Πίσω στο..σπίτι!

Στη κυριολεξία η φράση φίλοι μου..επιστροφή από ένα υπέροχο τριήμερο χθες βράδυ ,κουρασμένοι μεν από τα 600 χλμ σχεδόν μα γεμάτοι και οι δυο μας από υπέροχα συναισθήματα γιατί τα ..τριήμερα γίνονται υπέροχα μόνον όταν έχουν τόσες αναμνήσεις μέσα τους..

Αυτή ήταν η η θέα από το το μπαλκόνι μας φίλοι μου κάθε στιγμή..μαγευτική, σε ταξίδευε και ας ήσουν στο ίδιο σημείο..σε "ξεγύμνωνε" από προβλήματα, από σκέψεις και έννοιες και σε έκανε γλάρο και κύμα στο άπειρο..

Φύγαμε πρωί από Θεσσαλονίκη, συναντηθήκαμε με τη παρέα μας την αγαπημένη μου Ολίνα και τον Ηρακλή στα διόδια και συνεχίσαμε όλοι μαζί το ταξίδι μας για Κομοτηνή στη Μαρώνεια συγκεκριμένα όπου πήγαινα πρώτη φορά. Εκεί μας περίμεναν άλλοι φίλοι μας η Λίλιαν και ο Νικήτας που μας άνοιξαν το σπίτι και τη καρδιά τους και μας χάρισαν υπέροχες μέρες, βραδιές, ατελείωτες με νυχτερινές κουβεντούλες παρέα με τσιπουράκι, μπυρίτσα και μεζεδάκια... 

Αχ! αυτά τα μεζεδάκια..δεν τολμώ να ανέβω στη ζυγαριά ..έκανα τα πάντα μόλις γύρισα σπίτι εκτός από...ΑΥΤΟ !!!
Τίποτα δεν αξίζει φίλοι μου όσο οι καλοί φίλοι, και η Μακεδονία μας φημίζεται γι' αυτό..για τις "ανοιχτές" αγκαλιές, για τις "αληθινές" φιλίες, για εκείνη τη φράση που την λένε με όλη τους τη ψυχή :"Το σπίτι μου φίλε μου είναι σαν δικό σου!"
Πρέπει να σας συστήσω και το ..ζωικό πληθυσμό όμως..γιατί σε αυτό το σπίτι αυτές τις μέρες συνυπήρχαν αρμονικά και αγαπημένα ...
                                         Η..μαύρη Καλλονή

                                                Η Μυρτώ....

                                              Ο  Άρης...

                                              Ο Σίζαρ...

Αυτό το πλάσμα με ξετρέλανε..ένα τέλεια εκπαιδευμένο σκυλί..το θαύμασα, το λάτρεψα, το ζήλεψα...
                                      
                                            Η Κλώντη...

                    Και..μία χελώνα στο τέλος...της Κιβωτού!

Και όμως φίλοι μου ΟΛΑ αυτά συνυπήρχαν χωρίς πρόβλημα κανένα και πιστεύω ότι αυτό οφείλεται πιο πολύ στην υπέροχη στάση του Σίζαρ που ήταν ένα απίστευτο σκυλί από αυτά που μόνο σε ταινίες συναντάτε...

Όπως καταλαβαίνετε ..τα λόγια είναι περιττά..πέρασα υπέροχα.και στο τέλος δεν μας άφηναν να φύγουμε όμως όλοι τραβήξαμε το δρόμο μας..Οι φίλοι μας Ολίνα και Ηρακλής στη Θάσο ( να περνάτε καλά παιδιά ) όσο και αν προσπάθησαν να μας δελεάσουν να πάμε μαζί τους κι εμείς πίσω σπίτι ραντεβού με ..φοροτεχνικούς, εγγόνια , κτήμα και συνεργεία αυτοκινήτου!!!
Πήραμε μαζί μας ..φορτισμένες μπαταρίες και πολλές εικόνες για γλυκιές αναμνήσεις..

Όπως αντιλαμβάνεστε γι' αυτή τη θέση γινότανε κάποια μάχη!

Αποχαιρετήσαμε...ξεχάσαμε και το κινητό του άνδρα μου..(ξεμυαλισμένος) και κάπου μετά τη διασταύρωση για Χρυσούπολη ο Δημήτρης μου  είπε χαμογελώντας...:
-Θα σε πάω και στη φιληνάδα σου!..
και έστριψε για Ζαρκαδιά πέρνοντας την ανηφόρα για Κεχρόκαμπο...στη φίλη μου το Δρομάκι...

Άλλη έκπληξη εκεί..η κόρη της αγαπημένη μου Κόκκινη Ομπρελίτσα που είχα καιρό να τη δω..Το σπίτι φανταστικό όπως και οι άνθρωποι.Ο Χρήστος με το Δημήτρη που αλλού;..στο μπαχτσέ να συγκρίνουν τα έργα τους στις καλλιέργειες..κι εμείς να θαυμάσουμε τα έργα της φίλης μου, να αγκαλιαστούμε, να τα "πούμε".. η καλή μου..η αγαπημένη μου Μαρία..η..κολλητή μου όπως λένε οι νέοι τώρα!

Αποχαιρετήσαμε νωρίς αφού "γευτήκαμε" το φιλόξενο μεσημεριανό τραπέζι τους και πήραμε το δρόμο του γυρισμού προτιμώντας τη παλιά οδό σε κάποιο σημείο για να περάσουμε από τη πανέμορφη Καβάλα, τη Πέραμο, την Ηρακλίτσα και άλλα μέρη..Μετά ξανά περιφερειακό, και πάλι βγήκαμε , στάση στη Λίμνη για καφεδάκι γιατί..γιατί..(όχι που θα το ξεχνούσε) επιθύμησε το κτήμα μας που ήτανε αλήθεια στο δρόμο μας..
Νυφόπετρα, Λαγκαδίκια και το κτήμα μας..μαζέψαμε τις ντομάτες και τις πιπεριές που μας.. άφησαν ο γαμπρός και η κόρη μας, ποτίσαμε..και σπίτι.. Στο δρόμο  ένα μήνυμα στο κινητό μου..{ Μαμά θα κρατήσεις αύριο το Δημητράκη;}..Χαμογέλασα...μα και βέβαια..η καθημερινότητα μου αρχίζει και είναι πανέμορφη αρκεί ο Θεός να με έχει καλά..
Φίλοι μου καλώς σας βρήκα!
Αχτιδένια φιλάκια!