Τα νεώτερα από τη μέρα μου στο κτήμα!

Η ζέστη μας κάνει και πηγαίνουμε πλέον κάθε 3 μέρες στο κτήμα αφού το αυτόματο πότισμα γίνεται από το πρωί μέχρι τη δύση που φεύγουμε. όμως η αλήθεια είναι ότι αν η ζέστη ήταν ανεκτή θα έμενα εκεί για λίγες μέρες. Η ηρεμία , η ησυχία, η φύση που την ανακαλύπτω κάθε μέρα ( εγώ γέννημα της πόλης), όλα όσα μαθαίνω σε αυτό το χώρο.
Χθες ανακαλύψαμε ένα φίδι στο κεντρικό του νερού μα ήταν λαφιάτης μας είπε ο γείτονας και δεν το πειράξαμε..
Το πρωί πάλι μου έδειξε ο Δημήτρης πέρδικες δίπλα μας..στο διπλανό χωράφι..είναι καταπληκτικό να βλέπεις τα όσα θαυμαστά ζουν μαζί μας στη φύση. 
Τα κοιτάς, τα αγαπάς , τα καταλαβαίνεις και τους αφήνεις "χώρο" να ζήσουν μαζί σου. Πλέον σέβομαι ακόμα και τις αράχνες..εκεί που κεντώ βλέπω πολλές φορές να ανεβαίνουν δίπλα μου..νομίζω ότι με περιεργάζονται..κάνω το ίδιο..απλώνω το χέρι τις αφήνω να ανέβουν και τις βάζω στο βασιλικό δίπλα!!!
Η ..συγκομιδή από πεπόνια όπως βλέπετε είναι μεγάλη και οφείλω να πω ότι είναι τα πιο γλυκά πεπόνια που έχω δοκιμάσει και ..προσέξτε..ούτε καν κοπριά δεν έβαλε το αγόρι μου..βιολογικά με ..βούλα!

Το θερμοκήπιο πάει να τελειώσει βέβαια και δεν βάλαμε νέα φυτά γιατί το..αφεντικό..θέλει να καθαρίσει το χώρο, να το οργώσει και να το φρεζάρει καλά ( τι την αγόρασε την..αχρησιμοποίητη φρέζα;)
Τώρα όμως έχουμε γεμίσει από..κολοκύθες κάθε είδους για γλυκά και πίτες..(αγαπημένη Γαστεροπλήξ σου έχω..ονοματίσει μία για τα γλυκά σου) και ιδιαίτερα οι στρογγυλές έχουν γίνει μεγάλες από τώρα! Όμως έχω και από εκείνες που εγώ προσωπικά φτιάχνω τη Μακεδονίτικη αλμυρή πίτα.

Ωραία περνάμε λοιπόν εκεί..ο Δημήτρης έχει πράγματα να ασχολείται με πολλή αγάπη, εγώ κεντάω και προσέχω για νερό τις γλάστρες του βασιλικού και η Κλώντη αράζει στο τσιμέντο από το κιόσκι μέχρι κάτι να της τραβήξει τη προσοχή όπως.....

Ο τράγος την κοιτά σαν ..εξωγήινη!!!! ( ευτυχώς που δεν της είχα και..φιόγκο!!!)

Δηλώνω ότι η Κλώντη προσπάθησε να κάνει..διπλωματικές σχέσεις με τα περίεργα ζωάκια με τα κέρατα..όμως..ματαίως!

Λυπήθηκα τα καημένα τα σκυλιά που ήταν νηστικά, προσπάθησα να τα ταΐσω μα όταν τους πετούσα τροφή εκείνα νόμιζαν ότι τα έδιωχνα και έφευγαν. 
Όταν ο τσομπάνης μας ζήτησε νερό και του γέμισα τα μπουκάλια του έδωσα τροφή και ελπίζω να τους την έδωσε...Θυμάστε το αδέσποτο που τάισα μία μέρα;..ήταν δικό του τελικά και γύρισε στο αφεντικό του.
Είδατε πόσα πράγματα ανακαλύπτεις στο ύπαιθρο;..Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να ζήσω για πάντα εδώ ή είναι για μένα ένας νέος τρόπος ζωής μα θα μπορούσα να μοιράζομαι τους μήνες ανάμεσα στην άνεση του διαμερίσματος μου (βάλε και τον υπολογιστή μέσα...) και την ηρεμία του τοπίου.
Σας ζάλισα;..σήμερα σπίτι..θα το ρίξω στα τηλεφωνήματα με φίλες αφού τελειώσω τις δουλειές μου!
Αχτιδένια φιλάκια..καλή εβδομάδα να έχουμε από αύριο!