Όπως φαντάζομαι το μπλοκόσπιτο μου!

Βραδάκι Σαββάτου φίλοι μου , θα σας φανεί παράξενο μα μόλις τώρα μπόρεσα να βρω χρόνο να κάτσω στο..καναπέ μου μαζί σας. Με τα εγγόνια όλη μέρα, ανάμεσα σε..αυγόφετες και φαγητά διάφορα που μου ζητούν, μέσα στη..δύνη του μαξιλαροπόλεμου και της απασχόλησης τους με ζωγραφική και χειροτεχνίες μπορώ να αναφωνήσω: Είμαι ζωντανή!
! Όμως τώρα πια αν και είναι ακόμα τα μικρά ξύπνια απεφάσισα να τους αφήσω  στο you tube να βλέπουν παιδικές ταινίες κι εγώ να ανοίξω τη πόρτα στο μπλοκόσπιτο μου για ξεκούραση.
Πολλές φορές προσπαθώ με τη φαντασία μου να φτιάξω "αυτό " το σπίτι που μέσα στο μυαλό μου ανάλογα με την εποχή αλλάζει όψη. 
Τώρα υπάρχει ένα τζάκι, βέβαια ένας μαλακός καναπές για σας που έχει το προνόμιο λες και είναι μαγικός να σας χωράει όλους. Ένα τραπεζάκι γεμάτο μπολ με ..κουλουράκια για κάθε γούστο..και ως δια μαγείας ότι ρόφημα ζητήσει η ψυχή σας. Παράξενο..δεν υπάρχει τηλεόραση, όμως κάπου βλέπω μία κιθαρούλα για όποια έχει το ταλέντο, ένα ραδιόφωνο που πάντα αλλάζει ανάλογα με τα κέφια μας.. 
Μα τι βλέπω..υπάρχει και πάγκος εργασίας σε μια μεριά γεμάτος με χρώματα και ιδέες  !  Βλέπω πλεκτά..χαρτιά..πίνακες..κεντήματα..κούκλες..κοσμήματα..γλυκά και φαγητά..όλα μπροστά μας ..δικά μας..εμείς οι ίδιες..
Τη μέρα είναι γεμάτο φως..από το τεράστιο παράθυρο..το βράδυ υπάρχει στην άκρη του πάντα πεντακάθαρο φεγγάρι φωτεινό και αμέτρητα αστέρια . Κάθε φορά που έχω τις "μαύρες μου"και σκέπτομαι να..."ξενοικιάσω" το σπίτι αυτό , γυρνώ και το κοιτώ και νοιώθω ότι θα ήμουνα ημιτελής σε κάθε μέρα μου χωρίς αυτό.
Σας γράφω και γύρω μου τα δύο εγγόνια μου παίζουν τους ινδιάνους!!! Μόλις πέρασε πάνω από το κεφάλι μου ένα πλαστικό πιάτο ξώφαλτσα από τη Κλώντη που τρομοκρατημένη χώθηκε στην αγκαλιά μου! Ο ένας φοράει μία μπλούζα στο κεφάλι για...φτερά και ο μικρός που τον μιμείται..   μάλλον η μαξιλαροθήκη από το μαξιλάρι του καναπέ είναι στο δικό του! 
Δεν ξέρω αν με αγαπούν γι' αυτό που τους αφήνω να κάνουν ή για τις..κρέπες που μόλις μου ζήτησαν..
Αύριο θα τα πάρω μαζί μου στο κτήμα όπου θα έρθουν φίλοι μας αγαπημένοι με τα κορίτσια τους. Έχω μείνει σπίτι αυτές τις μέρες και όπως καταλαβαίνετε..απίθανο για μένα το καθισιό τόσο που τα πρωινά ξυπνώ πριν τα..κοκόρια! 
Και ξέρετε γιατί το λέω; Γιατί φίλοι μου απίθανο αυτό που θα πω όμως κάπου εδώ γύρω στις πολυκατοικίες υπάρχει ένας κόκορας και κότα , τις ακούω! 
Το είπα στον άνδρα μου και μου είπε γελώντας ότι σε λίγο ο κόσμος θα φέρει και..κατσίκα για το γάλα της στο ..μπαλκόνι!
Αχτιδένια φιλάκια φίλοι μου ..δεν αντέχω άλλο το κυνηγητό και τις τσιρίδες που ακούω ,πάω να κάνω τη ..κακιά γιαγιά!