στολίσει μεχρι τώρα... Αχτίδαμου.. τι κι αν δεν μπορεί να σηκώσει λαμπακια;; θα σηκώνει όμως το ευχαριστώ της μικρούλας...και θα λαμπει απο μονο του.. φιλακια πολλα και μακαρι να μην υπήρχαν παιδια που να χρείάζεται να φτάνουν σε αυτές τις καταστασεις.. ας κανουμε ότι μικρό μπορούμε..
μα τω θεω ειναι το ομπρφοτερο δεντρο που εχω δει στξ ζωη μου!!!
Συγκινητικό! ίσως να είναι το πιο όμορφο δέντρο που στόλισες ποτές!
Kathy by anthomeli
@ Σμαραγδένια Ρούλα, μου έβαλε λαμπάκια τελικά!!!Τα πιο μικρά λαμπάκια που έχετε δει.
@ BUTTERFLY, για μένα πάντως είναι..έλατο! Μου έβαλε λαμπάκια!!!
@ kathycallie, δεν είναι εντυπωσιακό μα είναι καλό για μας.Μου έβαλε λαμπάκια!
καλες γιορτες αχτιδα μου!
και του χρονου με υγεια!
Άφωνη. ...δεν εχω λογια..σε αγαπω....πολυ βασω Λάρισα
Πραγματικά εξοργίζομαι ακούγοντας τέτοια περιστατικά. εξοργίζομαι με την ηττοπάθεια μας ως λαός. Μα καλά τι έχουμε πάθει και δεχόμαστε μυρολατρικά τον κάθε ένα να ασελγεί πάνω μας; Γιατί τα δεχόμαστε όλα αυτά; Μου λέτε; Γιατί τους αφήνουμε;
αχ αχ καρδια μου εσυ !!!!!!
καλα Χριστούγεννα
πιστεύω και το έχω στάση ζωης
να βοηθάμε τώρα όσοι μπορούμε ακόμη
να βοηθάμε ασταμάτητα
να σώζεται κόσμος όσο μπορούμε
η ζω εκεί έξω πίσω από τη πορτα του καθενός μπορεί να είναι απίστευτα δύσκολη
Αχτίδα, μας θύμισες πώς είναι το " μεδούλι' της πραγματικότητας. Τσαλάκωσες το περιτύλιγμα των ημερών και έστρεψες τα μάτια της καρδιάς μας στην ουσία των πραγμάτων.
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ, ΕΧΩ ΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ ΜΟΥ ΑΠΟ ΧΘΕΣ ΚΑΙ...ΕΛΠΊΖΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ...ΚΑΛΗ ΚΥΡΙΑΚΗ!
Στα παιδικά χρόνια του μπαμπά μου την δεκαετία του 50 ήταν σύνηθες να κτυπούν την πόρτα γιαγιούλες ζητώντας "Ψωμάκι,κυρία"!Έχω στον νου πολλές διηγήσεις για τα χρόνια ης μεταπολεμικής μεγάλης φτώχειας στον τόπο μας. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα φτάναμε σε αυτό το σημείο.Κατασυγκινήθηκα, αλλά και τι όμορφο αληθινό(δυστυχώς) παραμύθι μας διηγηθήκατε.Συμφωνώ με το πρώτο σχόλιο.
Με συγκίνησε και κάτι άλλο.Που ο σύντροφός σας σας λέει κορίτσι του ακόμα.Εύχομαι να είστε καλά και οι δύο.Καλά Χριστούγεννα σε όλο τον κόσμο
Σας φιλώ Ν.
Φίλοι μου σας ευχαριστώ έχω τα εγγόνια μου και δεν μου αφήνουν σειρά για..υπολογιστή!
Και πάλι μπράβο, το δέντρο σας φέτος θα έχει συναισθηματική αξία άλλου είδους.. :)
Δημοσίευση σχολίου