Μία μέρα από το κόσμο της..γιαγιάς!

Είναι κάποιες μέρες τόσο γεμάτες από ένα σωρό διαφορετικές ασχολίες που σου γεμίζουν το μυαλό και τις ώρες σου έτσι που στο τέλος πέφτεις σε κάποιο καναπέ..ανάσκελα και αναρωτιέσαι: 
-Που να βάλω τα ποδαράκια μου για να ξεκουραστώ;
Από το πρωί σαν το τραγούδι της..Παναγιωταράς..ξεκίνησα με μία λίστα στο μυαλό μου βάζοντας σε..σειρά τις προτεραιότητες. Καφές, πρωινό, σιάξιμο σε ρεκόρ στα κρεβάτια! Κάποια στα πόδια μου με κοιτά με παράπονο..λουράκι και βόλτα στη γειτονιά μοιράζοντας καλημέρες και χαμόγελα στους γνωστούς.
Ο άνδρας μου με το παππού μας ακόμα παίρνουν το πρωινό τους κι εγώ έχω φύγει κι όλας για το ταχυδρομείο..τα πρώτα μου δωράκια ξεκινούν το ταξίδι τους. Έκανα ποδαρικό στο ταχυδρομείο και αύριο που θα..ξαναπαώ (!!!!) σκέφτηκα θα φέρω δύο μικρά δωράκια στα δύο ευγενικά κορίτσια που μου είπαν καλημέρα από το γκισέ τους.
Σπίτι λοιπόν, ο Δημήτρης μου θα πάει το παππού στο σπίτι του και μετά ...ΕΔΩ πέφτει το τηλεφώνημα!
-Μαμά θα κρατήσεις το μεγάλο ; Είναι άρρωστος!
-Δημήτρη μου φύγε μόνος σου..θα έρθει το παιδί! Πάνε στο μαγαζί της κόρης μας για καφέ και κουβεντούλα! (τρεχάτος έφυγε..να τσατιστώ;)
Μου ήρθαν ..δύο..τα αγόρια..ο μικρός πάει ουρά με τον μεγάλο σε όλα! Εδώ αρχίζει η ..περιπέτεια της γιαγιάς! Ακούς ανάμικτες φωνούλες που σου ζητούν διαφορετικά πράγματα..
-Γιαγία τοστ..γιαγιά μερέντα..θέλω τσουρεκάκιιιιιιιι!...Κακάο γάλα δεν έχεις γιαγιά;
Ανοίγουν τα ντουλάπια, τσα ψυγεία και δε ξέρω ποιο από όλα να παρακολουθήσω! Η Πάρκινσον μου φέρνει ταραχή και πρόβλημα όταν έχω από πολλές μεριές ερεθίσματα. 
Εδώ πατάς μία φωνή και λες:
-Σιωπήηηηηη! Στις θέσεις σας!
Πως έγινε πάλι έτσι η κουζίνα;..εγώ την είχα πεντακάθαρη το πρωί!!!!!!!! Μα αυτό είναι η ..αρχή. όσες έχετε παιδιά στο σπίτι θα με καταλάβουν. Ξάφνου το σαλόνι αλλάζει θέση, ξάφνου τα αυτοκινητάκια βγαίνουν από το γκαράζ και ξάφνου τα εργαλεία μου βρίσκονται στα χέρια τους..
Αναστενάζω..σήμερα σκέπτομαι έλεγα να αρχίσω το πίνακα που με παράγγειλαν για ένα γάμο..τα μικρά δενδράκια μου από κουκουνάρες είναι διάσπαρτα στο εργαστήρι μου...

Έκανα και κρεμαστά στολίδια για το δένδρο!

Μη γελάσετε..θα ..θυμώσω ή θα βάλω τα κλάματα! Είναι το πρώτο μου πλεκτό, θα μάθω...!

Το..μανεκέν μου παίρνει πόζα!

Προσπάθησα να φτιάξω κάτι..μάταια..κόλλησαν δίπλα μου να με..βοηθήσουν, στο τέλος κάθισαν αυτά και έφυγα εγώ να ..καθαρίσω 3 σακούλες χόρτα που έφερε χθες βράδυ ο άνδρας μου από το κτήμα..Τριών ειδών χόρτα..διαφορετικοί βρασμοί..και ξάφνου:
- Γιαγιά πεινάμε..πεινάμε..τι θα φάμε;
Τα φασολάκια που μαγείρεψε ο άνδρας μου δεν τους άρεσαν σαν ιδέα, αν ήταν η μάνα τους εδώ θα τα έτρωγαν και θα έλεγαν και ένα τραγούδι , εμένα πως με καταφέρνουν και υποχωρώ δεν ξέρω.
-Πατάτες τηγανιτές, πέρκα λεμονάτη, μπρόκολα και τυρί.. 
Τα έφαγαν όλα ..και εδώ αρχίζει το ρεσιτάλ του..Μπομπ του Σφουγγαράκη κι εγώ χώνομαι στο εργαστήρι μου να αρχίσω το φόντο στο πίνακα μου.. Μη γελάσετε..ρόδια μου ζήτησαν..έχω ρέντα σ' αυτά!
Εδώ πέφτει πάλι ένα τηλεφώνημα από τον..σκασιάρχη της υπόθεσης:
-Κοριτσάκι μου θα μείνω στης Ιωάννας, εσύ κάνε ότι σε ευχαριστεί στο εργαστήρι!!!!!!
ΕΔΩ παιδιά σκέπτομαι ότι πιο σαδιστικό υπάρχει..κάτι από τις ταινίες φρίκης που έβλεπα παλιά..κάτι από ..Σέβεν υπολογίζω..κάτι από Βουντού..έστω κάτι από τον Ακέφαλο καβαλάρη!
-Γιαγιά τι ωραία που περνάμε...
Λοιπόν γράφω ..ένα πιάτο σπασμένο, ένα σπίτι που δεν ξέρω από που να αρχίσω το σιάξιμο.. ένα πίνακα που δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σ' αυτόν και εγκαταλείπω..Μία σκηνή που ξαφνικά βρέθηκε μέσα στο χωλ μου..τα μαξιλάρια του σαλονιού που πριν λίγο έβαλα στη θέση τους..
-Γιαγιά πεινάμε!!
-Πριν λίγο δεν φάγατε καλέ;
-Τώρα θέλουμε γλυκό!
-Εγώ θέλω χαλβά με πορτοκάλι γιαγιά ( ο μικρός)...κάτι με σοκολάτα ( ο μεγάλος)
Τι αργά που κυλάει αυτό το ρολόι..γιατί όταν είμαι μόνη μου και ζωγραφίζω κυλάει γρήγορα!!!
-Γιαγιά θα μου πάρεις το Πιγκουνάκι που μιλάει;..εγώ θέλω τη μηχανή που φτιάχνει σχέδια με πλαστελίνη..
-Θέλετε..
Εδώ κατά το απογευματάκι γυρνά ο...παππούς!!.Η Κλώντη χοροπηδάει στην αγκαλιά του..
-Πόσο με αγαπάει αυτό το σκυλί!! Κοριτσάκι μου πως τα πέρασες; ( τι του απαντάς τώρα;)
-Παππούυυυυυυυυυυυ!
-Σιγά παιδιά , δώστε φιλάκια και είμαι και κουρασμένος (  !!!! εδώ βουτώ τη κρυστάλλινη σταχτοθήκη), ελπίζω να μη κουράσατε τη γιαγιά! ( Δεν θα μείνουμε μόνοι; ..τρίζω τα δόντια μου..θα τα πούμε σε κρεβατομουρμούρα!).
Μετά από λίγες ώρες χάνεις πλέον και τις αντιδράσεις σου..η σκηνή στη μέση..τα μπισκοτάκια εδώ κι εκεί..τα ψίχουλα τους γίνονται βορά από τη Κλώντη που πανηγυρίζει από πίσω τους..πατώ το ένα αυτοκινητάκι...
-Πρόσεχε κορίτσι μου που πατάς..θα μου πέσεις και αλίμονο μας! (καλέ θα τον σκοτώσω!!!)
Εδώ πατάω μια φωνή που κάθισαν και οι..τρεις στη θέση τους..( δεν με έχετε δει στις..φωνές μου!)
- Τώρααααααααα.... παίρνω τη μαμά σας στο τηλέφωνο..αύριο στην άλλη γιαγιά κι εσύ μεγάλε  που είσαι "άρρωστος"..σχολείο!
 Ανοίγω τον υπολογιστή μου..το μπλοκόσπιτο..το καναπέ μου...γύρω μου να πάτε να κάνετε ότι θέλετε.. Παππού..η σειρά σου..(κάποιος με κοιτάει με ανησυχία ..). 
Σας ανοίγω φίλοι μου θέσεις δίπλα μου..αργά είναι..το ξέρω..μα χρειάζομαι παρέα..Δεν πιστεύω να μου ζητήσετε κι εσείς..νερό..φαγητό..παιχνίδια..μπισκότα..να πάτε αλλού...σε μπλοκόσπιτο με φαγητά..εδώ..τέρμα..η κουζίνα έκλεισε..Τώρα τα χάπια μου , εσείς και περιμένω το παππού να παραδώσει τα θηριάκια.
Αχτιδένια φιλάκια..